|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
๐ ... จันทร์ครึ่งดวง ... ๐ ( บทที่ 19 )
บทที่ 19
ผมขอเป็นคนลงโทษเณรเอง ตามกฎคนทรยศต้องถูกลงโทษ มากน้อยแล้วแต่กรณี สูงสุดคือความตาย
ได้ไง?.. ไอ้หัวขโมยกำแหงถึงขนาดส่งเสียงค้าน ซูเอี๋ยกันก็ลงโทษไม่หนักเท่าไหร่สิ..ผมขอทำแทน
มากไป!..มากไปโว้ย.. หัวหน้าตะโกนด้วยความโกรธ เขาพอจะรู้กิติศัพท์ความแสบของไอ้กำแหงตัวนี้เหมือนกัน คนคุมมีอำนาจโดยตรง มึงแค่ลูกน้องเท่ากับเณร ไม่มีสิทธิ์อะไร
ผมเป็นคนจับขโมยได้.. ยังไม่ยอมหยุดโอหัง หรือหัวหน้า..มีอะไร..เหมือนกัน หรี่ตามอง
ไอ้เฮียก!.. ถึงจะโกรธแต่ต้องยอมจำนนตามเสียงเห่าเดาสุ่มของหมาบ้า งั้นให้มึงแจมด้วย
หัวหน้า! คนคุมขอความเห็นใจแทนเณร
เอาไปลงโทษข้างนอกข้าไม่อยากเห็น.. จ้องตาคนคุมสั่งงานบางอย่างทางสายตา..หันไปทางคนงาน ทุกคนทำงานตามปกติ
อย่านึกนะว่าไม่รู้! หมาแสนรู้คำรามอยู่ในคอ
เณรไม่นึกว่าจะถูกลงโทษ..เขาไม่ได้ทำอะไรผิด ไอ้คนผิดเสียอีกจะได้ตื๊บเขา ไม่ยุติธรรมเลย..เณรเดินหอบเป้ตามคนคุมออกไปต้อยๆ ไอ้หมาบ้าเดินตามหลังไม่วายแตะปัดขาเณรจนล้ม
ฮะ..ฮะ..สนุกจริงโว้ย!
เฮ้ย!..ทำอะไรวะ.. คนคุมรีบก้มลงใช้ตัวบัง ยัดยาสองเม็ดใส่ปากเณร อย่างนี้มันแกล้งกัน ไม่ใช่การลงโทษ ฉุดขึ้นให้เดินต่อ
แล้วจะเตะลงมั้ยเนียะ! เสียงเย้ยหยันตามมา
มึงคอยดูแล้วกัน.. หันกลับจ้องหมาอ่อนหัด..เขาเริ่มแน่ใจว่าใครคือขโมยตัวจริง..เมื่อความผิดถูกป้ายอย่างลอยๆ ผลของมันก็จะมาอย่างลอยๆ เหมือนกัน คนทำผิดต้องถูกลงโทษแน่นอน! เสียงกร้าวจนหมาสะดุ้ง
เณรถูกพาไปที่กองขยะหลังโรงงาน
ป้าป! เท้าแรกมาจากคนคุม
โอ้ย! เณรไม่เจ็บแต่ตกใจมากกว่า
ป้าป!..ตึ้บ! เบิ้ลจากตีนหมาบ้า..เณรเซตามแรงเตะ
เณรถูกรุมซ้อม..จากคนหนึ่งที่จำใจทำและอีกคนที่เจตนาให้เณรไปพ้นทาง..แม้จะไม่เจ็บเพราะฤทธิ์ยา แต่หนักๆ เข้าร่างกายเริ่มบอบช้ำ เลือดซึมจากปาก จมูก
ป้าป!.. ไม่หนักนักจากคนคุม รู้ใช่ไหมว่ามันเป็นกฎ
ทำสั่งเสีย..ทำสั่งเสีย.. ไอ้บ้าสังเกตเห็น ต้องอย่างนี้ เตะและตื้บเต็มแรงจนตัวเองเสียหลักล้มลง มือถือร่วงออกมา
อึ๊! เณรยังคงยืน..อึด
พลัก! เปลี่ยนเป็นท่อนขา ดูแรงกว่าเก่าแต่รู้ดีว่าเณรไม่เจ็บ..คนคุมมองไปที่กองขยะหาอะไรบางอย่าง
มึง!..แข็งนักหรือมึง มือถือถือถูกเปิดพร้อมเท้าที่ทั้งเตะทั้งตื้บ
.....
เณรอย่า..นี่เม่านะ
กูไม่รู้จักมึง เสียงไอ้บ้ากาม
กูไม่รู้จักมึง เณรพูดตาม
ลูกเณรอย่าทำอย่างนี้..ฮือ..ฮือ.. เม่าคร่ำครวญ
ตอแหล กูไม่ใช่ลูกมึง พูดนำอีก
อึ๊!..
พูดสิโว้ย..อย่าไปเชื่อมัน..พูด!..ตอแหล กูไม่ใช่ลูกมึง
ตอ แหล..กู..ไม่ใช่ลูกมึง ไม่ใช่ลูกมึง ไม่ใช่ ไม่ใช่ ไม่ใช่ เสียงดังคับมือถือ
.....
พลัก!..ตุ้บ!.. หมาวิปริตรัวเท้ารัวแข้งใส่เณร ให้มึงเจ็บทั้งตัวทั้งใจ..ฮะ..ฮะ..
มันจะมากไปแล้ว คนคุมคำรามในลำคอ เหลียวมองไอ้บ้า แล้วกลับไปที่กองขยะ..เตะเณรอีกสองสามป้าปดันไปตำแหน่งที่หมายตาไว้
เณรถอยร่นไปตามแรงเตะ สมองว้าวุ่น ไม่เข้าใจสิ่งที่ได้ยินและสัญญาณที่ส่งมากับเท้าและสายตาของคนคุม
ป้าบ!.. ครั้งนี้ดังสนั่นเข้าขาพับ เณรอึดไม่ไหวล้มลง ไม่วายมองหน้า
เณร!.. คนคุมพยักหน้าขยิบตาไปที่พื้นข้างๆ
พลัก! หมาลำพองเหวี่ยงเท้าเข้าใส่ลำตัว มันโว้ย!
อึ๊.. เณรเอียงวูบ มือยันลงข้างตัว บนสิ่งหนึ่ง..ทั้งเบลอและงุ่นงง เณรเงยหน้าขึ้นมองคนคุมเหมือนถาม
เออ! เสียงดังฟังชัด ไม่กลัวไอ้หมาทรยศที่กำลังจะเหลือแต่วิญญาณ
ป้าป!..พลัก!.. ได้ทีที่เณรกองกับพื้น ตีนหมากระหยิ่มใจ ใส่เอา ใส่เอา มึงไอ้เณร..ตายแน่! ยกเข่าขึ้นสูงหมายจะกระทืบให้กระอักเลือดตายอยู่ตรงนั้น
มึงสิ! เณรตัดสินใจคว้าท่อนโลหะปลายคมที่มือเขาวางทับอยู่สวนเข้าหว่างขา แต่พลาดโดนต้นขาด้านในที่กำลังดิ่งลงมา..มีเส้นเลือดใหญ่อยู่ตรงนั้นพอดี..เลือดพุ่งสาดเข้าหน้าเณร
เฮ้ย!.. มันร้องเพราะจังหวะแรงกระทืบถูกต้านด้วยบางสิ่ง โอ๊ะ!.. แปลกใจที่เห็นเลือดท่วมตัวลูกแกะ โอ้ย! ยังไม่ทันเจ็บปวด ไอ้หมาเขี้ยวหักก็ล้มลงทับกองเลือดชั่วของมันเอง
อึ๊..อึ๊ด.. เณรดันร่างที่หนักอึ้งออกจากตัว คนคุมก้มลงช่วยอีกแรง
ถึงจะไม่มีใครอยู่แถวนั้นแต่คนคุมแน่ใจว่ามีบางคนแอบดูอยู่ เขารีบยัดยาสองห่อที่เตรียมไว้ใส่กระเป๋ากางเกงเณร ตีหัวข้าแล้วรีบหนีไป.. ส่งกำปั้นเข้าหน้าเณรอีกตุ้บ
โชคดีที่เณรพอจะเข้าใจ เขาเงื้อท่อนโลหะขึ้น
ไปหาที่อดยาซะด้วย สั่งเสียครั้งสุดท้ายก่อนที่จะถูกเณรฟาดเข้าที่หัวอย่างจัง
........
ท่ามกลางความเลวร้ายยังมีจิตใต้สำนึกที่ดีแฝงอยู่
| Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2553 |
| Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2553 12:09:01 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 659 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: คุณแม่ใจดี  วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:7:56:55 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน IP: 203.144.144.165 วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:10:50:49 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ตามมาอ่านเพราะรู้สึกตงิดในศาลา
นึกไม่ผิดว่าจะต้องลงเรื่องเณรแล้ว
พลาดไปตั้งสองตอน แต่ก็ตามอ่านจนหมดนะคะ
นี่ตกลงว่าเณรจะเจอชะตากรรมเลวร้ายเช่นนี้จนจบหรือคะ ?