BlogGang.com : : ตะวันยิ้ม :-) : วันที่บอกกับแม่ วันที่มีความสุขมากๆ

วันที่บอกกับแม่ วันที่มีความสุขมากๆ

หลังจากผ่านพ้นวันแม่ไปสักพักใหญ่ๆ แล้ว

ก็ได้กลับบ้าน ไปทำหน้าที่ลูกที่ดีย้อนหลัง (รึเป่า?)

ตามประสาลูกบังเกิดเกล้า

ให้แม่ทำหน้าที่เป็นเครื่องซักผ้า

ให้แม่ทำกับข้าวให้กิน ให้แม่ปลุกตื่น

(เอาเนอะ นานๆ แม่ได้ทำที คงไม่ว่าหรอก หุหุ)

ให้แม่บังคับกินอาหาร (ทั้งๆ ที่กำลังลดความอ้วน

)

ซึ่งบางครั้งก้อชอบหยอดมาว่า

"เอ... ไม่กินจริงเหรอ อร่อยมากๆ เลยนะ

แต่ก็ดีแล้วหล่ะ ไม่กินตอนเย็น

สุขภาพจะได้แข็งแรง ไม่มีไขมันสะสม"

(เลยยังงงๆ ว่า

ตกลงจะเชียร์ให้ลดความอ้วน รึ อยากให้กินกันแน่ แม่เรา - -")

================================

จริงๆ ก็มีเรื่องราวมากมาย แต่ขี้เกียจเล่าแล้วอ่า

ไปเข้าประเด็นหลักกันดีฝ่า

.
.
.
.
.
.

เรื่องของเรื่อง ก็คือ

มีโอกาสได้บอกสิ่งที่ไม่คิดว่าจะได้บอกกับแม่

สิ่งที่เราคิดว่า อยากให้แม่ได้รับรู้เอง

นั่นคือ ตัวตนที่แท้จริง ที่เป็นจริงๆ ของผม

อ่านมาถึงตรงนี้อาจจะงงหล่ะสิ เอ...รึว่า ไม่งงน้า

คนที่รู้ก็อย่าเอ็ดไป ส่วนพวกที่ไม่รู้ ก็งงกันต่อปายยย อิอิ

.
.
.

จริงๆ ก็ไม่ได้เป็นเรื่องร้ายแรงอะไร

เพียงแต่ผมไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องบอก โดยเฉพาะกับแม่

เพราะกลัวว่าแม่จะรับไม่ได้

ตอนแรกคิดว่า พ่อรับรู้อยู่คนเดียว แต่แม่และน้องสาวไม่รู้

แต่ปรากฎว่า จริงๆ แล้ว

แม่รับรู้มาตลอด

เพียงแต่ไ่ม่อยากจะพูด หรือถามให้เราเสียความมั่นใจ

แม่เลี้ยงของแม่มาตั้ง 20 กว่าปี จะไม่รู้คงเป็นไปไม่ได้

พอได้โอกาส ก็ให้เราบอกกับแม่เองตรงๆ

แม่เพียงแต่อยากรู้ เพียงแต่เป็นห่วง

กลัวว่าจะไม่มีคนดูแลเมื่อไม่มีแม่อีกต่อไป

กลัวว่าจะไปติดโรค รึว่าทำอะไรที่จะเป็นอันตรายต่อตัวเอง

แม่เลี้ยงลูกของแม่มา แม่ก็อยากให้ลูกได้แต่สิ่งดีๆ

ทำอะไรดีๆ กับตัวเอง ไม่อยากให้ต้องไปเผชิญกับอะไรที่ร้ายๆ

ซึ้ง คับ ซึ้ง

.
.
.
.
.
.
.

สิ่งหนึ่งที่ได้จากการคุยกันครั้งนี้คือ

ความรู้สึก โล่งมากกกก....

เป็นความรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

อย่างที่บอกไปข้างต้นนะคับ

ว่าไม่เคยอึดอัดที่เป็นอย่างนี้ แต่ไม่คิดว่าจะต้องบอกใครอยู่แล้ว

กับคนอื่นๆ ก็อาจจะรู้ อาจจะเดากันไป แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร

จะคิดอะไรก็ช่าง ถ้าถามก็ตอบ ถ้าไม่ถาม ก็ไม่ตอบ

แต่กับพ่อกับแม่ ครอบครัว มันเป็นอะไรที่อธิบายลำบาก

ไม่อยากให้เค้าต้องมารับรู้ รึว่า กังวลกับเรื่องของเรา

ในเมื่อมันเป็นสิ่งที่แก้ไขอะไรไม่ได้

แล้วเราก็ไม่อยากให้ท่านต้องไม่สบายใจ

การปิดบังไว้ ก็คงเป็นทางออกที่ดีที่สุด

----------------------------------

พอมีโอกาสได้เปิดเผยกับเค้า

มันเลยรับรู้ถึงความรักที่ยิ่งใหญ่ที่ท่านมีให้

มากกว่าสิ่งที่เราเคยกังวล

มากกว่าความรักภายนอกที่เราเคยเสาะแสวงหามา

-------------------------------------------

ความรักที่ยิ่งใหญ่ที่เราไขว่คว้านั้่น

แท้ที่จริง อยู่ใกล้ตัวมากๆ จนบางทีเราก็มองข้ามไป

------------------------------------------------------

จริงๆ แล้ว คนเราก็ต้องการการยอมรับจากครอบครัวเท่านั้นเอง

ถ้าครอบครัวมีความเข้าใจ รับรู้ และเคียงข้างทุกครั้ง ทุกเวลา

ผมว่า อะไรๆ ภายนอกก็ไม่สำคัญ

ตรงกันข้าม หากเรายอมรับได้กับคนอื่นแต่ยังปิดบังกับครอบครัวตัวเอง

มันก็จะยังมีปมนี้ลึกๆ อยู่ในใจ

แต่ก็ใช่ว่าจะสามารถหลุดจากปมนี้กันได้ทุกคน

ผมก็ถือว่าเกิดมาโชคดีมีบุญพอสมควร

ที่พ่อ แม่ และครอบครัว ยอมรับ และเข้าใจ

จนในที่สุด ก็มีวันที่ไม่หลงเหลือปมใดๆ อยู่ในใจอีกเลย ^^

ดีใจจริงๆ ที่ได้เกิดมาเป็นลูกพ่อกับแม่

.
.
.
.
.

ก็มาเล่าให้กันฟังนะครับ

สำหรับความสุขที่ได้มาง่ายๆ แบบไม่ค่อยคาดฝันเท่าไหร่ ^^

รักพ่อ รักแม่ และรักน้องที่สุดจิงๆ ให้ตายเหอะ

=================================

อ่า ก่อนจบ เผอิญไปเห็นรูปสมัยเก่าเก็บ

เลยเอามาฝาก สุดหล่อ สุดสวย ที่หลวมตัวเข้ามาอ่านเรื่องไร้สาระของผม

เนี่ย ขนาดเพิ่งตื่น ยังลุกมาโพสต์ท่าน่ารักจิงๆ

มิน่า โตมาถึงได้น่ารักสุดๆ ไม่บันยะบันยัง อิอิ

ไปดีกั่ว กลัวพวกแถวนี้อ้วกซะก่อน

Create Date : 25 สิงหาคม 2548

Last Update : 25 สิงหาคม 2548 2:01:17 น.

59 comments

Counter : 932 Pageviews.

อ่านไปยิ้มไป
ดีใจกับพี่ด้วยนะคะ เป็นแก้วกาต้องตื่นเต้นแน่ๆเลยอ่ะตอนที่จะบอก

อ่านแล้วรู้สึกเห็นด้วยมากๆกับข้อความนี้

"จริงๆ แล้ว คนเราก็ต้องการการยอมรับจากครอบครัวเท่านั้นเอง

ถ้าครอบครัวมีความเข้าใจ รับรู้ และเคียงข้างทุกครั้ง ทุกเวลา

ผมว่า อะไรๆ ภายนอกก็ไม่สำคัญ"

อืมมม ขอแค่ครอบครัว คนใกล้ตัว คนที่เรารักและรักเรา เข้าใจเรา ก็พอแล้วเน๊าะ คนอื่นจะมองยังไงก็ช่าง ไม่สนใจอีกแล้วล่ะ

ปล.รูปหลวงพี่ตอนยังไม่ออกบวชชิมิแคะ คริ คริ
ไปเรียนแระก๊ะ ^^

โดย: แก้วการะบุหนิง

วันที่: 25 สิงหาคม 2548 เวลา:6:21:49 น.

อ่านแล้วซึ้งไม่มีภูมิคุ้มกันอะไรที่ยิ่งใหญ่กว่าความภูมิคุ้มกันที่มาจากความรัก.. ความเข้าใจ ..ของคนในครอบครัว แม่ทุกคนเหมือนกันจังเนอะ.. ชอบบังคับให้กินอาหารฝีมือแม่ 555

โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ

วันที่: 25 สิงหาคม 2548 เวลา:6:51:32 น.

ดีใจด้วยค่ะ ^^

...

โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie

) วันที่: 25 สิงหาคม 2548 เวลา:7:06:24 น.

ซึ้งมากๆๆๆๆๆค่ะ
ฉันว่าไม่ว่าลูกจะเป็นยังไง
คนที่เป็นแม่ก็ย่อมรักลูกทุกคน
พร้อมที่จะเข้าใจนะคะ
เพียงแต่ความห่วงใยนั้นมีมากที่สุดในโลกสำหรับ
คนเป็นแม่ที่มีต่อลูกอ่ะค่ะ

แบบฉันเนี่ยลึกๆแล้ว
ก็จะห่วงเขาตลอด
แต่ก็อยากให้เขาเติบโตไป
มีชีวิตที่เป็นตัวเอง
นั่นแหละเขาก็จะมีความสุขที่สุด

ยินดีด้วยนะคะ

โดย: prncess

วันที่: 25 สิงหาคม 2548 เวลา:8:29:54 น.

อืมมม อ่านแล้วซึ้งอ่า ซึ้งในความรักของแม่

กะแล้วเชียว ว่าต้องเป็นเรื่องนี้ (เรื่องเดียวกันป่าวหว่า

)

เห็นตั้งแต่ตอนออนเอ็มอะ

ยินดีด้วยน๊า...
คิดว่าตอนนี้คงโล่งมาก ๆ เลยใช่ป่าว อิ อิ อิ

โดย: นางมารร้าย update

วันที่: 25 สิงหาคม 2548 เวลา:9:08:29 น.

ดีใจด้วยครับพี่ก้อง ไม่ต้องทนอึดอัดแล้วเนอะ
เรื่องแบบนี้ไม่เกิดกับใครคงไม่รู้ ผมก็จะได้กลับไปหาแม่อีกไม่กี่วันนี้แล้ว หลังจากไม่ได้เจอหน้ากันเป็นปีๆ กลับไปให้แม่ซักผ้า ทำกับข้าวให้กิน นอนให้แม่ตัดเล็บให้ (หุๆ มีใครที่ยังให้แม่ตัดเล็บให้เหมือนผมบ้างเนี้ย) ให้แม่แคะขี้หูให้ โฮะๆๆๆ
ปล. ตกลงใช่เรื่องที่พี่ก้องเป็นหมันป่ะ ที่เพิ่งบอกแม่ เหอๆๆ

โดย: Bomberman IP: 203.136.205.79 วันที่: 25 สิงหาคม 2548 เวลา:10:12:42 น.

โดย: ตี๋น้อย (Zantha

) วันที่: 25 สิงหาคม 2548 เวลา:11:17:59 น.

นี่แหละ คนเป็นแม่

อ่านแล้วซึ้งจริงๆ

ไม่มีใครรักเราเท่ากับพ่อแม่อีกแล้ว

โดย: นางฟ้าหน้าโหด IP: 203.151.140.115 วันที่: 25 สิงหาคม 2548 เวลา:11:54:29 น.

แวะมาเยี่ยมพี่ก้อง เอ่อ เรื่องที่บอกนี่เดี๋ยวปอยไปถามพี่ก้องเองดีกว่าอ่า แหะๆ

โดย: อะ-โล-ฮ่า

วันที่: 25 สิงหาคม 2548 เวลา:11:56:48 น.

ดีใจด้วยว่ะแก

ชั้นยังทะเลาะกับแม่เพราะเรื่องของคนอื่น
ยังไม่มีใครยอมใครก่อน
(แต่ชั้นว่า งานนี้แม่ผิดเต็มๆ ว่ะ 555+)

โดย: แพนด้าเพื่อนแก IP: 203.170.164.20 วันที่: 25 สิงหาคม 2548 เวลา:12:08:51 น.

ดีดีค่ะพี่ก้อง

ใครไม่ยอมรับเรา ก็ไม่เป็นไร
ครอบครัวเรารับได้ ก็พอค่ะ

โดย: baby_15

วันที่: 25 สิงหาคม 2548 เวลา:12:24:12 น.

ออ เข้าใจเเล้วครับพี่ ดีใจด้วยนะที่ได้บอกซะที หุหุ

โดย: เเจ๊ค IP: 61.91.166.44 วันที่: 25 สิงหาคม 2548 เวลา:12:28:03 น.

^^+

โดย: แว๊บบบ IP: 202.126.98.34 วันที่: 25 สิงหาคม 2548 เวลา:12:53:26 น.

อ่านแล้วซึ่งๆๆๆคะ
แม่ทุกคนในโลกเหมือนกันคนคือรักลูกที่สุดในโลก และลูกไม่มีวันโต..
แถมกับข้าวแม่อร่อยที่สุดในโลกคะ ร้านอาหารสุดหรูก้อไม่มีทางอร่อยเท่าฝีมือแม่คะ..
คิดแล้วก้อหิวกับข้าวฝีมือแม่เสียแล้วเรา

โดย: asariss

วันที่: 25 สิงหาคม 2548 เวลา:13:56:19 น.

ซึ้งมาก....

โดย: Eowy IP: 202.44.219.175 วันที่: 25 สิงหาคม 2548 เวลา:15:23:39 น.

อืมม ..ยินดีด้วยที่โล่ง

โดย: Condor Heroes IP: 203.150.232.29 วันที่: 25 สิงหาคม 2548 เวลา:15:25:00 น.

คล้ายๆ แม่พี่เลย ...

คนเป็นพ่อเป็นแม่นี่สุดยอด ทำได้ทุกอย่างเพื่อลูก

เห็นลูกมีความสุข แม้เค้าจะเจ็บ ก็ทำ

โดย: พลอยสีสวย

วันที่: 25 สิงหาคม 2548 เวลา:15:36:11 น.

เรื่องไรฮะ

หรือว่าคุณก้องงงงงงงงงง..........ไม่นะ โอ้วเยสส...!!!

โดย: รู้สึกแปลก

วันที่: 26 สิงหาคม 2548 เวลา:0:07:21 น.

อืมมมมม เนอะ
ไม่รู้จะพูดไรมากไปกว่านี้

สุดสวยง่วง หุหุ
ฝันดีน๊า

โดย: แครอทเค้ก

วันที่: 26 สิงหาคม 2548 เวลา:0:22:10 น.

แหม่ เขาเลี้ยงเหม่งมาตั้งนาน

เขาก็รู้อยู่มานานแล้วแหละ

เหมือนแม่พี่ไง

รออยู่เนี่ย เมื่อไหร่จะถาม

555

โดย: Marvellous Boy

วันที่: 26 สิงหาคม 2548 เวลา:15:59:00 น.

ก้อง เด๋วนี้ไม่ได้เล่นเน็ทแล้วเหรอ

คิดถึงอ่า

โดย: นางมารร้าย update

วันที่: 29 สิงหาคม 2548 เวลา:3:41:46 น.

โย่ว กลับมาแล้วฮับ

ไปชะอำมา อย่างฟิต ว่ายน้ำเช้า-เย็น จนเพื่อนคิดว่าไปนอนอยู่ในสระ

น่าแปลกดีนะคับ ไปทะเล แต่เท้าไม่ได้แตะน้ำทะเลเลยงานนี้ แตะแต่น้ำสระ

ไปงานนี้ทำให้รู้จักเพื่อนใหม่เพียบเลยครับ

รู้สึกเป็นเกียรติและรู้สึกดีสุดๆ
ที่ได้รู้จักคนที่มีจิตใจดี และมีความรู้ขั้นสุดยอด

แต่ละคนที่มาเนี่ย พื้นฐานการศึกษาไม่ธรรมดาทั้งนั้น

แถมทุกคนยังเป็นคนที่มีศิลปะอยู่ในตัวมากมาย

รู้สึกดีมากๆ ที่จะได้ร่วมกันทำงานกับคนที่มีอุดมการณ์และน่ารักเช่นนี้ไปอีกนานๆ

ส่วนใครที่กำลังงงๆ ว่าผมกำลังพูดถึงเรื่องอะไร

อย่าเพิ่งงงครับ เอาไว้ถ้ามีเวลาจะเล่าให้ฟังโดยละเอียดว่า ผมไปทำอะไรมา แหะ แหะ

ตอนนี้ขี้เกียจเล่า

ก่อนมาเขียนคอมเม้นท์อันนี้ ก็ตั้งชื่อเอ็มซะเศร้าเชียวครับ
ว่า "..อีกนานแค่ไหน จะได้กลับมาใช้ชีวิตออนไลน์ .."

แต่เรื่องจริงก็คือ ตั้งชื่อเรียกแขกไปงั้นแหละ 555

ถ้าผมติดเน็ตขนาดนี้ ต่อให้งานหนักแค่ไหน ก็คงหาเวลามาเข้าจนได้แหล่ะ

แต่บอกกันไว้ก่อน เผื่อไม่เห็นหน้านานๆ จะได้ไม่สงสัย อิอิ

นี่ก็ล่าสุด

อีก 2-3 วัน ก็จะต้องไปทำตัวเป็นไฮโซบ้านนอก

ไปใช้ชีวิตกับชาวบ้าน อ.สันทราย เชียงใหม่ สัก 10 วัน

แต่งานนี้ไม่มีแสตนด์อิน ไม่มีตัวแสดงแทน

ก็ไปช่วยเค้าทำมาหากิน พร้อมกับต้องทำงานไปด้วย

ก็รอดูกันต่อไป ว่าจะไปทำความเจริญ รึความเสื่อมให้กับเค้า หุหุ

เอาหล่ะครับ มีคิวเพียบเลย ก่อนไปทำงานเนี่ย

ว่างๆ จะมาคุยกันใหม่ครับผม

คิดถึงทุกคนนะครับ

อย่าลืมแวะมาเม้นให้หายคิดถึงกันมั่งน้า

โดย: ตะวันยิ้ม :-)

วันที่: 29 สิงหาคม 2548 เวลา:10:12:15 น.

มีเพลงมาฝากด้วย อิอิ

โดย: ตะวันยิ้ม :-)

วันที่: 29 สิงหาคม 2548 เวลา:10:16:59 น.

กรี๊ดดดดดด
ชอบเพลงนี้

อืม จะไปเป็นไฮโซบ้านนอก ชิชะ
เขาไม่มีบทนะ ต้องเขียนบทเองล่ะงานนี้ ^^

ขอให้โชคดีจ้า

โดย: แครอทเค้ก

วันที่: 29 สิงหาคม 2548 เวลา:10:28:37 น.

ไม่รู้อะไรเลย ..อิอิ
แต่ดีใจที่คนในครอบครัวก้องเข้าใจ ..
จริงอย่างก้องว่า สุดท้ายแล้ว คนในครอบครัว ก็สำคัญที่สุด ..
ว่าแล้วก็ไปเศร้า เมื่อไรจะได้ครอบครัวคืนมั่งน้อ ..
คิดถึงนะ ..

ปล.เพลงพี่อ่ะ ไม่ได้ลืมนะ ยังรออยู่ ..

โดย: ทรายสามสี

วันที่: 29 สิงหาคม 2548 เวลา:15:51:02 น.

up blog แย้วเจ้าค่า

นอกเรื่องออนทัวร์ ณ ชะอำ (แต่รูปยังไม่ครบอ่ะ)

โดย: โคอาล่าน้อย

วันที่: 29 สิงหาคม 2548 เวลา:18:06:40 น.

ผมมันหนุ่มโลโซ โลวคล๊าสสสสสส...

โดย: artt (~o Fly'in to the Moon o~

) วันที่: 30 สิงหาคม 2548 เวลา:10:12:14 น.

ชะอำภาค 2 มาแย้วค่า เย้ๆๆ
ยังเมื่อยม่ะหายเลย งิงิ
มีหนุ่มๆสนใจมานวดให้ไหมค๊า

ขอปู้ชายเท่านั้นน๊า 5555

โดย: โคอาล่าน้อย

วันที่: 30 สิงหาคม 2548 เวลา:14:24:48 น.

เข้ามาอมยิ้มจ้า

โดย: la-la-bell

วันที่: 30 สิงหาคม 2548 เวลา:17:56:12 น.

อิอิ

โดย: เจ้บู IP: 61.7.135.22 วันที่: 30 สิงหาคม 2548 เวลา:22:48:25 น.

ไปทำงานถึงหนายแล้ว

หายไปเลยน๊า

โดย: นางมารร้าย update

วันที่: 1 กันยายน 2548 เวลา:1:42:36 น.

ผมยังไม่กล้าบอกแม่เลย...คุณก้อง...แต่จิตใจผมไม่ได้เครียดหรอกคับ

คุณไปทำความเจริญให้ชาวสันทราย10วัน...แค่นี้ผิวไม่เสียครับ ทาครีมซะหน่อย กลับมาคงหล่อเหมือนเดิม ขอให้สนุกกับงานเหมือนกับตอนอยู่ในสระครับ

โดย: yyswim

วันที่: 2 กันยายน 2548 เวลา:23:07:32 น.

โดย: เด็กชายก้อง

วันที่: 2 กันยายน 2548 เวลา:23:27:51 น.

โดย: tenz

วันที่: 8 กันยายน 2548 เวลา:20:46:56 น.

เพลงนะนั่น เอ่ออออ

โดย: แพนด้าเพื่อนแก IP: 61.47.107.102 วันที่: 9 กันยายน 2548 เวลา:16:46:35 น.

หง่า

สีบล็อกหวานเน้อะ

แต่

พออ่านมาท้าย

ร้อนอ่ะ

โอวววววววว

เจอพลังแสง...นี่เอง

อิอิ

หม่ามี๊น่าร้ากที่ซู้ดเรยค่า

โดย: minnymin

วันที่: 10 กันยายน 2548 เวลา:23:44:05 น.

โอยยยย ซึ้งๆๆๆๆ (T T)

โดย: juicyberry

วันที่: 11 กันยายน 2548 เวลา:8:20:47 น.

มาเยี่ยมค่ะ

โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ

วันที่: 15 กันยายน 2548 เวลา:0:42:25 น.

แวะมาเยียว เอ๊ยยยย... แวะมาเยี่ยมค๊าบบบบ อิอิ

โดย: artt (~o Fly'in to the Moon o~

) วันที่: 15 กันยายน 2548 เวลา:8:34:08 น.

หายไปไหนก้อง ไม่ออนเอ็มเลยนะ พี่รันบอกว่า ไปเชียงใหม่เหรอ .... เบื่องานอีกแล้วหง่ะ ทำไงดี อยากได้ที่ มธ. เบื่อฝนตก เบื่อรถติด มีคนบอกว่า สงสัยฉันจะโรคจิตแล้ว โรคเบื่อง่ายเนี้ย สงสัยจะเป็นจริงๆ ว่ะ เซ็งสะเด็ดสะเด่ามากเลยช่วงนี้

โดย: เจ๊พี IP: 158.108.2.9 วันที่: 16 กันยายน 2548 เวลา:21:33:19 น.

...รักษาสุขภาพนะคะ.............

โดย: คนว่างเปล่า

วันที่: 17 กันยายน 2548 เวลา:12:51:31 น.

เข้ามาเยี่ยมคับ

โดย: yyswim

วันที่: 18 กันยายน 2548 เวลา:2:32:36 น.

คึดถึงหลวงพ่ออออออออออ...

เอ้ย...หลวงพี่ๆๆ อิอิ

หายไปไส กลับมาต้องเล่าให้ฟังให้หมดด้วย งุงิๆๆๆ

โดย: แก้วการะบุหนิง

วันที่: 18 กันยายน 2548 เวลา:14:15:34 น.

เข้ามาปลาบปลื้มในความรักครับผม

คุยกันมากขึ้น รักกันมากขึ้นครับ

โดย: โอ๊ต-ครับ-ผม

วันที่: 18 กันยายน 2548 เวลา:17:25:24 น.

ผ่านเข้ามาอีกรอบ

โดย: yyswim

วันที่: 21 กันยายน 2548 เวลา:19:12:16 น.

มาทักมาทายกั๊บ

โดย: artt (~o Fly'in to the Moon o~

) วันที่: 23 กันยายน 2548 เวลา:17:21:24 น.

แม่จ๋านู๋รักแม่ที่ซู๊ดเลย

โดย: เด็กถังแตก IP: 202.183.189.153 วันที่: 28 กันยายน 2548 เวลา:19:27:53 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะ ..

โดย: JANii ~~

วันที่: 1 ตุลาคม 2548 เวลา:20:26:39 น.

เพ่ตะวันฯ หายไปไหนง่ะ???

โดย: artt (~o Fly'in to the Moon o~

) วันที่: 4 ตุลาคม 2548 เวลา:18:12:46 น.

พี่ก้องมัวแต่ทำงานอ๊ะป่าวเนี่ย อัพบล็อกหน่อยจิ

โดย: อะ-โล-ฮ่า

วันที่: 5 ตุลาคม 2548 เวลา:10:29:14 น.

อุ้ยโหย หายไปเลย - -''

โดย: ไอบ้าป่าน (ผีหน้าคอม~

) วันที่: 6 ตุลาคม 2548 เวลา:0:58:42 น.

เข้ามาอีกแล้วคับ

คุณก้องคงทำงานอยู่

ไปละ

โดย: yyswim

วันที่: 6 ตุลาคม 2548 เวลา:16:48:20 น.

มาแวะบอกเพื่อนๆ ค้าบ ว่ายังมีชีวิตอยู่ค้าบ แต่แบบว่า ^^"

งานยุ่ง animal ๆ เยยอ่า

คิดถึงกันมั่งม้ายยย

ตอนนี้กลับจากเชียงใหม่แล้วค้าบ

หุ่นยังดีเหมือนเดิม แหะ แหะ

เพราะว่าต้องเดินทางไปกลับ รังสิต - สยาม ทุกวันเรย

กรอบมาก

เพื่อนๆ พี่ๆ น้องเป็นงายกันมั่งค้าบ

ต้องขอโทดด้วยที่ไม่ได้แวะไปทักเลย

เวลานอนแทบจะไม่มีเลย T_T

นับวันหัวจะยิ่งล้านขึ้นๆ (ดีเนอะ จะได้รวย ปลอบใจตัวเองไป)

โดย: ตะวันยิ้ม :-)

วันที่: 10 ตุลาคม 2548 เวลา:0:18:43 น.