|
ชีวิตกุ๊กฝึกหัด วันที่ 21
เมื่อวานอยู่รอบปิดร้าน ก็โอบ้าง ไม่โอบ้าง ได้ทำเดี่ยวๆ หลายเมนู โดยภาพรวม ใจมันสนุกกับตัวงาน แต่กับตัวคนบางคนนี่ไม่สนุกด้วยเลย
----------
วันนี้ลาป่วย ปวดท้องประจำเืดือนมาก เป็นทุกครั้งของวันแรก พรุ่งนี้ก็วันหยุดประำจำอาทิตย์ สรุปคือหยุดยาวนอนรวดมันทั้ง 2 วัน เก็บแรงไว้สู้รบยาวทั้งสงกรานต์เลย ไม่ได้เสียดายสงกรานต์อะไร เพราะปกติไม่ค่อยได้เล่นอยู่แล้ว --- ร้องไห้อีกแล้ว ความท้อมันมาเป็นระยะ งานหนักขนาดไหนก็ทนได้ มาเช้ากลับดึกขนาดไหนก็ทนได้ ก่อนหน้านี้ก็เจออะไรมาหนักกว่านี้ก็ผ่านมันมาได้ แต่ที่ทนได้ก็เพราะมั่นใจในระดับหนึ่งว่ามีพื้นฐานมาบ้าง ถึงใช้เวลาหน่อยแต่ก็มั่นใจว่าทำได้ --- แต่ชีวิตครั้งนี้มันไม่ใช่ มันเริ่มจากศูนย์ ทำอาหารอะไรไม่เป็นเลย แต่ที่ตัดสินใจครั้งนี้เพราะความที่ใจอยากทำจริงๆ ลองค้นหาตัวเอง ลองทำอะไรมาก็หลายอย่าง ก็ัยังไม่เจองานที่ตัวเองทำแล้วมีความสุข ทำแล้วรัก ลองมานึกๆ ดู เอ..เราชอบชิมชอบสรรหาของอร่อยนี่นา ถ้าเราเป็นกุ๊ก ก็ท่าจะดีนะ หลังจากนั้นก็ลองหาข้อมูลในอินเตอร์เน็ต ก็เจอร้านนี้ประกาศรับสมัคร แถมไม่ต้องมีประสบการณ์ ทางเค้ายินดีจะสอนให้ เอาวะ!! นี่แหละ มันต้องร้านอาหาร เจอของจริง ประสบการณ์เน้นๆ ถ้าเรียนเอามันคงชักช้า เสียเวลา ก็โทรไปตามเบอร์ฝ่ายบุคคล เค้าเลยส่งให้มาสัมภาษณ์สาขาใกล้บ้าน --- คนสัมภาษณ์เห็นเราแล้วทำหน้าไม่อยากรับเลย "ถ้าน้องเลือก service นี่พี่จะรับแบบสบายใจมากเลยนะคะ น้องดูบอบบาง คุณนายมากเลย จะไหวเหรอเนี่ย (คงเป็นคำสุภาพของคำว่า "ดูทำอะไรไม่เป็น" สินะ) งานนี่ยืนทั้งวันนะคะ งานหนักมากๆ มีแต่ผู้ชาย จากที่ผ่านมาเนี่ย ขนาดผู้ชายยังทั้งป่วย ทั้งถอดใจ ในเวลาไม่นานเลย นี่ล่าสุดก็ผู้ชาย มาได้วันเดียว ก็ไม่มาอีกเลย ที่นี่คนเข้าออกเป็นเรื่องปกติมาก พี่อยากให้น้องคิดดูก่อน อ่ะ พี่ให้เวลาคิดอีก 1 วัน แล้วค่อยโทรมาบอกพี่ว่าจะทำหรือเปล่า" เรา : "ที่นี่ก็เริ่มจากศูนย์กันทุกคนนี่คะ ขอลองเถอะค่ะ ไม่ไหวจริงๆ ค่อยว่ากัน มาที่นี่เพราะใจอยากทำจริงๆ ไม่ใช่เพราะความจำเป็นบังคับ" --- กับคนอื่นเราไม่รู้นะว่าเค้าคิดกันยังไง นี่เป็นความเห็นส่วนตัว หลังจากที่ได้เข้ามาแล้ว งานนี้มันหนักมากๆ จริงๆ ทั้งตัวงาน และสังคม ถ้าใจไม่รักจริงๆ อยู่ลำบาก เพราะถ้าเทียบค่าตอบแทนกับตัวงานแล้ว ถือว่าไม่คุ้มเลย มีสิทธิ์ป่วยได้ง่าย จิตใจหดหู่ แทบไม่มีเวลาไปทำอะไรได้เลย --- สำหรับเรา ก็ทั้งเจ็บทั้งปวดร่างกายในช่วงแรก แต่พอทำไปสักพักร่างกายก็เริ่มเข้าที่แระ ส่วนเรื่องเงินไม่ต้องพูดถึง ถ้าไปคิดเรื่องนี้ รับรองไม่ได้ทำ ดีตรงที่พอจะมีรับประทานอยู่บ้าง ไม่ได้เดือดร้อนอะไร --- แต่ ณ วันนี้ที่ร่ายมายืดยาว ก็คือเรื่องจิตใจนี่แหละ (มันเครียด โดนบีบแบบอ้อมๆ .. ช่วงนี้คิดอยู่เรื่อยๆ ว่า เอ.. หรือเราจะไปเป็นผู้ช่วยทำขนมดีนะ) อย่างที่บอก งานหนักขนาดไหนเดี๊ยนทนได้ สบายมาก แต่เรื่องคนนี่ชักจะเริ่มท้อๆ แฮะ พวกพนักงานด้วยกันนี่ไม่ถือสาหรอก คนรักเราก็เยอะคนไม่ชอบเราก็เลยต้องเป็นเงาตามตัวเป็นเรื่องปกติ แต่ที่บั่นทอนมากก็คนที่มีตำแหน่งหน้าที่สูงกว่าเรา แต่ไม่ถูกชะตาเรานี่สิ เฮ้อออออออออออออ โดนตลอด แรกๆ ก็พอทนได้ แต่ตอนนี้มันโดนทุกวัน เป็นเวลาเกือบ 3 อาทิตย์มาแล้ว มันก็เสียใจเหมือนกันนะ ทำผิดแล้วว่า นี่จะไม่ว่าอะไรเลย แต่เรื่องที่โดนแต่ละเรื่อง ปัญญาอ่อน โตๆ กันแล้ว ทำได้แค่นี้ คิดจะบีบชั้นทางอ้อมเหรอ ฝันไปเถอะหล่อน หล่อนก็ทำได้แค่เห่าเท่านั้นแหละ ชั้นเก่งเมื่อไหร่ ถึงหล่อนจะเกลียดชั้นมากขนาดไหน ก็ทำไรชั้นไม่ได้หรอก อยู่เหม็นขี้หน้าชั้นต่อไปก็แล้วกันนะยะ --- ปล.พรุ่งนี้นอนยาว ^^
Create Date : 11 เมษายน 2554 |
Last Update : 25 สิงหาคม 2554 21:08:15 น. |
|
2 comments
|
Counter : 519 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: สัญญาลมปาก วันที่: 13 เมษายน 2554 เวลา:23:04:32 น. |
|
|
|
โดย: OKNEKO>DIY วันที่: 15 เมษายน 2554 เวลา:23:22:40 น. |
|
|
|
| |
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

|
การเปลี่ยนแปลงของชีวิต เป็นเรื่องธรรมดา เป็นปกติวิสัยของโลกใบนี้ ซึ่งเราควรยอมรับให้ได้ ทำใจให้เป็นปกติสุข ... แต่เดี๊ยน ยังทำไม่ได้!
|
|
|
|
|
|
|
อ่านทุกอัน ยิ้มได้ทุกอันเลยค่ะ 5555