|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
 |
|
ผาด พาสิกรณ์ - พลิ้วไปในพรายเวลา |
|

พลิ้วไปในพรายเวลา ผาด พาสิกรณ์ แพรวสำนักพิมพ์ . "พลิ้วไปกับการค้นหา ไปให้พ้นจากกรงและกฎเกณฑ์ ด้วยหัวใจที่อิสระและตื่นรู้ของหนุ่มสาว" . ตอนที่ยังไม่ได้อ่าน... พอผมเห็นชื่อเรื่องแล้ว ทำให้ผมคิดไปถึงเรื่อง 'เสือเพลินกรง' แต่เมื่อได้อ่านแล้ว...
เสือเพลินกรง จะให้ความรู้สึกตื่นเต้นและอยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ อยากรู้เรื่องราวต่อว่าเรื่องราวจะเป็นไปในทำนองไหน เป็นความกระหายใคร่รู้แบบหน้าต่อหน้า
แต่ พลิ้วไปในพรายเวลา เป็นความละมุนละไมที่อ่านได้ลื่นไหลเพลิดเพลิน . จุดเริ่มของเรื่องกับท้ายสุดของเรื่อง เป็นสิ่งที่ทำให้เราต้องวนกลับไปมาเพื่อย้อนอ่านอีกครั้งยามเมื่อจบลง เป็นโครงเรื่องที่ค่อนข้างแปลกใหม่สำหรับผม เห็นเวลาที่คุณผาดไล่เรียงได้ชัด มองเห็นมาราดาในวัยหนึ่งและอีกวัยหนึ่งได้ชัด . สิ่งละอันพันละน้อยที่น่ารักปรากฏให้เห็นตั้งแต่เริ่ม โดยเฉพาะรถคอร์เวตต์สีแดงขาว ส่วนปลิวนั้น ผมว่าเด็กนี่กวนใช่เล่น ปรัชญ์นี่ผมคิดว่าเขาก็คล้ายๆ ปลิวแต่ผมกลับชอบตัวละครนี้ โดยเฉพาะเรื่องเหตุผลของข้าวผัดไม่ใส่หัวหอม . เรื่องราวของมาราดาในส่วนที่เธอแบกเป้ไปผจญภัยในตอนรุ่นๆ นั้น เป็นการถักทอเรื่องราวที่อ่านเพลินมาก พบสิ่งโน่นนี่ที่บางอย่างเราเคยเห็นมันในรูปแบบที่แสนธรรมดา แต่คุณผาดกลับเล่าในมุมมองที่ทำให้สีสันของเรื่องนั้นเฉิดฉายกว่าที่เราเคยรับรู้ เป็นประสบการณ์ล้ำค่าที่มาราดาพบ แต่ทว่าผู้อ่านที่ได้อ่านเป็นต้องมียิ้มน้อยๆ กับเรื่องราวเหล่านั้น (ส่วนตัวผมชอบตอนที่มาราดาหิวแล้วไปมองคนกินไข่ปิ้ง เรื่องราวของเงินก้อนแรกที่มาราดาจ่ายค่าอาหารสิบเจ็ดบาทตอนนั้น ผมอ่านไปก็อยากกินไป) . เนื้อหาแทรกความตลกแบบน่ารักๆ ที่ชอบหลายบทหลายตอนก็เป็นบทสนทนาของตัวละคร เป็นคำพูดที่แฝงไปด้วยแง่คิด โดยเฉพาะบทสนทนาของมาราดากับปรัชญ์ผมจะชอบเป็นพิเศษ เป็นเนื้อหาที่เราไปปรับใช้กับชีวิตของเราได้เลย บางแง่มุมผมก็ไม่เคยคิดไปถึงเสียด้วยซ้ำ แต่พอได้อ่านบทสนทนาของตัวละครเหล่านี้ ตัวละครที่ราวกับว่ามีตัวตนอยู่ที่ไหนสักแห่งในโลกจริงๆ ใบนี้ มันทำให้เรารู้จักตั้งคำถามและคิดหาคำตอบไปพร้อมๆ กัน . ในส่วนเรื่องราวของป้านิ่ม ผมชอบแกมาก ชอบคำพูดในจดหมายของแกที่พูดถึงหมวก "มันอยู่กับป้าในเวลาที่ป้าเหงาที่สุด และสุขที่สุด จนที่สุด และรวยที่สุด สวยที่สุด และแน่นอน วันนี้ป้าแก่ที่สุดแล้วละด้าเอ๊ย" อ่านแล้วอบอุ่นใจดีครับ . เป็นนวนิยายที่ใช้เส้นเวลาในการเล่าเรื่อง ให้เราได้เห็นสิ่งที่ผ่านมาได้ชัด ความขัดแย้งมักจะเป็นความขัดแย้งในตัวเองของตัวละคร ความสัมพันธ์ต่างๆ ของตัวละครดูสวยงามในกระแสเวลา อย่างปรัชญ์กับปลิวในตอนท้ายๆ ผมก็ยังรู้สึกดีเวลาอ่าน . โดยสรุปด้วยความเห็นส่วนตัว ผมมองว่านวนิยายเรื่องนี้ น่ารัก ละมุนละไม ให้แนวความคิด และงดงามครับ
Create Date : 15 กรกฎาคม 2567 |
Last Update : 15 กรกฎาคม 2567 9:10:29 น. |
|
0 comments
|
Counter : 197 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
|
|
 |
ฝากข้อความหลังไมค์ |
 |
Rss Feed |
 | Smember |  | ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

|
เป็นความฝัน ดวงตะวัน กลางคืนเที่ยง ที่ร้อยเรียง ความทรงจำ อันล้ำค่า เคยได้ฟัง ใต้ต้นไม้ แต่นานมา จึงเล่าผ่าน อักษรา เป็นความเรียง
|
|
 |
|