ถนนสายนี้มีตะพาบโครงการ 23 : หนาว กับ หนาว

เชียงใหม่ช่วงนี้ 18-19 องศา ถือว่าหนาวววววววววววววว หนาวจริงๆๆนะเนี่ย

จบ
.......................

ตะพาบครั้งนี้ลืมจริงๆ ครับ ลืมสนิทเลย

ขอโทษครับ อย่าเอาอะไรมาปาหัวผมนะครับ
พอดีช่วงนี้ไม่สบายเท่าไหร่นัก เลยไม่ได้เข้ามามากนักแค่นี้ละกันครับ บายรักษาสุขภาพทุกคนครับ









ล้อเล่นนะครับ ตามไปเสพกันเลยครับ

ถนนสายนี้มีตะพาบโครงการ 23 : หนาว กับ หนาว
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

กรุ๊งกริ๊ง ๆๆๆๆๆ เสียงกระดิ่งที่ประตูร้านกาแฟเจ้าประจำดังขึ้น ผมสะดุ้งจากการอ่านหนังสือนิยายสืบสวนเล่มใหม่ แต่ไม่ค่อยสนใจคนที่เข้ามาเท่าไหร่นัก เพราะรู้ว่าคนที่มาไม่ใช่คนที่ผมนัดไว้
"ตาอ้วน เค้ามาสายน้าาาาาา เค้าอยู่กะป๊าาาา" เสียงสุดท้ายของเธอคนนั้นยายป้าที่ตอนนี้กำลังพาคุณป๊าไปทำธุระอยู่
"อืม"ผมตอบไปแค่นั้น
แค่นั้นจริงๆ
..............................
กลิ่นหอมๆของกาแฟที่อบอวน ถูกเจื่อจางด้วยน้ำหอมกลิ่นที่ผม "เคย" คุ้นๆ แต่ไม่ได้กลิ่นนานมาแล้ว กลิ่นหอมที่กลายเป็นยาพิษภายหลัง กับเงาร่างที่มาหยุดตรงหน้า
"พี่อ้วน" เสียงนั้นสั่นเครือ ผมทำใจอยู่นานมาก ใช่ผมคิดว่านานมาก เพราะการที่เราอยู่ในสถานการที่ลำบากใจหรือไม่ชอบ แค่หนึ่งวินาทีมันก็นานพอ
"ว่าไงหมอก" ผมเงยหน้ามาพบเผชิญหน้ากับเธอ เธอคนที่เคยๆ ผมยิ้ม ยิ้มอย่างที่เคยเป็นยิ้มตาตี่ฟันขาว วันนั้นเธอสวนชุดแบบเดิม เสื้อยืดเข้ารูปกับกางเกงยีนส์- โชว์เรือนร่างนางแบบของเธอ เธอยืนเก้ ๆ กังๆ อยู่
"นั่งสิ" ผมพูดพลาง ผายมือไปเก้าอื้ตรงหน้า
" เออ ขอบคุณคะ งั้นหมอกขอนั่งด้วยละกัน" เธอพูดช้าๆ ผมยิ้มตอบ
"หมอกกินอะไรไหม เดี๊ยวพี่เลี้ยงเอง" ผมถามเธอ
"ไม่เป็นไร หมอกเกรงใจ" เธอพูด
"จะมาเกรงใจ อะไร เอาเหมือนเดิมใช่ไหม" ผมบังคับเล็กๆ
"คะ" เธอพูดมา
ผมเดินไปสั่งเครื่องดื่มให้เธอ เธอไม่ดื่มกาแฟ ผมสั่งโกโก้เย็นใส่วิฟครีมให้เธอ ผมยังจำได้ จำไม่ได้ก็บ้าสิ
จ่ายเงินเสร็จผมก็เดินกลับมา เห็นเธอหยิบหนังสือที่ผมอ่านค้างไว้มาดู ผมค่อยๆ นั่งบนเก้าอื้ของตัวเอง
"พี่ยังชอบอะไรทำนองนี้อยู่เนอะ" เธอพูดขณะพลิกหนังสืออ่านผ่านๆ
( แล้วตรูต้องอ่านหน้าไหนฟระ มาเปิดเล่นเนี่ย)
"ก็พี่ เป็นพี่ เป็นยังไงก็อย่างนั้น ชอบอะไรก็ยังชอบเหมือนเดิม " ผมพูดหยอดๆ
เธอสะดุ้งเล็กน้อย เธอหันมามองหน้าผม ผมก็ยิ้มให้เธอ ยิ้มตาตี่
"หมอกมาทำไมเหรอ" ผมถามเพราะผมรู้ว่าเธอต้องมีอะไรสักอย่างงั้นเธอไม่มาที่แห่งนี้หรอก ผมก็แอบหวังเล็กๆ ว่าอยากให้เธอตอบว่า เธอมาหาผม
"หมอกนัดเพื่อนไว้" เธอพูดทิ้งไว้แล้วพนักงานก็ยกเครื่องดื่มมาไว้ ผมรับมาจากเธอแล้วยื่นให้หญิงสาวตรงหน้า หมอกที่แสบตาคนนั้น
"พี่อ้วนยังจำได้" เธอหลุดปากออกมา "ยังจำของที่หมอกชอบได้" ผมเห็นเธอยิ้มหน้าแดงประมาณดีใจมาก
"อืม พี่ก็บอกแล้วไงว่า พี่ความจำดี" ผมพูด
"อืมๆๆ" เธอพยักหน้าพลางดูดเครื่องดืมสีน้ำตาลเข้มนั้น
"หมอก รอ เอ พี่จำเอได้ปะ ที่หมอกเคยเล่าให้ฟัง" น้ำเสียงเธอเปลี่ยนไป กลับไปร่าเริงเหมือนเคย
"อืม บอกแล้วไงพี่ความจำดี"
"เอ มัน............(ละไว้เรื่องของชาวบ้านเรามไม่ยุ่งชิมิชิมิ ชาวตะพาบ) สุดท้ายมันก็.....นั้นแหละ" เธอก้เล่าเรื่องราวต่างๆ ให้ผมฟังเหมือนเคย
"อืม ๆๆ ๆๆ " ผมได้แต่เอ่ยสั้นๆอย่างงั้น เอ่ยเหมือนเคย ผู้ฟังที่ดี พี่ทีดี
แล้วเรื่องมันก็วนๆ เหมือนนิยายน้ำเน่า ที่ชอบเอามาวนซ้ำ
"หมอกเลิกกับพี่บอยแล้ว" เธอพูดเป็นครั้งที่ล้านมั้งผมก็จำไม่ได้
"อืม" ผมรับคำ
"พี่บอยมัน มัน............(ละไว้เรื่องของชาวบ้านเราไม่ยุ่งชิมิชิมิ ชาวตะพาบ) มันเลวววว"
"ออ" ผมก็รับฟังเหมือนเดิม
ผมมานั่งคิดในใจ อืมนะนี่มันหนัง remake นี่หว่า เดี๊ยวสักพักตอนจบก็เหมือนเดิม ตอนจบที่พระเอกกับนางเอกต้องเข้าใจกันและรักกัน แต่หนังเืเรื่องนี้มันเลือดสาดไปหน่อย แต่อย่าลืมผมไม่ใช่พระเอกนะครับ ผมก็นั่งฟังเธอพล่าม เกือบชั่วโมง

แล้ว

ลมเย็นๆ ก็พัดมา กลิ่นหอมอีกกลิ่นที่เคยชิน กลิ่นหอมๆ ที่ผมเพิ่งซื้อให้เป็นของขวัญปีใหม่ให้ใครบางคน

"แฮ่มๆๆ " ป้าคนหนึ่งมากระแอมใส่ข้างๆ หมอกหันไปตามเสียงนั้น แต่ผมไม่หันก็รู้ว่าใคร
"ว่าไง มาถึงแล้วเหรอ" ผมหันไปแต่ก็ผงะไปเมื่อเห็นหน้าตาที่ยิ้มแย้ม แต่แววตานี่มัน ยอดมากกกกก
"ค่ะ ส่งป๊าเรียบร้อย" เธอพูดแบบราบเรียบ

"หมอก......นี้ พี่..(ยายป้า)" "เธอ.......นี่น้องหมอก" ผมแนะนำทั้งสองให้รู้จักกัน แล้วยายป้าของผมก็ เกิดพุทธิปัญญาตรัสรู้ได้โดยตัวเธอเอง
"สวัสดีคะ พี่อ้วนก็เคยพูดถึงน้องให้พี่ฟังบ้าง" ป้าข้างๆผมพูดขึ้นมา
"ว่าไงคะ" หมอกถาม
"ว่าเคยมีน้องสาวที่น่ารักคนหนึ่ง พี่ไม่เคยคิดว่าจะน่ารักขนาดนี้"
"ไม่หรอกคะ"หมอกเขินๆ
"พี่ชมนะเนี่ย ถ้าพี่เป็นผู้ชายไม่ปล่อยให้รอดหรอก" ป้านี่ก็ไม่หยุด
แล้วสองสาวก็เมาท์กันไปมา โดยให้ชายหนุ่มนั่งตาตี่ งง อยู่ นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย

แล้วเหมือนพระมาโปรด น้องเจก็เข้ามา หมอกก็ขอตัวไปกับเพื่อน
.....................................
หมอกจากไป พายุก็เข้ามา

"อ๋อ หราาาาาาา สวยอย่างนี้นี่เอง ถึงลืมยาก" ป้าคนนั้นหันมาด้วยสายตาที่เย็นชา ทำเอาผมสะดุงเฮือก "ใช่สิพอเรามาสายก็ดอดไป คุยกะกิ๊กเก่า"
ผมรู้สึกถึงบรรยากาศมาคุ
"บังเอิญเจอกันเฉย ๆ"
"ค่าาาา เข้าใจค่าว่าบังเอิญเจออออ" เธอลากเสียงยานคาง
ดราม่าแน่วันนี้ ผมคิดในใจ
"แล้วป๊าเป็นไง" ผมเปลี่ยนประเด็น
"ไม่ต้องนอกเรื่อง" เธอเสียงเข้มทำเอาคนข้างๆหันมามอง

พูดง่ายๆ ถ้าเป็นคุณจะทำไง

ถามจริง ทำไง

ผมเลือกที่จะเงียบ................. แล้วเธอก็งอนตุ๊บปัดตุ๊บเป๋หันไป
ผมเลยเอื้อมมือที่จะดึงเธอไว้

แล้ว............. ผมก็รู้สึกว่าตัวเองซุกอยู่ในผ้านวมผืนบางๆ ในห้องเงียบๆ หนาวๆแห่งนี้ ผมเลื่อนนาฬิกาปลุกที่ไม่เคยใช้ เพราะตอนนี้ใช้มือถือแทนละ
6.30 น. อุณหภูมิตอนนี้ 15 องศา

ไม่มีกลิ่นกาแฟ ไม่มีกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ไม่มีใครนอกจากตัวผม ผมขดตัวสร้างความอบอุ่น ไม่มีหมอก ไม่มียายป้าอะไรทั้งนั้น ผมฝันไปเหรอ

ผมหยิบโทรศัพท์ที่ใช้เป็นนาฬิกาปลุก กด 7 ค้างไว้

เสียงรอสาย เพลงใหม่ที่เจ้าของเพิ่งอวดผม แล้วผมก็ด่าว่าเปลืองเงิน ดังขึ้นมา
"ไม่ใช่เรื่องบังเอิญใช่ไหม ที่เรานั้นได้มาพบกัน.............."

"อาโหลววววว" แล้วเสียงงัวเงียสุดขีด ผมรู้ว่าผมปลุกเธอแน่นอน "มีอาราย"
"หลับอยู่เหรอ" ผมพูดไปงั้นๆ
"งืมๆๆ" เสียงงังเงียงยังไม่หาย
"ที่บ้านหนาวมะ" ผมถาม
"หนาวววววว" ผมคิดว่าเธอคงกำลังหลับตาสะลึมสะลือคุยกับผมแน่ๆๆ
"อยากหายหนาวไหม" ผมถาม
"อยาก แต่ตัวเองเป็นอะไรนะ" ผมว่าเธอเริ่มตื่นละ
"พี่หนาว" ผมพูดไป
"เป็นอะไรมากไหมนะ" เสียงเธอยังงังเงียอยู่
"เปล่า พี่ไม่ได้เป็นอะไร ว่าแต่อยากหาหนาวไหมละ" ผมทวงคำตอบ
"อืมมม ทำงายละ"
" รักนะ" ผมพูดไป
"อืมๆๆๆๆ เค้าก็รักตัวเอง" เสียงงัวเงียตอบกลับมา
"อืมแค่นี้แหละ หลับต่อเถอะ" ผมตัดบท
"มาแปลก เค้าหลับต่อแล้วนะ"เธอพูด
"อืม"
"บาย"

ถึงหน้าหนาวนี้จะหนาวหนัก แต่ผมคงคิดว่าผมคงมีไออุ่นเล็กๆ มาทำให้หายหนาวไปบ้างละ

...........................

สวัสดีปีใหม่ครับทุกท่าน ขอให้หน้าหนาวนี้หนาวแต่กาย แต่ขอให้มีจิตใจท่อบอุ่นทุกคนนะครับ

Create Date : 06 มกราคม 2554 Last Update : 6 มกราคม 2554 22:35:05 น. Counter : 197 Pageviews.		4 comments
Share Tweet