|
|
ชีวิตกุ๊กฝึกหัด วันที่ 21
เมื่อวานอยู่รอบปิดร้าน ก็โอบ้าง ไม่โอบ้าง
ได้ทำเดี่ยวๆ หลายเมนู
โดยภาพรวม ใจมันสนุกกับตัวงาน แต่กับตัวคนบางคนนี่ไม่สนุกด้วยเลย
----------
วันนี้ลาป่วย ปวดท้องประจำเืดือนมาก เป็นทุกครั้งของวันแรก
พรุ่งนี้ก็วันหยุดประำจำอาทิตย์ สรุปคือหยุดยาวนอนรวดมันทั้ง 2 วัน
เก็บแรงไว้สู้รบยาวทั้งสงกรานต์เลย
ไม่ได้เสียดายสงกรานต์อะไร เพราะปกติไม่ค่อยได้เล่นอยู่แล้ว
---
ร้องไห้อีกแล้ว ความท้อมันมาเป็นระยะ
งานหนักขนาดไหนก็ทนได้ มาเช้ากลับดึกขนาดไหนก็ทนได้
ก่อนหน้านี้ก็เจออะไรมาหนักกว่านี้ก็ผ่านมันมาได้ แต่ที่ทนได้ก็เพราะมั่นใจในระดับหนึ่งว่ามีพื้นฐานมาบ้าง ถึงใช้เวลาหน่อยแต่ก็มั่นใจว่าทำได้
---
แต่ชีวิตครั้งนี้มันไม่ใช่
มันเริ่มจากศูนย์ ทำอาหารอะไรไม่เป็นเลย
แต่ที่ตัดสินใจครั้งนี้เพราะความที่ใจอยากทำจริงๆ
ลองค้นหาตัวเอง ลองทำอะไรมาก็หลายอย่าง ก็ัยังไม่เจองานที่ตัวเองทำแล้วมีความสุข ทำแล้วรัก
ลองมานึกๆ ดู เอ..เราชอบชิมชอบสรรหาของอร่อยนี่นา ถ้าเราเป็นกุ๊ก ก็ท่าจะดีนะ
หลังจากนั้นก็ลองหาข้อมูลในอินเตอร์เน็ต ก็เจอร้านนี้ประกาศรับสมัคร แถมไม่ต้องมีประสบการณ์ ทางเค้ายินดีจะสอนให้
เอาวะ!! นี่แหละ มันต้องร้านอาหาร เจอของจริง ประสบการณ์เน้นๆ
ถ้าเรียนเอามันคงชักช้า เสียเวลา
ก็โทรไปตามเบอร์ฝ่ายบุคคล เค้าเลยส่งให้มาสัมภาษณ์สาขาใกล้บ้าน
---
คนสัมภาษณ์เห็นเราแล้วทำหน้าไม่อยากรับเลย
"ถ้าน้องเลือก service นี่พี่จะรับแบบสบายใจมากเลยนะคะ
น้องดูบอบบาง คุณนายมากเลย จะไหวเหรอเนี่ย (คงเป็นคำสุภาพของคำว่า "ดูทำอะไรไม่เป็น" สินะ)
งานนี่ยืนทั้งวันนะคะ งานหนักมากๆ มีแต่ผู้ชาย
จากที่ผ่านมาเนี่ย ขนาดผู้ชายยังทั้งป่วย ทั้งถอดใจ ในเวลาไม่นานเลย
นี่ล่าสุดก็ผู้ชาย มาได้วันเดียว ก็ไม่มาอีกเลย
ที่นี่คนเข้าออกเป็นเรื่องปกติมาก พี่อยากให้น้องคิดดูก่อน อ่ะ พี่ให้เวลาคิดอีก 1 วัน แล้วค่อยโทรมาบอกพี่ว่าจะทำหรือเปล่า"
เรา : "ที่นี่ก็เริ่มจากศูนย์กันทุกคนนี่คะ ขอลองเถอะค่ะ ไม่ไหวจริงๆ ค่อยว่ากัน มาที่นี่เพราะใจอยากทำจริงๆ ไม่ใช่เพราะความจำเป็นบังคับ"
---
กับคนอื่นเราไม่รู้นะว่าเค้าคิดกันยังไง นี่เป็นความเห็นส่วนตัว
หลังจากที่ได้เข้ามาแล้ว งานนี้มันหนักมากๆ จริงๆ
ทั้งตัวงาน และสังคม
ถ้าใจไม่รักจริงๆ อยู่ลำบาก
เพราะถ้าเทียบค่าตอบแทนกับตัวงานแล้ว ถือว่าไม่คุ้มเลย
มีสิทธิ์ป่วยได้ง่าย จิตใจหดหู่ แทบไม่มีเวลาไปทำอะไรได้เลย
---
สำหรับเรา ก็ทั้งเจ็บทั้งปวดร่างกายในช่วงแรก แต่พอทำไปสักพักร่างกายก็เริ่มเข้าที่แระ
ส่วนเรื่องเงินไม่ต้องพูดถึง ถ้าไปคิดเรื่องนี้ รับรองไม่ได้ทำ
ดีตรงที่พอจะมีรับประทานอยู่บ้าง ไม่ได้เดือดร้อนอะไร
---
แต่ ณ วันนี้ที่ร่ายมายืดยาว ก็คือเรื่องจิตใจนี่แหละ
(มันเครียด โดนบีบแบบอ้อมๆ .. ช่วงนี้คิดอยู่เรื่อยๆ ว่า เอ.. หรือเราจะไปเป็นผู้ช่วยทำขนมดีนะ)
อย่างที่บอก งานหนักขนาดไหนเดี๊ยนทนได้ สบายมาก
แต่เรื่องคนนี่ชักจะเริ่มท้อๆ แฮะ
พวกพนักงานด้วยกันนี่ไม่ถือสาหรอก คนรักเราก็เยอะคนไม่ชอบเราก็เลยต้องเป็นเงาตามตัวเป็นเรื่องปกติ
แต่ที่บั่นทอนมากก็คนที่มีตำแหน่งหน้าที่สูงกว่าเรา แต่ไม่ถูกชะตาเรานี่สิ
เฮ้อออออออออออออ โดนตลอด แรกๆ ก็พอทนได้ แต่ตอนนี้มันโดนทุกวัน เป็นเวลาเกือบ 3 อาทิตย์มาแล้ว มันก็เสียใจเหมือนกันนะ
ทำผิดแล้วว่า นี่จะไม่ว่าอะไรเลย
แต่เรื่องที่โดนแต่ละเรื่อง ปัญญาอ่อน โตๆ กันแล้ว ทำได้แค่นี้
คิดจะบีบชั้นทางอ้อมเหรอ
ฝันไปเถอะหล่อน
หล่อนก็ทำได้แค่เห่าเท่านั้นแหละ
ชั้นเก่งเมื่อไหร่ ถึงหล่อนจะเกลียดชั้นมากขนาดไหน ก็ทำไรชั้นไม่ได้หรอก
อยู่เหม็นขี้หน้าชั้นต่อไปก็แล้วกันนะยะ
---
ปล.พรุ่งนี้นอนยาว ^^
| Create Date : 11 เมษายน 2554 |
| Last Update : 25 สิงหาคม 2554 21:08:15 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 519 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: สัญญาลมปาก  วันที่: 13 เมษายน 2554 เวลา:23:04:32 น. |
|
|
|
| โดย: OKNEKO>DIY วันที่: 15 เมษายน 2554 เวลา:23:22:40 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
การเปลี่ยนแปลงของชีวิต เป็นเรื่องธรรมดา เป็นปกติวิสัยของโลกใบนี้ ซึ่งเราควรยอมรับให้ได้ ทำใจให้เป็นปกติสุข ... แต่เดี๊ยน ยังทำไม่ได้!
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
อ่านทุกอัน ยิ้มได้ทุกอันเลยค่ะ 5555