Group Blog
 
<<
ธันวาคม 2555
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
7 ธันวาคม 2555
 
All Blogs
 
.... ลวงใจ .... (บทที่ 11)



บทที่ 11





“จอห์น..จอห์น..” เสียงเจนปลุกแต่เช้า


“หือ..”
จรงัวเงียตื่น..เป็นเวลารุ่งสาง “ทามมัย..”

“ช่วยดูกิ่งทองให้เค้าด้วยนะ..เช้าแล้ว..แย่จัง”

“อือ..” จรเลิกแปลกใจแล้วกับการหายไปของเจนเมื่อฟ้าสว่าง

“ตื่นเช้าเหมือนกันนะคุณ” ป้าก้อนเดินผ่านโซฟาเข้าครัว

“ครับ..” เอาเข้าจริงๆ จรก็ไม่กล้านอนห้องเดียวกับมังกรแม้เจนจะเชียร์เท่าไหร่ก็ตาม “คุณมังกรตื่นหรือยังครับ?”

“ลงไร่ตั้งแต่ตีสี่แล้วจ้ะ..สั่งให้ป้าคอยดูแลคุณ จะกินอะไรดีล่ะที่นี่ไม่มีรถขายกับข้าวไม่มีปาท่องโก๋ที่คุณชอบ” ป้าก้อนอมยิ้ม

“รู้ด้วยหรือป้า!..”

“มีแต่กาแฟและขนมฝรั่งที่คุณมังกรให้คนงานเข้าไปซื้อในหมู่บ้านเมื่อเย็นวาน” ป้าก้อนพูดไปชงกาแฟไป

“อะไรก็ได้..ใครจะทานปังโก๋ทุกเช้าล่ะครับ จริงไหมป้า”

“ได้แล้ว..” ป้าก้อนวางถ้วยกาแฟและจานขนมบนโต๊ะเคียงแล้วนั่งลงบนพื้น

“ขอบคุณครับ..” จรมองที่พื้นบ้าน “บ้านนี้ดีนะใช้ไม้กระดานเป็นพื้นไม่ปูกระเบื้อง”

“ก้อโอ๊ย..ไม้มันแพงหยอกละคุณถึงจะบ้านนอกบ้านนาก็เถอะ..” ลูบพื้นกระดาน “คุณมังกรแกตัดไม้มาทำพื้น ส่วนใหญ่เป็นมะม่วงป่า ลายสวยแผ่นใหญ่แต่ไม่ค่อยเสมอเล็กบ้างใหญ่บ้าง..” ชี้ให้ดูจุดบกพร่อง “ดูรึ..เว้าๆ แหว่งๆ ก็ไม่ถากให้เรียบ ใช้เศษไม้อุดเสียอย่างนั้น”

“นั่นละป้าสวยจะตาย ผมถึงชอบที่นี่ไงข้างในเหมือนบ้านป่า ข้างนอกดูสะอาดตา” พูดไปกินกาแฟและขนมฝรั่งที่ป้าก้อนเรียก..ที่แท้คือแยมโรล์รสส้ม..บังเอิญละมั้ง อยู่ในรายการขนมที่จรชอบ ชีสเค้กส้ม ท๊อปกลีบส้มคือสุดยอดของจร

“ป้าไปทำงานก่อนนะจ๊ะ ต้องการอะไรก็เรียกแล้วกัน..” ป้าก้อนลุกขึ้นตั้งท่าจะเดินออกไป “อ้อ..คุณมังกรเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้ อยู่บนเตียงในห้อง”




“อ้าว!..” มังกรกลับมาจากไร่

“ครับ!..”
จรสะดุ้ง

“ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าที่เตรียมไว้ให้” เสียงหงุดหงิด แต่แอบขำคนขี้ตกใจ

“หลวมครับ..” พูดต่อทันทีเมื่อเห็นมังกรเดินเข้าห้อง “ยังไม่ได้ลองใส่ แค่มองดูก็รู้ คุณตัวใหญ่กว่าผมตั้งเยอะ”

“ตัวเล็กก็มี..” มังกรกลับออกมาด้วยเสื้อผ้าอีกชุดหนึ่ง “ตัวนี้ซื้อมาผิดไซส์”

“เมื่อคืนผมใส่ชุดนอนของคุณ..เสื้อผ้าผมก็ไม่ได้สกปรกอะไร..” ปากเหมือนปฎิเสธแต่จำใจยื่นมือรับ “ไม่ใส่ได้ไหม?”

“เหม็น!..” มังกรดันตัวเข้าห้องนอน..ปิดประตู “ใส่ให้เรียบร้อย..ถ้าไม่..ผมจะเข้าไปจัดการ”

“โว้ย..” หงายลงบนเตียง

“อาบน้ำด้วย!..” ตะโกนสำทับ



“บอกแล้วว่าให้อยู่ที่นี่เสียเลยจะได้ไม่มีเรื่องปวดหัว..อิ..อิ..” เจนหัวเราะ

“กลางวันเจนมาได้ด้วยหรือ..” จรยันกายลุกขึ้นนั่ง “สงสัยเพราะพลังพิศวาสละมั้ง..ฮะ..ฮะ..”

“ขอร้องอีกครั้ง..นะ..นะ..” สายตาออดอ้อน “เค้าโตเป็นสาวแล้ว อยากมีคนรักอย่างคนอื่นบ้าง”

“ลืมแล้วหรือว่าเจนไม่มีตัวตน ไม่มีใครมองเห็น ถึงจะรักคุณมังกรมากแค่ไหนเขาก็ไม่มีวันรู้”

“คุณชัยชนะมองเห็นเค้า..สักวันคุณมังกรก็คงมองเห็นเช่นกัน” เจนเถียง

“อีกอย่าง..จรเดาว่า..กิ่งทองอาจคือคนรักของคุณมังกร เผลอๆ อาจเป็นเมียก็ได้”

“นี่ละเรื่องใหญ่..แต่..บางทีกิ่งทองเป็นแค่พี่หรือน้องสาวหรือญาติก็ได้นี่นา..เรายังไม่เคยเห็นเธอสักหน่อย” เจนไม่ยอมแพ้

“สรุปว่าอยากมีคนรัก..อยากมีแฟนใช่ไหม?..” จรยอมแพ้เหตุผลที่อาจเป็นไปได้ของเจน

“ใช่!..” รับคำหนักแน่น “เจนอยากมีแฟน”

“เจนอยากมีคนรัก..อยากมีแฟน..”จรนึกสนุกส่งเสียงล้อเลียน

“เจนอยากมีคนรัก..อยากมีแฟน..ฮะ..ฮะ..ฮา..”

“อยากมีคนรัก..อยากมีแฟน..ฮะ..ฮะ..

“อยากมีแฟน..ฮะ..ฮะ..”



“อาราย..อะไรของเค้าวะ!..” มังกรยืนเกาหัวอยู่ข้างเตียง..มองร่างจรที่นอนยิ้มส่งเสียงละเมอ

“ฮะ..ฮะ..” ยังไม่ตื่นจากความฝัน

“ตื่นๆ” มังกรเขย่าตัว

“อยากมีแฟน..” ยังติดปากทั้งๆ ตกใจตื่น

“ให้เวลาแก้ตัวสิบนาที..จะรีบเข้าเมือง..ไม่งั้น..” มังกรฟึดฟัดกึ่งขำ

“อะไรหรือ..” จรยังไม่หายงง..เหลียวหาเจน “ผม..”

“ใช่เลย..ละเมอเสียงดังว่าอยากมีแฟน..” อดยิ้มไม่ได้ “ฝันถึงใครหือ?”

“ไม่ใช่..อยากรู้ว่าถ้าไม่อาบน้ำไม่เปลี่ยนเสื้อจะทำไมหรือ..” หลับตากลั้นใจพูดต่อเหมือนถูกบังคับ “ถ้าไม่อยากกลับ..ถ้าอยากอยู่ต่อ..เจน!..อย่าสิ!..”

“คุณจร!..” มังกรแปลกใจกับประโยคหลังของจร “สับสนหมดแล้วผม..” ก้มหน้ากุมหน้าผาก ส่ายหัว “ยังไงก็ต้องเข้าเมืองกับผมจะพากิ่งทองไปโรงพยาบาล แล้วค่อยว่ากัน”

“ดีครับ..ผมอยากกลับกรุงเทพฯ” จรเปลี่ยนเป็นความต้องการของตัวเอง..ไม่ใช่เจน

“อะไรกันวะ!..” มังกรกำหมัดชกแก้มตัวเอง “ขอโทษ..ผมงงจริงๆ”

“ไม่เป็นไร..ผมเข้าใจ..” จรยิ้มเลี่ยน..สงสารมังกร

“เอาเข้าไป!”





วีโก้ แชมป์ สีแดงแล่นผ่านไร่ว่านหางจระเข้ ไร่มัน นาข้าว ป่าและเรือกสวน..จรนั่งคู่กับคนขับด้านหน้า

“ไม่สงสัยหรือว่ากิ่งทองคือใคร” มังกรนั่งให้หญิงสาวนอนหนุนตักอยู่เบาะหลัง

“ไม่ครับ..” จรสั่นหัว “ผมมัวแต่คิดถึงปัญหาที่กรุงเทพฯ..เมื่อกี้มีสัญญาณมือถือผมจึงโทรฯ หาลุงยงและป้าพรคนดูแลบ้าน”

“มีอะไรเกิดขึ้นหรือ..ที่แน่ๆ ลุงยงคงคอยคุณอยู่”

“ลุงยงกลับกรุงเทพฯ ไปแล้วตั้งแต่เมื่อวาน..”

“อ้าว!..” ยังไม่ทันที่จรจะพูดจบ มังกรจัดสรรตัวเลือกให้หนุ่มผมทองทันที

“ลุงว่าจะรีบมารับ แต่ไม่รู้วันนี้จะมาได้ไหม” จรมองภูมิประเทศข้างทางเรื่อยเปื่อย..หลายอย่างอยู่ในใจ ทั้งข้อมูลจากลุงยง ป้าพร และไร่ว่านหางจระเข้ที่เพิ่งจากมา

“หนึ่ง..” มังกรเสนอตัวเลือก “กลับไปพักที่ไร่รอลุงยงมารับ..สอง..ให้ผมไปส่งที่กรุงเทพฯ”

“หนึ่ง..” ฉับไวพอกัน..ไม่ได้ล้อเลียน ไม่ได้กวน แต่มีเหตุผล “ที่ไร่ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์..สอง..คุณจะทิ้งคนเจ็บไปได้อย่างไร..งานไร่อีก”

“กิ่งทองเป็นอย่างนี้มานานแล้ว ไม่รับรู้อะไร ไม่ดีขึ้นหรือทรุดลง เมื่อคืนเห็นเขาไอมากเลยพามาหาหมอ..” มังกรอธิบายลบล้างความคิดข้อโต้แย้งของจร “คงไม่เป็นอะไรมาก ตรวจแล้วคงกลับไร่ ให้ป้าก้อนดูแลสักคืน งานไร่ก็มีคนงานดูอยู่”

“ไม่รู้สิครับ..” พูดเหมือนยอมจำนน แต่ความจริงมีแผนอยู่ในใจ




จริงอย่างที่คาดหวัง..จรไม่ได้ยินดีกับความเจ็บไข้ของกิ่งทอง แต่เป็นช่องทางให้เขาไปจากไร่..กลับกรุงเทพฯ

“ผมไปเดินดูอะไรๆ ก่อนนะ” คุณหมอว่ากิ่งทองมีอาการทางปอดต้องเอ็กซ์เรย์ และเป็นไปได้ที่จะต้องแอ็ดมิทเพื่อดูอาการ

“อย่าไปไกล..” เหมือนกำชับเด็ก “ให้ผมจัดการเรื่องกิ่งทองก่อน”

มีหรือที่จรจะอยู่เฉย..ลงไปข้างล่างที่แชมป์สีแดง

“คุณมังกรให้พาผมกลับไร่..” บอกคนขับรถ “อีกนานกว่าจะเสร็จเรื่องคุณกิ่งทอง และวันนี้อาจต้องอยู่เฝ้าไข้”

“ผมขึ้นไปถามคุณมังกรก่อนครับ”

“ไม่ต้องหรอก มีเรื่องด่วนให้ป้าก้อนจัดการด้วยเกี่ยวกับคนป่วย” จรโกหก..รอลุ้นผลลัพธ์

“งั้นรีบไปกันเลย”

“แถวนี้มีท่ารถทัวร์ไหม?” จรถามเมื่อออกจากโรงพยาบาล

“อยู่ในตัวจังหวัดครับ” คนขับไม่ได้ระแวงสงสัยอะไร

“รถตู้ล่ะ?”

“เหมือนกันครับ..” คำถามที่สองทำให้อดแปลกใจไม่ได้ “อำเภอเรายังไม่ค่อยเจริญนัก แต่ยังดีที่มีโรงพยาบาลเพราะเป็นเรื่องสำคัญสำหรับผู้คน”



ในที่สุดจรก็ทำอะไรไม่ได้..กลับถึงไร่..แต่..

“แล้วผมต้องกลับไปโรงพยาบาลไหม?” คนขับถาม

“เดี๋ยว ผมได้รับคำสั่งว่า..” ไม่มีคำสั่งอะไร จรนึกแผนขึ้นกะทันหัน “คุณมังกรให้รับป้าก้อนไปเฝ้าคุณกิ่งทอง..ครับ” ที่จรคิด..ถ้าไม่ให้คนรถกลับไป มังกรจะลำบากกับการที่จะพากิ่งทองกลับ..เมื่อให้กลับไป..ถึงแม้มังกรจะรีบมาเล่นงานเขา จรก็คงไปไกลแล้ว..ทางสะดวกเพราะไม่มีป้าก้อนอยู่คอยขวาง



โชคดีที่ TZ-M มีน้ำมันอยู่เต็มถัง จรไม่รอช้ารีบสตาร์ทเครื่องบึ่งไปบนถนนที่มังกรพามา..เขาพอจำทางได้ จะลำบากก็ตอนไต่ที่สูงชัน

โพล้เพล้แล้ว..จรผ่านภูเขามาได้ รีบเร่งเครื่อง กลัวว่าเจนจอมยุ่งจะทำให้ความตั้งใจของเขาเปลี่ยนไปเมื่อความมืดเข้าครอบคลุม

“บือออ..บึก..ปึก..” เสียงเครื่องกระหึ่มสลับกับเสียงสะดุดพื้นลุ่มๆ ดอนๆ

“บือออ..” ผมทองปลิวกระพือกระทบหูที่ไร้เครื่องป้องกัน “บือออ..บืออออ..” หูอื้อเพราะแรงลมจนได้ยินเสียงสะท้อนกลับของเครื่องยนต์

“บืออออ..” “บืออออออออออ..”

“บือออออ..”
เสียงสะท้อนนั้นดังขึ้นเหมือนเป็นจริง..และใกล้เข้ามา..จรสังหรณ์ใจเหลียวหลังดู

“เฮ้ย!..ตายละวา..” มอเตอร์ไซค์คันหนึ่งกำลังเร่งเครื่องตามมา..ไม่น่าใช่มังกร..ระยะทาง..เวลา..เขาคงยังอยู่ที่โรงพยาบาลและอาจบางทีไม่รู้ด้วยซ้ำกับการกระทำของจร

“บื๊ออออออออ..” จรบิดจนสุดคันเร่ง..แน่ใจว่าผู้ที่ตามมาคือคนร้ายที่มีชุกชุม..ชีวิตเขา..รถโก้ของมังกร

“บื๋ออออ..บื๋ออออออออออออ..” จรเร่งเครื่องสุดๆ..และ..อีกครั้งที่เหลียวหลังไปดู


“บวืด..วึด..ปึดด..ปึดดดด..โครม!..”





Create Date : 07 ธันวาคม 2555
Last Update : 7 ธันวาคม 2555 14:48:36 น. 0 comments
Counter : 914 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ดาเรน
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




Friends' blogs
[Add ดาเรน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.