ขั้นตอนแรกสำหรับคนอยากฝึกฝนภาษาอังกฤษจนสำเร็จ: ตั้งเป้าหมายที่แน่วแน่

กลับมาแล้ววววว หลังจากงานยุ่งสุดๆ บวกกับคอมพ์ที่บ้านเจ๊งด้วย เลยทำให้ upload ไม่ได้อะครับ ต้องขอโทษด้วยที่ทำให้ทุกคนรอ กลับมาคราวนี้เลยเปิดกลุ่ม blog ใหม่สำหรับคนที่อยากจะประสบความสำเร็จในการฝึกฝนภาษาอังกฤษโดยเฉพาะ

วันนี้อยากเล่าถึงกระบวนการที่จะทำให้เราฝึกภาษาอังกฤษให้ประสบความสำเร็จ ซึ่งมีข้อแนะนำดังนี้ครับ

1) ตั้งเป้าหมายที่แน่วแน่

คุณเคยคิดไหมครับว่า

“ทำไมคุณถึงอยากเก่งภาษาอังกฤษนัก?
ทำไมคุณถึงอยากมีสำเนียงเป็นฝรั่ง?
ถ้าคุณเก่งภาษาอังกฤษแล้ว อะไรจะเกิดขึ้นกับชีวิตคุณบ้างหล่ะ?”

ถ้าคุณพอใจกับสิ่งที่คุณเป็นอยู่ พอใจกับสำเนียงของคุณแล้ว ก็จบกัน ไม่ต้องอ่านต่อแล้วนะครับ เพราะมันจะไม่มีแรงจูงใจอะไรให้คุณอยากจะฝึกเพื่อพัฒนาตัวคุณเอง (ก็คุณพอใจอยู่แล้วนี่) แต่ถ้าคุณไม่พอใจกับสำเนียงหรือทักษะภาษาอังกฤษของคุณที่เป็นอยู่มากเท่าไหร่ นี่แหละยิ่งจะทำให้คุณต้องรีบเปลี่ยนแปลงตัวเองมากขึ้นเท่านั้น

ผมจะยกตัวอย่างยอดนิยมที่คนไทยมักจะอยากเก่งภาษาอังกฤษให้ดูนะครับ
- อยากได้งานดีๆ เงินเดือนสูงๆ (แน่นอนต้องภาษาอังกฤษดี)
- อยากติดต่อทางธุรกิจกับชาวต่างชาติ (โอกาสรวยสูง)
- จะไปสอบชิงทุน สอบสัมภาษณ์งาน ฯลฯ
- อยากมีเพื่อนเป็นฝรั่ง (บางคนตั้งปณิธานอยากมีสามีหรือภรรยาเป็นฝรั่ง! ไม่ว่ากันครับถ้าจะเอามาเป็นเป้าหมายให้คุณฝึกภาษาอังกฤษ)
- อยากไปเที่ยวประเทศต่างๆ อย่างสนุกด้วยตนเอง ไม่พึ่งทัวร์
- อยากคุยกับฝรั่งที่ทำงานรู้เรื่อง จะได้ทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ
- บางคนจะได้โปรโมตเลื่อนตำแหน่ง ต้องใช้ภาษาอังกฤษเป็นตัววัดอันหนึ่งด้วย
- อยากไปทำงานที่ต่างประเทศ (ไปขุดทอง) เพราะได้เงินเยอะดี
ฯลฯ

แล้วคุณหล่ะอยากเก่งภาษาอังกฤษไปทำไม? ตอบได้หรือยังครับ ถ้าหาเป้าหมายได้แล้ว แนะนำให้ตั้งเป้าหมายในเรื่องของระยะเวลาที่อยากจะทำให้ประสบความสำเร็จด้วย ใครที่ยังไม่มีไอเดีย ผมมีข้อแนะนำว่าอย่างต่ำสุดคือประมาณ 3 เดือน อย่างสูงสุดไม่น่าจะเกิน 1 ปีนะครับ ยิ่งระยะเวลาสั้นเท่าไหร่คุณก็ยิ่งต้องทุ่มเทเวลาในการฝึกฝนมากขึ้นเท่านั้น สำหรับคนที่ฝึกทุกวัน(ไม่มีวันหยุด เหมือนคุณต้องกินเข้าทุกวันน่ะครับ) วันละไม่ต่ำกว่า 2 ชั่วโมง แต่ต้องฝึกอย่างถูกวิธีด้วยนะ คุณจะเริ่มเห็นการเปลี่ยนแปลงอย่างชัดเจนภายในระยะเวลาไม่เกิน 3 เดือน ส่วนใครที่มีเวลาฝึกน้อยก็จะใช้เวลานานขึ้นเรื่อยๆ ยกตัวอย่างเช่น ฝึกวันละหนึ่งชั่วโมงทุกวัน ก็อาจจะใช้เวลา 6 เดือนจึงจะเห็นผล (ถ้าไม่ท้อแท้จนเลิกฝึกไปซะก่อน) ถ้าฝึกได้แค่ครึ่งชั่วโมง ก็อาจกินเวลาถึง 1 ปี ยิ่งกินเวลานานมากขึ้นเท่าไหร่ โอกาสฝึกจนประสบความสำเร็จก็ยิ่งน้อยลงเท่านั้น เพราะคุณอาจจะถอดใจกลางคันก่อนจะสำเร็จก็ได้

บางคนอาจจะคิดว่าทำไมต้องฝึกถึงวันละ 2 ชั่วโมง นานจัง ไม่มีเวลา ผมอยากจะถามคุณกลับว่า คุณใช้ภาษาไทยวันละกี่ชั่วโมงครับ? ใช้ตั้งแต่ลืมตาตื่นนอนจนกระทั่งเข้านอนเลยไม่ใช่เหรอครับ ต่อให้นอน 8 ชั่วโมงต่อวันด้วย คุณก็จะใช้ภาษาไทยถึง 16 ชั่วโมงต่อวันเชียว ทำไมไม่เห็นบ่นเลยหล่ะ! ก็แค่ฝึกภาษาอังกฤษวันละ 2 ชั่วโมง มันเทียบไม่ได้กับภาษาไทยที่คุณใช้ในแต่ละวันเลยนะครับ ใครไม่มีเวลา ผมแนะนำให้คุณตัดกิจกรรมบันเทิงบางอย่างออกจากชีวิตคุณไปก่อนสัก 3 เดือน เช่น งดดูละครไทยไป 3 เดือน (บางคนบอกทำยากมาก เพราะติดละครไทยเหลือเกิน ไหนจะ จำเลยรัก ช่อง 3 กำลังมัน สงครามนางฟ้า ช่อง 5 ก็สนุก ตบตีกันมัน...ไม่เถียงครับว่ามันสนุก แต่มันมีประโยชน์กับชีวิตคุณในอนาคตเท่ากับภาษาอังกฤษหรือเปล่าล่ะครับ? ถ้าคุณเห็นความสำคัญของภาษาอังกฤษมากกว่าละครพวกนี้ก็เลิกดูซะ แล้วเอาเวลามาฝึกฝนภาษาอังกฤษดีกว่า...บางคนหัวใสเปลี่ยนจากดูละครไทยไปดูละครเกาหลีแทน แย่พอกันนะครับ ไม่ได้ทำให้คุณเก่งภาษาอังกฤษขึ้นมา...หันมาดูหนังฝรั่งฝึกภาษาอังกฤษดีกว่า...ขอแค่ 3 เดือนครับ คงไม่ถึงกับต้องไปเลิกที่ถ้ำกระบอกมั้ง ละครสมัยนี้ แป๊บเดียว มันก็ถูกกลับเอามาทำใหม่อีกละ หรือไม่ก็ซื้อวีซีดีเอาไว้ดูตอนคุณฝึกภาษาอังกฤษสำเร็จแล้วก็ไม่เลว..ถ้าอดใจไม่ดูไม่ได้จริงๆ)

ผมอยากให้ข้อคิดในการตั้งเป้าหมายเรื่องระยะเวลาอีกอย่างนึงนะครับ บางคนเรียนปี 4 ใกล้จบแล้ว คุณนับวันรอไปสอบสัมภาษณ์งาน ซึ่งถ้าเวลาเหลือน้อย คุณอาจจะฝึกไม่ทันก็ได้ ดังนั้นคุณควรดูว่า คุณจะได้ใช้ภาษาอังกฤษเมื่อไหร่ นั่นคือเวลาที่คุณจะต้องฝึกให้สำเร็จก่อนหน้าโอกาสนั้นจะมาถึง จริงๆ แล้วยิ่งฝึกสำเร็จได้เร็วเท่าไหร่ ยิ่งดีใช่ไหมครับ ลูกศิษย์ผมบางคนฝึกสำเร็จตั้งแต่ขึ้นชั้นม.3 ซึ่งผมดูแล้วว่าเด็กคนนี้อนาคตเค้าสดใสมากๆ อย่างตัวผมเองกว่าจะฝึกสำเร็จก็ล่อไปจบป.ตรีแล้ว แต่ก็ยังไม่สายเกินไปเพราะผมได้ใช้มันทั้งตอนสอบเรียนต่อ ป.โท ใช้ตอนสมัครงาน ใช้ตอนทำงานปัจจุบัน แค่นี้ก็โค-ตร คุ้มแล้วครับ เราจะเหนื่อยมากสุดช่วงแรกที่ฝึกฝนแหละครับ แต่ถ้ามันเป็นแล้ว มันจะเป็นเลยไม่ต้องฝึกอย่างเก่าอีกต่อไป เพราะฉะนั้นลำบากแค่ช่วงแรกแล้วคุณจะสบายช่วงหลัง (ช่วงเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ คือภาษาอังกฤษของคุณดีกว่าชาวบ้าน โอกาสดีๆ มันก็วิ่งเข้ามาหาคุณน่ะครับ)

พูดถึงโอกาสดีๆ ผมเคยได้รับการติดต่อให้ไปลงเสียงภาษาอังกฤษประกอบวีดีทัศน์เปิดตัวบริษัทแห่งหนึ่ง ซึ่งลูกศิษย์ผมคนนึงแนะนำให้เจ้าของโปรเจกท์มาจ้างผม เค้าเอารถเบนซ์มารับผมไปเข้าห้องอัดเสียง ระหว่างอยู่บนรถเราก็คุยกัน เค้าก็ถามว่าผมจบจากที่ไหน ผมก็บอกป.ตรี จุฬาฯ ป.โท บางมดครับ (ไม่ได้จบนอก) ผมเลยถามเค้ากลับว่าแล้วพี่หล่ะจบไหน? เค้าบอกว่าผมจบจากอเมริกา ผมก็เลยถามเขาต่อว่า อ้าว...แล้วทำไมพี่ไม่ลงเสียงเองหล่ะ? พี่จบนอกแต่กำลังจะจ้างผมที่ไม่เคยเรียนนอกไปลงเสียงภาษาอังกฤษนี่นะ ฟังดูพิลึกชอบกล เค้าก็บอกว่า ก็นักเรียนนอกไม่จำเป็นต้องสำเนียงดีทุกคนนี่นา (ผมเห็นด้วยนะครับ บางคนสำเนียงดีจริงๆ ก็มี แต่บางคนสำเนียงก็ยังไทยอยู่เพราะไม่ได้ฝึกฝนเปลี่ยนสำเนียงให้เป็นฝรั่งก็มี) ตอนนั้น ผมแอบภูมิใจเล็กๆ ว่าไม่ต้องเสียเงินไปเรียนถึงเมืองนอกเมืองนา (จริงๆ แล้วไม่มีปัญญาหาเงินไปเรียนนอก) ถ้าตั้งใจจริง ก็เปลี่ยนสำเนียงได้ด้วยตนเองในประเทศไทยนี่แหละ ที่ภูมิใจคือขนาดนักเรียนนอกยังต้องมาจ้างผมไปพูดภาษาอังกฤษเลย ไม่เสียแรงที่ลงทุนลงแรงฝึกอย่างหนัก

พูดถึงเป้าหมายที่แน่วแน่ ครูเคทเคยเล่าให้ฟังว่ามีลูกศิษย์ท่านนึงอายุประมาณ 60 กว่ามาขอเรียนภาษาอังกฤษกับครูเคท ซึ่งครูเคทก็ประหลาดใจว่าจะเรียนไปเพื่ออะไร? ปรากฏว่าเค้าบอกว่าในชีวิตนี้เค้าทำมาได้ทุกอย่างหมดแล้ว ก่อนเกษียณก็เป็นระดับผ.อ. คิดว่าไม่มีอะไรในชีวิตที่ทำไม่ได้ นอกจาก “ภาษาอังกฤษ” นี่แหละที่เรียนมาเท่าไหร่ ก็ยังไม่สำเร็จสักที เลยคิดว่าก่อนตายยังไงก็ขอฝึกภาษาอังกฤษให้สำเร็จให้ได้ ไม่งั้นนอนตายตาไม่หลับ ผมฟังแล้วขนลุกในความมุ่งมั่นของท่านนี้จริงๆ และก็รู้ได้ทันทีว่าเค้าต้องฝึกจนสำเร็จแน่ๆ เพราะมุ่งมั่นไปสู่ความสำเร็จมาก

ผมหวังว่าตัวอย่างพวกนี้จะทำให้คุณเริ่มคิดลงมือฝึกอย่างจริงจังสักทีนะครับ แล้วไว้จะมาเล่าขั้นตอนต่อๆ ไป อีกทีนะครับ

Create Date : 03 กุมภาพันธ์ 2551 Last Update : 3 กุมภาพันธ์ 2551 17:50:57 น. Counter : 2045 Pageviews.		18 comments
Share Tweet