ภาพในความทรงจำ ของฉัน นอกจากจะเป็นสีขาวดำแล้ว...บางครั้งก็เป็นสีชมพู
Group Blog
 
All blogs
 

ความสุขไมผ่านไปไวจัง





อีกหนึ่งปีที่ผ่านไป...ไวเหมือนสะตอแหล อะไรเนี่ยแป๊บๆ ครบปีอีกละ คิดในแง่ดีได้ว่า
หนึ่งปีที่ผ่านมาเราคงมีความสุขดีอยู่ ถึงได้รู้สึกว่าเวลามันผ่านไปเร็วดีเหลือเกิน....
ปีที่ผ่านมายังรู้สึกว่าใช้ชีวิตได้ไม่ค่อยเต็มที่เท่าไหร่เลย เสียดาย นี่ขึ้นปีใหม่อีกปีละ
ยังนึกไม่ออกเลยว่าปีใหม่ของตัวเองปีนี้ตั้งใจจะทำอะไรมั่ง แต่ก็นั่นแหละ
คิดๆไว้เยอะๆ เดี๋ยวแป๊บๆ พอถึงปีหน้าเดี๋ยวก็ต้องมานั่งนึกว่าอะไรยังไม่ได้ทำอีก
เคนเราเน๊อะ... ขอแค่เราจัดการกับตัวเองให้ได้ ให้ดีเท่าที่มีแรงทำ ก็พอมั๊ง

ว่าแล้วเสาร์อาทิตย์นี้ ก็ให้รางวัลกับตัวเองซักหน่อย ชวนแม่ขวัญใจไปเที่ยว
พัทยาดีกว่านอนค้างซักคืน ไปนั่งตากลมกินส้มตำปูม้า หาเรื่องเปลี่ยนที่นอนมั่ง
นานๆ จะได้นั่งรถไปด้วยกันไกลๆ (พัทยามันไกลตรงไหนไม่ได้เดินไปซักหน่อย)
แล้วฟังเพลงที่ (แม่ขวัญใจ) ชอบ ฟังไปร้องตามกันไป (ที่จริงเรียกแหกปาก)
เหมือนตอนจีบกันเมื่อสมัยหนุ่มๆ (แต่ตอนนี้ก็ยังไม่แก่นะ)

พูดแล้วนึกขึ้นได้ว่าเมื่อปีที่แล้ว ถึงความพยายามทำเซอไพร้ท์ให้ของแม่ขวัญใจ
ก็แหมวันนั้นเมื่อ 365 วันที่แล้วคุณเธอ แกล้งบอกเราว่าจะสั่งพิสซ่า มาให้กิน
ตอน 2 ทุ่ม เราก็หิ้วท้องรอตั้งแต่ 6 โมงเย็น รอจนสองทุ่มครึ่งก็ยังไม่มีแวว
แต่ในใจแอบคิดไปแล้ว (ด้วยความงก) ว่า 555 อีก 15 นาทีถ้ายังมาไม่ถึง
ได้กินฟรีอีกถาดชัวร์ แล้วเสียงออดหน้าบ้านก็ดัง ทำให้ความฝันลมๆ แล้งๆ เป็นหมันซะงั้น

แล้วแม่ขวัญใจก็บอกว่า อ้วนไปเอาของสิ เราก็อะนะตามบัญชา จัดให้… พอเปิดประตู
หน้าบ้านปุ๊บ อ้าวพิดซ่าเจ้าไหนฟระเนี่ย แต่งตัวดีเกินคาด แถมตู้ใส่ของหลังรถ
ก็แปลกตาไม่เคยเห็น และแล้วสิ่งที่เด็กส่งพิดซ่าจำเป็นหยิบออกมา ก็ทำให้หัวใจ
อัตคัด ดวงเล็กๆ นี้พองโตได้อย่างน่าประหลาดใจ แต่ยังน้อยกว่าหน้าที่บานเป็นกระด้งไปซะแล้ว

เป็นช่อดอกไม้ ช่อใหญ่เบิ้ม ดอกลิลลี่สีขาว กับดอกกุหลาบสีแดงสด สวยน่ารักซะมามาย
อารมณ์ตอนนั้นที่หิว อยากกินพิดซ่าหายไปไหนหมดไม่รู้ เพราะจู่ๆก็อิ่มขึ้นมาซะเฉยๆงั้นแหละ
ดีใจปนอึ้งๆ น้ำตาซึม… ต่อจากนั้นก็…(ละไว้ในฐานที่เข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้างก็แล้วกันนะ)
แต่จำได้ว่า พอเช้าอีกวันปวดแก้มมาก แม่วัญใจเลยบอกว่า ก็แน่หล่ะสิ เล่นนอนอมยิ้มทั้งคืนเลยนี่นา

แต่ว่าอืมต้องรอดูพรุ่งนี้ก่อนว่า ปีนี้แม่ขวัญใจจะครีเอทมุขไหนมาทำ เซอไพร้ท์ อีกรอ รอด้วยใจระทึก…




 

Create Date : 25 กรกฎาคม 2550    
Last Update : 25 กรกฎาคม 2550 2:06:20 น.
Counter : 576 Pageviews.  

เกือบ หมดไฟ



กลับมาบ่น...บ่นอีกครั้ง
ก็มันยัง...ยังเหงาเหงา
ไม่เข้าใจ...ใจของเรา
ว่าที่เหงา...เหงาเพราะใคร

อีกครั้งนะอีกครั้ง
เหมือนกำลังหมดไฟฝัน
ร่างล้าโรยแรงกลางแสงตะวัน
คล้ายคล้ายว่าฉัน เหนื่อยกับวันที่หายใจ...

คิดนะฉันก็คิด ว่าชีวิตต้องมีฝัน
แต่กว่าจะถึงวันนั้น ฝันของฉันก็เปลี่ยนไป
คิดนะฉันก็คิด ว่าทางชีวิตนั้นอีกไกล
หากไฟฝันมอดดับไป ฉันจะเหลืออะไรให้เดินตาม



เหนื่อยหนัก อยากพักผ่อน นอนแผ่
รอให้แม่ขวัญใจ มาลูบหัว
แต่ถ้ามาจริงๆ โดนด่าชัวร์
เพราะว่าหัว ไม่ได้สระมาหลายวัน....เฮ้อ!!!!


เฮ้อ มาบ่นบ้าอีกแย้ว... เวลาที่เรารู้สึก เซ็งจิต กับงาน กับหน้าที่ความรับผิดชอบที่ถูกยัดเยียด เนี่ย มันบั่นทอนความอดทนและ อึดอัดพิลึก นั่นทำให้จิณตนาการแปรปรวน ความฝันรวนเร ความคิดป่วนเป๋ กลับบ้านแบบมึนๆอยู่ก็หลายครั้ง หลายคราว

เนี่ยบางทีนะวันหยุดอยากจะอยู่บ้าน (เป็นทาสรับใช้ แบบจำยอม) กับแม่ขวัญใจซะหน่อยดั๊น โทรมาตามเรื่องงาน (วันอาทิตย์นะเฟร่ย รู้จักมั๊ย แฟมิลี่เดย์หน่ะ) ทั้งที่อีกไม่กี่ ชม.ก็วันจันทร์ละ โถ่เพ่ (สงสารตัวเองชิบเป๋ง) เลยเศร้าเลย ไอ่ที่คิด อยากทำอะไรๆ ที่แพลนไว้ เลยเจ๊งบ๊ง บ่อลั๊ก เซ็งจิตเลยทั้งวัน หมดรมณ์ (ทั้งอารมณ์ ทั้ง รื่นรมณ์นั่นแหละ)

แต่ทำไงได้ ในเมื่อเรารับสิ่งเหล่านี้เข้ามาเป็น ส่วนหนึ่งในชีวิต ของเราเข้าไปแล้ว (ถึงแม้จะไม่ค่อยเต็มใจก็อะนะ) คงทำได้แค่พยายามปรับตัว ให้ชิน แล้วก็อยู่กับมันอย่างเป็นปรกติสุขให้ได้แค่นี้ก็แล้วกัน ท่องไว้ ท่องไว้ เดี๋ยวมันก็ชิน พอชินกับมันแล้ว เดี๋ยวมันก็จะผ่านพ้นไปเองแหละ
เอาหน่ะ หากจะตายก็ตายไปแล้ว...แต่ก็ทนมาได้ทุกที ทุกที ใจมันแกร่งและพร้อม ยอมรับ คราวนี้ฉันคงไม่ตายยย อ้าวสติหลุดออกจากร่างไปแป๊บเดียว ดันไปเอาเพลงใครมาร้องหล่ะเนี่ย.... เฮ้อ ท่าจะบ๊องส์แล้วเรา


My way อาจจะโซเซ เป๋ไปนิด แต่ไม่เคยคิดจะ So sad.





 

Create Date : 29 มิถุนายน 2550    
Last Update : 15 กรกฎาคม 2550 22:48:37 น.
Counter : 489 Pageviews.  

เกลียดวันอังคาร...






โดดงาน คงไม่ใช่เรื่องแปลก ขนาดตอนเรียน ยังโดดเรียนเลยเฮ้อ... วันนี้ออกจะรู้สึกเบื่อๆ เลยพาลขี้เกียจไปทำงานซะงั้น(ก็อากาศมันร้อนนี่)
แต่แปลก ลางานโดยไม่ได้แจ้งล่วงหน้าแต่ไม่เห็นมีใครโทรมาจิกเลย...
เลยได้ นอนเอ้อระเหยลอยลม ซะสะใจกว่าจะแซะตัวเอง ออกจากที่นอนได้ก็นุ่น เกือบๆเที่ยง เสร็จ ก๋วยเตี๋ยวป๊อกป๊อกขับผ่านมาพอดี เลยดักปล้นซะ 2 ชาม หลังจากอิ่มหมีพีมัน สำราญฤทัยดีแล้วกะว่าจะนอนต่อซักหน่อย... ยังไม่ทันได้หลับเลย..

เสียงเครื่องเรียกทาส ก็ร้องซะลั่นบ้าน กระชากสติจากภวังค์จนสะดุ้ง (นึกในใจว่าบาปนะมรึง) คนกำลังจะหลับ พอเห็นเบอร์เท่านั้นแหละ (ชิกหายแล้ว)ลูกค้านี่หว่ารีบนอนตะแคงเอาจมูกบี้พื้นไว้ข้างนึง แล้วกดรับสาย
ฮันโอ๋ อาอัดอีอั๊บ (ฮัลโหล สวัสดีครับ)แล้วก็ บลา บลา บลา.... แล้วก็กดวางสายไป โล่งอกไม่มีอะไรด่วนพรุ่งนี้ค่ยจัดการได้...นอนต่อ

นอนไม่หลับแล้ว (สงสัยนอนอิ่มแล้ว) เอาหมอนข้างก่ายหน้าผากคิด นี่เราอายุเท่าไหร่แล้วฟระเนี่ย ทำไมยังทำอะไรเหมือนเด็กๆอยู่ได้ โดดงานไปแล้วได้อะไร เพื่ออะไร เพราะอะไร ทุกคำตอบมันตอบออกมา เข้าข้างตัวเองอย่างร้ายกาจ... เบื่อ เซ็ง โดดงาน สำนึกดีในตัวยังตามมา หลอกหลอนอย่างไม่ลดละ...
เสียงของสำนึกดีในหัวบอกว่า พรุ่งนี้จะซวยแล้ว พรุ่งนี้งานเพียบแน่ๆไอ้อ้วน พรุ่งนี้กลับบ้านดึกแน่ๆ พรุ่งนี้รถติดด้วย พรุ่งนี้นะคอยดูเถอะ พรุ่งนี้นะี...บลา บลา บลา บรู๊ววว....

อืม จริงพรุ่งนี้งานที่ค้างของวันนี้คงเพียบแน่ๆ แล้วไหนจะงานของพรุ่งนี้เองอีก หล่ะเนี่ย แล้วตรูจะโดดงานทำซากอะไรเนี่ย หรือว่าสำนึกรับผิดชอบของเรา มันลดลงขนาดนั้นเชียวเหรอ เมื่อก่อนตอนโดดเรียนเราไม่ยักกะคิดอะไรมาก อย่างนี้เลยนี่หว่า ทำไมตอนนี้โดดงานแล้วต้องมานั่งเซ็งกับงานอีกหล่ะเนี่ย... คิดแล้วก็อดเซ็งไม่ได้ เอาฟระ...นึกในใจว่ามีงานถึงมีกิน ฮึดๆเข้าไว้ บอกตัวเองว่าอีกไม่กี่วันก็สิ้นเดือนแล้ว (อีกอาทิตย์กว่าๆเนี่ยนะ) ฮึด ฮึดสู้ๆเว๊ย...

ใครน๊าบอกว่าชีวิตนี้แสนสั้นนัก แต่เค้าคงลืมไปว่าวันหยุดหน่ะ สั้นกว่านั้นเยอะเลย

สำนึกฝ่ายอธรรมกระซิบมาเบาๆพอได้ยินว่า...พรุ่งนี้ลองโดดอีกวันม่า...




 

Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2550    
Last Update : 16 มีนาคม 2550 18:51:05 น.
Counter : 339 Pageviews.  

แรม ๑๒ ค่ำ เดือน ๓ ๒๕๕๐






.......To My Wife........
I may not
know everything,
but I know
what makes you laugh,
how you look
in first light,
how you feel
in my arms...
and mostly, how much
I love you.







.....ขอบคุณนะ ที่คุณทำให้้ เรา ยังมีกันและกัน.....
...และทำให้เรายังเป็นคนสำคัญต่อกันเสมอ...


ยังคง รักคุณ.




 

Create Date : 13 กุมภาพันธ์ 2550    
Last Update : 16 มีนาคม 2550 18:54:07 น.
Counter : 296 Pageviews.  

birthday my blog (ใครจะมาสนใจฟระ)





วู๊...กว่าจะมีบล๊อคเป็นของตัวเองซักอัน มันช่างยากเย็นจริงจริ๊งงง สร้างเสร็จแล้ว คราวนี้ก็ต้องมาตกแต่งรังใหม่ให้น่ามองอีก.... ลำบากแท้ๆแต่เอาหน่ะ... ทำมาตั้งขนาดนี้ละ เลิกง่ายๆก็สบายเกินไปหน่ะดิ ลองดูซักตั้งไว้ให้แต่ง บล๊อคให้ดูดีก่อนเถอะ คราวนี้ฉันก็จะมีที่ไว้ให้ ตะบี้ตะบันเขียนละเลงอารมณ์ งง งง ก่งก๊ง ที่เป็นของฉันเองได้ละ....

อ้อ...ลืมไป สำหรับท่านที่หลงเข้ามาในเขตแดน แห่งความงงของฉันไ ด้โปรด อย่าหวังว่าฉันจะเข้ามาอัพบล๊อคบ่อยๆ อย่าหวังจะได้เจออะไรดีๆ อย่าคิดว่าฉันจะแวะไปเยี่ยมเยียน เพราะฉันเองยังไม่หวังเลย....

เพราะอะไรหน่ะเหรอ...โฮ๊ะ โฮ๊ะ โฮ๊ะ
เพราะโชคของฉันคือความผิดหวังตลอดมา....




 

Create Date : 12 กุมภาพันธ์ 2550    
Last Update : 16 มีนาคม 2550 18:54:49 น.
Counter : 299 Pageviews.  


ด้วยความบังเอิญ
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]


ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ธรรมชาติไม่สร้างอะไรที่ไร้ีประโยชน์
....ธรรมชาติสร้างมนุษย์......
....มนุษย์สร้างความทรงจำ...
...ความทรงจำทำให้เราไม่อาจลืม...
Friends' blogs
[Add ด้วยความบังเอิญ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.