ดอกไม้ทำให้โลกสดใสค่ะ ^^ ...

หน้าที่การงานที่ "ต้องทำ" กับ สิ่งที่ "อยากทำ" ไม่ใช่สิ่งเดียวกันแน่ในชีวิตของคนหนึ่งคน
ไม่จริงเสมอไปมั้งครับ
ผมว่า มีหลายคนในโลก ได้ทำงานที่ตัวเองรัก และสิ่งที่"ต้องทำ" ของเค้า จึงเป็นสิ่งที่เค้า"อยากทำ"
ซึ่งคนแบบนั้น น่าจะเป็นคน find ไม่ใช่คน seek

นอนหลับฝันดีนะคะ

^----^

คราวที่แล้วอ่านกลอนบทนี้ก็คิดว่าตัวเองเข้าใจแล้วนะ วันนี้อ่านที่เธอเขียนแล้วมันลึกกว่าที่เราคิดตรงที่ bread=time น่ะ...เราเห็นด้วยเลย

ถ้าซื้อแต่ขนมปังชีวิตก็คงไร้สีสัน อยู่ไปวัน ๆ
ถ้าซื้อแต่ดอกไม้ก็หิวตาย อดอยู่ดูความสวยงามของชีวิตนาน ๆ

รูปนี้ขอเดาว่าถ่ายห้องน้ำ เหตุผลก็คือเธอเคยเล่าให้ฟังว่ามันมีห้องน้ำสาธารณะที่ผลุบโผล่ได้ ตอนนี้มันผลุบอยู่ใต้ดินน่ะ แล้วเธอลืมเข้าห้องน้ำมาจากบ้าน...ระหว่างรอให้ห้องน้ำมันโผล่ขึ้นมาก็ถ่ายรูปไว้เล่น ๆ (ไง...จินตนาการบรรเจิดมะ)

ท่าทางดอกทิวลิปแถวนั้นจะถูกนะครับ :P

ดอกไม้ทำให้โลกสดใสจริงๆค่ะ ไม่ซื้อเก็บตังค์ไว้ก่อน
ดอกหญ้าก็สวย แถมไม่เสียเงิน อิอิ ^_^

^
^
เนื่องมาจากคุณ I Find :)

เออ มันมองได้หลายมุมเหมือนกันเนอะ .. เป็นบทเรียนที่ดีสำหรับการเขียนของฉันเลย :D
--> หน้าที่การงานที่ "ต้องทำ" กับ สิ่งที่ "อยากทำ"
ย้อนกลับมาอ่านอีก ก็เลยรู้ว่า ประโยคมันมีมิติ ..

จริงๆ ฉัน Focus การมองของฉันมาที่ "ระหว่างทาง" ที่เราเดิน มากกว่า "ทาง" ที่เราไป
ฉันมองว่า อาชีพ หรือ หน้าที่การงาน เป็น "ทาง" เส้นนึงที่เราเลือกเดิน .. แต่ Bread & Flower เป็น ปัจจัยระหว่างที่เรา "เดินทาง" ..ใน journey ของเรา ..(แต่ฉันเขียนสื่อไม่ตรงเอง ^^" ขอน้อมรับในความผิดพลาด)

ยกตัวอย่างดีกว่า..

อยากเป็นนักเปียโน แต่ที่บ้านอยากให้เป็นหมอ เพราะว่าได้เงินเยอะกว่า มั่นคงกว่า .. นี่คือเส้นทางที่เราเลือกเดินทาง .. ถ้าเราเลือกเดินทางในเส้นของ "นักเปียโน" ปัจจัยระหว่างทางที่ขาดไม่ได้คือ buy a bread การหาเงินเพื่อเลี้ยงชีพ คุณนักเปียโน ก็อาจจะต้องไปเล่นเปียโน ตามร้านอาหารตอนกลางคืน หรือไปสอนพิเศษเปียโนที่โรงเรียนการดนตรี .. เมื่ออะไรที่มันเป็น "อาชีพ" หรือ "หน้าที่การงาน" บุคคลอื่นก็จะเริ่มมีอิทธิพลเข้ามาในชีวิตคุณ เช่น เจ้านาย เพื่อนร่วมงาน .. บางอย่างอาจจะไม่สิ่งที่คุณนักเปียโน "อยากทำ" นัก ..

ในเมื่อ Buy a bread เพื่อเลี้ยงชีพแล้ว หลี่ถี เลยแนะนำให้เสี่ยง buy a flower บ้าง เช่น สละเวลาการสอนเปียโนสิบแปดชั่วโมงต่อวัน ได้เงินเป็นกอบเป็นกำ มาเป็น หนีไปเที่ยวทะเล วาดรูป ฟังเพลง หรือจะ buy a bunch of flowers เก็บเงินก้อนนึง ไปเยี่ยมบ้าน Mozart ผู้เป็นศิลปินที่เป็นแรงบันดาลใจ

การ buy a flower เป็นสิ่งไม่ทำให้อิ่มกาย แต่มันทำให้อิ่มใจ และคุ้มค่าที่จะยอมเสี่ยงเสีย coppers ที่มี ซื้อมันมา ทั้งที่มันก็อยู่ได้ไม่นาน สุดท้ายก็ต้องเหี่ยวไป บางคนอาจจะคิดว่า เก็บไว้ซื้อ bread อีกก้อนไม่ดีกว่าหรือ ซื้อทำไม flower มันไม่จำเป็น ยังพอทนเดินทางไหว ก็ไม่จำเป็นต้องมีหรอก (ประมาณนั้น) ..

สำหรับฉัน

Buy a bread คือ การทำงาน ซึ่งเป็นงานที่ฉันชอบ บนทางที่ฉันเลือก
Buy a flower คือ การไปเที่ยวในที่ที่ไม่เคยไป เขียนกลอน อ่านหนังสือ ฟังเพลง ปลุกต้นไม้ ทำเทียนหอม ทำสบู่ ฯลฯ just a little thing in your life

:)

แต่ฉันสนับสนุนความคิดของคุณ I find นะ คนแบบนั้นเป็น คนที่ find ไม่ใช่ seek จริงๆ ค่ะ

|------------------------------------------------|
ทางที่อยากทำ :A ทางที่ต้องทำ(เพราะพ่อแม่อยากให้ทำ หรือ เพราะได้เงินเยอะกว่า หรือเพราะสังคมยอมรับกว่า.. whatever) :B

---------------|----------|-----------------------
A B
ใกล้เคียงนิดนึง เช่น อยากเป็น Developer พ่อแม่อยากให้เป็นครู เพราะเป็นอาชีพมั่นคงและมีเกียรติ .. solution ->เป็นอาจารย์สอนคอมพิวเตอร์



----------------------|----------------------------
A
B

Perfect!

You found it!





ขอบคุณทุก comment ค่ะ ไปทำงานล่ะ :)

เป็นบทความที่ยิ่งใหญ่มาก

อ่านแล้วอยากเปิดร้านดอกไม้

ปล.รูปสุดท้าย ถ้าเป็นเราจะถ่ายม้านั่งกับหิมะค่ะ
คุณคงถ่ายเหมือนกันมั้ง..

อ่านจบแล้วขอไปทานพาราซักสองเม็ดครับ ดึกแล้วสมองมัน on strike ไว้พรุ่งนี้จะมาซึมซับใหม่ครับ

ส่วนในรูปก็ขอเอาว่าเขาเอาเชือกมากั้นม้านั่งไม่ให้คนมานั่ง มิเช่นนั้นน้ำแข็งอาจตกลงมาเจาะหัวเอาได้ครับ

ขอบอนุญาต add Blog ครับ จะได้ตามหาง่ายๆหน่อย :-)

เอดิสัน บอกกับผู้ร่วมงานตอนที่ทดลองล้มเหลวเป็นครั้งที่ 1000 ว่า อย่างน้อย เราก็ได้รู้วิธีที่ทำให้ไม่สำเร็จตั้ง 1000 ทาง
บิล เกตส์ บอกว่า ความสำเร็จ เป็นครูที่เลวมาก เพราะมันหลอกลวงคนฉลาดๆว่า เขาไม่มีทางแพ้ ( Success is a lousy teacher. It seduces smart people into thinking they can't lose. )

เชื่อว่าคุณ chirala คงเห็นความผิดพลาดเป็นครูที่ดี ถึงได้ออกมาตอบแบบสบายอารมณ์แบบนี้
อันที่จริง ผมไม่ได้คิดจะจับผิดอะไรเลย เพียงแค่เสนออีกหนึ่งมุมมอง เท่านั้นเอง :)

สำหรับผม การได้มาอ่านที่ blog นี้ ก็เป็นการ buy a nice flower เหมือนกัน :D

มีครึ้มอกครึ้มใจซื้อดอกไม้ให้ตัวเองเหมือนกัน (แต่จริงๆแล้ว ชอบเวลาที่คนอื่นซื้อมาให้มากกว่า แหะ.แหะ)

รูปทายไม่ถูกนะคะ

เมื่อวานแวะเข้ามาแล้วตามคุณ Lon3r ไปกินพารามา 2 เม็ด

วันนี้มาใหม่ค่า อิอิ



สำหรับตัวเอง...
ซื้อทั้งขนมปัง และ ดอกไม้ ทุกวันค่ะ

อาจเป็นเพราะโชคดี ได้ทำงานในที่ที่มีทั้งขนมปังและดอกไม้ให้ได้ซื้อ

แต่พออ่านบล๊อกของคุณ
บอกกับตัวเองว่า..

ต้องเปลี่ยนรสชาติขนมปังบ้าง
ต้องซื้อดอกไม้สีอื่นบ้างแล้วหล่ะ




ปล. ประเทศแถบสแกนดิเนเวีย ก็เป็นประเทศในฝันของเราเหมือนกันค่ะ :D

มีร้านขายขนมปังที่แถมดอกไม้ ด้วยมั๊ยนะ จะได้ ทั้งสองอย่างเลยง่ะ แบบว่าท้องอิ่ม และ อิ่มตา อิ่มใจ ด้วย

เป็นกลอนที่มีความลึกซึ้งดีครับ ผมอ่านครั้งที่แล้ว ผมยังแปลไม่ได้ขนาดนี้อ่ะ แต่ทำนองเดียวกันครับ พอมาอ่านที่พี่บรรยาย..อืม..จริงด้วยเนาะ ^^"

รูปคราวนี้ยากจัง ขอเดานะครับ พี่ต้องการถ่ายไอ้อะไรสักอย่างอยู่ใต้ม้านั่งอ่า ที่มันโผล่มานิดๆ ตรงกองหิมะ เหตุผล...ผมเห็นและสะดุดตากะสิ่งนี้เป็นอันดับแรกครับ แต่ไม่รุ้คืออะไรอ่ะพี่ (ถ้ามีของรางวัลล่อใจนะ ตอยได้แล้วอ่ะครับ 555) ผมคิดมากไปป่ะครับเนี่ย!? กลัวหน้าแตกกก แฮะๆ

อยากเห็น snowy rain จัง..


แบบมองผ่านกระจกในห้องอุ่นๆ..มือถือแก้วช็อคโกแล้ทร้อนๆ

ค่อยๆจิบช็อคโกแล้ทจนหมดแก้ว...รู้สึกอบอุ่นลึกๆในท้อง..



แล้วเปิดว้อดก้า สาดเข้าไปต่อเพิ่มความร้อนแรงให้กับวัญญาณ เอิ๊กๆๆๆ


/ ในรูปจะถ่ายฟุตบาทล่ะสิ...แต่เผอิญมีหิมะกับม้านั่งและเสามาขวาง!!!!

:)

กรี๊ดดดด เพิ่งรู้ว่าคุณ chirala ก็จบมาจากมอชอ เหมือนกัน
แต่สมัยเรียนที่นั่น เราอยู่ หอหญิง 1 ล่ะ
พูดแล้วก็คิดถึงเชียงใหม่เนอะ

กลับมาแล้วครับตอนมีสติคิดอะไรได้บ้าง

สำหรับผม journey ในที่นี้คงหมายถึงการใช้ชีวิตของคนๆหนึ่งที่ตื่นเช้าขึ้นมาก็ต้องทำงานหาเลี้ยงชีวิต พอได้เงินมาก็แบ่งเอาไปใช้จ่าย ส่วนแรกไว้หาซื้อของกินให้อิ่มท้องเพื่อจะให้มีแรงสู้ต่อไปในวันรุ่งขึ้น ส่วนเงินอีกส่วนนึงไว้ซื้อความสุขเพื่อให้มีกำลังใจอยู่ต่อในวันรุ่งขึ้น ส่วนความสุขของแต่ละคนจะเป็นอย่างไรก็ขึ้นกับแต่ละบุคคล

Still in search for my flower ...

ตอนไปสัมมนานอกสถานที่ พิธีกรบอกว่า งานคือชีวิต เพราะลองคิดดูสิ ว่า สมัยนี้ วันหนึ่งๆเราใช้เวลาอยู่กับที่ทำงานมากกว่าที่บ้านซะอีก

มุมมองนี้ อยากจะลุกขึ้นบอกพิธีกรว่า ผิด ส่วนตัว เราก็ตั้งใจทำงานทุกวัน พยายามปรับปรุงความรู้ความสามารถกับการงาน(แทบ)ทุกวัน แต่ไม่มีวันไหนเลยที่คิดว่า งานคือชีวิต

เพราะสิ่งที่มีความหมายกับชีวิตของแต่ละคนนั้ต่างกัน หากทั้งสองสิ่งนี้นสามารถอยู่ร่วมกันได้ นับว่าประเสริฐแล้ว กับผู้ืที่รู้จักทั้งสองสิ่งและสามารถทำทั้งสองสิ่งได้อย่างดี ก็นับว่าประเสริฐแล้วเช่นกัน หากขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไป ก็จงมองหามันต่อไป โดยไม่ละทิ้งหน้าที่การงานและที่ทำสิ่งที่ตนมีอยู่

สำหรับคนที่ตั้งหน้าตั้งตาหาเงินท่าเดียว ... Don't work too much till you forget to seek for your flower. Before you realise, it may be too late to even look for one.

เราจะซื้อดอกไม้ไปให้ป๊า กับม๊าล่ะ