|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
มิตรภาพบนรถไฟไปนินห์บิงห์
แอบหนีงานมาเล่าเรื่องราวบนรถไฟชั้น Soft Seat จากดานังไปนินห์บิงห์กันต่อค่ะ
หลังจากแบกเป้ใบโตวิ่งขึ้นรถไฟได้ก็ต้องอึ้งๆๆ กับที่นั่งของเรา -*-
เพราะคุณน้องรีเซฟชั่นจองที่นั่งหมายเลข ๑-๒ ให้
ซึ่งมันเป็นแถวสุดท้ายของตู้ที่เบาะอยู่ชิดติดผนังเลยเชียว
นั่นหมายความว่า... เราไม่สามารถปรับเบาะเอนนอนได้ค่ะ 
ตอนนั้นเริ่มทำใจกันแล้วค่ะว่าคงจะนั่งหลังแข็งไปทั้งคืนแน่เลย
โชคดีว่ามีคุณพี่ชาวเวียดนามที่เจอกันในสถานีส่งภาษามือมาให้รู้ว่า
"คุณไม่ต้องนั่งตามที่นั่งในตั๋วก็ได้"
โอ้ว... สองสาวเลยผงกหัวกล่าวคำขอบคุณ "กำเอิน" ส่งตอบไป
แล้วรีบขนย้ายกระเป๋าไปนั่งแถวที่อยู่กลางๆ ตู้
ที่แสนจะกว้างขวาง และปรับเบาะเอนนอนได้เต็มที่... ลั้นลา 
หลังจากย้ายที่นั่งมาได้สักพัก
หนุ่มเวียดนามสองคนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ก็มาชวนคุยว่าพวกเรามาจากไหน... กำลังจะไปไหน
ไอ้เราก็พาซื่อ พอเขาถามว่ามากันสองคนหรือ? เราก็พยักหน้า
เดอะกั้งเลยหันมายิ้มหวาน แล้วส่งภาษาไทยมาว่า
"เป้คะ ไปบอกเขาได้งัยคะว่าเรามากันแค่สองคน"
โอ๊ะ!!!
เราเลยหันไปบอกข้อมูลเพิ่มเติมว่า... เรามากับเพื่อนอีก ๘ คน
๒ คนลงใต้ไปโฮจิมินห์... ส่วนอีก ๖ คน นัดไปเจอกันที่ฮานอยค่ะ ^^"
คือให้รู้ว่าเรามีเพื่อนรออยู่ที่ฮานอยนะ (อย่าทำอะไรพวกเรานะเฟ้ย 555)
เพียงแต่ไม่ได้บอกว่าทั้ง ๘ คนเป็นเพื่อนที่แชร์รถตู้มาด้วยกันแค่นั้นเอง 
จากนั้นก็คุยกันอีกนิดหน่อย... แล้วพวกเราก็ขอตัวงีบค่ะ ^^"
ตื่นเช้ามาก็ได้ยินเสียงทักทาย... "Sleep well?"
เพราะตอนที่เราเพิ่งตื่นเตรียมจะไปล้างหน้าแปรงฟันกันนั้น
คนทั้งตู้เขาตื่นกันนานแล้วล่ะค่ะ ^^"
กลับจากล้างหน้าแปรงฟัน... ก็มาคุยกันต่อ
บังเอิญว่าหนึ่งในสองคนนี้มีบ้านอยู่นินห์บิงห์
พอรู้ว่าเราจะแวะเที่ยวนินห์บิงห์แค่วันเดียว แล้วจะนั่งรถเข้าฮานอยตอนเย็นเลย
เขาเลยช่วยแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจให้
โดยบอกว่าเราต้องเลือกว่าจะไปเที่ยวไหนได้แค่ ๑-๒ แห่งเท่านั้น
เพราะสถานที่ท่องเที่ยวแต่ละแห่งในนินห์บิงห์มันอยู่ห่างกันมาก T_T
นั่งไปสักพัก... หนึ่งในสองคนก็ส่งสัญญาณบอกว่าเราจะต้องลงสถานีต่อไปนี่แล้ว
พวกเราเลยรีบหยิบเป้ใบโตลงมาจากชั้นข้างบนมาเตรียมพร้อม
สองหนุ่มเลยบอกว่าไม่ต้องรีบหรอก เพราะรถไฟจะจอดนาน
แล้วเดี๋ยวเขาสองคนจะช่วยเราหิ้วเป้ลงไปส่งให้
โอ๊ะ ใจดีจัง 
คงอึ้งกันล่ะสิว่าพวกเราแบกเป้ใบยักษ์เบิ้มขนาดนั้นมาได้ยังงัยไหว
โดยเฉพาะของเดอะกั้ง 
ก่อนจากกัน ทั้งสองเขียนชื่อและเบอร์มือถือให้ไว้
เผื่อว่าเรามีปัญหาหาต้องการความช่วยเหลือ
เพราะเขาจะอยู่เที่ยวที่ฮานอย ๒-๓ วันค่ะ ^_^
เอ่อ... ไม่มีรูปมาให้ยลกันนะคะ ^^"
แต่อยากบอกว่าทั้งสองคนใจดีและมีน้ำใจมากค่ะ
แม้ได้รู้จักกันเพียงช่วงสั้นๆ และตอนนี้เราก็ลืมชื่อเขาไปแล้ว ^^"
แต่ก็ยังจำความกระตือรือร้นของเขาที่จะช่วยเหลือพวกเราได้ดีค่ะ ^_^
เอารูปที่นินห์บิงห์มาฝากกันค่ะ
สถานีรถไฟนินห์บิงห์
ทิวทัศน์ข้างทางระหว่างไป Tam Coc
คุณยายพายเรือไปรับนักท่องเที่ยว ^_^
Tam Coc หรือฮาลองบก... เป็นสายน้ำแทรกอยู่ระหว่างนาข้าว และภูเขาน้อยใหญ่
วันนั้นฟ้าก็ไม่มืดนะคะ
แต่คนถ่าย (เราเอง) ฝีมือดีค่ะ... เลยได้ภาพมัวๆ มาเช่นนี้
๑ ใน ๓ ถ้ำที่เรือจะพาเราลอดผ่านค่ะ
ภาพข้างทางระหว่างล่องเรือ (จักรยานอีกแล้ว อิอิ)
อีกภาพค่ะ
ขากลับเข้าฝั่งค่ะ... ฟ้าครึ้มเหมือนฝนจะตกเลย (แต่ไม่ตก)
| Create Date : 04 มิถุนายน 2550 |
| Last Update : 15 มิถุนายน 2550 10:21:34 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 666 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: เดอะ กั้ง IP: 203.146.145.178 วันที่: 15 มิถุนายน 2550 เวลา:10:43:52 น. |
|
|
|
โดย: ชาบุ  วันที่: 16 มิถุนายน 2550 เวลา:14:22:52 น. |
|
|
|
| โดย: ชิดเอ๊ง IP: 125.24.26.47 วันที่: 17 มิถุนายน 2550 เวลา:12:44:01 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [