พอคิดถึงถนนหนทางที่จะพาเรากลับบ้านแล้วบางครั้งก็ทำให้รู้สึกเหงา เพราะเราอาจจะอยู่ไกลบ้านเกิดเมืองนอนก็เป็นได้ ชีวิตที่นี้แตกต่างจากเมืองไทยอย่างมากมายเหลือเกิน...ไม่ว่าจะเป็นขนบธรรมเนียมประเพณี การดำรงชีวิต หรือแม้แต่อาหารการกิน...แล้วก็ให้นึกถึงอาหารไทยรสจัดจ้าน อีกตั้งปีกว่า กว่าดิฉันจะได้กลับเมืองไทย...เอ่อ..ใครว่าง ๆ ช่วยส่งอาหารไทยอร่อย ๆ มาให้หน่อยเถอะค่ะ เพิ่งรู้ซึ้งถึงความอยาก จะพูดเรื่องถนน ไหงมาออกเรื่องอาหารได้ละนี่....ภาพแรกที่เอามาฝากค่ะ

นี้เป็นสะพานแรกที่ต้องผ่านเวลาจะเข้าไปในเมืองเบอร์เก้น ที่นี้เราจะต้องจ่ายค่าผ่านทางแต่เขาไม่ได้มาตั้งด่านเก็บหรอกค่ะ เขาจะมีกล้องไว้เช็ดหมายเลขทะเบียนรถและจะมีบิลมาเรียกเก็บถึงที่บ้าน

คนที่นี้เขาจะมีระเบียบเรื่องขับรถมาก เพราะถ้าโดนจับขึ้นมาเขาก็จะลงโทษกันจริง ๆ อย่างเมาแล้วขับเขาจะยึดใบขับขี่สองปีแถมต้องไปสอบใหม่และก็สอบยากมาก แถมติดคุกอีกและยังต้องจ่ายค่าปรับอีกต่างหาก เมืองไทยน่าจะเป็นแบบนี้บ้างมีแต่กฏแต่ไม่มีการลงโทษจริง ๆ

เป็นภาพเริ่มต้นของฤดูใบไม้ร่วงค่ะ

ประมาณปลายเดือนพฤศจิกาใบไม้สีเหลือง ๆ ก็จะร่วงจนหมดเหลือไว้แต่กิ่งก้านยืนสู้กับลมหนาว

และแล้วเมื่อฤดูหนาวมาเยือน จริง ๆ ช่วงหิมะตกจะรู้สึกอุ่นกว่าช่วงก่อนที่หิมะจะตกช่วงนั้นรู้สึกอากาศจะแห้ง ๆ และหนาวจริง ๆ แต่พอหิมะตกอากาศจะอุ่นขึ้น

นี้ก็เป็นโบอิ้ง747ของการบินไทยค่ะที่พาดิฉันกลับบ้านเมื่อต้นเดือนพฤศจิกา

อีกสักภาพค่ะสนามบินโคเป้นเฮเก้นที่เดนมาร์กค่ะ

อีกสักถนนค่ะ...กรุงเทพบ้านเราเองดิฉันถ่ายตรงสะพานลอยหน้าเซ็ลทรับเวิร์ล เห็นความคับคั่งของจราจรแล้วก็เหนื่อยหน่ายค่ะ...เพราะดิฉันเองเคยติดอยู่ในรถแท๊กซี่สามชั่วโมงกว่า...เป็นอะไรที่น่าเบื่อจริง ๆ หวังว่าปัญหานี้คงจะแก้ไขได้สักวันหนึ่ง....หวังว่าเรื่องที่ดิฉันนำเสนอวันนี้คงทำให้ใครหลายคนที่แวะเข้ามาได้รื่นรมย์ชมบรรยากาศดี ๆ ที่ดิฉันเอามาฝาก...คิดถึงเมืองไทยจริง ๆ นะค่ะ

Create Date : 06 เมษายน 2552
Last Update : 15 มิถุนายน 2552 22:41:09 น.		26 comments
Counter : 986 Pageviews.
Share Tweet