Handmade Accessories

ฉันเป็นคนชอบเครื่องประดับ อาจจะได้รับแรงบันดาลใจมาจากแม่ เพราะแม่ก็ชอบสะสมเครื่องประดับเหมือนกัน (เวลาจะเลือกซื้อของขวัญวันเกิดให้แม่นั้นง่ายมาก เครื่องประดับ น้ำหอม ครีมบำรุงผิว วนเวียนอยู่แค่นี้แม่ก็พอใจแล้ว) แต่ฉันไม่ใช่คนแต่งตัว โดยเฉพาะในระยะหลังๆที่อ้วนขึ้นมานับสิบกิโลแบบนี้ รู้สึกว่าแต่งไปก็ไม่สวยขึ้นมา แต่งไปก็ไม่รู้จะให้ใครดู เพราะวันๆใช้ชีวิตอยู่แต่ในบ้าน เสื้อผ้าส่วนใหญ่ตาอ้วนก็เลือกให้ แถมสไตล์ผู้ญิ้งผู้หญิงนี่ พี่แกยิ่งไม่ค่อยถูกใจเข้าไปใหญ่

สมัยครั้งเป็นแฟนกับตาอ้วนและหลังแต่งงานใหม่ๆ ของขวัญที่ตาอ้วนซื้อให้ฉันจะวนเวียนกันอยู่ที่เครื่องประดับ นาฬิกา กระเป๋า และเสื้อผ้า ถูกใจมั่งไม่ถูกใจมั้ง ได้มาแล้วใช้ก็มี แต่ที่ได้มาแล้วเก็บก็เยอะ หลังๆจึงต้องกระซิบดังๆว่าเตรียมเก็บเงินล่วงหน้าครึ่งปีได้เลย เพราะว่าอยากได้ชิ้นนี้ เรียกว่ามีการรีเควสต์ของที่ตัวเองอยากได้ ว่างั้นเถอะ

พอเริ่มมีความคิดที่อยากสร้างครอบครัว คือ อยากได้บ้าน อยากมีตัวน้อยไว้กอดกก ก็เริ่มต้องรัดเข็มขัด ของขวัญที่เคยซื้อให้กันเทศกาลสำคัญๆ ราคาต่อชิ้นนับแสนเยน ก็เริ่มลดลงเหลือเพียงการ์ด 1 ใบ และเค้กหนึ่งก้อน (ขนาดของขวัญวันเกิดปีนี้ของฉันที่เพิ่งผ่านไปหยกๆเดือนที่แล้ว ยังไม่ได้อะไรเป็นพิเศษเลย เพราะมัวแต่ใจจดจ่ออยู่กับสมาชิกคนใหม่ของบ้าน) ตาอ้วนถามว่าอยากได้อะไร ฉันก็มักจะบอกว่า “ไม่อยากได้อะไร จะเก็บเงินไว้ซื้อของให้ตัวเล็ก” แต่ตาอ้วนยังไม่เจียม อยากได้นู่นได้นี่อยู่...

สมัยโน้นเครื่องประดับของฉันจะเน้นของแท้เท่านั้น เพราะยึดคติที่ว่าหากเป็นของมีค่ามีราคา จะใส่กับเสื้อผ้าได้ทุกสไตล์ ขนาดไม่ต้องใหญ่ แต่เน้นความเรียบง่าย เพราะตาอ้วนค่อนขอดว่าเอะอะอะคว้ายีนส์มาใส่ประจำเลย ฉะนั้นอย่าได้ริอาจเลือกเครื่องประดับที่ดีไซน์เวอร์เลย เดี๋ยวจะกลายเป็นบ้านนอกแต่งตัวไม่เป็นเสียนี่

หลังๆ ฉันเกิดอาการ”ปลื้ม”ของทำมือขึ้นมา เริ่มตั้งแต่เครื่องประดับที่ทำจากเปลือกหอยสไตล์ฮาวาย คริสตัลสวารอฟสกี้ รวมไปถึงลูกปัดต่างๆ

แล้วฉันก็ช่างโชคดีที่มีคนกำนัลเครื่องประดับทำมือให้บ่อยๆ แหม...จะว่าโชคดีซะทั้งหมดก็ไม่เชิง เพราะฉันมันไม่มีฝีมือ ไม่มีพรสวรรค์ทำของพวกนี้มากกว่า ธรรมชาติเลยสร้างทุกอย่างให้สมดุล พอทำไม่เป็นก็มีคนใจดีเอามาให้ คนที่ฉันปลาบปลื้มในความใจดีเป็นอันดับ 1 เลยคือ เพื่อนของหม่าม้า Tanitsu-san ครูสอนทำhandicrafts สอนทั้งเครื่องประดับ และของตกแต่งบ้านต่างๆ แล้วเธอก็มักจะให้ของหม่าม้ากับฉันบ่อยๆ ครั้งนี้ขอพูดถึงเครื่องประดับอย่างเดียวก่อน...

ปีละ2-3ครั้งTanitsu-sanจะส่งแหวนลูกปัด ที่เธอดีไซน์เองมาให้หม่าม้า ฉัน และเมียพี่ชาย หม่าม้าไม่ต้องพูดถึงท่านไม่เคยใช้เลย เพราะท่านว่าไม่สมวัยของท่าน คนอายุ 77 มาให้ใส่ลูกปัดแบบนี้ ท่านว่าวัยรุ่นเกินไป แม่ของฉันเลยโชคดี เพราะหม่าม้าฝากไปให้แม่ประจำ ส่วนเมียพี่ชายก็ไม่นิยมของปลอม ได้มาทีไรเอาไปให้น้องสาวตัวเองทุกครั้ง จะมีก็แต่ฉันเนี่ยแหล่ะที่เป็นปลื้มอยู่คนเดียว ใส่ๆถอดๆ บางครั้งใส่บ่อยไปเชือกร้อยก็ขาด ร้อนถึงTanitsu-sanต้องส่งวงใหม่ดีไซน์เดิมมาให้ฉันแทน

ฉันรู้สึกว่าวงใหม่ที่Tanitsu-sanมักจะสวย และดูอลังการไปยิ่งกว่าวงเก่าทุกครั้งเลย เพราะเธอจะดูtrendว่าแฟชั่นฤดูนี้ ปีนี้อะไรเป็นที่นิยมก็จะเลือกเอามาเป็นthemeในผลงานของเธอ ฉันเคยร่ำๆว่าอยากจะไปเรียนทำแหวนกับเธอ แต่หม่าม้าไม่อยากหาบ่วงมาผูกคอ เนื่องจากTanitsu-sanเคยมีปัญหากับครูสอนชงชาของหม่าม้า ต่างฝ่ายต่างมาระบายกับหม่าม้าๆจึงรู้สึกว่าปวดหัวนักเรื่องของชาวบ้าน จนทุกวันนี้หม่าม้าก็ไม่เคยเอ่ยปากชวนTanitsu-sanมาบ้านเลย เว้นระยะความสัมพันธ์ให้ห่างแบบนี้ไปตลอด(ทั้งๆที่แต่ก่อนซี๊กันแน่นปึ้ก) เฮ่อ...เสียดายจัง ฉันมันก็เด็กน้อย จัดแจงทำอะไรเองโดยพลการไม่ได้ ก็เลยได้แต่รอรับของอยู่เรื่อยไป

ล่าสุดเมื่อสองอาทิตย์ก่อน Tanitsu-sanก็ส่งแหวนวงใหม่มาให้หม่าม้ากับฉันอีกแล้ว ถูกใจฉันเหมือนเคย โดยเฉพาะลูกปัดสวารอฟสกี้ตรงกลางสีฟ้าอ่อน ช่างเหมาะกับฤดูร้อนเสียจริงๆ เห็นดีไซน์ของแหวนฉันแบบนี้เถอะ จะบอกว่าของหม่าม้าอลังการยิ่งกว่าของฉัน 2-3 เท่า (จึงไม่ต้องสงสัยที่หม่าม้าไม่เคยใส่เลย งานนี้เสร็จแม่อีก ฮี่ฮี่ ) ถุงที่ใส่มาก็น่ารักน่าเอ็นดู Tanitsu-san อุตส่าห์ไปหาริบบิ้่นของchanelมาผูกถุง ตัวกล่องใส่แหวนก็คงจะตัดถุงChanelมาพับให้ หากเป็นฉันเหรอ ก็คงเอาแหวนใส่ถุงพลาสติกธรรมดาแล้วส่งไปรษณีย์ให้แล้ว ตามประสาคนไทยที่ไม่เน้นpackaging แต่ญี่ปุ่นไม่ได้เลย ถือว่าเสียมารยาท

ฉันส่งเมลไปขอบคุณเธอเรียบร้อยแล้ว งานนี้หม่าม้าถือโอกาสให้ฉันขอบคุณในนามของหม่าม้าด้วยเลย ฉันว่าTanistu-sanดูผิดหวังเล็กน้อยที่หม่าม้าไม่ได้ส่งจดหมายไปหาเธอโดยตรง เธออาจจะเดาออกว่าหม่าม้าไม่ได้ปลื้มแหวนของเธอมากมายก็ได้ เฮ่อ...เหมือนฉันเป็นหนังหน้าไฟเลย พับผ่าสิ ติดตรงที่ว่าฉันไม่ได้กลับเมืองไทยเสียที กว่าจะได้กลับก็นู่นเลยหลังแตงโมแตกก็สองปีกับอีกสองเดือน กะว่าคราวหน้ากลับเมืองไทย จะไปขนซื้อของมากำนัลTanitsu-sanเสียมากๆหน่อย ตอบแทนความมีน้ำใจที่เธอมีให้ฉันมาเป็นเวลานาน

ผู้มีอุปการะคุณอีกคนที่ฉันอยากจะกล่าวถึง ไม่ใช่ใครอื่นเลย ตาอ้วนนั่นเอง พี่แกเป็นคนมีพรสวรรค์เรื่องของทำมือทุกอย่างนับตั้งแต่เด็กที่ชอบต่อนู่นต่อนี่ ชอบวาดรูป ชอบทำอะไรที่เกี่ยวกับศิลปะ ชอบดนตรี (แต่ไม่เล่นกีฬาสักอย่าง) หากตาอ้วนอารมณ์ดีๆ ก็จะทำเครื่องประดับให้ฉันเหมือนกัน

อย่างสร้อย 2 เส้นนี้ ฉันไปซื้อจี้สวารอฟสกี้มาจากร้านขายปลีก+ส่งลูกปัดแถวๆAsakusabashi แล้วก็ซื้อเชือกหนังมา ตาอ้วนก็มานั่งร้อยให้ฉัน พร้อมกำกับเสร็จสรรพว่า ควรจะใส่สร้อยเส้นไหน กับเสื้อผ้าแบบไหน

สร้อยเส้นซ้ายนี่ก็ซื้อลูกปัด+เชือกหนังมาคราวเดียวกันกับสร้อย 2 เส้นข้างบน แต่ตาอ้วนไม่ค่อยชอบคริสตัลสีนี้สักเท่าไหร่ ตอนแรกจะไม่ยอมร้อยเป็นสร้อยให้ เพราะไม่ถูกใจพี่แก แต่เจอเมียบังคับเลยยอมทำแบบเสียไม่ได้ ส่วนสร้อยเส้นขวานี่ซื้ออุปกรณ์มาจากร้านขายลูกปัดแถวบ้าน ตาอ้วนเลือกให้ฉันทั้งตัวสร้อย ตาขอ ลูกปัดเงิน และกระดูกสัตว์ พี่แกง่วนนั่งทำอยู่ราวครึ่งชั่วโมงแล้วก็เรียกฉันไปลองใส่ ตาอ้วนเป็นปลื้มกับผลงานชิ้นนี้ของตัวเองมากเลย (แต่ฉันเฉยๆง่ะ) ตอนนี้พี่แกคงลืมไปแล้วมั้งว่าเคยทำให้ฉัน

แหวนลูกปัดอันซ้ายกับอันกลาง แม่สามีของน้องปูให้น้องปูมา แล้วน้องปูเอามาให้ฉัน (แม่สามีของน้องปูก็ชอบทำเหมือนกัน น้องปูได้มาทีเป็นกระจาดเลย) แรกๆฉันใส่บ่อย แต่หลังๆเอ็นร้อยมันขาดไป ก็เลยไม่กล้าใส่แล้ว กลัวว่ามันจะเปิงมากกว่านี้ ส่วนแหวนขวามือ ตาอ้วนทำให้ฉันตั้งแต่สมัยอยู่ฮ่องกง เรื่องของเรื่องคือฉันอยากหัดทำ ก็เลยไปซื้อหนังสือมาเล่มนึง ลูกปัดพลาสติกห่วยๆอีก 3-4 ถุง มานั่งร้อย ทำไปทำมาไม่ได้เรื่องเลย ก็เลิกทำ ร้อนถึงตาอ้วนมานั่งทำต่อให้จนเสร็จ รู้งี้ฉันซื้อลูกปัดสวารอฟสกี้มานั่งร้อยแต่แรกก็ดี แหวนจะได้ออกมาดูมีสกุลรุนชาติกว่านี้หน่อย ไม่ใช่หมองมอมแมมยังกะคลุกฝุ่นแบบนี้...เสียดายฝีมือตาอ้วนจริงๆ มานั่งหลังขดหลังแข็งทำให้กับวัสดุไม่ค่อยดี ตอนนี้พี่แกคงไม่ทำให้แล้วหล่ะ

*หากจะฝากข้อความ เชิญที่ ปราศรัย นะคะ*

mahalo

Create Date : 24 สิงหาคม 2551		0 comments
Last Update : 24 สิงหาคม 2551 15:28:16 น.
Counter : 1197 Pageviews.
Share Tweet