ถนนสายนี้มีตะพาบโครงการ 27 : คำคม คำคน คำำคำ

"พี่ผมอกหัก" ชายหนุ่มวิศวกรผิวเข้ม หน้าตาดีคนหนึ่งพูดกับผมขึ้นมากลางวงสุรา
"ในชั่วชีวิตของคนเรา ความจริงมีเรื่องราวที่ มิว่าผู้ใดก็ต้องอับจนปัญญา นับเป็นโศกนาฏกรรมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของชั่วชีวิต...เป็นความเจ็บปวดสุดซึ้งที่สุด ของชั่วชีวิต พบพานกับเรื่องเช่นนี้...
ท่านไม่มีปัญญากระเสือกกระสนดิ้นรน ไม่มีปัญญาต่อสู้ขัดขืนไม่มีปัญญาปฏิเสธตัดรอนเลย
แม้นับว่าท่านยินยอมให้ร่างกาย เป็นผุยผงตกอเวจีไปชั่วกัปกัลปยังคงไม่อาจเหนี่ยวรั้งที่ท่านสูญเสียให้กลับมาได้
อาจบางทีท่าน...ความจริงมิเคยได้มันมาเลยตลอดกาลนาน " (โกวเล้ง)


ผมถือแก้วสุราค้างไว้แล้วมองหน้าสหายทางสุรารุ่นน้อง "กรูว่าแล้ว" ผมพูดขึ้นมา
"น้องเอมเหรอ" สหายสุรารุ่นน้องอีกตนหนึ่ง พูดขึ้น
"อืม" มันพูดพลางยกสุราแก้วนั้นหมดแก้ว
"เรื่องเป็นไงมาไง" ผมถาม " ก็เห็นมรึงยังคุยกันดีๆ อยู่เลย"
"แฟนเก่าเขากลับมาคืนดี" มันพูดพร้อมกับอีกหนึ่งแก้วที่หมดไป "โครตเจ็บ"
ผมแทบสำลักสุรา ทันที มันเจ็บจี๊ดเข้าหัวใจ
" รอยขาดของเสื้อผ้าเย็บปะได้ แต่บาดแผลในหัวใจมิว่าผู้ใดก็ไม่อาจเย็บสมาน "(โกวเล้ง)
หลายคนอาจจะสงสัยว่าอ่านงานของผมทีไรก็ จะวนเวียนไม่ไกลร้านเหล้าเท่าไหร เพราะ
"ข้าพเจ้าร่ำสุรา มิใช่เพราะข้าพเจ้าชอบรสสุรา แต่ข้าพเจ้าชอบบรรยากาศแห่งการร่ำสุรา" (โกวเล้ง) จริงๆ ผมคิดอย่างนั้นจริงๆ
เรื่องราวต่างๆ มันเกิดขึ้นได้เพราะวงสุรา หลายคนคิดว่า ทำไมคนอกหักถึงชอบดื่มสุรา
"สุราไม่อาจคลี่คลายความคับแค้นของผู้ใดได้ แต่สามารถดลบันดาลให้ท่านหลอกตัวเองได้" (โกวเล้ง)
"โคตรเจ็บ" มันย้ำคำพูดที่เหมือนย้ำหัวใจผมอีกครั้ง ผมได้แต่ดื่มน้ำสีอำพันอย่างเงียบๆๆ "พี่ทำไงดี" มันมองหน้าผมแบบแทบจะกลืนกิน
ผมได้แต่หัวเราะในใจ "กูยังเอาตัวไม่รอด"ผมคิดในใจ
"ทำใจ" ผมพูดสั้นๆ แค่นั้น
"นั้นสินะ ทำใจ" มันย้ำคำนั้น
ผมไม่ได้กวน แต่ผมพูดอย่างนั้นจริงๆ เมื่อก่อนผมอาจจะหาวิธีล้านแปดให้มันแล้ว แต่ตอนนี้ผมพูดไม่ได้หรอก พูดไม่ได้จริงๆ

"คุณอาจหลอกลวงคนอื่นได้ แต่คุณไม่อาจหลอกตัวเองได้หรอก" (ไร้นาม)
"ทำใจ" ผมพูดย้ำคำสั้นๆ นั้นอีกที เหมือนจะกล่าวคำนั้นกับตัวเอง

"ผมไม่เข้าใจ แล้วที่ผ่านมา มันคืออะไร เค้าทำอย่างนั้นทำไม " มันพูดคำที่ผมเคยคิด เคยประสบ
"ในโลกความจริงไม่มีผู้ใดสามารถเข้าใจอีกผู้หนึ่งโดยกระจ่างอย่างแท้จริง มิว่าเป็นสามี ภรรยาเป็นมิตรสหายก็ตาม อย่าว่าแต่สตรี ความจริงก็ถูกสร้างขึ้นเพื่อไม่ให้คนเข้าใจอยู่แล้ว" (โกวเล้ง)
"ก็ใช่สิพี่ไม่เคยเป็นอย่างผมพี่ไม่รู้หรอก" มันพูดขึ้นมา "ผมละอิจฉาพี่จริงๆ"
ผมแทบจะเดินไปตบจูบมันด้วยซ้ำ
"ไม่เคย เหี๊ยม ไม่มีตัว ม อะไร" ผมพูดขึ้น
"ไม่ต้องเลยผมไม่เคยเห็นพี่ แคร์สาวๆไหนสักคน" มันพูดขึ้นมา
"ผู้ดื่มสุราเมามาย มักเข้าใจว่าตัวเองเป็นคนมีเหตุผลที่สุดในโลก
ไม่ว่ากระทำเรื่องราวใดล้วนถูกต้อง ที่ผิดพลาดต้องเป็นผู้อื่น"(โกวเล้ง)
"การที่กูจะแคร์ใครสักคน กรูจำเป็นต้องป่าวประกาศให้ทุกคนรับทราบด้วยเหรอ " (ดัดแปลงจาก พนมเทียน เพชรพระอุมา) " กูจำเป็นต้องวิ่งไปบอกทุกคนว่ากูแคร์ผู้หญิงคนนั้นคนนี้ ผู้ชายอย่างกู แคร์ด้วยการกระทำมากกว่าคำพูด" ผมหยุดไปสักครู่ "แม้บางคนนิยมลมปากมากกว่าการกระทำ แต่คนนั้นไม่ใช่กู"
"ป๋า กูขอโทษ " มันไหว้ผมประหลก ประหลก
"ความรักมันก็เหมือนเหล้า แดกไปแมร่งมันก็ขม แค่คนอย่างพวกมึงกับกู ก็ยังแดก"(ดัดแปลงจาก โกวเล้ง)"ความรักที่กรูมึงประสบมามันก็เป็นเหมือน เรื่องที่สวยงามมักเป็นเช่นฟองสบู่อยู่เสมอมา ปรากฏวูบก็หายวับ หากคิด จะฝืนกำลังไปเหนี่ยวรั้งมันไว้ที่แลกได้มา มักเป็นความเจ็บช้ำและเคราะห์กรรมเสมอ" (โกวเล้ง)
€€€€€€€

ขอโทษนะครับ ประโยคสุดท้านนี้ มันอาจแรงไปนิดแต่ผมคิดว่ามันเหมาะกับคนบางคน ผมไมได้เหมารวม
"ผู้หญิงก็แค่นั่น........" (เพื่อนรักของ จขบ)

€€€€€

จบ อาจแรงไป แต่มันก็ที่ผมอยากสื่อบ้าง อะไรบ้าง ถ้าไม่ชอบก็ขออภัยนะครับ


ปล. ศิลปะ คือ การเสพสุขทางจิตใจ โปรดอย่าใช้ ปากในการเสพ(Eroz_killer)

Create Date : 04 มีนาคม 2554 Last Update : 16 มีนาคม 2554 11:37:15 น. Counter : 1135 Pageviews.		11 comments
Share Tweet