ลืมฉันทลักษณ์บ้างก็ได้ (สุจิตต์ วงษ์เทศ) ๏ ความดีมิได้มีแต่ในวัด หรือจำกัดอยู่ในกรอบราชฐาน ในหุบห้วยตรวยโตรกตรอกโซรกธาร เป็นหนึ่งในย่อมย่านของความดี ๏ คนดีใช่จะมีแต่ผ้าเหลือง หรือทรงเครื่องเรืองจำรัสรัศมี ที่ร่องแร่งรุ่มร่ามตามพงพี ก็มากมีธรรมครองอย่างทองคำ ๏ ของดีใช่จะมีแต่ในโบสถ์ หรือรุ่งโรจน์เรืองอยู่ราชูปถัมภ์ ใต้สมุทรสุดลึกอันดึกดำ ในเถื่อนถ้ำของดีก็มีมูล ๏ คำดีๆ มีในสมุดข่อย มากน้อยก็ยังอยู่ไม่รู้สูญ ทั้งคำคล้องจองกันอันจำรูญ ทั้งคำพูดพร้อมพูนเป็นคำคน ๏ คำดีๆ มีแสดงบนแท่งหิน บ้างขาดวิ่นอ่านกลับกันสับสน ก็เป็นคำงามงอนไม่ซ่อนกล เป็นนิพนธ์คำๆ ก็งามดี ๏ ไม่มีกรอบกรองคำก็งามได้ อยู่แต่ใครจะไปถึงซึ่งได้ที่ เมื่อสำนึกลึกซึ้งถึงกวี มีไม่มีฉันทลักษณ์ไม่รู้แล้ว ๚ะ   Create Date : 08 พฤษภาคม 2549 9 comments Last Update : 8 พฤษภาคม 2549 14:50:35 น. Counter : 3304 Pageviews. Share Tweet

จบด้วยเสียงตรี มันทำให้เหมือนมีอะไรให้ติดตามต่อจริงๆนะครับ.. เฮียจอมยุทธ์   โดย: ...ณ มิตร... (namit ) 8 พฤษภาคม 2549 22:03:39 น.

ปล่อยวาง.... ชีวิตนี้แท้จริงแสนสั้นนัก เกิดมาจักมีเจ็บป่วยแลล้มหาย มิมีใครอยู่ได้ต้องวางวาย ล้มลงตายจากไปไป่อยู่ยืน ในห้วงที่คิดได้อยู่ดีมีความสุข รู้สำนึกมิคึกหนักใจสุขสม ไม่ประมาทตระหนักได้ในกมล เตรียมวางตนตายก่อนที่จะตาย เกิดมาหาสิ่งใดตามมาด้วย ยามเมื่อม้วยไร้สิ่งใดหาเก็บได้ ชีวิตไปอยู่เพียงความดีมิมลาย กายสลายความดีอยู่คู่โลกา ไร้ซึ่งชีวิตทั้งในโลกนี้แลโลกหน้า และไม่มีโลกก่อนให้หวั่นไหว มีเพียงวันนี้เดินหน้าไป ใช้ชีวิตอยู่สร้างความดีรู้สติตน แลปล่อยวางตัวกูใช่ของกู ตัวกูจะป่วยเจ็บรู้ก่อนได้ไฉน เมื่อเป็นแล้วสั่งห้ามให้หายได้อย่างไร สงบใจปล่อยวางทิ้งตัวตน เพราะสิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี สิ่งนี้มีเกิดขึ้นและเป็นไป ตถตาให้เห็นและเป็นไป ทุกสิ่งใดเป็นเช่นนั้นเอง ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ หินใหญ่หนักเพียงเพราะใจบอกว่าหนัก หากผลักปล่อยสิ้นหินจะหนักอยู่ไฉน วางปัญหาผ่อนแก้ทีละเปราะเดินได้ไป อยู่ที่ใจใช้สติคิดตรึกปัญญานำ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ หงุดหงิดใจในบางคนทำขุ่นหมอง ลองไตร่ตรองลองคิดปล่อยวางเสีย ปากเขาใกล้หูเขายังทนในสำเนียง หูเราเบี่ยงไกลกว่ารำคาญไย ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ทุกข์กำเนิดเกิดในใจมาจากใจ ใช่จากไหนใครคนอื่นมาใส่สุม ทุกข์ที่มีใจเราจับมาใส่ดั่งไฟรุม ให้กลัดกลุ้มกัดกร่อนใจเราเอง ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ปล. เขียนด้วยความรู้น้อยดั่งใบไม้ในกำมือ ผิดพลาดประการใดขอผู้รู้ช่วยชี้แนะ ปล.๒ เพื่อให้ได้อรรถรสในการอ่านมากขึ้น สมควรไปอ่านในเว็บไซต์ของเด็กชายก้องนะครับ ที่ https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=jezt&month=05-2006&group=4&date=09&blog=1 แล้วคอมเมนท์ให้ด้วยนะ ขอบคุณคร้าบ   โดย: เด็กชายก้อง 9 พฤษภาคม 2549 3:37:49 น.

เพลง...ค้างคาวกินกล้วย สุจิตต์ วงษ์เทศ ดินหญ้าฟ้าแถน นกไม่ใช่นก หูตลก ใหญ่พิลึก หนูไม่ใช่หนู มีปีกคู่ เป็นแขนศึก พอตะวันตกดิน โปรยบินหากินไป ครั้นแจ้งแสงอุทัย กลับมานอนแน่นผนึก เอาตีนเกี่ยวก้อย เอาหัวห้อย เรียงราว นี่แหละค้างคาว ไปกินกล้วย ตอนดึกๆ นกไม่ใช่นก หูตลก ใหญ่พิลึก หนูไม่ใช่หนู มีปีกคู่ เป็นแขนศึก ค้างคาวกินกล้วย กินแมลง กินผลไม้ กินไป ขี้ไป กระจัดกระจาย ไพรพฤกษ์ ค้างคาวอยู่ในถ้ำ ขี้ค้างคาวก็อยู่ในถ้ำ มนุษย์เจ้ากรรม ขายขี้ค้างคาว ไปสร้างตึก ลิงชิงลูกไม้ กระโดดโลดไล่ กับลูกลิง เสือกับลูกเสือ นอนรอเหยื่อ ดูลิงวิ่ง วิ่งไล่ไปมา ผลัดตก จากต้นไม้ ทับตัวเสือใหญ่ ตกใจ เสือกับลิง เสือสะดิ้ง ลิงสะดุ้ง ลิงกระดุกกระดิกเสือ ลิงถอดเขี้ยวเสือ เสือถอดกางเกงลิง ........................   โดย: เด็กชายก้อง 9 พฤษภาคม 2549 3:39:26 น.

แต่งเก่งจัง สอนมั่งจิคะ อิอิ   โดย: noaru IP: 124.121.97.62 21 มกราคม 2550 10:50:40 น.

โดย: 123456 IP: 124.121.60.112 29 กรกฎาคม 2550 12:57:10 น.

ไม่มีฉันทลักษ์ก็หวานหมูสิหนอ แต่มีไว้ก็ดี (แกล้งเด็ก555+) ประมาณนี้รึขอรับ "เรามิใช่เจ้าของฟ้าอวกาศ โลกธาตุทั่วสิ้นทุกสรวงสวรรค์ มนุษย์มิเคยนฤมิตตะวันจันทร์ แม้แต่เม็ดทรายนั้นสักธุลี" (- ปฏิธานกวี - อังคาร ) (เอาของประชากรโลกมาอีกแล้วเรา-*-)   โดย: มงกุฎอันที่สิบเก้า IP: 58.9.187.136 31 กรกฎาคม 2550 11:57:10 น.

22/1   โดย: hjbhjkjkj IP: 118.172.70.221 6 ธันวาคม 2551 8:58:28 น.

โตใหญ่ร่วงเล็กลง ต่ำเตี้ยสูงเด่นแทนที่ สัตว์ป่าอยู่กรุงเจริญเท่าเทียมกัน ปิดบังกันและกัน   โดย: ช่วยแปลความหมายหน่อย IP: 118.175.74.142 14 มิถุนายน 2552 6:54:43 น.

มีกลอนของแจมด้วยแต่ไม่ทราบหรอกชื่อผู้แต่ง ใครเป็นคนแต่งแจ้งชื่อมด้วยนะคพ "เมื่อมั่งมีมากมายมิตรหมายมอง เมื่อหม่นหมองมิตรมองเหมือนหมูหมา เมื่อไม่มีมวลมิตรไม่มองมา เมื่อมอดม้วยแม้หมูหมาไม่มอง" นี่แหละกลอนเล่นสัมผัสพยัญชนะดีเลิศ ความหมายก็ดีเยี่ยม เป็นจริงลึกซึ้ง ใครแต่งขอคารวะค่ะ อีกกลอนนนะไม่ทราบใครแต่เหมือนกัน อ่านพบจากกระดาษห่อของ กลอนอ่านเวียนไม่รู้จบ มีการซ้ำคำว่า "ภัย" "ภัยของภูเขาคือแร่ ภัยของพ่อแม่คือลูกทรยศ ภัยของคนคดคือหลอกลวง ภัยของหลวงคือคอร์รัปชั่น ภัยของนักปั่นคือล้มถลอก ภัยของศอกคือหน้าแตก ภัยของสี่แยกคือรถชน ภัยของถนนคือความตาย ภัยของควายคือหญ้าพิษ ภัยของจิตคือคิดร้าย ภัยของนายคือคอร์รับชั่น......เวียนไปมาได้เห็นไหมเอ่ย   โดย: ป้าพิมพ์ IP: 112.142.51.97 19 กรกฎาคม 2552 20:24:39 น.