>>พ.ค.51.....
.......หวัดดีครับนู๋นิด
.......จำพี่ได้มั๊ย?...พี่เคยแกล้งนู๋นิดตอนอยู่ อ.2 พี่อยู่ ป.1...(?????)
.......ฝันดีนะครับ อย่าลืมห่มผ้าด้วย เดี๋ยวจะไม่สบาย เป็นห่วง
.......กินข้าวกินยาด้วยล่ะ เดี๋ยวจะไม่หาย (ถ้าไม่ยอมกินจะกลับไปป้อน)
.......ฯลฯ

>>มิ.ย.51.....
.......คิดถึงนะครับ...
.......ยังมีพี่อยู่อีกทั้งคนนะ มีอะไรปรึกษาได้นะครับ
.......รักนะครับ...
.......นับหนึ่งไปด้วยกันนะ
.......ฯลฯ

>>17 ก.ค.51
.......เดินทางไปหัวหินด้วยหัวใจครึ่งดวง เพื่อไปพบผู้ชายคนหนึ่งกับคำมั่นที่ว่า "จะดูแลเธอคนนี้ให้ดีที่สุด เท่าที่คนอย่างฉันจะมีปัญญา"
.......นู๋นิดครับ...รักนะครับ...
.......รักนะคะ

>>22 ก.ค.51
.......เดินทางกลับเชียงใหม่พร้อมกัน ด้วยหัวใจที่ถูกเติมจนเต็มด้วยความรักจากผู้ชายคนเดิม โลกนี้เริ่มเปลี่ยนไป...เริ่มรู้ว่ารอยยิ้มทำให้สดใส...น้ำตามีได้ทั้งเวลาที่ดีใจและเสียใจ...เข้าใจแล้วว่า..คิดถึง...เป็นห่วง...เป็นอย่างไร

>>31 ส.ค.51
.......นั่งรถจากเชียงใหม่ไปหาดใหญ่ ด้วยหัวใจที่แทบจะขาดเพราะคิดถึงและเป็นห่วงชายอันเป็นที่รัก...ความรู้สึกที่มีมันมากมายเหลือเกิน

>>6 ก.ย.51
.......ก้าวขึ้นรถด้วยหัวใจที่แสนจะเจ็บปวด...กับการพรากจากกันอีกครั้ง และไม่รู้ว่าจะนานแค่ไหน กว่าจะได้เจอกันอีก น้ำตานั้นยากที่จะกลั้นมันไว้ได้ ปล่อยให้มันไหลออกมาอย่างไม่อายสายตาคนรอบข้าง...ไม่อยากจากมาเลย

>>30 พ.ย.51
.......มาถึงวันนี้ เรายังไม่ได้เจอกัน....และไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหน.....