|
|
.... ลวงใจ .... (บทที่ 15)
บทที่ 15
ดีเหมือนกันผมจะได้ไปหาลู่ทางส่งผลิตภัณฑ์จากว่านหางจระเข้ มังกรขับ TZ-M ลัดเลาะไปตามไร่..จันทร์เกือบเต็มดวงส่งแสงนวล
ดวงจันทร์ที่นี่โตและสว่างกว่าที่กรุงเทพฯ มาก.. จรซ้อนมากับมังกร ที่ไหนๆ ถ้าเพียงเราผ่านเข้าไปอย่างไม่มีภาระรับผิดชอบก็น่าชมน่าอยู่ทั้งนั้น
ก็อยู่ที่นี่สิครับ มังกรได้ที
อยู่เฉยๆ ได้อย่างไร ต้องทำงาน และความเบื่อหน่ายก็เข้ามา.. จรยิ้มให้ต้นคอของมังกร ผมพูดเป็นคิดเป็นเหมือนกันนะ..แต่ทำไม่ค่อยได้หรอก..ฮะ..ฮะ..
ผมเคยไปเที่ยวกรุงเทพฯ ไม่เห็นน่าอยู่เลย..ที่นี่..ทำงานทั้งวันทั้งคืนก็ไม่อยากจากไปไหน มังกรเอนไปข้างหลังชิดอกจร อากาศเย็นไหม?
เย็นเหมือนกันแต่หลังคุณอุ่น.. จรไม่เคอะเขินเพราะไม่มีอะไรซ่อนอยู่ในใจ น่ากอด..เฮ้ย!..เจน.. แม้ในความมืดก็ยังเห็นจรหน้าแดง
ฮะ..ฮะ..กอดได้เลยผมอนุญาต มังกรจอดรถ
ผมอยากลงเดินพอดี.. จรลงจากรถ หันไปพึมพำ พอเถอะเจน..จรหน้าแตกนะ
ไม่หรอกครับ..สมัยนี้..อะไรๆ เปลี่ยนไป.. เดินเข้าหา เอื้อมคว้ามือจรโอบรอบเอวตัวเอง บอกแล้วว่าผมอนุญาต
เข้าบ้านเถอะ.. จรเบี่ยงตัวไปที่รถ..กระซิบ กอดหลังก็พอนะเจน
ผมไม่ได้ยินหรอกว่าพูดอะไร.. มังกรขึ้นประจำที่ขับ กอดแน่นๆ แล้วกัน จะซิ่งไปถึงกรุงเทพฯ เลย
เฮ้ย!..ครับ..อย่านะ จรร้องเสียงหลง
ฮะ..ฮะ..ฮา.. มังกรหัวเราะดังก้องไร่..ขับวนไปมาสักพักก็กลับเข้าบ้าน
ไม่ว่าห้ามอย่างไรมังกรก็ยืนยันจะไปส่งจรที่กรุงเทพฯ..ด้วยอีกเหตุผล จะไปหาลู่ทางจำหน่ายผลิตผลจากไร่
ผมรออยู่ในรถนะ จรไม่อยากขึ้นไปห้องกิ่งทองเพราะอาจพบชัยชนะจอมกวนซึ่งที่จริงก็ไม่น่าจะเกี่ยวอะไรกับเขา
คุณหมอบอกว่าตอนนี้กิ่งทองสุขภาพแข็งแรงดีสำหรับโรคเจ้าหญิงนิทราของเธอ สักพัก มังกรเปิดประตูรถเข้ามา
โรคเจ้าหญิงนิทรา!.. จรแปลกใจกับชื่อโรค
ใช่..โรคนี้มีชื่อเป็นทางการว่า Kleine..เอ..อะไรสักอย่างผมจำไม่ได้ เป็นโรคทางระบบประสาทที่ทำให้ผู้ป่วยหมดสติหรือนอนหลับเป็นระยะเวลานาน มังกรสตาร์ทรถออกจากโรงพยาบาล
ไม่ตื่นเลยหรือครับ?
ตื่นสิ แต่นานๆ ครั้งและแค่เดี๋ยวเดียว บางทีกว่าจะตื่นเป็นเดือนต้องให้อาหารทางสายยาง ต้องคอยดูแลพลิกตัว ทำกายภาพบำบัดให้เธอ
เอ่อ.. แตะข้อศอกมังกรที่กำลังบังคับพวงมาลัย ขออนุญาตพูดนะ..คุณคงรักคุณกิ่งทองมากจึงดูแลได้ขนาดนี้..ไม่ง่ายเลยนะครับ
ก็ในฐานะเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน.. หันมายิ้มให้จร อะแหมมม..คงต้องชี้แจงหลายเรื่องนะนี่..หึ..หึ
อารัย..แค่นี้ก็เขิน.. จรเข้าใจผิด
เมื่อเกือบสองปีที่แล้ว.. มังกรเริ่มเล่าเรื่องกิ่งทอง
ป่วยมาสองปีแล้ว!.. จรทึ่งความรักของมังกรที่มีต่อกิ่งทอง
อย่าเพิ่งขัด.. ตบขาจรดังป้าบ ตอนที่เกิดเรื่องกิ่งทองอยู่ที่บ้านเราพอดี ไม่รู้ว่าบ้านช่องญาติพี่น้องเธออยู่ที่ไหน..และ..กิ่งทองไม่ใช่แฟนผม เข้าใจเสียใหม่นะครับคุณจรเจน
แปลกๆ นะ..ไม่ใช่แฟน ไม่รู้จัก แต่รับผิดชอบดูแลดีอย่างนี้.. จรมองออกนอกหน้าต่าง ที่แปลกอีกอย่างคือจรเจน จรฉุกคิดถึงบันทึกของแม่..บางตอนมีเอ่ยถึงชื่อคล้ายอย่างนี้..เอ่ยถึงเด็กคนหนึ่งชื่อเจนจร
อ้าว!..ก็บางทีจรเรียกตัวเองว่าเจนไม่ใช่หรือ?.. มังกรอมยิ้ม อีกอย่าง..กิ่งทองเป็นเพื่อนของพี่ชัยชนะ ไม่ใช่ผม
อ้าว!.. เป็นจรบ้างที่แปลกใจ..จะถามต่อว่าทำไมชัยชนะไม่เป็นคนดูแลกิ่งทองเอง ทำไมเหมือนไม่ค่อยใส่ใจเท่าน้องชาย พอดีผ่านหน้าท่ารถทัวร์..จรยึดพวงมาลัยไว้ด้านหนึ่ง วีโก้ แชมป์ ส่ายไปมา
เฮ้ย!.. มังกรแกะมือจรออก ทำเรื่องอีกแล้ว..ดีนะไม่มีรถตามมา
ส่งที่นี่เถอะ ผมจะขึ้นรถทัวร์กลับกรุงเทพฯ ไม่รู้ทำไมจู่ๆ จรเปลี่ยนใจ
เฮ้!..เราตกลงกันแล้วไม่ใช่หรือ.. มังกรหยุดรถ หรือผมพูดอะไรผิด
เปล่า..มังกรไม่ได้พูดหรือทำอะไรผิด.. ถึงตอนนี้จรรู้แล้วว่าทำไมเขาจึงเกิดอารมณ์นี้ขึ้นมา..มันอยู่ในคำบอกเล่าของมังกร ทั้งในส่วนของพี่ชายและส่วนของมังกรเอง เหมือนเดิมครับ..เหมือนเดิม..ผมขอโทษ
เลยต้องรบกวนคุณมังกรให้มาส่ง ลุงยงออกมาต้อนรับเมื่อ แชมป์ สีแดงจอดสนิท
ไม่ได้รบกวนอะไรครับ ผมต้องลงมาทำธุระพอดี.. มองคนหน้ามุ่ยที่ลงตามมา จรก็ห้ามผมเหมือนกัน
จะไปติดต่องานไม่ใช่หรือ? จรเสียมารยาทเอ่ยขึ้น..แต่แล้ว โอ๊ย!.. สะดุ้ง..เจ็บแปลบที่สีข้าง ขอโทษครับ
คุณจรก็ละน้า.. ลุงยงส่ายหน้า ขับรถมาตั้งสามชั่วโมงกว่า ให้คุณมังกรพักสักหน่อยแล้วค่อยไปทำธุระ
ชินแล้วครับ ผมไม่ถือ.. มังกรเดินตามเจ้าของบ้าน ผะ..เข้าๆ ออกๆ ยั้งคำว่าผี..เขาไม่รู้ตัวว่ากำลังพูดเหมือนตาเห็น
นอกจากห้องลึกลับในกระจกเงา ลุงว่ามีเรื่องสำคัญเกี่ยวกับผม จรเข้าบ้าน..ทิ้งมังกรให้นอนเล่นที่ศาลาริมสระบัวหลังอาหารกลางวัน..หลับปุ๋ย
ผมว่าไม่ใช่เรื่องจริง แต่เจ้าคนร้ายมันพูดออกมาโต้งๆ..ถึงไม่อยากบอก คุณจรก็คงรู้จนได้ ลุงยงกำลังสำรวจความเรียบร้อยของบานกระจกพร้อมเหล็กดัดที่เพิ่งใส่ใหม่
ผมรับได้..จะเลวร้ายขนาดไหนกัน? มองเข้าไปในห้องหลังกรอบกระจก
มันบอกว่าเป็นพ่อของคุณจร
ฮ้า!.. ว่าตั้งใจรับแล้ว..แต่นี้มันเกินไป
ที่โรงพักพากันหัวเราะว่ามันบ้า.. ลุงยงเดินมาใกล้มองตาจรให้กำลังใจ พวกเขาหัวเราะเพราะไม่เคยเห็นคุณจร.. นิ่งไปอึดใจ ผมหัวเราะไม่ออก..มัน..ไอ้คนนั้น..เป็นฝรั่งหัวทอง!
จรอึ้ง..ไม่รู้จะพูดอะไรกับคำบอกเล่าของลุงยง
อย่าคิดมากครับ ผมไม่เชื่อว่าเป็นเรื่องจริง..บังเอิญมากกว่า มองเข้าไปในห้องลึกลับบ้าง ถ้าใช่..ทำไมเพิ่งมาแสดงตัวหลังจากยี่สิบปีผ่านมา
ห้องนี้ถูกปิดตายไว้เกือบยี่สิบปีเช่นกัน.. จรรำพึง แม่ตั้งใจซ่อนอะไรไว้? ก้าวผ่านกรอบกระจก ผมจะค้นหาว่ามีอะไรอยู่..สิ่งนั้นคงบอกได้บ้างเกี่ยวกับตัวตนของผม
อย่าเครียดนะครับ..เรื่องมันเกิดขึ้นและผ่านมานานมากแล้ว ถึงอย่างไรฝรั่งคนนั้นคงกลับมาวอแวคุณจรไม่ได้อีกเพราะตำรวจมีหลักฐานที่อยู่ สามารถตรวจสอบได้ทุกเวลาถ้าหากเกิดอะไรขึ้น
ครับ..ผมขออยู่ในนี้สักพัก.. นึกบางอย่างได้เมื่อลุงยงกำลังจะออกจากห้อง วานลุงและป้าแหม่มดูแลคุณมังกรด้วยนะครับ
จรกวาดสายตาทั่วห้อง..แปลกที่ไม่มีกลิ่นอับ..หอมโชยมา ดลใจให้จรดึงลิ้นชักหนึ่ง..เปิดสมุดบันทึกเล่มบนสุด..หน้าแรก..มีรูปเด็กชายคนหนึ่ง..ผมทอง..ใบหน้าที่คุ้นเคย
ใต้รูปเด็กชายน่ารักนั้นมีลายมือเขียนไว้ว่า เจนจอห์น & สหจร
| Create Date : 15 ธันวาคม 2555 |
| Last Update : 15 ธันวาคม 2555 10:51:54 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 853 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: มาโซคิส  วันที่: 15 ธันวาคม 2555 เวลา:13:16:25 น. |
|
|
|
| โดย: lovereason วันที่: 18 ธันวาคม 2555 เวลา:0:35:00 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [