วันเสาร์ที่ ๙ ม.ค.๕๓ ซึ่งเป็นวันเด็กพอดี 
 แทนที่จะได้พาทิกเกอร์ไปเที่ยวงานวันเด็กที่ไหน

แต่ต้องพอทิกเกอร์ไปเซ็ลทรัลแลปเพื่อเจาะเลือดและตรวจอุจระ

และผลปรากฏออกมาว่าทิกเกอร์ติดเชื้อในลำไส้

เลยตัดสินใจพาลูกเข้าหาหมอที่โรงพยาบาลที่กาญจนบุรี

แต่ห้องพิเศษเต็มและห้องรวมก็เต็มด้วย 
 และทิกเกอร์ต้องออกมานอนเตียงนอกห้อง

ปาป๊าเห็นแล้วเกิดอาการรับไม่ได้เลย 
 จึงคุยและตกลงกับปาป๊าว่าพาลูกกลับไปหาหมอที่สุพรรณฯจะดีกว่า

แต่ทิกเกอร์ถ่ายมากและมีไข้ขึ้นสูงมาก 
 ร่างกายขาดน้ำเลยต้องขับรถกลับมาด้วยความเร็วมาก

และใช้เวลาเพียง  ๔๐ นาที




พอมาถึงโรงพยาบาลเจ้าพระยายมราช(สุพรรณฯ) 
คืนแรกได้นอนห้องรวมก่อน

เพราะอยู่ในขั้นสังเกตอาการหมอให้นอนห้องรวมก่อน  
เพื่อจะได้อยู่ในสายตาของนางพยาบาล

แต่พอมาคืนที่ ๒ ก็ได้นอนห้องพิเศษ(เป็นที่ดีใจมาก)




พอหลังจากคืนแรกมา ทิกเกอร์อาการดีขึ้นมาก 
 แต่พอคืนที่ ๒ ทิกเกอร์เริ่มมีอาการไข้ขึ้นสูงอยูตลอดเวลาเลย

ขนาดให้ยาลดไข้แล้วก็ยังคงมีไข้ขึ้นสูงอยู่ตลอดเวลาเช่นกัน 
 ต้องเช็ดตัวกันอยู่ตลอดเวลาทีเดียว

พอพ้นมาอีกคืน   อาการไข้ขึ้นสูงก็หายไปและหมอก็พบว่ามีรอยแดงที่ในคอ

และอาการถ่ายก็กลับมาอีกรอบ 
 แต่การถ่ายครั้งนี้มีแต่น้ำแทบจะไม่มีเนื้อปนมาเลย

มีแต่น้ำอย่างเดียวจริงๆ และมีการถ่ายหลังจากทานนมไปได้ไม่นาน
  เคยจับเวลา

หลังจากการทานนมไปได้เพียง ๒๐ นาทีก็ถ่ายออกมาแล้ว
  และอาหารอย่างอื่นทิกเกอร์ก็ไม่ทานด้วย




หรือจะทานก็มีข้าวต้มที่นิ่มๆ หลังจากทานเข้าไปก็ถ่ายออกมาทันทีเหมือนกัน

ทำให้เราหนักในและเป็นห่วงลูกมาก  กินแทบจะไม่ได้
  เครียดมากและมืดแปดด้านเลย

เลยตัดสินใจหาเบอร์ของหมอที่รักษาทิกเกอร์ที่กาญฯ
และลูกเค้าเรียนภาษาอังกฤษกับปาป๊า

มาได้เลยโทรปรึกษาเค้า  เค้าก็ตอบมาว่าต้องใช้เวลาไม่ต้องเป็นห่วง

และตอนเย็นของวันที่ ๑๕ ม.ค. ๕๓ ทิกเกอร์กินยาเข้าไปแล้วเกิดอ๊วกออกมายิ่งทำให้เราหนักใจมากขึ้นอีก



เลยตัดสินในทิ้งทิกเกอร์ให้อยู่กับปาป๊าสองคนแล้วเราก็โทรหาอร(เพื่อนสนิท)
ให้มารับเราไปหาหมอวิมล

ที่พาทิกเกอร์ไปหาเค้าที่คลินิกบ่อยๆ  หมอวิมลตอบมาว่า 
ต้องใช้เวลาเหมือนกัน
  เพราะขนภายในลำไส้ถูกทำลายและทำให้ไมม่มีการดูดซึมอาหารหลังจากที่ทานเข้าไป

ลำให้ต้องใช้เวลา ๑-๒ วันในการสร้างขนขึ้นมาใหม่เพื่อดูดซึมอาหารที่ทานเข้าไป

หลังจากนี้เพียงวันรุ่งขึ้นทิกเกอร์ก็มีอาการดีขึ้นมาก 
 ถ่ายน้อยลงเหลือเพียงวันละครั้ง

และถ่ายเริ่มมีเนื้อมากขึ้น  และที่สำคัญคือทิกเกอร์เริ่มที่จะซนแล้ว

พอหมอมาตรวจคนไข้ประจำวัน  เราเลยขออนุญาตหมอกลับบ้าน 

และหมอก็อนุญาตให้กลับได้  



นี่แหละรู้ซึ้งแล้วจริงๆว่า ความรักที่มีต่อลูกน่ะมันมากแค่ไหน 
 ความกังวลมันมีมากแค่ไหนที่ลูกเราเจ็บ

สุดท้ายนี้มาม๊าจะบอกกับทิกเกอร์ว่า
  มาม๊ารักทิกเกอร์มากน่ะ  ถ้ามาม๊าเจ็บแทนได้มาม๊าจะทำ

และมาม๊าจะทำทุกวิถีทางให้ทิกเกอร์หายเจ็บ
  ไม่ว่าจะเป็นวิธีไหนมาม๊าทำได้ทั้งนั้นแค่ให้ทิกเกอร์หายเจ็บน่ะ  
และมาม๊าดีใจมากที่ได้เห็นรอยยิ้มของทิกเกอร์
ทั้งๆที่ทิกเกอร์ยังใส่ชุดคนไข้อยู่

ฉันรักเธอ(สามี)น่ะ  ฉันขอโทษที่ฉันดุ  
และตะคอกเธอบ้างในบางครั้ง

ฉันเครียดมากที่เห็นลูกเจ็บ  ฉันไม่รู้จะหาทางออกยังไง  
ฉันสับสน ฉันเลยมีพฤติกรรมอย่างนั้นกับเธอ

ฉันขอโทษน่ะ  



แต่ที่ซวยซ้ำไปอีกเรื่องคือ  วันแรกที่พาทิกเกอร์เข้าโรงพยาบาล

แล้วสามีเอารถไปจอดที่อาคารจอดรถของทางโรงพยาบาล
  เวลาประมาณ ๒๒.๐๐ น.

สามีได้ขับรถออกจากอาคารจอดรถเพื่อที่จะกลับไปนอนพักผ่อนที่บ้าน  
สามีพบว่าไมล์แสดงความเร็ว

ของรถไม่ทำงาน  สามีคิดว่าคงมีอะไรเสีย 
 พอวันรุ่งขึ้นสีตัดสินใจนำรถเข้าศูนย์โตโยต้า

ทางช่างของศูนย์ฯบอกมาว่าไม่ได้มีอะไรเสียแต่
 เซนเซอร์วัดรอบความเร็วโดนขโมย

ราคาตัวละ ๒๐,๐๐๐ บาท  ต้องให้ประกันรับผิดชอบเรื่องนี้ให้เรา



และกว่าประกันจะมารับเรื่องและกว่าจะติดต่อกลับมาหาเรา
เรื่องการนำรถเข้าซ่อมก็ปาเข้าไป ๔ วัน

และกว่าจะสั่งอะไหล่ให้ได้ก็ปาเข้า ไปเกือบ ๒ อาทิตย์แล้ว
 และรถเราก็ไม่สามารถที่จะขับได้

เนื่องจากถ้าขับไปมากๆ น้ำมันเครื่องจะไหลออกมาจากรอยรั่วที่ถูกถอดเซนเซอร์ออกไป

และจะทำให้เกียร์พังและจะเสียหายไปยิ่งกว่าเดิม

แล้วปัญหาที่ใหญ่กว่านี้คือ  ร้อยวันพันปีจะไม่ค่อยมีอะไหล่ตัวนี้หายกัน 
แต่ในเขตจังหวัดสุพรรณฯ

เริ่มหายกันแล้ว  และเท่าที่เรารู้น่ะในศูนย์โตโยต้าสุพรรณฯ
มีรถที่มีปัญหาเดียวกันกับเรารออะไหล่อยู่ ๑๐ คัน

และอู่ในเครือที่มีสัญญากับบริษัทประกันก็มีลูกค้าที่มีปัญหากรณีเดียวกัน
กับเรารออะไหล่อยู่ ๘ คัน



กรณีเซนเซอร์หายนี้บอกได้เลยว่า คนที่ขโมยมันจะเลือกขโมยแต่รถใหม่ๆ 
และการขโมยก็ไม่ได้ยากแต่อย่างไร

ช่างของศูนย์โตโยต้าได้อธิบายให้ฟังว่า 
สำหรับคนที่รู้วิธีการขโมยก็แค่มุดเข้าไปใต้ท้องรถ

และก็สามารถที่จะหมุนเซนเซอร์ออกมาด้วยมือเปล่าได้เลย 
 และการขโมยลักษณะนี้เราว่า

เป็นการขโมยตามออเดอร์คำสั่งมากกว่าเหตุผลอื่น   
 และจังหวัดอื่นๆยังไม่เคยมีกรณีนี้น่ะค่ะ

แต่เริ่มมีแล้วในจังหวัดสุพรรณฯ สำหรับเพื่อนที่ได้อ่านเรื่องราวของเราน่ะค่ะ
แล้วมีรถใหม่ควรระวังเป็นอย่างมาก

เพราะพวกหัวขโมยมันจะลงมือกับรถใหม่ที่จอดตามโรงพยาบาล
  ห้างต่างๆ  และที่ห้างโลตัสก็มี

ลูกค้าโดนไป ๘ รายรวดในวันเดียวกันค่ะ  

ความลำบากของเราและครอบครัวคือไม่มีพาหนะเหมือนก่อน 
 หลังจากวันเกิดเหตุสามีก็ต้อง

ขับรถมอเตอร์ไซด์จากสุพรรณฯมากาญจนบุรี เพื่อทำงาน

และทุกๆวันพุธและพฤหัสบดี 
 สามีก็ต้องขับมอเตอร์ไซด์ไปสอนหนังสือที่บ้างโป่งอีก

จะไปไหนก็ลำบากไม่เหมือนแต่ก่อน 
 และไม่รู้ว่าจะต้องรอนานแค่ไหนในการสั่งอะไหล่

เศรษฐกิจฝืดเคืองอย่างนี้  ก็ยิ่งมีมิจฉาชีพมากขึ้นไปด้วย
  ระวังกันให้มากๆน่ะค่ะ