6 ปีแล้วนะที่เราไม่ได้เจอกัน(คิดถึงแม่มาก..)

เวลาผ่านไปรวดเร็วมาก นี่ก็เกือบหกปีแล้วที่แม่จากไป วันที่ 18 กรกฎาคม เป็นวันที่แม่เสียและจากไปอย่าสงบ... แม่ไม่ต้องทุกข์ทนทรมานอีกต่อไป

ตั้งแต่เกิดมาภาพที่เห็นคือผู้หญิงคนหนึ่งขยันทำมาหากิน ทำทุกอย่างให้ลูกอยู่อย่างสุขสบาย อบรมสั่งสอนให้ลูกเป็นคนดี ไม่เอารัดเอาเปรียบใคร ประพฤติตัวอยู่ในศิลธรรม ช่วยเหลือคนอื่นที่ตกทุกข์ได้ยาก แม่จะสอนและบอกเสมอว่า อย่าเป็นทาสของเงิน ใครที่เป็นทาสเงินมักจะไม่มีความสุข เราจะมีความสุขถ้าเราอยู่อย่างพอเพียง(ไม่มีหนี้) มีความสุขกับสิ่งที่ทำ ยินดีกับสิ่งที่เป็น และทำทุกวันให้ดีที่สุด

...ทุกวันนี้ลูกก็ทำตามที่แม่บอกอย่างเคร่งครัด..โดยเอาแม่เป็นตัวอย่าง
โดยเฉพาะเรื่ืองของความประหยัด มัธยัสถ์ และวางแผนในการดำเนินชิวิต

-ตั้งใจทำงานทุกอย่างให้ดีที่สุด บางครั้งทำงานหนักก็มีท้อบ้าง..แต่ก็ไม่เคยคิดถอย เพราะลูกยังมีลูกน้อยที่ยังต้องดูแลอีก2 คน (น้อยกว่าแม่..แม่มีลูกถึง3คน)นึกถึงสมัยก่อนตอนนั้น

แม่มีลูก3 คน แม่ส่งให้เรียนโรงเรียนคริสทั้ง3คน แม่บอกว่าลูกจะได้เรียนภาษาอังกฤษตั้งแต่เด็กๆ ซึ่งสมัยนั้น(ปี2522) ค่าเทอมคนละ 3,000บาท ถือว่าแพงมาก

แม่จะไปหาลูกที่โรงเรียนทุกกลางวันและเอายาคูลมาให้และคอยถามไถ่เอาใจใสลูกเป็นอย่างดี

***แต่พอแม่เริ่มทำงานหนักขึ้นแม่จะไม่ค่อยมีเวลาไปรับลูกที่โรงเรียน จึงไปน้าไปรับแทน แม่บอกว่าแม่ทำงานหนักขึ้นเพื่อลูกเพื่ออนาคตของลูก ต่อไปลูกจะได้สบาย***

เราก็เริ่มห่างกันเรื่อยๆ แม่เริ่มขยายที่ทางในการทำมาหากิน จนต้องฝากลูกทั้ง3คนไว้กับยายและน้า ให้ยายดูแล แม่ไปทำการค้าขายทางภาคใต้ ตอนนั้นเศรษฐกิจดีมาก

นานๆแม่ก็จะกลับมาเยี่ยมพวกเราครั้งนึง(ทุกครั้งที่แม่มาจากทางใต้แม่จะมีของฝาก ของเล่น และเสื้อผ้าดีดี มาให้ลูกๆ พวกลูกๆ จะดีใจมากในเวลาที่แม่มาหาและก็ต้องเสียใจทุกครั้งในวันที่กลับไป)

แม่บอกว่าอดทนหน่อยนะลูก เดี๋ยวเราก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว ให้การค้าขายของแม่มั่นคงกว่านี้แล้วแม่จะมารับพวกหนูไปอยู่ด้วย น่าจะประมาณ3ปี เห็นจะได้ที่แม่ใช้เวลาสร้างฐานะครอบครัวให้มั่นคง แล้วแม่ก็มารับพวกเราไปอยู่กันตามสัญญา(เราต้องใช้รถสิบล้อถึงสองคัน ย้ายจากจังหวัดชลบุรีไปอยู่จังหวัดสุราษฎร์ธานี) มันรู้สึกเศร้ายังไงบอกไม่ถูก ย้ายบ้าน ย้ายโรงเรียน ข้ามจังหวัดจากภาคกลางไปภาคใต้ วัฒนธรรมการเป็นอยู่มันต้องแตกต่างกันแน่นอน แล้วไหนจะต้องปรับตัวกับเพื่อนใหม่ โรงเรียนใหม่ เพื่อนบ้านใหม่ สังคมใหม่

**แต่แม่บอกว่าถ้าการเปลี่ยนแปลงมันทำให้ชีวิตของเราดีขึ้น มันก็ไม่ใช่สิ่งยากที่เราจะปรับตัวให้เข้ากับมันได้ สักวันลูกก็จะรู้ว่าทำไมแม่ต้องทำแบบนี้ ลูกต้องเรียนรู้และยอมรับการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ให้ได้ การเปลี่ยนแปลงมันจะเข้ามาในชีวิตของเราตลอดชีวิต***

แม่สอนให้ลูกได้เรียนรู้อะไรมากมายหลายๆอย่าง ครั้งแรกที่ลูกได้ไปโรงเรียนลูกรู้สึกอึดอัดเพราะฟังภาษาใต้ไม่รู้เรื่อง และไม่เข้าใจ เลิกเรียนกลับไปถึงบ้านร้องไห้และถามแม่ว่า เราย้ายกลับไปอยู่ที่เดิมไม่ได้เหรอ ลูกไม่ชอบที่นี่เลย ลูกคิดถึงเพื่อนๆ ที่โรงเรียนเก่ามาก แม่บอกลูกว่าหนูต้องอดทนนะ เดี๋ยวหนูจะค่อยๆเข้าใจ และเรียนรู้ได้เอง (แล้วมันก็ผ่านมาได้จริงๆ พวกเราได้ใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น กว่า10ปี )

พอลูกจบมัธยมปลาย ก็ย้ายกลับมาอยู่สมุทรปราการบ้านพ่อ และเรียนต่อ ปวส.บัญขีใน กทม. ตอนนั้นแม่เริ่มมีอาการปวดเมื่อยตามลำตัว และหน้ามืดอยู่บ่อยๆ ซึ่งช่วงนั้นแม่มาทำหน้าที่แม่บ้านอย่างเต็มตัว และไม่ต้องทำงานนอกบ้านแล้ว เหตุที่แม่ไม่ได้ทำงานเพราะไปหาหมอตรวจเจอว่าแม่เป็นโรคเบาหวาน พ่อเลยอยากให้แม่พักผ่อนและหยุดทำงานอย่างถาวร

โดยรายได้หลักจะได้มาจากเงินเดือนพ่อและเงินเดือนของลูก พ่อฝากให้เราทำงานที่เดียวกับพ่อเป็นบริษัทรับเหมาก่อสร้าง ในตำแหน่ง จนท.ธุรการบัญชี เงินเดือนที่ได้ครั้งแรกจากการทำงานของเด็กจบม.ปลาย(อายุ18ปี)3,800บาท ดีใจมาก รีบเอาเงินเดือนๆแรกมาให้แม่ทั้งหมด ถึงแม้มันจะน้อยแต่ลูกก็ภูมิใจ เพราะเป็นเงินก้อนแรกจากน้ำพักน้ำแรงของลูก แม่รับเงินจากเราและน้ำตาคลอๆ และบอกว่าจะเก็บเงินนี้ไว้ให้เป็นทุนให้ลูกลูกเรียนต่อนะ แต่เราบอกแม่ว่าให้แม่เก็บไว้

เพราะยังไงเราจะทำงานเก็บเงินเรียนต่อเอง พ่อใช้สิทธฺิ์กู้เงินจากบริษัท แล้วให้เราผ่อนชำระคืนบริษัทเอง จนเราสามารถเรียนจบโดยการทำงานไปด้วยและเรียนไปด้วย รายได้จากการทำงานของเราทุกเดือนก็จะให้แม่หมด...แม่จะจ่ายเป็นค่าใช้จ่ายให้เราคืนกลับมาเป็นรายสัปดาห์ อาทิตย์ละ250บาท ช่วงนั้นเราก็เปลี่ยนงานใหม่ได้รายได้เพิ่มมากขึ้นเป็นลำดับรายได้และโบนัสพิเศษก็จะให้แม่ทั้งหมด ทุกครั้งที่แม่รับเงินแม่จะรู้สึกภูมิใจและยิ้มอย่างมีความสุข ไม่ใช่เพราะเงินที่ได้รับหลอก แต่แม่ภูมิใจที่ลูกสามารถยืนได้ด้วยตัวเอง หมดห่วงหมดกังวล (แม่ป่วยเป็นเบาหวานได้สักพัก แต่แม่จะบอกว่าดูแลสุขภาพตัวเองดีไม่เป็นไร)

ผ่านไปอาการแม่ก็เริ่มแย่ลงจนถึงขั้นต้องฟอกไต หมอบอกว่าแม่เป็นไตวายเรื้อรังระยะสุดท้าย แม่ต้องฟอกไตอาการของแม่ถึงจะดีขึ้น โดยต้องฟอกทุกสัปดาห์ สัปดาห์ละ2ครั้ง คชจ.ครั้งละประมาณ2,500บาท 1เดือนก็ตกประมาณ 20,000บาท หมอเรียกเราเข้าไปคุยว่ามีญาติพี่น้องที่ทำงานราชการไหมถ้ามีจะได้ประหยัดคชจ.เพราะจะสามารถเบิกคืน ถ้าไม่มีก็ต้องมีเงินเก็บจำนวนมากทีเดียวเพราะมันเป็นโรคเรื้อรังของคนรวย เรามีแต่เงินเก็บไม่มีญาติพี่น้องที่เป็นราชการ แม่บอกว่าไม่ต้องฟอกหรอกลูกเดี๋ยวแม่จะกินยา และควบคุมอาหารเอง แต่หนูรู้ว่าแม่จะต้องทรมาณทุกครั้งที่อาการกำเริบ

ก็เลยตัดสินใจเอาเงินเก็บทั้งหมดที่หามาได้มาให้แม่ผ่าตัดทำเส้นที่แขนสำหรับฟอกไต แม่มีคนเดียวถ้าแม่เป็นอะไรไปลูกจะอยู่ยังไง เงินทองไม่ตายก็หาใหม่ได้ และบอกแม่ว่าไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้นลูกจะหาเงินมารักษาแม่เอง ลูกจะทำทุกอย่างให้แม่มีชีวิตอยู่ต่อไป (เคยทำเรื่องส่งไปมูลนิธิโรคไต และหาคลีนิคโรคไตราคาประหยัดที่คุณหมอแนะนำมาแล้ว-เรื่องเข้ามูลนิธิถูกตีกลับด้วยเหตุผลว่าฟอกไปก็ไม่มีประโยชน์เพราะไม่ใช่ผู้นำหลักของครอบครัว-อย่างนั้นก็คงต้องพึ่งตัวเอง) แม่กลับมาปกติเหมือนคนทั่วไป ต่างกันตรงที่ต้องไปฟอกไตทุกอาทิตย์เท่านั้น ก่อนไปฟอกไตแม่จะตัวบวมมาก หลังจากฟอกไตเสร็จ4ชม.แม่ก็แข็งแรงเหมือนเดิม ไม่ทุกข์ทรมาน กับความเจ็บปวดทางด้านร่างกาย

ฟอกไตให้แม่อยู่ประมาณปีกว่าๆ แม่ก็เริ่มมีอาการเจ็บป่วยต้องเข้ารพ.บ่อยๆ จนหมอบอกให้พวกเราทำใจ เพราะอาการผู้ป่วยแย่ลงเรื่อยๆ แต่ในทางกลับกันด้านความรู้สึกแม่มีกำลังใจดีมากๆ(ส่วนร่างกายกลับสวนทางกัน) แม่บอกว่าแม่ไม่เคยกลัวตาย เพราะทุกคนก็ต้องตายเหมือนกัน ไม่ช้าก็เร็ว มันเป็นสัจธรรมของชีวิต แต่แม่อยากรู้ว่าแม่จะมีชีวิตอยู่ได้อีกนานแค่ไหน จะได้ใช้ชีวิตในส่วนที่เหลือให้มีความสุขที่สุด สิ่งที่แม่เสียดายคือยังไม่ได้เห็นลูกมีครอบครัว และยังไม่ทันได้เห้นหน้าหลาน ถ้าแม่เสียชีวิตไป แม่จะกลับมาเกิดเป็นลูกของหนู ให้หนูรอแม่ด้วย

หลังจากนั้นไม่ทัน2อาทิตย์ แม่ก็ต้องเข้ารพ.และจากไปอย่างสงบ สิ่งที่แม่ทิ้งเอาไว้ให้ก็คือคำสั่งสอนต่างๆ ให้ลูกประพฤติตัวเป็นคนดี ลูกก็ยังจำคำสั่งสอนของแม่ได้ทุกอย่างแม้ว่าแม่จะจากไปแล้วถึงหกปี (วันที่18 ก.ค.55 ก็จะครบหกปีเต็ม)

ไม่ว่าแม่จะอยู่ที่ไหน...

ลูกอยากให้แม่รู้ว่าลูกคิดถึงแม่มาก.....

นานแล้วนะที่เราไม่ได้กอดกัน....

ลูกคิดถึงแม่คะ

Create Date : 14 กรกฎาคม 2555		6 comments
Last Update : 3 ตุลาคม 2555 20:49:56 น.
Counter : 4820 Pageviews.
Share Tweet