อ้าว ไม่เป็นรัย เราหนังเหนียวไปคนเดียวได้และไม่ได้มีความรู้สึกกลัว เพราะถ้าคนเราจะตาย อยู่ในบ้านดีๆ รถยังวิ่งเข้ามาชนตายได้

จากกรุงเทพจะบินยาวไปรอเปลี่ยนเครื่องที่อิสตันบูล เมืองหลวงของตุรกี ประเทศเจ้าของสายการบินนี้ โดยเครื่อง Airbus A330 ใช้เวลาบินขาดไป 5 นาทีครบ 11 ชั่วโมง จึงเลือกที่นั่งติดหน้าต่าง เวลานอนจะได้ไม่มีคนเดินผ่านไปมาให้รำคาญ

นั่งที่ของเราแล้ว (ต้องย้ำเพราะ ตัวเองมักรุ่มร่าม นั่งผิดที่เสมอ) ก็ หาความบันเทิงจากทีวีที่ติดอยู่ที่หน้าที่นั่งได้ทันทีเลย ทั้งหนัง เพลง เกมส์ ขนาดของจอกว้างดูสบายตากว่าที่เคยเห็น ความบันเทิงมีหลากหลายมากว่าที่เคยเจอ โดยเฉพาะหนังมีเยอะและเป็นหนังใหม่ๆ ทำให้ช่วงเวลาที่อยู่ในเครื่องไม่น่าเบื่อเลย
เครื่องขึ้นตั้งลำได้เรียบร้อยพนักงานเสริฟขนมหวานใส่ถ้วยกระดาษขาวๆมาแจก ขนมตัดเป็นก้อนขนาดเท่าลูกเต๋า สีคล้ำๆ แต่คลุกผงสีขาวไว้ไม่แน่ใจว่าน้ำตาลไอซิ่งหรือแป้ง (กินแล้วยังแยกไม่ออก ลิ้นจรเข้จริงๆ) เคี้ยวแล้วรู้สึกเหนียวๆ มีมัลมอนล์หรือวอลนัล ไม่แน่ใจ อยู่ข้างใน หอมอ่อนๆ ค่อนข้างหวาน ก้อนเล็กเกินไปที่จะรู้รสชาดอร่อยหรือไม่ พอไปถึงสนามบินที่ตุรกี เห็นวางขายจึงรู้ว่าเรียกว่า “โลคุม” ( Lokum) ใครสนใจ มีขายมากมายในสนามบิน

กินขนมแล้วต้องเช็ดมือ ด้วยผ้าอุ่นๆ แจกมาพร้อมกับเมนูอาหาร ให้ดูและเลือกไว้ก่อน ตอนเสริฟจะได้ไม่ต้องบอกว่ามีอะไรบ้าง ผู้โดยสารบอกแอร์โฮสเตสเลยจะกินอะไร น่าจะช่วยให้เร็วทันใจคนข้างหลังที่รอ ด้วยเขาใช้พนักงานค่อนข้างน้อย มื้อนี้อาหารขึ้นมาจากครัวการบินไทย มีข้าวเหนียว เนื้อด้วย คงขายดี