"นักเขียนน่ะ แม่งเจ๋งกว่าพระเจ้าเสียอีก" จากปกหลังของหนังสือ "แดนอรัญบันทึก 2015" ของ คุณแดนอรัญ แสงทอง ผมรู้จักเพจ ท่องไปในโลกหนังสือกับ แดนอรัญ แสงทอง เมื่อไม่นานมานี้... รู้สึกว่าน่าจะเป็นการแชร์จากเพจของคุณผาด เรื่องแรกๆ ที่ผมฟังคุณแดนอรัญแกเล่าก็คงเป็นเรื่อง.... ...การเป็นนักเขียนก็เหมือนการไปรบในสงคราม... ฟังเพลินและก็ตรงใจสุดๆ ในเพจของคุณแดนอรัญแกผมก็ได้ไปฟังบ้างไม่ได้ฟังบ้าง ยังได้ยินชื่อ เฮมิงเวย์ บ่อยๆ แล้ว 'ดิ โอลด์ แมน แอนด์ เดอะ ซี' ผมก็คุ้นๆ จากหนังสือ เสือเพลินกรง ของคุณผาด เสียด้วย ผมรู้แค่ว่าน่าจะเป็นวรรณกรรมขึ้นหิ้งชั้นเยี่ยม แต่ผมก้ไม่เคยอ่าน แถมยังไม่คิดที่จะหาอ่านอีก แต่ก็ได้รับรู้ว่า เฮมิงเวย์ เป็นอะไรต่อมิอะไร ก็จากบันทึกของคุณแดนอรัญเล่มนี้ ทีแรกผมเห็นว่าเป็นบันทึก พอมีคำว่าบันทึกผมก็อยากจะอ่านเสียแล้ว พอผมรู้ว่ามี เฮมิงเวย์ อยู่ในหนังสือเล่มนี้ ผมก็ลองหามาอ่าน และยิ่งทำให้อยากอ่านขึ้นไปอีกก็ด้วยคำนิยมของคุณอุทิศ เหมะมูล ผมคิดว่าคุณแดนอรัญแกเล่าได้สนุกแน่... จากเริ่มแรกที่ผมฟังแกจากยูทูป ผมก็ว่าแกเล่าสนุกและเพลิดเพลินดี แต่พอผมได้อ่านสิ่งที่เป็นตัวอักษรผมรู้สึกถึงความสละสลวยเพิ่มขึ้นมา อรรถรสยามที่รู้สึกว่าแกมาเล่าอะไรให้ฟังก็เพิ่มขึ้นมาอีกห้วงนึก ตามนิสัยของผม ผมต้องเปิดสารบัญก่อน ดูว่าเรื่องไหนน่าจะสนุกที่สุดผมจะเก็บไว้อ่านทีหลัง และแน่นอน ผมต้องอ่านเรื่องของ เฮมิงเวย์ ทีหลังอย่างแน่นอน ผมเริ่มอ่านเรื่องเล่าของ โคตสุเกะ โนะ สุเกะ ผมก็สนุกไปกับเรื่องนั้น ยาวไปจนถึง มั้งค์ อีสต์แมน ข้ามไปอ่านส่วนของ ฝันสีดำ แล้วก็ลากไปจนจบเล่ม ผมชอบสำนวนที่คุณแดนอรัญแกเล่ามาก และถ้าผมกำหนดเวลานอนหลับยามว่างของผมได้ ผมจะเอาหนังสือเล่มนี้แหละติดตัวไป ลากที่นอนไปเอนหลังใต้ร่มไม้สักที่ แล้วก็เปิดบท "อะไรเอ่ย" ซึมซาบอรรถรสที่ราวกับสรวงสวรรค์ในมโนนึกของผมจากบทนั้น แล้วก็หลับในยามที่จวนจะอ่านจบ วกกลับมาอ่านเรื่องเกี่ยวกับ เฮมิงเวย์ ผมก็รู้แล้วว่า สนุกและช่ำชองในการเล่าทุกหน้า ไม่ว่าผมจะอ่านเรียงแบบไหนก็ตามที อ่านจบไปแล้วผมยังมิอาจรู้ได้เลยว่า ผมจะมีปัญญาเข้าใจความทั้งหมดรึเปล่า แต่ผมรู้สึกดีที่ผมได้มองอะไรที่แปลกตากว่าที่เคย รู้สึกฉลาดขึ้นมามากกว่าที่เคยฉลาด และรู้สึกดีที่สุดในข้อที่ว่าผมพอจะรู้ขอบเขตความโง่ของผมที่มีบ้างแล้ว และมันก็ควรขยายความโง่ขึ้นมาให้กว้าง เพื่อหาอะไรเข้ามาให้ประเทืองปัญญากว่าที่เคย ผมชอบส่วนบทความฝันสีดำที่คุณแดนอรัญแกเล่าธรรมะควบคู่ไปด้วย ผมทั้งเข้าใจและรู้สึกสนุกที่ได้อ่าน แล้วยังมีข้อความใน คำตาม หน้า 100 ที่ช่างกระแทกใจผมเหลือเกิน "แอบฉกหนังสือ" ผมก็มีประสบการณ์แบบนี้ แล้วที่โดนฉกไปดันเล่มสำคัญเสียด้วย ของคุณแดนอรัญ แกเป็นหนังสือ "เออร์เนสต์ เฮมิงเวย์:อะ ไลฟ์ สตอรี" ที่โดนฉก ส่วนของผมไม่ใช่งูที่ไหนมาฉก หากแต่เป็นญาติห่างๆ ที่มาฉก "เดอะ คิส วิท เดอะ ซินเดอเรลล่า" ของผมไป ผมเลยไม่ได้เก็บหนังสือนั้นไว้มาหลักฐานในการเขียนบันทึกแห่งหนหลัง ผมท่องไปในยูทูปดูคลิปของคุณแดนอรัญช่วงหนึ่ง ไล่อ่านส่วนแสดงความคิดเห็นแล้วกดดูส่วนที่คุณแดนอรัญแกตอบ บันเทิงดีครับ 😁 และส่วนที่ผมชอบบนปกหนังสืออย่างหนึ่งคือ... รูปคุณแดนอรัญที่นั่งอ่านหนังสือ ครบประกอบดีครับ และที่ชอบที่สุดก็ขวดน้ำมันพิมเสนหรือะไรสักอย่างนี่แหละครับ ผมจะอธิบายสิ่งนั้นว่าอย่างไรดี... ขวดน้ำมันสีใสหรือเปล่าผมก็ไม่รู้ แต่ตามมาตรฐานแล้วควรหอม และมีสรรพคุณแก้วิงเวียนและให้ความสดชื่น หากเกิดข้อผิดพลาดหรือล่วงเกินประการใด ผมก็ขออภัย มา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ หนังสือ #แดนอรัญบันทึก 2015 เขียนโดยคุณ #แดนอรัญแสงทอง สำนักพิมพ์ไรท์เตอร์   Create Date : 30 ธันวาคม 2565 1 comments Last Update : 1 มกราคม 2566 20:08:10 น. Counter : 485 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณนายแว่นขยันเที่ยว

อยากให้คุณลองอ่าน ดิ โอลด์ แมน แอนด์ เดอะ ซี ครับ หนังสือเล่มบาง แต่ทรงพลังมากๆ หรือหากอยากลองอ่านนิยายที่ไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน ก็ต้อง เงาสีขาว ของคุณแดนอรัญเลยครับ   โดย: กะว่าก๋า 14 มีนาคม 2566 5:01:51 น.