เดียร์ มายลอร์ด...03

เดียร์ มายลอร์ด

ฉันได้รับของกำนัลจากท่านแล้วค่ะ เป็นนกที่สวยมาก ฉันให้คนเอาไปทำเป็นเข็มกลัด มันเข้ากันได้ดีกับผ้าสีเข้มซึ่งใส่สบายในใบไม้ร่วง

อ่านจากหนังสือเขาบอกว่าโดเนวิลล์เป็นดินแดนที่หนาวเย็นมาก แม้ว่าจะเป็นฤดูร้อนก็ตามทุกฤดูภูเขาจะยังปกคลุมด้วยหิมะ

ฉันจึงทอเสื้อหนาวมาเพิ่มให้ค่ะ หวังว่าท่านคงจะชอบ ฤดูร้อนปีนี้มีผลไม้ในพื้นที่ของเราออกผลผลิตเยอะเชียวค่ะ

ทางสมุหบัญชีแนะนำให้ฉันเก็บผลผลิตค่าเช่าพื้นที่เพิ่ม แต่ฉันอยากขอความเห็นของท่านก่อนค่ะ

ปีนี้ชาวไร่ชาวนาที่เช่าที่ของเขาเพิ่งได้รับผลผลิตดีๆทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใส คงไม่ยุติธรรมนักที่เราจะไปขอปันสิ่งที่เขาลงแรงเพิ่มขึ้นอีก

ฉันเห็นว่าค่าเช่าที่นาที่เราได้ตอนนี้สามารถเลี้ยงผู้คนได้ถึงฤดูร้อนปีหน้าได้สบายๆ
แต่อย่างไรก็ตามการตัดสินใจขั้นสุดท้ายจะเป็นการตัดสินใจของท่านค่ะมายลอร์ด

ขอพระเจ้าจงอวยพรให้ท่านมีชัยในการรบครั้งนี้

เฟรยา



เดวิสยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวเมื่ออ่านจดหมายฉบับนี้ ไม่เสียแรงที่เขาอุตส่าห์นั่งแกะสลักไม้เป็นสี่เหลี่ยมเล็กๆตรงกลางเป็นรูปนก
ของขวัญชิ้นแรกที่เขาให้กับหล่อน

‘ช่างเป็นของขวัญที่แลดูอัตคัดอะไรเช่นนี้’
ริชาร์ดเย้า


‘ใช่ เดวิสท่านน่าจะให้คนไปซื้อของที่สวยงามกว่านี้ให้นาง อย่างเช่นผ้าไหมจากตะวันออก น้ำหอมกลิ่นรัญจวนใจจากเปอร์เซียหรือไม่ก็ชุดสวยๆ จากร้านในเมืองหลวง’
เฮนรี่เสนอแนะ

เขาไม่ตอบอะไรแต่มือยังสาละวันอยู่กับการแกะสลักไม้อยู่
เดวิสคิดว่าเฟรยา...ภรรยาเขา นางชอบอะไรเรียบๆ อย่างเช่นต้นไม้หรือก็หนังสือมากกว่า
เพราะเนื้อหาในจดหมายที่นางเขียนมามีแต่เรื่องพวกนี้


นางบรรยายเสียจนเขาแทบจะเห็นภาพคฤหาสน์ทุกฤดู
พอๆ กับที่สมุห์บัญชีเขียนมาบ่นเรื่องนิสัยแปลกๆของนาง เฟรยาไม่ให้เก็บค่าเช่าไร่นาเพิ่ม แถมบางครั้งยังมียารักษาโรคหรือไม่เก็บค่าเช่าเมื่อคนทำงานป่วยอีก


‘นางช่างโง่เง่าเสียจริง’
สมุหบัญชีบริภาษนางผ่านมาทางตัวอักษร เดวิสคิดว่าเรื่องพวกนี้ไม่ได้โง่เง่าเลย เจ้าสมุห์บัญชีเป็นคนโลภเขารู้...

แต่เนื่องจากทำงานด้วยกันมานานตั้งแต่รุ่นพ่อของเขาชายหนุ่มจึงไม่อยากถือโทษ ถ้าไล่สมุห์บัญชีออกเขาคงต้องหาคนมาทำงานใหม่อีก
เดวิสไม่ชอบอะไรที่วุ่นวายโดยเฉพาะเวลาที่เขาอยู่ในสนามรบเช่นนี้


“นายท่านขอรับมีจดหมายครับ”
กุสตาฟโค้งศรีษะรายงานปลุกเขาจากภวังค์ ชายหนุ่มจึงรีบเก็บจดหมายจากเฟรยาใส่กล่องเครื่องเขียนอันเดิม
“จากเลดี้เจเนเวียขอรับ”
เขาชะงักไปทันทีเมื่อได้ยินชื่อนี้


เดียร์ มายลอร์ด

ท่านช่างเป็นผู้ชายที่ใจร้าย ...ใจร้ายที่สุด ไร้ซึ่งความซื่อสัตย์

เฟรยาชะงักปากกาขนนกน้ำตาของหล่อนพรั่งพรูลงบนกระดาษเขียนจดหมาย
ทำให้หมึกเลอะเลือนจนอ่านเนื้อความในจดหมายไม่ออก
มือบางขยำกระดาษแล้วปาใส่ถังขยะ


‘ฉันเหนื่อยกับการเขียนจดหมายตอบเดวิสจัง’
เลดี้เจเนเวียบอกหล่อนยิ้มๆ เมื่อเจอกันในร้านขายหนังสือ นางเป็นหญิงสาวผมสีบลอนด์ที่งดงาม ยามเยื้องกายได้แต่กลิ่นหอมของเครื่องประทินผิวชั้นดี

‘ว่างๆ ก็เอาจดหมายสามีท่านไปตอบบ้างสิคะเลดี้แห่งซอมเมอร์เซ็ท เขาเขียนมาตั้งสามหน้ากระดาษเชียวนะ’
ใบหน้าสวยของคนพูดยิ้มแย้ม ยิ่งคิดเฟรยาก็ยิ่งน้ำตาจะไหล


คนในสนามรบนั้นหล่อนรู้อยู่หรอกว่าได้หล่อนมาอย่างไม่เต็มใจ
ได้หล่อนเพราะฤทธิ์สุรา

คำปฏิญาณในคืนแต่งงานต่อหน้าบาทหลวงว่าจะซื่อสัตย์ ดูแลกันไปไม่ว่ายามทุกข์หรือสุขจนกว่าความตายจะพรากจากนั้น
...ไม่มีความหมาย
เขาไม่มีเยื่อใยกับหล่อนแม้เพียงสักนิด จดหมายที่เขียนตอบก็พอเป็นพิธีเท่านั้น


พอข่าวออกมาว่าเลดี้เจเนเวียถอนหมั้นกับองค์ชายรัชทายาทเขาก็คงจะรีบเขียนจดหมายหาหญิงงามผู้สูงศักดิ์

เฟรยากรีดน้ำตาตัวเองที่ดูเหมือนจะไหลมาอย่างไม่มีวันหมด
หล่อนมาทีหลัง...หล่อนมาทีหลัง
หญิงสาวรู้สึกเหมือนได้ยินประโยคนี้พร่ำเตือนใจไปทั่วอณูอากาศ ยามคิดถึงเขา


“นายท่านขอรับมีจดหมายมาขอรับ”
เดวิสหูผึ่งทันทีเมื่อกลับมาค่ายที่พัก กุสตาฟบอกด้วยใบหน้านิ่งเฉย ขณะที่ริชาร์ดและเฮนรี่ลอบยิ้มกับอาการของดยุคหนุ่ม
“จดหมายจากเลดี้เจเนเวีย”
พอให้ยินชื่อเจ้าของจดหมายใจของเดวิสก็ห่อเหี่ยวในทันใด


“มีแค่ฉบับเดียวรึกุสตาฟ มีจดหมายของข้าหรือมีจดหมายจากคฤหาสถ์ซอมเมอร์เซ็ทอีกหรือไม่”
เฮนรี่จงใจยั่วล้อ เพราะเข้าใจอาการชะเง้อคอรอจดหมายของดยุคหนุ่มดี
“ไม่ขอรับ จดหมายมีแค่นี้”


เดวิสแทบไม่อยากเปิดอ่านจดหมายของอดีตคนรักเก่าเลย เจเนเวียพร่ำพรรณนาถึงแต่ความรักที่มีต่อเขา และกล่าวโทษตัวเองหลงผิดไปสนใจชายอื่น
จดหมายที่ใช้ถ้อยคำสลักสลวยราวกับบทละคร

หากเป็นเมื่อก่อนชายหนุ่มคงรีบเขียนตอบด้วยถ้อยคำที่หวานล้ำ
ทว่าวันนี้เขากลับอ่านแล้วรู้สึกเฉยๆ ที่เจเนเวียเขียนถึงคือชายสูงศักดิ์ที่ดำรงตำแหน่งดยุคแห่งซอมเมอร์เซ็ทต่างหาก

นางพลาดหวังถูกองค์ชายรัชทายาทถอนหมั้นจึงกลับมาหาเขา หลังจากถูกตัดสัมพันธ์ด้วยเหตุผลว่าตำแหน่งด้อยกว่าคู่แข่งความรัก


เดวิสเคยคร่ำครวญดื่มเหล้าเมามายเพื่อให้ลืมนาง วันนี้เขาไม่หลงไปในความรักและคำหวานจอมปลอมของนางแล้ว

เจเนเวียต้องการแค่ชีวิตที่สุขสบายและอำนาจยศศักดิ์ที่เขามี นางไม่ผิดที่จะคิดอย่างนี้
และเขาก็ไม่ผิดเช่นกันที่จะเลิกรักนาง

แต่ว่าตอนนี้เขากำลังแปลกใจอยู่ที่เฟรยาไม่เขียนจดหมายมาหา

หล่อนเป็นอะไรไปไม่สบายหรือเปล่า หรือมีเรื่องร้ายเกิดขึ้นที่คฤหาสน์


“ทุกคนที่คฤหาสน์สบายดีขอรับนายท่าน”
กุสตาฟบอกเมื่อเขาเปรยๆให้คนรับใช้สนิทเขียนจดหมายไปถามไถ่ข่าวคราวที่คฤหาสน์เสียบ้าง
“ไม่ใช่ทุกคนกุสตาฟ ท่านดยุคหมายถึงอีกคนหนึ่ง”
ริชาร์ดป้องปากล้อเลียนโดยที่มีเฮนรี่เป็นลูกคู่ เขาขบฟันกรอดๆฉุนเฉียวที่เพื่อนเห็นเป็นเรื่องสนุก


“ถ้าท่านหมายถึง...คนที่เขียนจดหมายมาให้ท่านอยู่บ่อยๆละก็ตอนนี้นางกำลังเรียนเรื่องยาสมุนไพร”
คนรับใช้สนิทเลือกที่จะเลี่ยงไม่เรียกหล่อนว่านางทาส เพราะเขาอ่านกิริยาของเจ้านายออกเมื่อยามอ่านจดหมาย ว่าหล่อนนั้นมีความสำคัญเพียงใด
“คนรับใช้อื่นบอกว่านางกำลังทดลองปลูกพืชสมุนไพรของตะวันออกอยู่ขอรับ”

“ว้าว!ดีจริง เขาว่ากันว่าทางตะวันออกโดยเฉพาะพวกเปอร์เซีย มียาเสน่ห์แล้วก็พืชประหลาดมากมาย”
เฮนรี่ร้อง


“เจ้าอย่าพูดถึงพวกต่างศาสนาเช่นนั้นสิ”
ริชาร์ดเอ็ด เอิร์ลแห่งนอร์ทธัมเบอร์แลนด์เป็นผู้ยึดมั่นในคริสจักรเป็นอย่างยิ่ง
“การกระทำนอกรีตเช่นเป็นแม่มดหมอผี ต้องโดนลงโทษ พวกต่างศาสนานั่นป่าเถื่อนจะตาย”
เดวิสและเฮนรี่มองตากัน เรื่องความเชื่อและศาสนานี่เป็นเรื่องส่วนบุคคลที่ต่างฝ่ายจะไม่ก้าวก่ายกัน

แม้พวกเขาจะไม่เห็นด้วยกับการล่าแม่มดอย่างบ้าคลั่งก็ตาม ทำอย่างไรได้เล่าในเมื่อคริสจักรมีอำนาจเหนืออาณาจักร


แผ่นดินนี้พวกบาทหลวงประกาศกันปาวๆ ว่าเป็นของพระผู้เป็นเจ้า แล้วเจ้าพวกบาทหลวงพวกนั้นกลับอยู่ในโบสถ์อันอบอุ่น
พร่ำวิงวอนขอพรจากพระเจ้าใกล้กับแก้วเหล้าองุ่น ขณะที่ปล่อยให้พวกเขามารบในดินแดนอันหนาวเย็นเพื่อแผ่นดินเกิด

เดวิสรู้ว่าความคิดเขาช่างนอกคอก หากพ่อแม่ยังอยู่ท่านคงบริภาษว่าเขาหัวแข็งเป็นแน่ ประเทศนี้อ่อนแอเกินไป
กษัติย์เป็นเพียงหุ่นเชิดจากเจ้าพวกคนขี้ขลาดในศาสนจักรที่ใช้อาวุธที่ชื่อว่าความเชื่อเป็นเครื่องมือ


“นี่แน่ะเดวิส หากนางไม่เขียนจดหมายหาท่าน ท่านก็เขียนจดหมายหานางเสียเองสิ”
เฮนรี่แนะ ดยุคหนุ่มทำหน้าเหยเก
“เจ้าจะให้ข้าเขียนอะไรล่ะเฮนรี่ ถ้าไม่มีธุระอันใดกับนางเสียหน่อย”
กระนั้นคนพูดก็ยังปากแข็ง ชายหนุ่มทั้งหลายที่ยืนอยู่ในเต็นท์แห่งนี้รู้ดีอยู่แล้วว่าท่านดยุคชะเง้อคอรอจดหมายจากภรรยาขนาดไหน


“นางก็เขียนมาหาท่านด้วยธุระเรื่องต้นแอ๊ปเปิ้ล อากาศในฤดูร้อน เสื้อขนสัตว์ ท่านก็เขียนตอบไปอย่างนั้นเหมือนกันสิ”
มาควิสแห่งมองตาคิวหลิ่วตาให้เพื่อน

“หรือเจ้าจะเขียนคำสั้นๆ แต่กินความหมายแบบ‘ข้ารักเจ้า’ก็ได้นะ รับรองนางจะดีใจมาก”
ริชาร์ดผสมโรง

ดยุคแห่งซอมเมอร์เซ็ทแลไปยังหุบเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะและอากาศหนาวเย็น
ร่างสูงนิ่งคิดอย่างว้าวุ่น...แล้วเขาจะเขียนอะไรถึงหล่อนดีล่ะ
โธ่เอ๊ย...คนอย่างเขาจรดปากกาวางแผนการรบพิชิตศึกมาเป็นสิบๆครั้ง
แต่คราวนี้แค่กระดาษหนึ่งแผ่น ปากกาขนนกหนึ่งด้าม
กลับทำให้เหงื่อกาฬไหลท่วมทั้งๆที่อากาศเย็นยะเยือก

การเขียนจดหมายให้ภรรยาที่ตัวเองจำใบหน้าไม่ได้นี่ช่างยากกว่าการออกรบครั้งไหนๆเสียจริง


เดียร์ เฟรยา

อากาศที่โดเนวิลล์ค่อนข้างจะหนาว แต่ไม่เป็นไรสำหรับทหารอย่างข้า
วันนี้ข้ากินซุปมันฝรั่ง รสชาติแย่แต่ก็พอทนกินได้ อากาศที่เมืองหลวงแม้จะเป็นฤดูร้อนแต่เจ้าก็ควรักษาสุขภาพด้วย

เดวิส


เฟรยาอ่านจดหมายแล้วก็เอามือปิดปาก หล่อนไล่สายตาซ้ำไปซ้ำมาที่บรรทัดสุดท้ายของจดหมาย
เขาเขียนมาว่ารักษาสุขภาพ
ท่านดยุคที่ตอบจดหมายไม่เกินสองบรรทัดแสดงความห่วงใยหล่อน

เฟรยาน้ำตารื้นโดยไม่รู้ตัว ถึงแม้เขาจะรักใคร่เสน่หาอยู่กับเลดี้เจเนเวีย เขียนจดหมายโต้ตอบกันยาวสามสี่หน้า
แต่สำหรับหล่อนแล้วแค่นี้ก็เพียงพอ เฟรยาพับจดหมายมาแนบหัวใจ หวังว่าความห่วงใยที่ผ่านตัวอักษรนั้นจะแผ่อุ่นมายังใจของหล่อนบ้าง

เศษเสี้ยวความกรุณาที่เขาเขียนมาให้หล่อน เท่านี้ก็ทำให้เฟรยาเก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดี ก่อนที่เขาจะกลับมา


เพราะเมื่อเวลานั้นมาถึง ท่านดยุคคงจะแต่งงานกับเลดี้คนงาม เฟรยาคงจะต้องไปจากที่นี่
เฉพาะเวลาอ่านจดหมายเท่านั้นที่เฟรยาจะกลายเป็น‘เฟรยาที่รัก’(Dear Freya)ของเขา

เหมือนกับที่เขาจะเป็น‘สามีที่รัก’(Dear My Lord)ของหล่อน เฟรยาและเขาจะเป็น...ที่รัก(Dear)ของกันและกันผ่านทางจดหมาย
ในโลกแห่งอักษรเท่านั้นที่เขาจะเป็นของหล่อนเท่านั้น...จริงๆ


เดียร์ มายลอร์ด

ฉันขอโทษค่ะที่ไม่ได้เขียนจดหมายถึงท่านเสียนาน ตอนนี้ฉันกำลังวางแผนกับชาวนาในพื้นที่ของท่านทำการเกษตรอยู่ค่ะ
พื้นที่ๆมีอยู่กว้างไกลเหลือเกิน ฉันอยากให้พวกเขาปลูกผลไม้หรือพืชผลที่เป็นอาหารไว้มากๆ ฤดูหนาวที่จะมาถึงเราจะได้อยู่อย่างสบาย

ผลผลิตบางส่วนเราจะส่งเข้าหลวงเพื่อให้เป็นเสบียงกับทหารผู้กล้าอย่างพวกท่าน พร้อมกับจดหมายฉบับนี้ฉันได้ส่งของกำนัลมาให้ด้วยค่ะ
เหล้าทำเองจากฝีมือของฉัน

บังเอิญฉันไปตลาดแล้วเจอกับคนขายเหล้าที่ชื่อเลโอ
เขาบ่นคิดถึงท่านและเล่าให้ฟังว่าท่านชอบเหล้าจากรัสเซียที่ชื่อว่าว๊อดก้ามาก เลโอบอกว่าที่โดเนวิลล์อากาศหนาว
การดื่มเหล้ารสแรงจะทำให้ร่างกายอบอุ่น เขายังใจดีแสนวิธีปรุงสุราให้ได้รสวิเศษกับฉันด้วย

แต่ละสูตรน่าเสียวไส้ทั้งนั้นเลยค่ะ อย่างเช่น เหล้างูพิษ เหล้าแมงป่อง เลโอเล่าว่าสูตรนี้เป็นสูตรที่พวกโจรสลัดดื่มแล้วมีกำลังวังชา
สุดท้ายแล้วฉันจึงซื้อแค่เพียงว๊อดก้ามาเท่านั้น

หลังจากนั้นฉันจึงหาผลไม้อบแห้งที่อ่านเจอในหนังสือว่ามีฤทธิ์ดีกับร่างกายมาปรุงใส่ในว๊อดก้าเพิ่มค่ะ

ส่วนเจ้าพืชประหลาดที่มีรูปร่างเหมือนคนที่ท่านเห็นในขวดนั้นชื่อว่าโสม เป็นพืชประหลาดที่คนขายบอกว่าเป็นยาอายุวัฒนะของชาวตะวันออก
ฉันเทียบรูปกับหนังสือสมุนไพรของเปอร์เซียดูเขาก็เขียนไว้ว่ามีฤทธิ์บำรุงร่างกายเช่นกัน จึงลองนำมาใส่ในเหล้าให้ท่านลิ้มรสค่ะ

หวังว่าเหล้านี้จะช่วยบรรเทาความหนาวเหน็บให้ท่านได้ไม่มากก็น้อย

รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

เฟรยา


เดวิสอ่านจดหมายด้วยใบหน้าแย้มยิ้มเป็นรอบที่สิบสอง บนโต๊ะข้างข้อศอกเขาเป็นแก้วใส่เหล้าที่หล่อนส่งมาให้

‘เหล้าประหลาดน่าเดวิส ผู้หญิงคนนั้นเคืองเจ้าเหรืออย่างไรจึงส่งเหล้าดองสิ่งของน่าขยะแขยงอย่างนี้มาให้เจ้า’
ริชาร์ดอุทานทันทีเมื่อเห็นขวดเหล้าและพืชประหลาดที่ดองอยู่ข้างใน
‘นี่เป็นพืชบำรุงกำลังของชาวตะวันออก เขาเรียกกันว่าโสม’
ดยุคหนุ่มตอบเพื่อนเบาๆเขาไม่ยอมให้เพื่อนอ่านจดหมายจากหล่อนตามเคย


‘พืชของพวกนอกรีต ภรรยาของเจ้านี่ยังไงกันนะทำอะไรประหลาดๆ คงไม่แคล้วโดนหาว่าเป็นแม่มด’
ริชาร์ดยังอุทานไม่เลิกแม้เฮนรี่จะถลึงตาเป็นเชิงปรามแล้วก็ตาม

‘นางไม่ใช่แม่หมดหรอก นางเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา’
เดวิสเถียงแทนหล่อน เขาไม่ชอบใจที่มีคนมาว่าเฟรยาในทางเสียๆ หายๆ รวมถึงที่เจเนเวียเขียนมาเล่าว่านางทำตัวราวกับสาวชาวบ้าน
ไปช่วยพวกชาวนาปลูกพืช


‘นางทำให้ท่านเสียเกียรติ เพราะอย่างไรเสียตอนนี้นางก็ได้ชื่อเป็นภรรยาท่าน ควรทำตัวให้เป็นที่เคารพไม่ใช่ไปเกลือกกลั้วยิ้มหัวกับชาวนาแบบนั้น’
เจเนเวียวิจารณ์ เขาอ่านแล้วกลับรู้สึกอยากเห็นเฟรยาเหลือเกิน

นางจะยิ้มแย้มได้สวยขนาดไหนเหนอ ดีแล้วที่นางเข้าได้กับทุกคน
เพราะบางเวลาเขาก็ทำตัวเป็นดยุคที่ไม่น่าเคารพสักเท่าไหร่

ยามใดที่เดวิสดื่มว๊อดก้าฝีมือเฟรยา
เขาจะรู้สึกถึงความร้อนที่แล่นผ่านลำคอลงไปยังกระเพาะ แล้วกลับมาวนเวียนอ้อยอิ่งอุ่นอยู่ที่หัวใจ


แปลกที่รสเหล้ากลับไม่ร้อนแรงเลย...ออกจะเจือความหวานเสียด้วยซ้ำ เดวิสตอบไม่ได้เหมือนว่าความหวานนี้มาจากไหน
จากรสจริงของเหล้าหรือจากความคิดคำนึงถึงเฟรยากันแน่


เดียร์ เดวิส

ข้ามีเรื่องไม่สบายใจจะเล่าให้ท่านฟัง ข้ารู้ว่าอาจจะเป็นการเสียมารยาทที่ไปยุ่งกับเรื่องในครอบครัวของท่าน

แต่ท่านรู้ไหมตอนนี้องค์ชายรัชทายาทมีใจปฏิพัทธ์ภรรยาของท่าน ข้าไม่ได้ใส่ความเลย
เลดี้แคทเทอรีนญาติผู้น้องของท่านลอ์ดเนวิลล์สหายของท่านเป็นพยาน เพราะเราเห็นทั้งสองไปซื้อหนังสือด้วยกัน เดินตลาด

ซ้ำนางยังขี่ม้าพาองค์ชายรัชทายาทชมอาณาเขตคฤหาสถ์ของท่าน หัวร่อต่อกระซิก องค์ชายรัชทายาทยังเขียนจดหมายถึงนางด้วย

จิตใจของนางทำด้วยอะไรหนอ ขณะที่ท่านกำลังอยู่แนวหน้ารบเพื่อบ้านเมือง นางกลับมีความสุขหัวเราะต่อกระซิกกับชายอื่น
โถ่เอ๋ย! เดวิสที่น่าสงสาร

ด้วยรักและปรารถนาดี

เจเนเวีย


ดยุคแห่งซอมเมอร์เซ็ทที่สามอ่านจดหมายจากอดีตหญิงที่เคยรักแล้วก็ขยำจดหมายเป็นก้อนกลม ก่อนที่จะปาทิ้งอย่างแรง
“กุสตาฟ!”
เขาเรียกข้ารับใช้คนสนิทเสียงดังลั่น กุสตาฟเข้ามาในทันใด ข้ารับใช้มีใบหน้านิ่งเฉยแต่ใจกลับเสียววูบ เพราะเจ้านายมีใบหน้าทะมึงทึงโกรธเกรี้ยวราวกับพร้อมจะตัดศีรษะคนได้

“เตรียมม้าเร็วข้าจะให้ไปส่งจดหมายด่วนที่คฤหาสน์ของข้า ย้ำให้เฟรยาตอบจดหมายกลับมาโดยเร็ว ถ้าไม่อย่างนั้นม้าเร็วก็ไม่ต้องกลับ!”
ดยุคหนุ่มสั่งเสียงเฉียบขาดลั่นค่าย หลังจากนั้นจึงสะบัดหน้าเดินมานั่งที่โต๊ะเริ่มเขียนจดหมาย...

เดียร์ มายเลดี้

เขาใช้ถ้อยคำที่สามีสูงศักดิ์ใช้เรียกภรรยาของตัวเอง ...เดียร์ มายเลดี้ ...ภรรยาสุดที่รักของเขา!

+++++++++++++++

Create Date : 15 มีนาคม 2553		3 comments
Last Update : 15 มีนาคม 2553 18:51:23 น.
Counter : 531 Pageviews.
Share Tweet