จุดเริ่มต้น
การเดินทางกำลังจะเริ่มต้นขึ้น....อีกครั้ง
สิบกว่าปีที่แล้ว หลังจากสูญเสียคุณพ่อ เหมือนโลกทั้งใบได้พังทะลายลง เคว้งคว้าง ล่องลอย ไร้จุดหมาย น่าแปลกนะ ที่ความรู้สึกเหล่านั้น ไม่เคยหายไป ไม่ว่าเวลาผันผ่านมาเนิ่นนานแล้วก็ตามที
"ทุ่งแสลงหลวง" เป็นสถานที่แรกที่ เริ่มก้าวออกเดินทาง รถเก๋งคันเล็กๆ
ผู้หญิงตัวคนเดียว กับการเดินทางเมื่อ สิบกว่าปีก่อน เปรี้ยวซะไม่มี!!!
จำได้ว่า กลัว มาก ที่นั่นมืดมาก ไม่มีเสียงอะไรเลย ล้มตัวลงนอนได้ยินแค่
เสียงหัวใจของตัวเองเท่านั้น "ตึกตัก ตึกตัก" ในความมืดไร้ซึ่งแสงใดๆ ความหวาดกลัวเข้าเกาะกุมหัวใจที่ เคว้งคว้าง กลั่นออกมาเป็นหยดน้ำใสๆ รินออกมาเงียบๆ พร้อมเสียงสะอื้นเบาๆ ด้วยไม่กล้าจะสะอื้นแรง
คนมัน กลัว นี่นะ กลัวจับใจเลย ความรู้สึกนั้น ยังจำได้ไดี จำได้ว่าร้องให้ เพราะความกลัว ร้องเพราะคิดถึงพ่อ ร้องจนหลับไป ตื่นมาอีกที ฟ้าสว่างแล้ว ...... นั่งมองตัวเอง เห้ย... เราผ่านมันมาได้ เราผ่านมันมาแล้ว
นั่งอยู่นานมากกกก นั่งคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น
ทำไมเราถึงกลัว? เรากลัวอะไร? ทำไมเราถึงร้องให้? น้ำตาช่วยอะไรเราได้บ้าง? อีกสารพัดคำถาม หลากหลายคำตอบที่ ตระหนักได้
เมื่อคิดได้ว่า ไม่มีอะไรที่จะทำให้เรากลัวได้ นอกจากใจของเราเอง การเดินทางจาก เหนือสู่ใต้ จึงได้เริ่มขึ้น จากนั้น
ครั้งนี้ก็เช่นกัน .... หากเราทำอะไรอยู่ที่เดิม ทำอยู่ซ้ำๆ คิดอยู่ซ้ำ ก็อย่าหวังถึงการเปลี่ยนแปลงใดๆ ไม่ว่าจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นหรือแย่ลง เมื่อเราก้าวข้ามความกลัวต่างๆนาๆได้ "ชีวิต ก็จะเปลี่ยนไป....แน่นอน!!!"
รอก่อนนะ ทุ่งแสลงหลวง...
| Create Date : 03 มิถุนายน 2561 |
| Last Update : 3 มิถุนายน 2561 22:17:26 น. |
|
18 comments
|
| Counter : 2886 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [