ถนนสายนี้มีตะพาบโครงการ 21 :ไอ ไอ ไอ ไอจริงๆๆๆ

ถนนสายนี้..มีตะพาบครั้งที่ 21 โจทย์ก็คือ "ไอค๊อก ไอแค๊ก ไอกระด๊อก ไอกระแด๊ก ไอเลิฟยู จุ๊ฟ จุ๊ฟ"
....................................
ไอค๊อก ไอ............

“แค๊ก แค๊ก” เสียงนั้นดังมาจากเก้าอี้ด้านข้าง มียายป้าคนหนึ่ง กำลังไอปิดปากอยู่
“เป็นอะไร” ผมถาม
“ไอ ไม่ได้ยินเหรอ” ป้าตอบ
“อะค่า” ผมโพล่งขึ้นมา ทำเอายายป้าจิกตามอง
“แค๊ก แค๊ก” ผมแกล้งทำเสียงบ้าง
“ล้อเลียน ล้อเลียน” เธอมองด้วยหางตา
“เปล่าหนา................ เค้าไม่ฉะบาย จริงๆ หนา......... ตะเอง” ผมอ้อน “ดูสิ ปวดหัว ตัวร้อน นอนไม่หลับกระสับกระส่าย ไตพิการ อาหารไม่ย่อย ลิ้นกร่อย กินอาหารไม่อร่อย ไม่รู้รส ท้องอืด ท้องเฟ้อ เรอเหม็นเปรี้ยว เยียวรดที่นอน ตัวก็เหม็นบูด ตูดเป็นริดสีดวง ผมร่วงหมด มีกรดในกระเพาะ ฟันหน้าก็คลอน แถม เห่าหอนไม่มีสาเหตุ โปร๊ววววววว”
“บ้า” เธอยิ้มแต้วทุบแขนผมเบาๆๆ ผมเอื้อมมือไปแต่หน้าผากเธอ ตัวเธออุ่นหน่อยๆ
“เป็นอะไรมากหรือเปล่า” ผมถามด้วยความเป็นห่วง
“แอร์มันเย็น นะ”เธอยิ้มอย่างเคย “แค๊ก แค๊ก” แล้วเธอก็ไออีกครั้ง
.......................
ไอกระด๊อก ไอกระ.............
“แด๊ก แดร๊กกกกก...................... เข่ากันไหมป้า” ผมชวนเธอทานข้าวด้วยลีลาอันกวนประสาท
“แล้วตะเองจะเอาสักกี่ดอก ละเดี๋ยวเค้าจัดให้” เธอลูบต้นขาที่ครั้งหนึ่งผมเคยแซวว่าสามารถหักคอควายตายได้สบาย สบาย
“โหดอะ” ผมทำหน้าแกล้งกลัวเธอลนลาน “กินข้าว กินข้าว หิว” จะไม่หิวได้ไง ตั้งแต่เช้าผมโดนเธอลากมานั่งที่ร้านกาแฟแห่งนี้ มีแค่กาแฟกับมันฝรั่งทอด ที่ตกถึงกระเพาะที่หนึ่งของผม
“กินอะไร” เธอพูดพลางนั่งพิมพ์งานในโน๊ตบุ๊คส่วนตัวอย่างเฉื่อยชาต่อไป
“แล้วแต่” ผมพูดเพราะผมรู้ว่าพูดไปก็เท่านั้น พูดเป็นร้อยร้านสุดท้ายเธอก็ตัดสินใจเอง อยู่ดี
“งั้นสลัดร้านข้างๆ” เธอใช้คำสั่งที่ไม่สามารถปฎิเสธได้
“ok” ผมตอบพลางคิด สุขภาพเหลือเกินนะแม่คุณไอ่สลัดจานโปรด สลัดบังหน้าที่มีผักนิดหน่อยกะเนื้อย่างจานโตเนี่ย นะ อืม เจริญๆๆๆๆ แต่ตอนนี้รู้ว่าหิวมาก
“แค๊ก แค๊ก” แล้วเธอก็ไออีกครั้ง ผมก็รีบเก็บของออกจากร้าน เธอก็ยังคงยุรยาตรตามปกติ โดยปล่อยให้ผมจัดการเจ้าโน๊ตบุ๊คสองตัว นี่มันหนักนะแม่คุณ
.......................
ไอ........

วันนี้เธอกินน้อยมาก ผมเริ่มสงกะสัย ภายใต้มโนสำนึก(ตะพาบนี้มีคำฟุ่มเฟือยเยอะจริง)มันปิ๊งขึ้นมา ท่าทางวันนี้จะแดงเดือด โอเชนับเริ่มนับเจ็ดหลังได้
“กินน้อยนะเนี่ย” ผมแซว
“อืม ไม่ค่อยอยากกินอะไร” เธอพูดพลางวางมีดกะส้อม (อยากรู้จริงกินสลัดทำไมต้องใช้มีดกะส้อม)
“งั้นเอามา” ผมพูดพลางหยิบจานของเธอมา
“เพี๊ยะ” เธอตีมือผมเบาๆ “อะไรเนี่ย เจ็บนะ” ผมพูดพลางลูบมือตัวเองเบาๆ ที่จริงมันก็ไม่เจ็บหรอกแต่ผมแค่อยากอ้อนบ้างอะไรบ้าง
“ตะกละ” เธอพูด ผมเริ่มสงสัยเพราะทุกทีท่าอีป้านี่กินเหลือเธอต้องกุลีกุจอยัดมาในจานของผมอย่างไม่เคยถามความต้องการ
“มาแปลก” ผมคิดในใจ
..............
“เป็นอะไรเนี่ย” ผมถามตอนที่เราเดินออกจากร้านสลัดไฮโซ
“ไม่ได้เป็นอะไร” แล้วเธอก็พ่นสัญญาณอันตราย ไม่เข้าใจจริงๆนะเนี่ย ทำไมชอบพูดจังไอ่คำว่าไม่มีอะไรเนี่ย ทั้งๆที่ดูก็รู้ว่า “เป็นอะไรสักอย่างอยู่”
“เป็นเมนส์เหรอ” ผมถาม
“บ้า! เป็นตั้งกะอาทิตย์ที่แล้วแล้ว” เธอพูด อ่าวพูดงี๊ เจ็ดหลังที่นับไปก็อดอะดิ แต่เธอเป็นอะไรกัน
“แล้วนี่เราจะไปไหนกัน” ผมถาม
“ไม่รู้” เธอตอบ ให้ได้งั้นสิแม่คูณณณ
เราเดินไปที่รถ แล้วผมก็เริ่มรู้สาเหตุแล้ว

“เฮ๊ย หยุดแล้วหันหน้ามาดีๆๆ” ผมพูดเสียงกร๊าว

เธอหยุดกึก!

“อะไร”เธอหันหน้ามาพร้อมทำหน้ามึนมึน ใช่จริงด้วยอีป้านี่วอนซะแล้ว แล้วผมก็เดินตรงเข้าไปหาเธอ เธอตกใจเล็กน้อย แล้วผมก็เอื้อมมือไปแตะหน้าผากเธอ
“ดูสิตัวร้อนเลย ไม่สบายใช่ไหมเนี่ย” ผมทำเสียงดุ
“อือ” เธอทำเสียงอ่อยๆ ผมจับได้แล้ว ว่าแม่ตัวดีเป็นอะไร
“ไม่สบายแล้วทำไมไม่ยอมพัก” ผมทำท่าดุเหมือนคุณครูที่จับผิดนักเรียนที่โกงข้อสอบได้ รวมทั้งผลตรวจDNAด้วย
“ก็...................... เค้าอยากอยู่กะตัวเองนี่ หยุดชดเชยทั้งที” เธอทำเสียงจ๋อยๆๆ
“อ่า นะ” ผมกอดอกไม่รู้ว่าจะทำอะไรกะยายป้าตรงหน้าดี “ขึ้นรถ จะพาไปส่งบ้าน”
“อะ วันนี้เค้าอยากอยู่กะตัวเอง”
“ขึ้นรถ”ผมพูดเสียงแข็ง เธออิดออดผมเลยย้ำอีกครั้ง “ขึ้นรถ”
“ก็ได้ ก็ได้” เธอก็เหวี่ยงนิดๆ หน่อยๆ

บรรยากาศตอนนี้มาคุไม่น้อย ท่าจะไม่ดีแล้วสิ
..............
“แค๊ก แค๊ก” เธอไออีกแล้ว ผมหันไปมองเธอ หน้าเธอแดงก่ำทีเดียว
“แค๊ก แค๊ก” ผมแกล้งไอเสียงดัง ล้อเลียนเธอ
“เธอหันมามอง เธอรู้ว่าผมแกล้งไอ
“ไอล้อเลียนหรอ” เธอหันมามองด้วยตาเขียวปัด
“เปล่า................ไม่ได้ไอล้อเลียนสักหน่อย ไอจริงๆ” ผมแก้ตัวหน้าด้านๆๆยอมรับว้าหน้าด้านจริง “สงสัยติดมาจากคนบางคน”
“จริงเหรอ”น้ำเสียงเธออ่อนลง แล้วเธอก็เอามือมาแต่ที่หน้าผากผมบ้าง “ตัวก็ไม่ร้อนนิ” แล้วเธอก็แอบเห็นรอยยิ้มบางๆของผม
“อำกันเหรอ” เธองอนหน้าย่นเลยทีนี่ “คนอุตส่าห์เป็นห่วง ชิ”
“เปล่า ไอจริงๆ ไม่เชื่อดูสิ” ผมพูด
“ไหน ตรงไหน” เธอหันมามอง ใบหน้ากวนๆของเธอมันหน้าเขกกะโหลกจริงๆนะเนี่ย
“ไอจริงๆ” ผมพูด พลางเอามือไปจับมือของเธอเบาๆ
“แค๊ก แค๊ก” ผมไออีกรอบ “ดูสิไอจริงๆ” ผมทำหน้าจริงจัง

“ไอเลิฟยู”

“บ้า”เธอพูดสั้นๆ แทบจะเก็บอาการเขินไม่ทันเลย หน้าตอนนี้เธอแดงก่ำทีเดียว

“จุ๊ฟ จุ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ”
.................................................................
ตามน้ำตามคำ
เชื่อไหมนี่เป็นครังแรกที่ผมเขียนคำตามก่อนจะจบ โจทย์ครั้งนี้ดูเหมือนง่าย แต่รู้ไหมครับมันโคตรยาก ที่ว่ายากคือ เนื้อเรื่องง่ายๆ เนี่ย เขียนไปมันต้องซ้ำแน่เลย การเขียนให้ไม่ซ้ำกับคนอื่นนี่สิ แล้วเขียนให้เดายาก ขณะที่เขียนตอนนี้ผมมีตอนต้นอยู่สองเรื่อง นำเสนอคนละประเด็น มันยากจริงๆ ครับพี่ก๋าโจทย์พี่ทำเอาพลังภายในผมหมดทีเดียวครั้บ ผมถึงกับตันครับตัน ตันจริงไม่ตันโออิชิด้วย

ช่วงนี้เชียงใหม่หนาวแล้วที่อื่นเป็นไงบ้างครับ ขอให้มีความสุขและสุขภาพดีนะครับ ก่อนนอนอย่าลืมห่มผ้าหนาๆนะครับ ไปละ “ไอเลิฟยู จุ๊ฟ จุ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ”

Create Date : 06 ธันวาคม 2553 Last Update : 20 ธันวาคม 2553 21:51:26 น. Counter : 580 Pageviews.		21 comments
Share Tweet