|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
๐ ... จันทร์ครึ่งดวง ... ๐ ( บทที่ 6 )
บทที่ 6
แวะซอยหน้าได้ไหมครับ? ถึงอย่างไรเณรก็เป็นห่วงทุกคนที่บ้าน
มีตลาดอยู่หน้าปากซอยใช่ไหม ผมเคยมาซื้อของ.. กันเลี้ยวรถเข้าไป อยากได้อะไรหรือ?
เปล่าครับ เณรหันหลังให้ร้านกาแฟที่เกียงนั่งอยู่ประจำ
แล้วไง?.. จนสุดตลาดกันจึงหันมาถาม หมดแค่นี้
ไปอีกได้ไหม เณรลองเสี่ยงขอร้อง ถ้าเขาบอกเหตุผลที่แท้จริงกันคงไม่ปฏิเสธ
ไม่ได้พาผมไปหมกนะ.. กันพูดทีเล่นทีจริงพลางชะลอรถ นัดพวกไว้หรือเปล่า
ฮึ..
อะไรฮึ..ฮะ..ฮะ.. กันนึกขำ เอ็นดูความทื่อไร้มารยาของเณร เขาขับรถไปเรื่อยๆ ยิ่งลึกเข้าไปยิ่งเปลี่ยวขึ้นทุกที กันเริ่มระวังตัวทั้งจากบรรยากาศรอบข้างที่ไม่น่าไว้วางใจและจากเด็กแปลกๆ คนนี้
คุณ!.. เณรกอดเอวกันแน่นอย่างไม่ได้ตั้งใจเมื่อใกล้ถึงบ้าน จอดรถครับ เณรเอื้อมจับข้อมือกัน
ทำไม?.. กันจอดรถ ไม่เข้าใจความรู้สึกของหนุ่มน้อยที่ซ้อนหลังอยู่ ยิ่งหวนคิดถึงวันที่เห็นเณรวิ่งหน้าตื่นออกมาจากบ้านกล้วยไม้ ฮะ..ฮะ.. เขาหัวเราะแก้เก้อที่ใจตัวเองเริ่มคิดอกุศล แถวนี้มีแต่ป่าหญ้าและดงไม้ เณรตั้งใจจะทำอะไรหรือ กันโอบไหล่หยั่งเชิง
เปล่า!.. เณรเบี่ยงหนี รู้สึกแปลกๆ ไม่ได้ทำอะไร..อยากลงที่นี่ ตัดสินใจปุ๊บปั๊บทั้งๆ ที่ตั้งใจจะไปตั้งหลักที่ร้านของกัน
บ้านอยู่แถวนี้หรือ? กันเดาสุ่ม สาเหตุเดียวในแง่ดีที่น่าจะควรเป็น
ไม่!.. เณรสะดุ้งกับคำถามจี้ใจ ไม่ได้อยู่แถวนี้ จะทำอย่างไรดี เณรคิดแก้สถานการณ์ไม่ถูกจึงวิ่งตื๋อออกไปทางปากซอย
เอ้า!..จะไปไหน? กันร้องถาม ออกรถตามห่างๆ เขาคงทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้ ทุกอย่างอยู่ที่การตัดสินใจของเด็กหนุ่มที่วิ่งอยู่ข้างหน้า
เณรคิดอะไรไม่ออกได้แต่วิ่งไปเรื่อยๆ วิ่งหนีหลายสิ่งที่รบกวนใจเขา เหมือนวันที่วิ่งหนีจากบ้านกล้วยไม้และหนีจากการรับรู้อย่างคลุมเครือเมื่อเช้านี้...ทำไมคนต้องทำอย่างนี้ ไม่ว่าคนร้ายคนดีผู้ชายผู้หญิง..เม่า..และคนที่เขาคิดว่าจะดีกับเขาด้วยความบริสุทธิ์ใจ..กัน
เณร.. กันอดไม่ได้ที่จะเรียกชื่อ เขารู้สึกเป็นห่วงและเวทนาเด็กคนนี้อย่างจริงใจ..ใช่!..เขาไม่ได้ดีไปกว่าคนที่บ้านกล้วยไม้นัก แต่มั่นใจว่าเขามีคุณธรรมและการหยั่งรู้ดีชั่วกว่าแน่นอน
ไม่! เณรหลุดปากตอบไปทั้งที่ไม่อยากทำ เขาผิดหวังกับชายหนุ่มคนนี้..อันที่จริงเขากำลังผิดหวังกับคนทั้งโลกมากกว่า โลกใบเล็กๆ ของเขา
เณร.. กันเรียกอย่างท้อใจ คิดสงสัยการกระทำของตัวเอง..ชีวิตคนเราแต่ละคนแตกต่างกัน มีเส้นทางไม่เหมือนกัน บางหนบางครั้งเส้นทางอาจเกี่ยวข้องกันโดยตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจแต่ชีวิตก็ยังอยู่ในเส้นทางของมัน ไม่มีใครดึงใครให้ร่วมทางกันได้..ที่เห็นอยู่ทั่วไปล้วนคิดไปเอง ที่แท้ทุกคนก็ยังอยู่ในเส้นทางของตัวเองตามที่ถูกกำหนดมา
ไม่..ไม่..ไม่.. แม้ไม่ได้แผดเสียงแต่ความหมายที่เปล่งออกมาให้ความรู้สึกคล้ายกัน
ก็ได้.. กันพึมพำกับตัวเอง ยินดีที่ได้รู้จักนะเณร.. เขาขับรถตามมาจนถึงตลาด เห็นเณรลดฝีเท้าลงเป็นเดินไปตามร้านค้าเขาจึงเร่งเครื่อง ไปก่อนนะ ไม่ตั้งใจจะให้ใครได้ยิน..กันขับรถออกจากซอยไป
เณร.. จะใครเสียอีกถ้าไม่ใช่เกียง เณรใจลอยจนลืมเดินเลี่ยง..เวลานี้เขาไม่อยากพูดกับใครเลย ไอ้เณร!.. คราวนี้ดังกว่าหนแรก มาพร้อมกับร่างจ้ำม่ำกระแทกด้านหลัง
เออ.. เสียงเณรไร้อารมณ์ไดๆ
เมื่อกี้ขี่รถใครมา?
อ้าว!.. นึกว่าหลบพ้นแล้ว ครูที่โรงเรียน
ครูไปบ้านเอ็งทำไมหรือ?.. เกียงเสียงหวาน..เกียงพูดเป็นอยู่สองโทนเสียง ไม่หวานก็โกรธเกรี้ยวกราด ไปเยี่ยมพ่อเอ็งใช่มั้ย พ่อไม่สบายไม่มาขายของ ถามเองตอบเอง
เออ ไม่สบาย ดีเหมือนกันมีคนช่วยโกหก
เป็นอะไรตายหรือ? เกียงซักต่อ
เฮ้ย!..ฮะ..ฮะ.. เณรหัวเราะขำเกียงจนลืมเรื่องไม่สบายใจ..ที่จริงดีเหมือนกันที่ได้พูดคุยกับใครๆ บ้าง ยิ่งกับเกียงผู้เปลี่ยนโลกได้วันละหลายสี
ยี้!..เณรตัวเหม็น เกียงยื่นหน้าเข้าใกล้ทำจมูกย่น
เออ.. เณรยกต้นแขนทาบกับจมูกและกำอกเสื้อขึ้นดม เหม็นจริงๆ ด้วย ฉันไม่ได้อาบน้ำหลายวันแล้ว เกียงยังทนกลิ่นเขาไม่ได้ นับประสาอะไรกับกัน..เขาไม่น่าระแวง
เดี๋ยวนะ.. จู่ๆ เกียงวิ่งเข้าไปหลังร้าน..ออกมาพร้อมกล่องสบู่มอมแมมและไม่วายเปิดโหลหยิบขนมโดนัทติดมือมาสองชิ้น ไปเล่นน้ำกัน
จะดีหรือ? เณรนึกหวั่นๆ เมื่อก่อนตอนเป็นเด็กเกียงเคยซ้อนจักรยานเข้าไปเล่นน้ำในลำกระโดงที่บ้าน จักรยานคันนั้นพังไปแล้วเขาทั้งสองก็โตจนเป็นหนุ่มเป็นสาวแล้วเช่นกัน
ดีสิ..เณรตัวเหม็น เกียงย้ำ
เออ..ดีก็ดี เณรก้มหน้าคางติดอกทำจมูกฟุดฟิด เดินนำหน้าเข้าซอย
เอ้า!..หนม เดินมาได้สักหน่อยเกียงยื่นขนมโดนัทให้เณร
ขอบใจนะ ฉันยังไม่หิวเลย เก็บไว้ก่อนได้ไหม? เณรรูดซิบเปิดเป้ใส่ขนมลงไป
อือ..อั้วก็ไม่หิว ฝากไว้ด้วย เกียงยัดขนมตาม
มา ฉันถือสบู่ให้ เณรทำหน้าที่สุภาพบุรุษ
ใจดีจัง เกียงยิ้มหวานสะเทิ้นอาย
เออ ..ทีอย่างนี้เณรไม่นึกระแวง...
เกียงทำอะไรน่ะ! เณรตกใจที่เห็นเกียงถอดเสื้อผ้าออกหมด
แก้ผ้าอาบน้ำไง.. เกียงตอบเหมือนไม่รู้สึกอะไร..ไม่อาย ถามหน่อย..ทำไมพาอั๊วมาที่นี่ เกียงเดินไปนั่งแกว่งเท้ากลางสะพานอันที่ไกลจากตัวบ้าน
บ้านอยู่อีกไกล เกียงจำไม่ได้หรือ วันนี้ฉันไม่มีจักรยาน.. ตอบไป ใจคอไม่ดี
อือ.. เกียงหย่อนตัวลงในน้ำ
ค่อยยังชั่ว!.. เณรพึมพำ..ถึงเขาจะเคยแก้ผ้าอาบน้ำกับเกียง แต่นั่นมันเกือบสิบปีมาแล้ว รีบๆ อาบน้ำเถอะเดี๋ยวแป๊ะไหนถามหาแล้วเกียงจะถูกตี เณรเหลือแต่กางเกงใน ลงน้ำห่างจากเกียง เขามุดลงใต้น้ำแอบถอดกางเกงในออกมาขยี้อย่างเคยชิน
เณรแก้ผ้าเหมือนกัน..ฮิ..ฮิ.. เกียงโผเข้าใกล้ ไม่เห็นเหมือนตอนเป็นเด็กเลย เกียงมองส่วนที่อยู่ใต้น้ำของเณร
เกียงทะลึ่ง.. เณรหน้าแดง อาบน้ำเร็วเข้า ฉันไม่รอด้วย แกล้งพูดเกลื่อนความอาย
เล่นผัวเมียกันนะ จู่ๆ เกียงพูดออกมา ไม่พูดเปล่าเอื้อมมือจับของเณร
เฮ้ย!..เกียง.. ยิ่งกว่าตกใจไม่นึกว่าจะเจออย่างนี้ ปล่อย!..อย่าเล่นบ้าๆ นะ เณรเสียงเข้มแตกปร่า ตะกายขึ้นจากน้ำ
ฮั้วร้องให้คนช่วยนะถ้าไม่ยอมเล่นด้วย เกียงเตรียมแหกปาก..เกียงทำจริงๆ ถ้าถูกขัดใจ
เออ.. เณรไถลตัวลงน้ำอีกครั้ง ไม่ใช่ยินยอมแต่ประวิงเวลาหาทางเอาตัวรอด..ถ้าเกียงร้อง ที่บ้านจะรับรู้เป็นแห่งแรก และคงไม่มีใครเชื่อความบริสุทธิ์ใจของเขา
อั๊วเคยเห็นในทีวี อาโกเปิดดูเล่นผัวเมีย เกียงเบียดเข้าหา
ผู้ใหญ่เขาทำกัน เราเป็นเด็กไม่ควรทำ เณรต่อรองหวังให้เกียงเปลี่ยนใจ
ในหนังเด็กก็ทำกัน.. เกียงเถียง เอื้อมจับของเณร ไม่เด็กนะมีผมด้วย
อย่าทำอย่างนั้น เสียงสั่น โผน้ำหนี
อั๊วร้อง.. มุขเดิม แต่คราวนี้ร้องจริงๆ ช่วยด้..
อย่าร้อง! เณรโผกลับรีบยกมืออุดปากเกียง..ร่างประกบกันโดยไม่ได้ตั้งใจ
เล่นผัวเมียนะ เกียงจับเณรใส่ตัวเธอ..มันพร้อมอยู่แล้วเพราะมือเกียง
เฮ้ย!..โอ๊ย!..อย่า เณรขยับออก รู้สึกเจ็บแปล๊บ
น่านะ..โอ๊ย.. เกียงตามคว้าใส่ได้อีก คงเจ็บเหมือนกัน
อย่า!.. เณรได้แต่ร้องห้าม ขยับหนีอีกครั้ง และอีกกี่ครั้งจำไม่ได้ รู้สึกเบลอๆ บอกไม่ถูกว่าเป็นอย่างไร รู้แต่ว่าพยายามหนีจากเกียง หนีแล้วหนีอีก โอย..โอย..
เกียงเงียบเสียง เณรก็เงียบเช่นกัน มีแต่เสียงใบไม้สะบัดลมและเสียงน้ำในลำกระโดง
โอ๊ะ!..โอ๊ย!.. ในที่สุดเณรเป็นผ่ายระเบิดเสียงทำลายความเงียบ ชะงักงัน และผลุนผลันออกจากเกียง
เณรไปไหน มาเล่นต่อ เกียงตะกายตาม
พอแล้ว.. เณรขึ้นจากน้ำ กลับบ้านเถอะ
ไม่ยอม..จะเล่นต่อ เกียงฟึดฟัดตีแขนกับน้ำแต่ไม่ส่งเสียงโวยวาย
ฉันไม่รอนะ ถึงเกียงจะสติไม่ดี ถึงเกียงจะเป็นฝ่ายเริ่มแกมบังคับ แต่เณรก็รู้สึกอายที่ได้ทำอะไรลงไป อายเกียง อายผีสางเทวดา...และอีกคนที่เณรไม่รู้ว่าเขาต้องอาย..ชายหนุ่มลามกคนเมื่อเช้าที่กำลังแอบดูอยู่ในพงไม้
รอด้วย! เกียงอุ้ยอ้ายขึ้นจากน้ำใส่เสื้อผ้า
ไม่รอ..เย็นมากแล้ว เณรนึกสนุกอยากแกล้งเกียง เขาออกวิ่งเหยาะๆ กะให้วิ่งตาม
วิ่งได้สักพักเหลียวกลับดูเห็นเกียงตามมาไกลๆ เขาจึงออกวิ่งนำหน้าไปรอที่ตลาด ไม่อยากให้ใครเห็นเดินมาด้วยกัน..ไม่บริสุทธิ์ใจเหมือนขาไป
สิบนาทีผ่านไปเกียงยังไม่มาคงเป็นเพราะเดินช้า..ยี่สิบนาที หรือเกียงจะหลงทาง เณรเริ่มไม่สบายใจ ร่ำๆ จะเข้าไปตาม..แต่แล้วเกียงก็โผล่มา เดินกะโผลกกะเผลกเนื้อตัวเปื้อนฝุ่นมอมแมม เณรออกจากที่ซ่อน มุมห้องแถวห้องสุดท้าย พอดีเห็นแป๊ะไหนและอาม้าของเกียงเดินเข้าไปหาพร้อมชาวบ้านอีกสองสามคน
ฉันเห็นเกียงเดินเข้าไปกับไอ้เณร ใครคนหนึ่งร้องบอก
ฮือ..ฮือ.. เกียงร้องไห้โผเข้าหาแป๊ะไหน เณรพาเข้าไป..ฮือ..ฮือ..โฮ.. เกียงปล่อยโฮ เสื้อผ้ามีรอยฉีกขาด..เลือดไหลซึมที่เป้ากางเกง
ไอ้เณง! แป๊ะไหนร้องกล่าวโทษ
เณรผลุบเข้ามุมเดิม..งงกับภาพที่เห็น เขาไม่ได้ทำอะไรขนาดนั้น ยังไม่รู้เลยว่าทำอะไรลงไปบ้าง เบลอๆ คล้ายฝัน และยังเห็นเกียงใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยเป็นปกติดีเมื่อเขาวิ่งจากมา
ไอ้เณรเป็นคนทำแน่ๆ..
ต้องจับส่งตำรวจ! อีกคนหนึ่งสนับสนุน
โอ้ย! เณรกุมหัว..ยิ่งหนียิ่งเจอเรื่องเลวร้ายขึ้นทุกที..เขาจะหนีไปไหนดี
| Create Date : 04 ธันวาคม 2552 |
| Last Update : 4 ธันวาคม 2552 7:00:21 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 641 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: ปี้สาวคับ IP: 118.173.60.96 วันที่: 4 ธันวาคม 2552 เวลา:18:50:04 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
เห็นโทรเบอร์เดิม ไม่มีสัญญาณตอบรับ
โทรกลับมานะ.. เบอร์เดิม