วันดีๆที่มีโอกาสได้แบ่งปันความสุขและรอยิ้มให้น้องๆบ้านราชาวดี เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาได้มีโอกาสไปทำอาหารกลางวันเลี้ยงน้องๆบ้านราชาวดีมาค่ะ พอ 7 โมงเช้า พวกเรากว่า 50 คนเริ่มทยอยมาที่ห้องครัวเพื่อเข้าไปทำอาหารกลางวันให้น้องๆทานกันค่ะ สำหรับมื้อนี้เป็น “ข้าวมันไก่สูตรสิงคโปร์” แม่ครัวกำลังสาละวนกับการเตรียมของ ขออภัยที่รูปไม่สวยและไม่ชัดอย่างแรงค่ะ ออยจะพามาดูนะคะ ว่างานที่เราต้องลงมือทำนั้นมีอะไรบ้าง งานแรกสำหรับออย เริ่มจากงานง่ายๆ นะคะ คือปอกกระเทียม หัวหอม และขิงค่ะ เตรียมของทั้งหมดไว้เพื่อหุงข้าวมันไก่ค่ะ แบ่งงานกัน ข้างในครัวที่หน้าเตาก็กำลังต้มไก่ค่ะ สั่งอกไก่สดของ CP มาร่วม 100 กิโล ต้มลงในกะทะใบกว้างเกือบเมตรอ่ะค่ะ ใหญ่มากๆ กะทะเดียวเอาไม่อยู่ต้องต้ม 2 รอบค่ะ จากนั้นเราก็ปอกสับปะรด เกือบๆ เข่ง ปอกกันมือไม้พองไปตามๆกัน หั่นกันอย่างมืออาชีพ มากๆ เรียกว่ากลับไปคราวนี้ปอกสับปะรดขายได้เลยว่างั้น จากนั้นไก่ 100 โล ก็กำลังรอเราอยู่ค่ะ เรียงแถวหน้ากระดาน ช่วยกันหั่นกันเป็นการใหญ่ ถึงจะเหนื่อยถึงจะร้อน แต่พวกเราก็ไม่มีใครบ่นเลยค่ะ หั่นไก่กันอยู่หลายโต๊ะทั้งในครัวและนอกครัว เขียงนึงช่วยกันหั่น 3 - 4 คน เพราะเขียงมีน้อย แต่เราก็ช่วยกัน ไก่เยอะมากๆ พวกเราเลยต้องเร่งมือเพื่อให้ทันเวลา . ดูหน้าตาแม่ครัวแต่ละคนสิคะ อิ่มบุญมากๆ ไก่ ไก่ ไก่ ไก่ ไก่ 4 - 5 ถาด หมูสับ 1 กาละมัง เตรียมสำหรับต้มจืดฟักใส่หมูสับค่ะ หม้อหุงข้าว 3 หม้อใหญ่ๆ ต้องหุง 2 รอบเหมือนกันค่ะ ไม่งั้นไม่พอแน่ๆ ตอนที่เรากำลังทำกับข้าวกันก็จะมีน้องๆบางคนที่มีพัฒนาการที่ดีพอจะช่วยงานทำงานเล็กๆน้อยๆได้ น้องเค้ามาช่วยกันอย่างตั้งใจมากค่ะ น้องเค้ามีน้ำใจและขยันมากๆเลย อย่างงานยกของจัดของเนี่ยเค้าบอกเลยว่าเค้าแรงเยอะเค้ายกให้ พวกเราเงี๊ยะซึ้งในน้ำใจน้องเค้ามากๆเลยค่ะ ใกล้ได้จะเวลา ใกล้จะ 11 โมงแล้ว น้องๆที่โตขึ้นมาหน่อยเค้าก็จะเริ่มมาช่วยยกช่วยจัดข้าวของขึ้นโต๊ะอาหารค่ะ ช่วยกันแข็งขันน่ารักมากๆ หนุ่มๆช่วยกันเตรียมน้ำใส่เหยือก (เกือบแยกไม่ออกนึกว่าอยู่บ้านนี้นะเนี่ย) จัดวางอาหารที่พร้อมทานค่ะ หน้าตาน่าทานดีมั๊ยคะ พวกเราก็ช่วยกันเสริฟผลไม้ พอ 11 โมง น้องๆก็เข้ามาประจำที่กันเต็มโรงอาหารเลยค่ะ เราคอยเสริฟน้ำให้น้องๆ จะบอกว่าไม่เคยเตรียมใจอะไรมาก่อนเลย ไม่คิดว่าจะได้เห็นภาพอะไรแบบนี้อ่ะค่ะ พอน้องๆเค้ามารวมๆกันเยอะๆแล้วได้สัมผัสใกล้ชิด เห็นหน้าเห็นแววตา ในใจมันหวิวๆ แปลกๆ รู้สึกสงสารอย่างบอกไม่ถูก ถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เลยทีเดียว สิ่งที่เรารับรู้และสมัผัสได้ก็คือ น้องๆเค้ามีความสุข ดีใจ ยิ้มแย้ม ทานข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อย ที่เหนื่อยๆมาตอนเช้ามันหายเป็นปลิดทิ้งเลยค่ะ รู้สึกว่าสำหรับเราซึ่งเป็นคนปกติร่างกายครบ 32 มีสมองมีสติปัญญา กับการทำให้น้องๆซึ่งด้อยโอกาสกว่าเราแค่นี้มันกลายเป็นเรื่องเล็กน้อยมากๆ สภาพทางร่างกายที่เห็นได้ชัดเจนน้องๆที่นี่กว่าครึ่งมีบนศรีษะมีร่องรอยการได้รับการผ่าตัดมาทั้งนั้นเลย เป็นรอยเย็บยาวเกินคืบอ่ะ เห็นแล้วสงสารจับใจเลย พิการทางสมองแล้วยังต้องถูกส่งมาอยู่ในสถานสงเคราะห์ ไม่ได้รับความรักความอบอุ่นจากพ่อแม่อีก แต่เข้าใจว่าพ่อแม่เค้าคงต้องทำมาหากินเลยไม่สามารถดูแลลูกที่พิการทางสมองได้ เฮ้อ......เศร้าจัง น้องๆทานกันอิ่มหนำสำราญค่ะ ใครยังไม่อิ่มก็เดินถือจานมาเติมได้ไม่อั้นค่ะ ทานกันเสร็จแล้วก็จะมีรุ่นพี่คอยช่วยเก็บแก้วน้ำไปล้างให้ค่ะ ช่วยกันทำงานน่ารักมากๆ ช่วยเก็บและช่วยล้าง เราไปขอถ่ายรูปคนนั่งล้างจานอยู่เขินใหญ่เลย ไม่ยอมมองกล้องอ๊ะ ทานข้าวเสร็จแล้วยังมีกล้วยปิ้งกับไอศครีม อีกด้วย อิ่มแล้วก็มาย่อยกันหน่อย มีคาราโอเกะ ให้น้องร้องเพลงและเต้นกันอย่างสนุกสนาน เต้นเก่งกันทุกคนเลยค่ะ มุมนี้มีของที่ระลึกเล็กๆน้อยๆขาย ซึ่งก็เป็นอีกทางหนึ่งที่ทำรายได้เข้าสถานสงเคราะห์ น้องเค้ายิ้มแย้มต้อนรับอย่างเป็นกันเองมากๆ เราได้ที่ใส่ทิชชู่ลายเคโระมา 1 อัน ถ้าใครมีโอกาสก็อยากจะเชิญชวนให้เข้าไปบริจาคเงิน หรือสิ่งของ ข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็นให้กับน้องๆที่ด้อยโอกาสเหล่านี้นะคะ เพราะการช่วยเหลือของเราเพียงคนละน้อยละนิดก็เป็นสิ่งมีค่าเป็นกำลังใจให้ชีวิตพวกเค้ายังคงมีความหวังต่อไปนะคะ ดีใจที่วันนี้เป็นวันที่เราโชคดีได้หยิบยื่นสิ่งดีๆให้คนอื่นบ้าง   Create Date : 03 กันยายน 2550 10 comments Last Update : 6 กันยายน 2550 11:29:30 น. Counter : 2081 Pageviews. Share Tweet

อยากบอกว่าอ่านแล้วก้อน้ำตารื้นด้วยความปลื้มแทนน้องเค้าค่ะ....เสียดายว่าอยู่ต่างแดน อยากไปช่วยจังเลยค่ะ...ขอบคุณสำหรับกิจกรรมดี ที่เอามาฝากนะคะ .. ขออวยพรให้คุณพี่สาวข้าวตัง มีความสุขกับชีวิตมากๆๆ ด้วยบุญที่ได้ทำนะคะ...   โดย: roungtawan 6 กันยายน 2550 2:13:34 น.

ขอบคุณค่ะคุณรุ้งตะวัน ขอบอกว่าผลบุญเกิดได้ในตอนนั้นวินาทีนั้นเลยค่ะ ตอนที่อยู่กับน้องเค้าเราก็มีความสุขอย่างบอกไม่ถูกอ่ะคะ นึกถึงทีไรก็ยังติ้นตันใจอยู่   โดย: พี่สาวข้าวตัง 7 กันยายน 2550 9:46:40 น.

ดีใจแทนน้องๆเลย น่ารักจริงๆค่ะ   โดย: วนิส 7 กันยายน 2550 20:59:47 น.

น้ำตาไหลเหมือนกัน แบบสงสาร แล้วก็ดีใจที่มีคนใจบุญคิดถึงพวกเขาอีก ตัวแยมเิองก็อยากไปหาน้องๆเขาด้วย เที่ยวหน้ากลับบ้านอยากไปช่วยเลี้ยงข้าวน้องๆด้วย   โดย: yam (missjayj ) 13 กันยายน 2550 1:10:55 น.

คุณวนิส คุณแยม ไว้คราวหน้าจะชวนไปด้วยกันค่ะ   โดย: พี่สาวข้าวตัง 13 กันยายน 2550 10:31:53 น.

น่าดีใจแทนเด็กมากๆ ครับ   โดย: ต้นตุลา 13 กันยายน 2550 10:46:54 น.

สวัสดีค่ะ พี่สาวข้าวตัง แวะมาแว้วนะ เอ๊ะได้ไปทำบุญเลี้ยงข้าวกันด้วยเหรอ ดีจังเลยเห็นแล้วอยากไปบ้างค่ะ ทำไมรวมตัวกันได้เยอะจังเลยค่ะ บล็อกก็แต่งส๊วยสวย อยากแต่งได้แบบนี้บ้างจังอ่ะ แหะๆๆๆ เห็นแล้วอิจฉา อิๆๆๆ   โดย: nsrisan 14 กันยายน 2550 15:35:12 น.

เห็นหน้าแม่ครัวแต่ละนาง... ดูเค้าถือมีด ดูเค้าเอาจริง คร่ำเครียด ใครแหล่มมาโดนแน่ ....แวะมาเยี่ยมครับ..   โดย: luckyfriday 21 กันยายน 2550 7:15:37 น.

ได้ร่วมอนุโมทนาบุญไปด้วย ขอบคุณค่ะ เห็นน้องๆเค้ายังยิ้มได้ แล้วละอายยังไงไม่ทราบ เนื่องจากแองจีมีชีวิตสบายมาก แต่ไม่ค่อยได้เผื่อแผ่ใคร เพราะเวลาเห็นคนอื่นลำบากแล้วไม่อยากยอมรับความจริง อะ ค่ะ   โดย: angy_11 25 กันยายน 2550 12:40:10 น.

ขออนุโมทนาบุญและชื่นชมในการทำความดี ระลึกถึงเสมอค่ะ ว่างๆ แวะไปเชียร์และโหวตหาบ้านให้เด็กๆด้วยนะคะ ทั้งในบล็อกป้าตุ้ยและกระทู้นี้ค่ะ //www.pantip.com/cafe/jatujak/topic/J6064540/J6064540.html   โดย: ป้าตุ้ย (amornsri ) 7 ธันวาคม 2550 14:45:45 น.