|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
วันเวลาจะค่อย ๆ ให้บทเรียนกับแต่ละคน
วันเวลาจะค่อย ๆ ให้บทเรียนกับแต่ละคน
แต่ละคนแสวงหาความสุข
บางคนมุ่งความสุขมาก
มันไม่ยอมดูทุกข์
ปฏิบัติก็ไม่เอา ไม่เอาเรื่องปฏิบัติเลย
ก็ต้องให้โลกนี้รวมทั้งให้นรกนะ อบรมสั่งสอนให้
จิตเราจะผ่านความทุกข์
แต่ละคนจะต้องผ่านความทุกข์ครั้งแล้วครั้งเล่า
ครั้งแล้วครั้งเล่า
จนกระทั่งวันหนึ่งมันเข้าใจความเป็นจริงของชีวิต
ชีวิตนี้ทุกข์ล้วน ๆ นะ จะค่อย ๆ วาง
จะค่อย ๆ วางลงไป
เพราะฉะนั้นถ้าจะพูดไปแล้ว
การเดินทางในสังสารวัฏฏ์นี้ก็คือ
การอยู่ในกระบวนการเรียนรู้ความจริง
ของชีวิตของธรรมชาตินั่นเอง
เรียนรู้ไปเรื่อย เที่ยวหาความสุข
เที่ยวหนีความทุกข์ไปเรื่อย
แต่บทเรียนที่ได้รับก็คือ สุขก็ไม่จริง มีแต่ทุกข์
ทุกข์เยอะสุขน้อย สุขแป๊บเดียว เดี๋ยวทุกข์อีกแล้ว ซ้ำ ๆ
วันหนึ่งใจ โอ้ มันเข็ดขยาดนะ เข็ด
หลวงปู่เทสก์ท่านเคยเขียนไว้บอกว่า
เออ ท่านตายไป ท่านคงไม่เกิดอีกแล้วล่ะ
อันนี้ท่านเขียนบันทึกของท่านนะ
คนอื่นเอามาเผยแพร่หลังจากท่านมรณภาพไปแล้ว
บอกเราคงไม่ต้องเกิดอีกแล้วล่ะ
เพราะว่าเราเห็นแล้วว่ามันมีแต่ทุกข์ล้วน ๆ
ตราบใดที่เราเห็นว่าทุกข์บ้างสุขบ้างนะ
เรายังได้รับบทเรียนไม่พอ
มีความสุขขึ้นนิดนึง หลงระเริงไป
ระเริงแป๊บเดียวนะ
เดี๋ยวปัญหาใหม่มาอีกแล้ว
ความทุกข์ใหม่เข้ามาจ่อ
เอาอีกแล้ว แก้ปัญหา แก้ทุกข์นี้ยังไม่เสร็จ
อีกตัวนึงมารอคิวอีกแล้ว
ช่วงไหน ความทุกข์ประดังเข้ามามาก
เราก็บอกว่าเราทุกข์
ช่วงไหนมันห่างออกไปนิดนึงเราก็บอก
ช่วงนี้สุข
สุขนิดเดียวเพื่อรอจะทุกข์อีกแล้ว
ความสุขของมนุษย์ไม่มีหรอก
ความสุขเป็นสิ่งที่อยู่ข้างหน้าตลอด
เราวิ่งไม่ทัน
ตอนเด็ก ๆ เคยรู้สึกมั้ย ถ้าเรียนหนังสือจบแล้วจะสุข
ถ้าอย่างนี้แล้วจะสุข ถ้าอย่างนี้แล้วจะสุข
มันถ้าอย่างนี้ตลอดชีวิตเลย
ตอนเด็ก ๆ นะ ถ้าเรียนหนังสือจบแล้วจะมีความสุข
เอ้า จบปริญญาตรีแล้วได้ดอกเตอร์จะมีความสุขอีก
จบมาแล้วได้งานดี ๆ ทำ
ถ้าได้งานดี ๆ ทำจะมีความสุข
ได้งานดีแล้ว ถ้ารวย ๆ แล้วจะมีความสุข
ถ้าตำแหน่งใหญ่ ๆ จะสุขอีก
มีแต่ถ้าจะสุข ถ้าจะสุข
มีแฟนแล้วถ้ามีลูกไบรท์ ๆ จะมีความสุขอีก
มีแต่ถ้าอีกแล้ว
วิ่งตามความสุขทั้งชีวิตเลย
วิ่งไม่ทัน มันน่าสงสารนะ
คนในโลกนะ มันถูกหลอก
มารมันเอาความสุขมาหลอก
ให้เราวิ่งพล่าน ๆ ไปนะ
ตกเป็นขี้ข้ามัน จิกหัวเราตลอดเวลาเลย
เห็นแล้วน่าอนาถ เห็นแล้วสังเวชนะ
จนวันหนึ่งแก่แล้ว แก่แล้ว
นี่มันจะปวดจะเมื่อยนะ
อยู่เฉย ๆ มันก็จะปวดจะเมื่อยโดยตัวของมันเองนี่แหละ
เลยนึกว่าวันไหนมันไม่เจ็บไม่ปวดไม่เมื่อยนะ
วันนั้นมันคงมีความสุข
พอเจ็บหนัก ๆ นะ เจ็บหนัก ๆ โอ้ รักษาไม่ไหวแล้ว
ทรมานมากเลย รู้สึกอีก ถ้าตายซะได้จะมีความสุข
ไปโน่นแล้ว จะข้ามไปอีกชาตินึงแล้ว
เห็นมั้ย ไล่หาความสุขตั้งแต่เล็ก ๆ ลงมาเลย
ถ้าได้อย่างนี้จะสุข ได้อย่างนี้จะสุข
จนสุดท้ายเลย ถ้าตายซะได้คงจะมีความสุข
เพราะฉะนั้นความสุขเป็นของที่หลอก ๆ
เหมือนภาพลวงตา พวกนี้ล่ะ หลอกตาอยู่ไกล ๆ
วิ่งไปเรื่อย หาไปเรื่อยตะครุบไว้
หนีออกไปอีกแล้ว
การที่เราเข้ามารู้ใจของเรา เรียนรู้กายรู้ใจ
เราจะเห็นความจริง ของชีวิตเรานี้
ชีวิตเราเราอยากให้มีความสุข
อยากให้จิตใจมีความสุข
หาทางตอบสนองตลอดเวลาเลย
แล้วก็ไม่อิ่ม ไม่เต็ม จะขาดตลอด
จะพร่องตลอดเลย
_/|\_
---------------------------------------------------
Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2550 |
|
5 comments |
Last Update : 25 กุมภาพันธ์ 2550 12:53:57 น. |
Counter : 646 Pageviews. |
|
|
|
|
โดย: gripenator วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:15:19:43 น. |
|
โดย: tistoo วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:15:20:44 น. |
|
โดย: once_day วันที่: 13 มีนาคม 2550 เวลา:9:41:33 น. |
|
โดย: whitespace วันที่: 17 มีนาคม 2550 เวลา:19:06:09 น. |
|
โดย: once_day วันที่: 26 มีนาคม 2550 เวลา:13:08:47 น. |
|
| |
|
พฤติภาพแห่งจิต |
|
|
|
|
สุขและทุกข์อยุ่ที่ใจของเรา
ว่าจะเข้าไปหาสุขหรือทุกข์ดี..
สุดแต่ใจจะไขว้คว้า...