ถนนสายนี้มีตะพาบโครงการ 20 :ฤดูไหน ใครกันที่เหงา หา หา หา

ว่าจะไม่อัพแล้วนา นับประจำเดือนไปมา อ่าวใกล้ตะพาบแล้วนี่หว่า เอาวะคราวนี้กรณีพิเศษ รับไปเสพกันเลยนะครับ
.....................
ฤดูไหน ใครกันที่เหงา หา หา หา (ตะวันกะหมอกภาค อัพเดทล่าสุด)
......................
ฤดูหนาวนี้ที่เชียงใหม่ หนาวแค่สองสามวัน หลังจากนั้นหนาวมาก.......หนาวกว่ากรุงเทพนิดเดียว (เพื่อนผมบอกมา)
ผมรู้สึกว่ามีใครมาเขย่าก้นอวบๆของผมอย่างเมามัน แล้วเสียงนั้นก็ดังตามมา
" tid tee dee dit tee dee dee .......(ใครทางถูกบ้างว่าเสียงเพลงอะไร)....." เสียงโทรศัพท์ส่วนตัวดังขึ้นเบอร์ที่มีไม่กี่คนที่รู้ เสียงเรียกสายของคนที่ไม่เคยเมม "ใครวะ" ผมบ่นอุบ ขณะที่อ่านดราม่าอย่างเมามันส์ เกลียดจริงพวกแท็กโฆษณา อะไรเนี่ย ผมค่อยๆ ล้วงเอาโทรศัพท์รุ่นพระเจ้าเห็บ เฮ๊ยพระเจ้าเหาออกมา
" 08 x xxx xxxx " เบอร์เดิมที่ไม่ได้ติดต่อมานมนาน (อ่านว่าไม่ ได้ ติด ต่อ มา นม นาน ) ผมชั่งใจปล่อยมันกรีดร้องอยู่อย่างนั้น จนยายป้าข้างๆ หันมามองดู
แบบว่าตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่ในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง พร้อมกับnotebook และ นิยายเล่มโปรด ด้วยความสงสัยและละอายต่ออีป้าคนข้างๆ ผมจึงกดรับสาย

"สวัสดีครับ" ผมพูดเข้าไปในโทรศัพท์ พลางเชื่อมต่อเข้าไปใน facebook ของเธอ "สายหมอก" ผมพิมพ์เข้าไปในช่องค้นหา

"พี่อ้วน" เสียงที่คุ้นเคยเสียงที่ไม่ได้ยินกว่าสี่เดือน แน่นอนเสียงของเธอแย่มาก แย่อย่างเคย
"ว่าไง" ผมตอบด้วยน้ำเสียงที่ปนไปด้วยความเป็นห่วง
"พี่อ้วน พี่อ้วน ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เธอร้องไห้อย่างหนัก
"หมอก หมอก หมอก เป็นอะไร" ผมส่งเสียงจนป้าข้างๆ หันมาดู
แล้วข้อมูลใน face book ก็ปรากฎ ขึ้นมา เอาอีกแล้ว เธอทะเลาะกับเขาอีกแล้ว
"พี่อ้วน พี่บอย มัน ไอ่เลว ........." แล้วเธอก็พรั่งพรู ออกมา อย่างไม่ขาดสาย ซึ่งผมก็เห็นเนื้อหาบางส่วนใน face แล้ว
.
.
..
"หมอกอยากเจอพี่อ้วน" เธอพูดมาทำเอาผมทำอะไรไม่ถูก กำลังเหมือนโดนหมัดของปาเกียวชุดใหญ่ แถมไม่มีกรรมการห้ามเหมือนกันอีกต่างหาก

ใจหนึ่งก็อยากเอามือที่คุ้นเคยไปปลอบโยนเหมือนเดิม
อีกใจก็กลัวว่ามันจะเป็นเหมือนเมื่อก่อน ก่อนที่ผมจะหายดี

"ตอนนี้เหรอ" ผมถาม
"อือ"เธอตอบมา แล้ว ในหัวผมก็สู้กันดังสงครามสิ้นโลก แล้วก็มีฝ่ายหนึ่งชนะ
......................
"ตอนนี้.......พี่...........ไม่ ว่าง" ผมตอบไป
"พี่อ้วนทำงานอยู่เหรอ" น้ำเสียงเธอผิดหวัง"
"อือ" ผมโกหกเธอ ทั้งๆ ที่ตอนนี้กำลังกระดิกจุดยืน หลังพิงโซฟา อ่านหนังสือ เล่นเน็ทในร้านกาแฟร้านประจำ
"ตอนเย็นได้ไหม ไปกินข้าวกัน" เธอต่อรอง
"ตอนเย็นไม่ได้ วันนี้พี่ต้องไปงานแต่งเพื่อน" ช่วงนี้งานแต่งเยอะจริงๆๆๆๆ แต่งกันมากมายยย จะแต่งให้คนโสดอิจฉาหรือไง
" งั้น ดึกๆ หมอกโทรหาได้ไหม"
"อือ" ผมตอบ "แล้วหมอกดีขึ้นหรือยัง"
"อือ ได้ระบายบ้างก็ดีขึ้น" เธอพูด(ใช่สิผมมันแค่ที่ระบายแค่โถส้วมของเธอ)
"พี่อ้วน"
"อือ"
"พี่อ้วน หมอก............" แล้วเธอก็เงียบไป
"ว่า......." ผมสวนขึ้น
"ไม่มีอะไร" เธอตัดบท" พี่อ้วนทำงานต่อเถอะ"
"อือ"
"บาย"
"บาย"

..........................
ผมวางสาย เหลือบมองอีป้าข้างๆ ที่กำลังเงี่ยงหูฟัง แล้วเธอก็ หลบตา อย่างอายๆๆ
ผมมานั่งคิดไปมา มันก็ผ่านมาเกือบปีแล้วสินะ

ปลายฝนที่แล้ว เธอทำให้ผมสงสารเธอ
ต้นหนาวที่แล้ว เธอทำให้ผมหลงเธอ
กลางหนาวที่แล้ว เธอทำให้ผมเริ่มปวดร้าว
ปลายหนาวที่แล้ว เธอทำให้ผมรักเธอ
ต้นฤดูร้อน เธอทำให้ผมฝันไกล ทำให้ใจผมชุ่มชื้น
กลางฤดูร้อน เธอทำลายหัวใจผมกระจุย ทำฝันกลางฤดูร้อนผมพินาศ
ปลายฤดูร้อน เธอทำให้ผมกลายเป็นคนไม่มีหัวใจ
ตลอดฤดูฝนที่ผ่านมา ผมจบเรื่องของเราไว้ ผมค่อยๆ ดีขึ้น ประกอบหัวใจขึ้นเอง เยียวยา
ปลายฝนนี้ หัวใจผมแข็งแรง ร่าเริง
ต้นฤดูหนาวนี้ ต้นหนาวนี้ เธอจะกลับเข้ามาเหรอ ผมคิดในใจ
..................................................................
ผมเหลือบมองนาฬิกา อีกสามชั่วโมงของงานแต่งเพื่อนสมัยมัธยม ผมเก็บคอมพิวเตอร์ ใส่กระเป๋า แล้วเดินไปถอดสายไฟ
"ถอดสายไปเผื่อให้ด้วยคะ" ป้าที่นั่งข้างๆ พูดขึ้น
"ครับ" ผมถอดเผื่อเธอแล้วเก็บสายมาด้วย ผมยื่นให้เธอ
"ขอบคุณคะ" เธอตอบพลาง รีบเก็บคอมพิวเตอร์
ผมเดินออกมาจากร้าน ผงะกับแสงแดดร้อนๆ นอกห้องแอร์ หยิบแว่นกันแดดสีชามาสวม แล้วก้าวเดินออกอย่างมั่นใจ
.................................................................
"จะรีบไปไหนอะ" ยายป้าคนนั้นทัก จริงๆ เธอก็ไม่ได้อายุมากมายเท่าไหร่อายุน้อยกว่าผมด้วยซ้ำ แต่ผมชอบอำเธอเล่น "งานแต่งก็อีกตั้งสามชั่วโมง" เธอบ่นอุบอิบ
ผมหันกลับมา เธอไม่ระวังชนผมดังปึก ผมรีบจับตัวเธอไว้ก่อนยายป้าของผมจะล้มลงไป "ซุ่มซ่ามจริงๆ" ผมต่อว่า
"ใช่สิใครจะไปเหมือนน้องหมอกได้เล่า" เธอตัดพ้อพลางแกะมือของผม"จะรีบไปหาเขาละสิ" ตอนนี้ของยายป้าของผมหน้าย่นเป็นยายเลย
ผมเอามือที่เหลือ เคาะกระโหลก ยายป้าของผมเบาๆ
"ใช่ สิต้องรีบไป เพราะมียายป้าคนหนึ่งต้องไปร้านทำผม ไหนจะแต่งหน้า ไหนจะเสียเวลาเลือกชุด ไหนจะรีดเสื้อ สารพัด"
"ชิชิ" เธอทำจมูกย่น "เค้าไม่ได้แต่งตัวนานซะหน่อย"
"หราาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา" ผมพูดพลางสตาร์ทรถ พลางโยน notebook ให้ แล้วเธอก็บ่นอุบอิบตามประสา แล้วก็ขึ้นรถมาโดยดี

แล้วต้นหนาวนี้ วันนี้ผมจะแนะนำ ยายป้าของผมให้เพื่อนๆของผมรู้จัก ยายป้าหน้าย่นจอมยุ่งคนหนึ่ง คนที่จะทำให้หนาวนี้ไม่เหงาอีกต่อไป
..................................................

ตอนแรกกะจะเอาเป็นว่าคุงฮีโร่ของผมสู้กับสัตว์ประหลาดสามฤดูแต่ เอาตามสไตล์ผู้ชายขี้เหงาดีกว่าแฮะ
.....................
ชี้แจงอีกรอบ แต่ ก่อนที่จะเขียนตะพาบ ผมวางโครงเรื่องไว้อีกอันหนึ่ง แต่ เสียงมือถือจากเครื่องโทรศัพท์ส่วนตัวดัง เมื่อเสียงของมัจจุราชที่คุ้นเคยแว่วมา แต่ดันเสือกจำได้ เบอร์โทรที่ไม่ได้เมม โชว์ขึ้น มันก็เลยเป็นตะพาบอันนี้ครับ
.....................
โจทย์ โดย คุณพู่ JewNid
งานตะพาบครั้งหน้าโครงการ 20
งานนี้ไม่ยากค่ะ ง่ายๆ เพราะว่าเจอสองวีคที่แบบเจ็บปวดตับกันไปแล้ว ... งานนี้
ไม่ยากค่ะ ง่ายเลย เพราะว่าเปิดโอกาสให้เขียน แต่งอักษร ปล่อยสไตล์
กันเต็มที่ ...
โจทย์ไม่มี มีแต่ธีมว่า เขียนงานเขียนแนวที่ถนัด ให้เกี่ยวกับฤดูกาล
ฤดูฝน ฤดูหนาว ฤดูร้อน
เขียนกันให้เต็มที่ไปเลยนะค่ะ ไม่จำกัดแนวกันอีกตามเคย
ว่าจะเป็นแบบไหน เอาว่าเฮฮาด้วยกันเหมือนเคย ไม่ต้องเครียดนะค่ะ
สำหรับธีมนี้ เพราะว่าจะได้เตรียมตัวไปรับโจทย์หน้าจากคุณก๋าค่ะ ...

แต่ด้วยความเคารพเพิ่งรู้ว่า ต้องอัพ หมวดงานเขียน –บทประพันธ์ โอ๊ว อัพไดอารี่มาตลอด แง๊วววววว

Create Date : 20 พฤศจิกายน 2553 Last Update : 5 ธันวาคม 2553 16:06:58 น. Counter : 584 Pageviews.		41 comments
Share Tweet