I will Miss You

เมื่อคืน ได้คุยกับเพื่อนเก่า เป็นเพื่อนที่เป็นเพื่อนที่นานที่สุด คือรู้จักกันตั้งแต่อนุบาล 1 ก่อนจะเรียนด้วยกันมาเรื่อยๆ จนแยกกันตอนเรียนมหา'ลัย เพราะเธอจะเป็นหมอ แต่เราไม่เป็น เรากลัวเลือด เรากลัวเราจะไปทำใครตาย เรามาบังเอิญเจอกันใน msn กี่ปีแล้วนะที่ไม่ได้เจอกัน เป็น 10 กว่าปีแล้วมั้ง

ตอนแรก ว่าพอทางพันทิป update blog แล้วเข้าได้แล้วจะมาเขียนเรื่องนี้ เพราะเป็นความทรงจำที่เรียกได้ว่าเก่าที่สุด แต่กลับเขียนไม่ออก ทั้งๆ ที่เมื่อคืนคิดออกเป็นเรื่องเป็นราว เพราะเมื่อเช้ามีแผ่นดินไหว เมื่อกี้เลยโทรกลับไปที่บ้าน เช็คว่ามีใครเป็นอะไรหรือเปล่า ดีใจ ที่คุณแม่ว่าไม่มีใครเป็นอะไรจากแผ่นดินไหว แต่แล้ว คุณแม่ก็เงียบไป คุณแม่บอกว่า มีเรื่องไม่ดีจะบอก ขอบอกได้มั้ย ... เราก็เตรียมใจไว้ อาจจะเป็นใครไม่สบาย คุณย่าหรือเปล่า คุณย่าไม่ค่อยแข็งแรง หรือจะเป็นคุณพ่อ เห็นสั่งยา ถามเรื่องอุปกรณ์การแพทย์มามากเป็นพิเศษ หรือใครเข้าโรงพยาบาล ... พี่ปอมตายแล้วนะลูก แล้วคุณแม่ก็ร้องไห้

พี่ปอมกับเรา ไม่ได้เป็นพี่น้องแท้ๆ กันหรอก เรารู้จักกันเพราะคุณพ่อพี่ปอม เป็นเพื่อนสนิทกับคุณแม่เรา เรามารู้จักกันตอนโต ตอนตามผู้ใหญ่ไปสัมมนาที่ญี่ปุ่นด้วยกัน เราดีใจ ที่มีพี่ปอมไปด้วย ไปไหนเป็นกลุ่มแล้วมีผู้ชายอยู่ด้วย สร้างความอุ่นใจเป็นพิเศษ พี่ปอมที่เรารู้จัก เป็นคนดี ที่กำลังมีอนาคต เพิ่งเรียนจบแท้ๆ คุณแม่บอกว่า สาเหตุคลุมเครือ เราฟังเรื่องแล้วได้แต่หวังว่า พี่ปอมคงไม่ได้ทรมานนาน ขอให้สลบไม่รู้เรื่องแล้วผ่านไปเลย (แต่ทำไม ต้องเป็นพี่ปอมด้วย)

ที่เสียใจคือ เรายังไม่ได้ไปร่วมงานยินดีอะไรของพี่ปอมเลย งานรับปริญญาเรา พี่ปอมมา มาทั้งครอบครัวเลยด้วย มาร่วมงานเรา อยู่เป็นเพื่อนเราตั้งนาน ทั้งๆ ที่ งานรับปริญญาพี่ปอมเราไม่ได้ไป ได้แต่โทรไป กะว่า พอพี่ปอมรับปริญญาโท วิศวะปีนี้ เราจะไป แต่แล้ว เราก็ไม่ได้กลับ เรายังคุยกันอยู่เลยว่า เรากลับไปจะไปเลี้ยงใหญ่กัน แต่แล้ว เราก็คงกลับไปไม่ทัน เราไม่ได้เจอพี่ปอมอีกเลยหลังจากงานรับปริญญาน้องสาวพี่ปอม พี่ปอม เราเสียใจ ที่งานศพพี่เราคงไปร่วมไม่ได้อีก แต่เรารู้ว่าพี่ต้องมีความสุขอยู่แน่ๆ พี่คอยก่อนนะ แล้วเราจะพยายามทำดี แล้วเราจะได้พบกันอีก แล้วพี่ไม่ต้องเป็นห่วงคนทางนี้ เราและครอบครัวของเรา จะช่วยดูแลเอง น้องสาวพี่ ก็โตเป็นผู้ใหญ่คอยดูแลคุณพ่อพี่ได้แล้วนะ พี่ไม่ต้องห่วง พี่อยู่สบาย สบาย บนนั้นก็พอ

หลับให้สบายนะคะพี่ชาย หรือถ้าพี่ตื่นขึ้นมา ก็ส่งแรงใจลงมาให้ทุกคนสู้บนโลกใบนี้ต่อไปนะคะ เพื่อว่าสักวันเราจะได้เจอกันอีก

แด่พี่ชายที่ลูกคนเดียวอย่างโกโก้ไม่เคยมี



บันทึก คืนวันที่ 28 มีนาคม 2005 ตามเวลา Pacific Time
รำลึก คืนวันที่ 26 มีนาคม 2005 ตามเวลาประเทศไทย

Create Date : 29 มีนาคม 2548 Last Update : 11 กันยายน 2548 5:25:08 น. Counter : 345 Pageviews.		8 comments
Share Tweet