|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | |
|
|
|
|
|
|
|
๐ ... จันทร์ครึ่งดวง ... ๐ ( บทที่ 18 )
บทที่ 18
เณรอยากหยุดเวลาไว้แค่นี้ อยากให้กันขับรถช้าลงอีก...ตลาดกำลังใกล้เข้ามา..กระเพาะเขาก็แสบหิว..หิวข้าวจากโรงงาน
กันครับ.. เสียงเณรอ่อนนุ่มกว่าทุกครั้ง ผมคิดถึงกันนะ ขยับวงแขนแน่นขึ้น
ดีใจจัง.. กันชะลอความเร็วเหมือนรู้ใจ คิดถึงเณรเหมือนกัน
จอดหน้าตลาดหน่อยครับ.. เณรเสียวแปลบที่หัวใจ ผมจะไปเอาเป้..ที่ร้านก๋วยเตี๋ยว ใจจริงไม่อยากโกหก..เขาซุกหน้าเข้าท้ายทอย เผยอริมฝีปากประทับ ลิ้มรสต้นคอกัน สูดลมหายใจลึกเป็นครั้งสุดท้าย เดี๋ยวมานะ แข็งใจ..ไม่แม้จะเหลียวมองกัน..วิ่งเข้าตลาดไป
อึ๊..เด็กดื้อ กันตะโกนล้อเลียน..เขาจะรู้ไหมว่ากำลังกล่าวคำอำลาครั้งสุดท้ายกับความรักความปรารถนาดีระหว่างเขาสองคน
ยี่สิบนาทีต่อมา ไม่มีวี่แววเณรออกมาจากตลาด กันเลี้ยวรถเข้าไปตาม นึกตำหนิตัวเองที่ไม่พาเณรเข้ามาตั้งแต่แรก
อ้าว! กันตกใจ วันนี้ร้านก๋วยเตี๋ยวหยุดขาย..แล้วเณรไปไหน? ความรู้สึกหนึ่งพุ่งขึ้นมา แทบไม่มีแรงประคองรถ...เมื่อได้สติเขาขับรถไปจนทะลุตลาดอีกด้านหนึ่ง ขับเลี้ยวไปหน้าโรงหนังเก่า เลยซอยมอมแมมที่เณรเอาชีวิตไปทิ้งที่นั่น..ขับไปขับมาวนอยู่อย่างนั้นเหมือนคนบ้า..ไม่ผิดหรอกที่จะบ้าถ้าคนรักตกเหวหายไปต่อหน้าต่อตาอย่างนี้...
เณรเดินร้องไห้มาครึ่งทางจนน้ำตาหยุดไหล เขาป้ายคราบน้ำตา กลั้นใจทิ้งทุกสิ่งไว้เบื้องหลังมุ่งหน้าไปโรงงาน
เฮ้ย!..กลับมาได้ไง? เพื่อนคนงานเดินสวนออกมาจากก้นซอย
ประตูปิดแล้วมั้ง อีกคนคล้ายจะหวังดี
เณรวิ่งตื๋อ..เขาจะทำอย่างไร จะทนได้หรือถ้าไม่ได้กินข้าวกินน้ำ..กินยา
พี่ๆ.. เณรตบประตู..จากรอยแตกของไม้เขาเห็นคนคุมงานกำลังเดินเข้าตัวโรงงาน
ปิดแล้วโว้ย! เสียงตะโกนตอบ
ผมเณรครับ! ถึงจะตายก็ต้องเข้าให้ได้
เณร!..ปิดแล้ว กลับไปนอนบ้านไป๊ ยืนลังเล เสียงอ่อนลงเมื่อรู้ว่าเป็นใคร
ผมหิวข้าว ขอข้าวกินหน่อย
หมดแล้ว ก้มหน้าเบือนหนี
ขอน้ำกินหน่อยก็ได้ครับ ผมกำลังจะตาย ไม่ใช่อ้อนแต่เณรกำลังเป็นอย่างนั้นจริงๆ สองวันที่ผ่านมาเขาถูกอัดยาจนร่างกายขาดไม่ได้
รอเดี๋ยว.. คนคุมอดไม่ได้ที่จะเมตตา..ภาพที่เห็นจากมือถือเหมือนฟ้องว่าเณรเป็นเด็กมั่วซั่ว แต่ลึกๆ เขาไม่ถึงกับเชื่อสนิทใจ ภาพนั้นอาจมาจากฤทธิ์ยาหรือคนงานแสบๆ ที่ตั้งใจกำจัดเณร เอ้า!.. แง้มประตูยื่นแก้วน้ำให้
ขอบ..ขอบคุณครับ.. เณรดื่มน้ำอย่างกระหาย รวดเดียวหมดแก้ว ขออีกได้มั้ย? ยกมือไหว้ประลกๆ
นี่!.. คนคุมหยิบยาเม็ดหนึ่งใส่ปากเณร ถึงอย่างไรเขาก็มีส่วนยัดเยียดสิ่งเลวร้ายให้ เข้าไปกินเองแล้วกัน
ขอบคุณครับ เณรโผเข้ากอดคนคุม แล้ววิ่งเข้าโรงงาน
ก่อนนอน เณรนึกถึงกัน นึกถึงสัมผัสสุดท้ายก่อนจาก...แล้วกันก็มาหา พาไปบ้านอาบน้ำให้เหมือนเณรเป็นเด็กเล็กๆ ทาแป้งทายาทำแผลให้ทั้งที่หน้าผากและขมับ เณรออกปากขอซุกอกแนบริมฝีปากซอนหากลิ่นเนื้อที่เร้ารึง..เณรเคลื่อนไหวร่างกายอย่างเคลือบแคลง..เขาเป็นหนุ่มแล้วหรือ..เขากำลังพากันไปไหนสักแห่งที่ไม่เคยไป..มันเต็มไปด้วยความสุข..สุข..จนเปี่ยมล้นออกมา
เฮ้ย! ไอ้บ้า! เสียงตะคอกทำให้เณรตื่น...ฟ้าเพิ่งจะสาง
กันหรือ? เณรเผลอตัวร้องถาม
กูเองไม่ใช่กันอะไรของมึง.. ไอ้คู่อริโผล่มาแต่เช้ามืด ไอ้ลามกเสือกนอนแก้ผ้า มองท่อนล่างของเณร
เฮ้ย! เณรรีบดึงผ้าปิด..เขานอนดิ้นอีกแล้ว
จะปิดทำไม? กระชากผ้าออก
อะไรวะ! เณรยื้อกลับ
ทำเป็นไม่เคย สาวผ้าเข้ามาจนประชิด นั่งลงบนตัวเณร
เคยอะไร เณรเด้งตัวให้ไอ้บ้าหล่นจากท้องน้อย เกร็งตัวขึ้นเหวี่ยงกำปั้นใส่
มีเด้ง..ฮะ..ฮะ..ทำลีลา..ฮะ..ฮะ.. กระแทกบั้นท้ายกดเณรแน่นกับพื้น มือหนึ่งรวบข้อมือทั้งสองอีกมือหนึ่งล้วงมือถือออกมากด ยื่นให้เณรดู เคยอย่างนี้ไงไอ้ตุ๊ด!
โอ๊ะ!.. เณรตกใจกับภาพที่เห็น..มันไม่ใช่แค่นั่งทับแต่ไอ้บ้ากำลังทำกับเขาอย่างที่ชายวิปริตบ้านกล้วยไม้ทำ..ใกล้ๆ กันเม่ากำลังร้องโหวกเหวกมาที่เณร แต่มือถือถูกปิดเสียง
ไง? ดึงเสื้อเณรออก
อึ๊! มือเณรหลุดจากอุ้งมือไอ้บ้า รั้วหมัดเดาสุ่มไปข้างหน้า ดิ้นสุดชีวิตให้พ้นจากการถูกทับ
หรือจะให้รุมหลายๆ คน? จ่อมือถือใส่หน้าเณร..ภาพไอ้บ้ากำลังถอนตัวออก อีกคนหนึ่งลงแทนที่อย่างเมามัน
ไม่เชื่อ!..ไม่จริง!.. เณรไม่เชื่อว่าเป็นเรื่องจริง..ทำไมเขาจำเหตุการณ์นี้ไม่ได้เลย ซ้ำร้ายในภาพเขากลับนอนเฉยไม่ต่อสู้ป้องกันตัวอย่างเดี๋ยวนี้ อึ้บ! โอ๊ย! รวบรวมกำลังครั้งสุดท้ายแอ่นดิ้นจนร่างบึกที่สาละวนร่นกางเกงตัวเองหล่นลงนอนตะแคงบนพื้น...อะไรอย่างหนึ่งร่วงจากกระเป๋าเสื้อของมัน
ถุงยา!.. เณรอุทานตามสิ่งที่เห็น..เขาเคยเห็นถุงอย่างนี้เรียงอัดในกล่องที่พวกเขานำไปส่ง
ยาอะไร?.. ไอ้ขี้ขโมยรีบตะครุบถุงยาใส่กระเป๋าเสื้อ ดึงกางเกงขึ้นใส่ตามเดิม..ยาอีกสองสามถุงหล่นลงมา ไอ้ห่ะ..ชิบ! รีบโกยใส่กระเป๋ากางเกง นึกด่าตัวเองที่ตั้งใจปีนเข้าโรงงานแต่เช้ามืดเพื่อขโมยยากลับเสียเรื่องเพราะตัณหาที่เกิดขึ้น
ขโมย! เณรสรุปสั้นๆ
อย่าปากโป้ง.. หัวขโมยบ้ากามโถมลงทับเณรทั้งตัว ปากชนปากเหมือนจะแสดงบทพิศวาส เอื้อมมือล้วงเข้าไปในเป้ที่ใช้หนุนนอน ไม่งั้นกูกัดลิ้นมึงขาดแน่.. พูดจบควานงับลิ้นเณร
อึ๊!..อึ๊ด!.. ยิ่งดิ้นลิ้นยิ่งถูกกัดแน่น
ฮะ..ฮะ.. ปล่อยลิ้นเณรเป็นอิสระผละลุกขึ้นยืนน้ำลายยืดเป็นทางชี้หน้า เตรียมตัวรับให้ดี พูดทิ้งไว้เป็นนัยๆ แล้วผลุนผันออกไป
โอย..โอย.. เณรร้องคราง..เขาไม่ได้เจ็บปวดอะไรแค่ชาลิ้น ที่ร้องเพราะเริ่มเหนื่อยกับชีวิตที่มีสิ่งเลวร้ายเข้ามาไม่เว้นแต่ละวัน ไม่ใช่เขาจะไม่รู้สึกชั่วดีแม้บางขณะจะหลุดจากความรู้สึกทั้งมวล ซึ่งอาจเป็นเพราะยาหรือเพราะความผิดปกติของสมองที่นับวันจะยิ่งกำเริบขึ้น..เขากำลังจะเป็นเหมือนเม่า พี่สาวที่น่าสงสาร
เณรเริ่มแน่ใจแล้วว่าเม่าถูกไอ้พวกเพื่อนเมายารุมขืนใจ ส่วนที่เขาทำอะไรกับเม่านั้นไม่แน่ใจเพราะไม่ได้เห็นกับตา ที่ได้เห็นในมือถือคือเขาและเม่าถูกทำร้ายพร้อมๆ กัน
กำลังทำงานกันอยู่ มีเสียงเอะอะขึ้นที่ห้องเก็บของ เก็บยา...สักพักเถ้าแก่ หัวหน้าและคนคุมงานเข้ามาในโรงงานเดินมองพนักงานทีละคนๆ หยุดที่ไอ้คนขี้ขโมยไม่เลยมาที่เณร แล้วหันกลับไป
มีของหาย.. หัวหน้ายืนพูดบนโต๊ะ หายไปจากห่อ.. มองกราดไปทั่วห้อง ไม่ได้หายทั้งห่อ..แสดงว่าคนที่ขโมยไม่ได้มุ่งงานใหญ่ คงแค่เอาไปใช้เองหรือเพื่อผลประโยชน์เล็กน้อยซึ่งคงไม่ใช่คนนอก และคนๆ นั้นก็โง่มาก หัวหน้ามองไปที่คนคุม
ใครคนหนึ่งในนี้.. คนคุมรับช่วงเค้นหาต่อ เขาเองก็หนาวๆ ร้อนๆ ไม่พ้นข่ายต้องสงสัยเหมือนกัน รู้ดีว่าโทษที่ได้รับแม้ไม่ถึงตายก็สาหัสสากรรจ์ ใครเป็นขโมยรับมาดีๆ โทษหนักจะได้เบา
เณรเองก็หนาวๆ ร้อนๆ เขารู้ดีว่าใครคือขโมยแต่เป็นอันตรายถ้าพูดออกไป ลิ้นที่ถูกงับเมื่อเช้ายังเฝื่อนๆ อยู่ เขาเหลือบมองไปที่ไอ้หัวขโมย มันกลับส่งยิ้มให้..ไอ้บ้าเอ๊ย..เณรนึกในใจ
ขำอะไร?.. คนคุมงานเดินมาถึงพอดี กำลังเครียดกันอยู่
ผมรู้ตัวคนขโมย จ้องมาที่เณร
แม้เณรจะไม่ใช่ขโมยแต่ก็อดสะดุ้งไม่ได้ สายตาทุกคู่หันมามองที่ไอ้บ้าและเขา..มันจะทำอะไรของมัน?
ไอ้เณรเป็นคนขโมย! สิ้นเสียง มีเสียงฮือดังขึ้นรอบห้อง..เป็นเรื่องเหลือเชื่อของทุกๆ คน
เป็นไปได้ไง?.. คนคุมสวนขึ้นทันควัน
ไม่น่าใช่ หัวหน้างานพึมพำ
อาเณง! ไม่เว้นแม้แต่เถ้าแก่
ใช่แน่ผมยืนยัน..ผมเห็น
เณรอยู่ที่โรงงานตลอดเวลา อยู่ในสายตาข้า ทำอะไรข้าต้องรู้ คนคุมเถียงแทนเณรที่ยืนตะลึงกับข้อกล่าวหา
ตัวติดกันหรือถึงรู้ไปหมด
เออ!.. คนคุมตัดสินใจปกป้อง เขาพอจะรู้ต้นเหตุของเรื่องนี้เมื่อคิดประกอบกับการที่เณรถูกประจานจากคลิปโหดที่ไอ้คนนี้เผยแพร่ เมื่อคืนข้านอนในห้องนี้
ฮะ..ฮะ..นอนกับไอ้เณร..ก็ร่วมทำ.. หยุดพูด หน้ากวนตีน ร่วมคิดกันสิโว้ย
เฮ้ย!..พูดงี้ก็สวยซิวะ กระชากคอ เหวี่ยงหมัดเข้าปากหมา
แทงใจดำ! ไอ้หมากุมปากกบเลือดหลบหลังเครื่องตัดท่อโลหะ
เอาละๆ หัวหน้าวิ่งมาห้ามเมื่อเห็นเรื่องจะบานปลาย
เณรมองทางโน้นทีทางนี้ที..ยิ่งได้ยินเขายิ่งสับสน ทั้งเรื่องถูกกล่าวหาว่าเป็นขโมยทั้งเรื่องนอนกับคนคุม
จะให้ดูหลักฐาน ไอ้บ้าตรงมาที่เป้ของเณร
เฮ้ย!..อย่านะ เณรก้มลงกอดเป้ ถึงในนั้นจะมีเพียงเสื้อผ้าและของใช้เก่าๆ แต่ทุกสิ่งมีค่าสำหรับเขา
เปิดให้มันดู คนคุมสั่ง
นี่ไง!.. ไอ้ขโมยตัวจริงแย่งเป้จากเณรเทของออกมา..แน่นอน..ยาถุงหนึ่งร่วงลงมาพร้อมสัมภาระต่างๆ ท่ามกลางความตกตะลึงของทุกคน
ผมไม่รู้เรื่อง น่าสงสารแพะตัวน้อยที่งกๆ เงิ่นๆ รวบรวมสมบัติ
ความเงียบเกิดขึ้นชั่วขณะ..ภาพเณรน้ำตาร่วงเก็บสิ่งของไร้ค่าทำเอาบรรดาสิงห์สาราสัตว์สะเทือนใจ
แค่ประเดี๋ยวเดียวใจหมาก็กลับมา!
Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2553 |
|
2 comments |
Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2553 11:38:09 น. |
Counter : 527 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
|