Bloggang.com : jeeraa's : หนังสือรุ่น : จรวดกระดาษ

หนังสือรุ่น : จรวดกระดาษ

พ.ศ. ๒๕๒๙

จรวดกระดาษหัวแหลม ลอยพุ่งไปปักตรงกลางหัวเด็กผู้หญิงคนนั้น
มันเป็นจรวดกามิกาเซ่พลีชีพ ฝีมือของฉันเอง
เสียงเฮลั่น ดังมาจากกลุ่มนักเรียนชายหลังห้อง
เด็กหญิงหันมามองด้วยความโกรธแกมอาย แก้มเธอแดง..
ฉันจดจำใบหน้านั้นได้ดีกว่าใครทั้งหมด ฉันจดจำได้กระทั่งแววตาคู่นั้น

เธอเป็นเด็กเรียบร้อย เรียนเก่ง นั่งอยู่แถวหน้าสุดของห้อง และมักจะยกมือตอบคำถามคุณครูได้เป็นคนแรกเสมอ เธอมัดผมหางม้า เวลาที่มองจากหลังห้อง จะเห็นหางม้าน้อยๆนั้นแกว่งไปแกว่งมา

ฉันมักจะแอบมองเธออยู่เสมอ คนเราสามารถมองใครได้นานๆ ก็เมื่อตอนที่เราแอบมองเค้าอยู่นั่นล่ะ

แปรงลบกระดาน ลอยละลิ่วมาจากหน้าห้องเรียน กลุ่มเด็กนักเรียนชายก้มหลบกันพัลวัน มันคือสัญชาติญาณของการหนีภัยและการเอาตัวรอด แปรงลบกระดานบินแหวกผ่านกลุ่มเด็กๆไปกระทบผนังด้านหลังห้องเรียน ทั้งห้องเงียบกริบ

ฉันเดินหน้าจ๋อยถือแปรงลบกระดานไปส่งให้ครูที่หน้าห้องเรียน แกรับไปแล้วเคาะลงที่หัวฉันหนึ่งที
หลังจากที่แบ่งกลุ่มแล้วปล่อยให้เด็กๆอ่านหนังสือกันเอง คุณครูแอบยืนมองพฤติกรรมของเหล่านักเรียนอยู่ข้างนอกห้อง ก็ใครมันจะไปรู้ล่ะ

เช้าวันรุ่งขึ้น มีกระดาษยับยู่ยี่แผ่นหนึ่ง ถูกขยำวางอยู่บนโต๊ะเรียนของฉัน เจ้าจรวดกระดาษกามิกาเซ่ลำนั้นนั่นเอง

พ.ศ. ๒๕๔๗

ภายในร้านคืนนี้ดูแน่นเป็นพิเศษ เนื่องจากเป็นวันศุกร์ช่วงต้นเดือน ลูกค้าจึงเต็มเกือบทุกโต๊ะ
ฉันนั่งอยู่บนเก้าอี้กลม กำลังกรีดนิ้วลงบนแต่ละเส้นสายกีต้าร์ที่คลอไปกับเสียงร้องเพลง เป็นเพลงหนังสือรุ่นของป้าง นครินทร์ กิ่งศักดิ์ เพลงที่ฉันรู้สึกผูกพันตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ฟัง และฉันก็มักจะเลือกเล่นเพลงนี้เป็นเพลงแรกของทุกค่ำคืน

เวทีเตี้ยๆที่เป็นเพียงพื้นไม้ยกขึ้นเล็กน้อยจากพื้นในร้าน ทำให้รู้สึกใกล้ชิดกับลูกค้าเกือบทุกโต๊ะ ลูกค้าที่นั่งอยู่ที่โต๊ะชุดหน้าสุดติดเวทีเป็นหญิงสาวสองคนกำลังนั่งเม้าท์กันออกรส
ใครคนหนึ่งหันมองมาทางฉัน ฉันเผลอสบตา

เธอยกแก้วสปายขึ้นเล็กน้อย เอียงคอยิ้ม แล้วจิบพองาม
ฉันยิ้มตอบ

ผ่านพ้นเที่ยงคืนไปแล้ว หญิงสาวทั้งสองจึงเช็คบิลออกจากร้านไป
ก่อนพ้นประตูกระจกบานใหญ่ เธอคนนั้นหันกลับมามอง แก้มเธอแดง..
ฉันจดจำใบหน้านั้นได้ดีกว่าใครทั้งหมด ฉันจดจำได้กระทั่งแววตาคู่นั้น

มีข้อความเขียนในกระดาษแผ่นเล็กๆ ฝากน้องเด็กเสิร์ฟมาให้ฉัน
- ชอบเพลงหนังสือรุ่นจังเลยค่ะ ขอบคุณนะคะที่ร้องให้ฟัง -

กลับถึงบ้าน
ฉันรีบค้นหนังสือเรียนเก่าๆสมัยมัธยม มันอยู่ในกล่องหนังสือใบโตในห้องเก็บของ
หนังสือเรียนวิชาภาษาไทยเล่มนั้นมีกระดาษยับยู่ยี่แผ่นหนึ่งพับสอดไว้
ฉันคลี่ออกดู

พ.ศ. ๒๕๒๙

เช้าวันรุ่งขึ้น มีกระดาษยับยู่ยี่แผ่นหนึ่ง ถูกขยำวางอยู่บนโต๊ะเรียนของฉัน เจ้าจรวดกระดาษกามิกาเซ่ลำนั้นนั่นเอง
ฉันคลี่ออกดู
บนกระดาษแผ่นนั้น มีข้อความที่ฉันแอบเขียนไว้ ก่อนจะพับเป็นจรวดและปาไปปักหัวเธอ
- เราชอบเธอนะ -

ด้านล่างของกระดาษ มีอีกข้อความหนึ่งเขียนตอบกลับมา
- บ้า -

“ ... ต่างเดินกันไปตามทางของใคร แยกไปค่อยๆไกลห่าง
อยู่ดีๆวันนึงก็จางหาย คลาดกันโดยไม่รู้ตัว
แต่เรื่องราวที่สวยงาม อยู่อย่างเดิมไม่เคยหมองมัว
ในหนังสือเก่าๆ หนังสือรุ่นเราเล่มนี้ ... “

เพลง หนังสือรุ่น แต่งโดย บอย ไตรภูมิ
อยู่ในอัลบัม เลี่ยมทอง ของป้าง นครินทร์ กิ่งศักดิ์ พ.ศ. ๒๕๔๗

Create Date : 05 กันยายน 2549

Last Update : 22 กันยายน 2549 19:31:12 น.

11 comments

Counter : 434 Pageviews.