[ไดอารี่เล่มเขียว]เธอเกิดเมย์เดย์...ฉันไปงานสถาปนิก'52...เราพบกันโดยบังเอิญ

เมื่อวานนี้...หลังจากที่ฉันผจญกับการนอนไม่หลับมาเกือบค่อนคืน

เพราะรอเพื่อนที่ให้เราช่วยตัดโมเดล แล้วบอกว่าจะมารับของตอนตีสี่

สุดท้ายเราก็เผลอหลับไป ตื่นมาประมาณตีห้าครึ่ง พร้อมกับความรู้สึก

โล่งใจเมื่อมองหน้าจอโทรศัพท์แล้วพบว่า...เพื่อนไม่ได้โทร.มา


แปดโมงนิดๆ โทร.ไปหาเพื่อนปรากฏว่ากำลังวิกฤตขั้น max

รอปริ๊นท์เพลทสำหรับพรีเซ้นท์ขนาด A2 ไม่รู้กี่แผ่นอยู่ที่ร้านปริ๊นท์รูป

เธอพรีเ้ซ้นท์คนแรก และพรีเซ้นท์ตอนเก้าโมง เธอพูดแบบปลงๆ

ว่าคงไปส่งงานไม่ทันแล้ว ฉันให้กำลังใจแล้วรีบเอาของไป

ฝากไว้กับเพื่อนเธอที่คณะ กินข้าวเช้า แล้วรีบไปเรียน


เรียนเรื่องการพัฒนาทรัพยากรบุคคล อาจารย์ไม่ค่อยสอนเท่าไหร่

แต่เน้นการระดมความคิด แล้วก็ให้ตัวแทนแต่ละกลุ่มออกมาอ่าน

ตัวอย่างคนเก่ง คนที่ทำความดี และคนที่สร้างปัญหาให้สังคม

ก่อนจะสรุปลักษณะบุคลากรที่มีคุณภาพ 'เก่ง ดี มีสุข'

แล้วต้องมีความกล้าที่จะแสดงความสามารถของตนด้วย


เลิกเรียนก่อนเวลาครึ่งชั่วโมง ออกมาหน้าคณะวิทยาศาสตร์

เห็นคนตัวสูงๆ ใส่แว่นเดินมาแต่ไกล อ่าว ตวงเพื่อนเรานี่หว่า

ตวงบอกว่าวันนี้มีนัดกินข้าวกับแฮม เราก็เฮ่ย ขอไปด้วย

นัดเจอกันที่สะพานควาย เราเลยแยกกับใหม่เพื่อนที่คณะ

แล้วนั่งแท็กซี่ไปลงมาบุญครองกับตวง แล้วก็เพื่อนตวงอีกสองคน


แล้วขึ้นบีทีเอสไปสะพานควายกัน ระหว่างเดินทางตวงก็บ่น

เรื่องที่ว่าวันนี้เกือบไปสอบไม่ทัน สอบแปดครึ่งตื่นแปดโมง

โชคดีที่ไปสอบทันแต่เลทไปสิบห้านาที ส่วนเราก็เล่าแผนการ

ว่าจะไปงานสถาปนิก'52 ที่เืมืองทองวันนี้ ตวงบอกว่าอย่าไปเลย

กว่าจะกินข้าวกันเสร็จ คงโอ้เอ้อีกนานไปดู'Star Trek'กันดีกว่า


เราก็บอกว่าถ้าไม่ไปวันนี้ จะไม่มีเวลาแล้ว ตวงก็เลยเปลี่ยนมาถาม

ว่าวันนี้จะกินอะไรดี ตวงอยากกินพิซซ่า แต่เราเพิ่งเรียนวิชา

ดูแลสุขภาพไป อาจารย์เพิ่งบ่นให้ฟังว่า พิซซ่านี่ตัวอันตราย

คุณแม่ของอาจารย์ถูกหลานอ้อนให้ไปกินพิซซ่าเป็นเพื่อน

กินไปชิ้นเดียว ปรากฏคลอเรสเตอรอลพรุ่งปรี๊ด จนต้องหามส่งรพ.

เราเลยขยาดพิซซ่า ตั้งแต่บัดนั้น แล้วก็เสนอ MK แทน


ตวงก็ยังทำหน้าอยากกินพิซซ่าอยู่ เราก็บอกว่ารอถามแฮมแล้วกัน

ตวงว่าถ้าทำแฮมกินพิซซ่ามั้ย แฮมก็เอาด้วยอยู่แล้ว

แล้วก็มาคาดเดากันต่อ ว่าถ้าแฮมเห็นว่าเจื้อยมาด้วยจะทำท่าอย่างไร

นัดเจอกันที่บิ๊กซี สะพานควาย ห้างใหญ่แถวบ้านตวง ฮ่าๆ

พอเจอแฮม ก็ไม่เห็นแปลกใจอะไร พูดแค่ว่า อ่าว ไหนเจื้อยบอกว่าไม่ว่าง


ก็ไม่ว่างไง เช้าเรียน บ่ายจะไปงานสถาปนิกที่เมืองทอง

บังเอิญเจอตวงเลยติดตามมาด้วย (ที่ตามกันมาได้ง่ายๆ แบบนี้

ก็เพราะคืนก่อนหน้านี้เพิ่งคุยโทรศัพท์กับแฮมไป เห็นว่านัดกับตวง

จะกินข้าว แล้วตวงจะเอารูปที่ถ่ายสตูดิโอตั้งแต่ก่อนม็อบเสื้อแดง

มาให้ด้วย อีกทั้งสองหนุ่มนี้ก็เป็นเพื่อนซี้สุดๆ ของเรา

ตั้งแต่มัธยมจนถึงปัจจุบัน พอๆ กับเพื่อนสาวที่เกิดสิ้นเดือนเมษานั่นแล)


ตวงถามแฮมว่าจะกินอะไร พร้อมกับเสนอพิซซ่า แฮมก็มีทีท่า

ว่าจะคล้อยตามเอาง่ายๆ อย่างที่ตวงคิดไว้แต่แรก เราเลยต้อง

รีบเบรกว่าพิซซ่าคลอเรสเตอรอลเยอะนะแก แฮมเลยลังเล

ไล่ชื่อร้านอาหารในนั้นมา ก็ล้วนแต่เป็นประเภทฟาสต์ฟู้ดทั้งนั้น

สุดท้ายนายแฮมผู้รักสุขภาพ ก็เลยยอมกิน MK สมใจเรา โฮะๆ


ไปจองคิว เค้าบอกให้รอ 15 นาที เลยเดินเล่นไปเรื่อยเปื่อย

ได้น้ำอ้อยมาขวดนึง 40 บาท น้ำแข็งอีกแก้ว แต่มีสามหลอด

นั่งดูดน้ำอ้อยกันระหว่างรอหน้าร้าน แก้วอยู่ในมือเราตลอด

รู้สึกเหมือนโดนตัดกำลังยังไงไม่รู้แฮะ


พนักงานถือเมนูมาให้สั่ง พอสั่งเสร็จมีโต๊ะว่างก็เข้าไปนั่ง

ตวงเปิดกระเป๋าจะหยิบรูปมาให้แฮม ปรากฏว่าหยิบของทุกคนมา

แต่ไม่มีของแฮม คาดว่าเป็นเพราะแยกของแฮมไว้่่ต่างหาก

กะว่าจะเอามาให้วันนี้ แต่ดันหยิบของคนที่จะไม่ได้ให้มาทั้งกอง

ช่างเป็นการรอคอยที่น่าผิดหวังจริงๆ ตวงก็บอกว่าเดี๋ยวกลับ

ไปเอาที่บ้านให้มั้ย แฮมบอกรอก่อนก็ได้ ได้รูปแบบเป็นไฟล์

จาก multiply เจื้อยแล้ว


กินกันไป คุยเรื่องสัพเพเหระ แฮมผู้ซึ่งชอบดูรายการมีสาระ

ก็มีเรื่องน่ารู้สนุกๆ มาเล่าให้ฟังเรื่อยๆ ส่วนตวงก็เสริมเป็นระยะ

เรานั่งเก็บข้อมูลซะส่วนใหญ่ ตั้งหน้าตั้งตากิน ไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว

จริงๆ เพราะมันชอบคุยกันเรื่องที่พวกวิศวะเรียน แต่เราไม่ได้เรียน

ด้วยหละ แต่ได้ความรู้ดีแฮะ


แฮมถามว่างานสถาปนิก นี่มันมีอะไรน่าสนใจ ช่วยโฆษณา

ให้เราอยากไปหน่อย เราก็ไม่รู้จะโฆษณายังไงเพราะเรา

จะไปอยู่แล้ว ไปเก็บพวกโบรชัวร์ ไปอัพเดตนวัตกรรมใหม่ๆ

เราก็เลยพูดไปประมาณว่ามันจะมีหน่วยงาน บริษัทต่างๆ

มาตั้งบูธ แสดงผลงานสถาปนิกที่มีชื่อเสียง ทั้งไทยเทศ

มีสินค้านวัตกรรมใหม่ๆ มีบูธของมหาวิทยาลัยต่างๆ

แล้วก็นิทรรศการของสมาคมสถาปนิกสยาม


เราก็ไม่รู้จะพูดยังไงให้คนที่ไม่ได้อยู่ในวงการนี้สนใจ

แต่สุดท้ายแฮมก็ตัดสินใจไปด้วย เย่ ได้สารถีไปส่งแล้ว

เรากลับไปเอากล้องที่หอ ล้างหน้าล้างตาเปลี่ยนชุด

แล้วก็กลับมาเจอกันที่สะพานควาย แฮมกับตวง

เพิ่งชอปปิ้งกันเสร็จ แฮมได้ที่เช็ดกระจกรถที่กลายมาเป็น

ของเล่นไว้แกล้งเพื่อนของตวง แล้วก็น้ำเชอรี่ที่มีชื่อยาวกว่านั้น

ซึ่งรสชาดเหมือนเยลลี่สตรอเบอรี่ ที่เป็นผงเจลาตินชงน้ำร้อน

ที่เคยกินกันตอนเด็กๆ (รสเหมือนกันอย่างนี้ สังเคราะห์ชัวร์)$



แฮมขับรถไปส่งตวงที่บ้านนซอยอินทามระ แล้วก็รอเอารูป

ส่งตวงเสร็จเราก็มุ่งหน้าไปเมืองทองธานี ตลอดทาง

เรามีเรื่องให้คุยกันไม่หยุดหย่อน เพื่อนสนิทของฉันทั้งสองคนนี้

เรียนในสาขาที่น่าสนใจทั้งคู่ ตวงเรียนวิศวกรรมนาโน

ส่วนแฮมเรียนวิศวะการบิน แต่ละคนเลยมีเรื่องราวน่าสนใจ

เกี่ยวกับสาขาวิชามาเล่าให้ฟังอยู่ตลอด



ถึงเมืองทองก็วนหาที่จอดรถกันอยู่พักใหญ่ จนได้จอด

ที่ลานจอดรถที่ 5 ไม่ได้มาเมืองทองด้วยรถส่วนตัว

อย่างนี้มาหลายปีแล้วนะเนี่ย ดังนั้นจึงเกิดอาการหลงทิศ

แล้วเราต้องเดินไปไหนต่อหว่า มีรถโดยสารที่ทางอิมแพ็ค

เค้ามีไว้บริการ แต่เราไม่ขึ้นเพราะคนเยอะและตัดสินใจ

เดินเอา...บ้าไปแล้ว


กว่าจะถึงชาเลนเจอร์ ก็หอบแฮ่ก ไม่รู้วนไปอ้อมมา

ตั้งกี่รอบ ก่อนจะพบว่าการวนทางขวานั้นไม่ถูกต้อง

ถ้าเราวนไปทางซ้ายจะถึงเร็วกว่ากันเยอะ


เข้าไปในงานด้วยความเบลอ ลงทะเบียนหน้างาน

ปรากฏว่าเคาน์เตอร์ที่เราเดินเข้าไป ใบลงทะเบียน

ภาษาไทยหมด ด้วยความขี้เกียจเดินไปหยิบ

(ภายหลังพบว่าอยู่ไม่ไกลจากมือเท่าไหร่) เลยใช้

ใบลงทะเบียนภาษาอังกฤษมันซะเลย


เดินไปกับแฮม เค้าเห็นว่ามาด้วยกัน แฮมยื่นใบก่อน

เค้าเลยให้ป้ายติดหน้าอกแฮมคนเดียวเขียนว่า 'Engineer'

ส่วนเราได้แค่สติ๊กเกอร์ Visitor ชั้นเป็นคนพาแฮมมานะเว่ย

แล้วก็ไม่ได้เป็น Engineer เหมือนมันด้วย เหอะๆ


พอเข้าไปในงาน แฮมดูตื่นตาตื่นใจดี ส่วนเราเองก็เฉยๆ

เพราะมาทุกปีตั้งแต่สมัยมัธยม ในงานมีผู้คนหลากหลายอาชีพ

ที่ให้ความสนใจ ทั้งบรรดาสถาปนิกสาขาต่างๆ อาจารย์

นักเรียน นักศึกษา วิศวกร ดีไซเนอร์ ผู้รับเหมาก่อสร้าง

และบรรดาบุคคลทั่วไปที่กำลังสร้างบ้าน หรือตกแต่งบ้าน

คุณจะได้เห็นเทคโนโลยี และวัสดุใหม่ๆ ก่่อนใคร

ที่เพิ่งเปิดตัวในงาน และลดราคาพิเศษคุ้มสุดๆ(เริ่มโฆษณาแล้ว)


นิทรรศการของ ASA(The Association of Siamese Architects

Under Royal Patronage) หรือสมาคมสถาปนิกสยาม

ก็น่าสนใจเหมือนเช่นทุกปี ภายใต้แนวคิด


'RE - VISION | ตั้งทิศ – ปรับทัศน์'

มุ่งเน้นส่งสัญญาณกระตุ้นความคิดกลุ่มวิชาชีพสถาปนิก

สร้างสรรค์ผลงานบนพื้นฐานที่เปลี่ยนแปลงไปของสังคมไทย

และสังคมโลก มีนิทรรศการย่อยที่น่าสนใจมากมาย

ทั้งนิทรรศการสถาปัตยกรรมพอเพียง นิทรรศการ ASA Green

นิทรรศการ ผลงานประกวดแบบ Experimental Design

นิทรรศการโครงการหมู่บ้านศิลปะเพื่อมวลมนุษย์ (Art for All Village)

โรงเรียนศิลปะสำหรับผู้พิการ


อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ //www.thaipr.net/nc/readnews.aspx?newsid=20880344AD7A5BB68E371454CAD09389



สุดยอดสารถี และเพื่อน+ผู้ติดตามที่ดีของเรา



ทางเข้าบูธ ASA











ข้อความภายในบูธ ของคณะสถาปัตย์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

เห็นว่าเกี่ยวกับวิชาชีพของเราเลยเก็บภาพไว้


What, again, is the work of the landscape architect ?

It's Believed that the lifetime goal and work of the landscape architect is to help bring people, the things they build, their communities, their cities-and thus their lives-into hamony with the living Earth.

John Ormsbee Simonds, 1961

อะไรที่เรียกว่า "งานของภูมิสถาปนิก" ?
"อาจกล่าวได้ว่า เป้าหมายในชีวิตและงานของภูมิสถาปนิก คือ การช่วยนำผู้คน สิ่งที่เขาได้สร้างขึ้น ชุมชน เมือง และแม้กระทั่งชีวิตของพวกเขาเหล่านั้น เข้ามาสู่ความสอดคล้องกลมกลืน กับโลกที่พวกเขาดำรงอยู่"

จอห์น ออร์มสบี้ ไซมอนด์ส, 1961


เมื่อวานที่ไปถ่ายรูปน้อยมากเป็นประวัติการณ์ เพราะปีนี้

การเดินในงานมีจุดมุ่งหมายค่อนข้างชัดเจน คือมาดูนิทรรศการ

แล้วก็มาเก็บโบรชัวร์วัสดุ สำหรับเอาไปใช้ระบุในรายการวัสดุก่อสร้าง

เวลาที่จะทำโปรเจกท์ส่งอาจารย์ ก็เลยเก็บโบรชัวร์กันเป็นที่สนุกสนาน

อีกอย่างบูธปีนี้ตกแต่งไม่ค่อยฟู่ฟ่าเท่าไหร่ ไม่ค่อยมีบูธไหนโดดเด่น

อาจจะเพราะพิษเศรษฐกิจแบบนี้ด้วยกระมัง


จะเน้นตัวผลิตภัณฑ์ การเข้าถึงลูกค้า แล้วก็การลดแลกแจกแถม

บริการส่งรายการวัสดุอัพเดทให้ลูกค้าหลังจากงานนี้มากกว่า

เราเลยลงชื่อรับรายการวัสดุไปหลายบริษัท ส่วนใหญ่จะเป็นพวก

กระเบื้อง หิน ไม้แท้ ไม้เทียม วัสดุนอกอาคารทั้งหลาย


แถมมีเพื่อนสุดประเสริฐที่เป็นทั้งสารถี แล้วก็เด็กวัด

(คำนี้แฮมบัญญัติเอง) ที่คอยรับโบรชัวร์ที่เราดูและสอบถาม

เจ้าหน้าที่ที่บูธจนพอใจแล้วมาถือไว้ ด้วยกระแสต้านโลกร้อน

ในปีนี้ทำให้ไม่ค่อยมีบูธไหนแจกถุง แฮมก็เลยต้องแบก

เอกสารปึกใหญ่ไปตลอดงาน ให้เรามีมือถ่ายภาพได้ถนัด

ขอบพระคุณอย่างสูงขอรับ คุณเพื่อนผู้มีพระคุณ


แฮมเองก็สนใจวัสดุ เทคโนโลยีหลายอย่างในงานเหมือนกัน

เห็นว่าเผื่อพ่อจะใช้ เก็บโบรชัวร์ แล้วก็ตัวอย่างของไปหลายชิ้น

แต่มีบูธที่เรามีความชอบตรงกัน แล้วอยากจะซื้อก็คือ

สวิตช์ไฟแบบ ใช้กับรีโมทอะไรก็ได้ในบ้าน ซื้อแค่ตัวสวิตช์ไปติดตั้ง

แทนสวิตช์เดิม ใช้รีโมทอะไรก็ได้ที่มีที่บ้าน ทั้งรีโมททีวี

รถยนต์ พัดลม แอร์ นำมาตั้งค่าเลือกปุ่มกับตัวสวิตช์นครั้งแรก

หลังจากนั้นก็ใช้เปิดปิดไฟได้ตามต้องการ เหมาะกับการเปิดปิดไฟ

นอกบ้าน โดยเจ้าของบ้านไม่ต้องออกมาเสี่ยงอันตรายยามค่ำคืน


หรือไฟบันได อะไรต่างๆ มันดีตรงใช้รีโมทอะไรก็ได้นี่แหละ

ที่สำคัญจากราคาอันละ 800 บาท ลดเหลือ สองอัน 900

เราก็ซื้อสองอันสิคะ แบ่งคนละอัน ในบูธนั้นยังมีของเล่นน่าสนุก

อีกหลายอย่างที่คุณชายแฮมเธออยากได้ไปซะหมด

อย่างคีย์การ์ดเวลาเข้าบ้าน Video Call ที่เวลาคนมาบ้าน

จะโทรเข้าบ้าน คนที่รับโทรศัพท์จะเห็นภาพเคลื่อนไหวของคนข้างนอกด้วย


หลังจากแบกโบรชัวร์มานานสุดท้ายเราก็ไปได้ถุงกระดาษมาจาก

บูธ SHERA ตอบคำถามได้แก้วน้ำมาอีกด้วยแหนะ ยังไม่รู้

ว่าข้างในเป็นยังไง ยังไม่ได้แกะกล่องดูเลย กระเป๋าที่แจกก็สวยมาก

แต่เราไม่ได้เพราะไม่มีของที่เค้าต้องการตอนเล่นเกม อย่างแหวนที่

นิ้วนางข้างซ้าย หรือเหรียญสองบาทสองเหรียญ เราอยากได้

กระเป๋่าใจจะขาด เพราะพอแฮมถือถุงมาได้แป๊บเดียว

เชือกผูกถึงก็ขาด เพราะรับน้ำหนักเอกสารกระดาษจำนวนมากไม่ไหว


แต่แฮมได้ไปยืนเหล่สาวๆ ที่บูธ ซึ่งแฮมบอกว่าหน้าเหมือน

คนเชคอินของการบินไทย ที่สุวรรณภูมิ


กลับถึงหอโดยปลอดภัยตอนสี่ทุ่ม วันนี้วันเกิดเพื่อนอีกแล้ว

พัชรา หรือกวาง ผู้บ่นมาทุกปีว่าไม่มีใครจำวันเกิดได้

เพราะคนไปให้ความสำคัญกับวันแรงงานกันหมด

เอ๊า...แกคิดว่าวันไหนมันสำคัญกว่ากันล่ะ แต่เราก็ไม่ลืมหรอก

ส่งเมสเสจไปอวยพร และได้คำขอบคุณน่ารักๆ กลับมา


วันนี้มีประชุมรับน้องที่คณะ ต้องรีบออกไปเป็นการด่วน

บ่ายอาจจะไปงานสถาปนิกอีก ยังถ่ายรูปไม่จุใจเลย

คราวนี้ชวนสาวๆ ไปดีกว่า นายแฮมขี้อายเกิ๊น ไม่ยอมเป็นนายแบบให้เลย

งานจัดถึงวันอาทิตย์นี้เป็นวันสุดท้ายนะคะ

Create Date : 02 พฤษภาคม 2552		10 comments
Last Update : 2 พฤษภาคม 2552 9:48:53 น.
Counter : 876 Pageviews.
Share Tweet