เด็กผู้หญิงตัวกลม หัวฟูนิดๆมาในชุดเสื้อนิสิตสีขาวสะอาดตาที่เพิ่งถอยมันมาหมาดๆกับกระโปรงทรงเอสีเทา กับรองเท้าสีดำสนิท นี่คือชุดพิธีการของที่นี่ ใส่แล้วดูแก่ เอ๊ย ดูมีแก่นสารขึ้นมาทันที มาถึง ณ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม มหาวิทยาลัยที่ดูแสนลึกลับตั้งตระหง่านอยู่กลางท้องทุ่งนา ปกคลุมไปด้วยม่านฝุ่นและมีแสงแดดแข่งกันเปล่งแสงต้อนรับนิสิตใหม่อย่างฝนสุดๆ แต่ถ้าหากวันไหนฝนตก ก็จงดึงกระโปรงถอดรองเท้ากันได้เลย มิเช่นนั้นก็ต้องซุกตัวตามตึกเรียนไปก่อนจนกว่าระดับน้ำตามท้องถนนจะลดพอให้เดินไปได้นั่นแหละ


วันแรกของการเริ่มต้นเป็นนิสิตเคมี คือ การมาปฐมนิเทศรวมของมหาวิทยาลัย พอตอนบ่ายก็แยกย้ายกันไปตามคณะ และ แยกกันไปตามสาขาที่สังกัดอยู่ ในวันแรกก็มีการพบปะรุ่นพี่และอาจารย์เพื่อพูดคุยด้วยเรื่องทั่วๆไปและวิชาที่ต้องลงทะเบียนเรียน ซึ่งรุ่นพี่จะนัดแนะน้องปี1เพื่อมาลงทะเบียนเรียนโดยมีพี่ๆคอยช่วยกล่อมมนต์ดำต่างๆให้น้องเกิดอาการหลอนๆก่อนจิ๊ดนึง ช่วงเย็นจนถึงค่ำ ทางมหาวิทยาลัยจะมีพิธีรับขวัญนิสิตใหม่กัน โดยเป็นพิธีบายศรีสุ่ขวัญ (ตามแบบฉบับชาวอีสาน) ซึ่งฝนคุ้นชินพิธีนี้มากๆ


หนึ่งวันจบไปสำหรับพิธีการ ทีนี้ก็จะเป็นการรับน้องมหาวิทยาลัย ซึ่งก็เป็นการสอนนิสิตใหม่ร้องเพลงของสถาบันให้มันกึกก้องดังไปทั่วท้องทุ่ง หุหุ ในระหว่างที่ช่วงเย็นของการเข้าประชุมเชียร์ของมหาวิทยาลัย นิสิตใหม่ทุกคนต่างต้องมีหน้าที่ที่พึงกระทำคือการเรียน แต่ก่อนจะเรียนกันนั้นต้องมีการลงทะเบียนเรียน ซึ่งนำโดยพี่ๆปี2ซะส่วนใหญ่ที่จะมาช่วยน้องๆ ในระหว่างที่พี่แนะนำ (ซึ่งดูๆแล้วเจ๊แกมาบ่นให้ฟังซะมากกว่าแนะนำ) วิชาที่จำเป็นต้องเรียน และวิชาเลือกต่างๆ ซึ่งมีวิชาหนึ่งที่ปี1 เคมีต้องเจอคือ

"Mathematics for Science" คณิตศาสตร์สำหรับวิทยาศาสตร์

ซึ่งจะเรียนกัน2 ตัว พี่ๆก็มาบ่นๆถึงความยากของมัน เป่ามนต์ดำต่างๆเข้าหูน้องพร้อมล้างสมองนิดๆ กำลังใจเริมหดหายไปหน่อยๆ แต่ฝนถือคติที่ว่า เอาเหอะ ชาวบ้านเค้าผ่านได้เราก็ต้องผ่านได้

ช่วงสัปดาห์แรก นิสิตใหม่อย่างเราเป็นเหมือนพวกเกิดมาเพื่อมวลชนสุดๆ อะไรๆก็ปี1นะ มีอะไรก็โยนมันมา ถ้าท่านมีแฟน ก็เล่นเอาเกือบได้เลิกกัน หรือหากมีภาระกิจใดๆก็จงยกเลิกไปก่อนซะ เพราะชีวิตจะต้องสแตนด์บายกับมหาวิทยาลัยตลอดเวลา ซึ่งฝนโชคดีหรือจะโชคร้ายหว่าที่ไม่มีแฟนหรือภาระใดๆทั้งสิ้น ชีวิตอุทิศเพื่อมวลชนได้เต็มที่


หลังจากการผ่านประชุมเชียร์ของมหาวิทยาลัยแล้วก็ต้องประชุมเชียร์ของคณะต่ออีก1อาทิตย์ (สมัยฝนนะ) แต่ทุกวันนี้ก็ลดน้อยลงแล้ว ตอนกลางวันก็ไปเรียน ออกห้องเรียนแบบหลอนๆต้องรีบกลับบ้านมาเปลี่ยนเป็นชุดพละเพื่อไปประชุมเชียร์ต่อ กว่าจะเลิกก็ประมาณสองทุ่มได้ ช่วงนี้ฝนจะกินอิ่มนอนหลับได้ดีมาก เห็นอะไรของอร่อยไปซะหมด ในระหว่างที่เราๆจะต้องทำหน้าที่เพื่อมหาวิทยาลัยแล้ว เพื่อคณะแล้ว เวลาอีกส่วนที่มาเบียดเบียนเวลาการนอนคือทำเพื่อภาควิชา

พี่ๆจะมีการเข้าพบนิสิตใหม่ ตอนแรกๆเค้าจะยังไม่เรียกเราว่า
"น้องปี1"
แต่จะเรียกว่า
"ปี1" คำพูดก็จะพวกผม พวกคุณ ฟังดูห่างเหินชะมัด
การเข้าพบของพี่แต่ละชั้นปี จะต่างสไตล์กัน

อย่างพี่ปี2 เข้า ก็ออกแนวมาบ่นๆดุๆ เสียงดังๆหน่อย ออกแนวตะคอก เอาให้น้องเส้นกระตุกนิดๆ แต่ในห้องนั้นก็ยังพอมีเสียงบ่นเสียงดุตามเรื่อง

อย่างพี่ปี3เข้า อันนี้มาแนวใช้ตาด่า ส่งสายตานี่ถ้าเป็นมีดคงเลือดออกซิบๆ พูดค่อยๆ เนิบๆ นิ่งๆ แอร์เย็นๆ ขนลุกแปลกๆ เอิ๊กๆ เค้าจะชอบให้เราคิดตอบเอง แล้วพอน้องๆตอบไปก็จะโดนว่า คำพูดที่พี่ปี3ใช้ว่าเราประจำคือคำว่า จะพูดจะทำอะไรปรึกษาสมองบ้างไหม

อย่างพี่ปี4 เข้า นี่จะออกแนวมาสอนๆ คือเค้าจะสอนเหมือนเห็นน้องเป็นเด็กๆ พูดให้คิด โน้มน้าว คอยแนะนำ คือออกแนวไม่ดุไม่ว่า แต่พูดมาแต่ละทีทำไมตูรู้สึกผิดจัง ปี4เค้าจะออกแนวผู้ใหญ่ ไม่ขี้บ่นพูดมากเหมือนปี2 ไม่เล่นสงครามประสาทเหมือนปี3 แต่เราจะเชื่อและทำตามอย่างที่ปี4 บอกมากกว่า หุหุ

การเข้าพบน้องก็แล้วแต่พี่จะกำหนด แต่อย่างที่บอกค่ะ ช่วงกลางวันปี1จะเรียน บางทีช่วงเย็นเข้าประชุมเชียร์ เหลือช่วงไหนหละที่จะพบน้องได้ ก็ต้องตอนเช้าไก่ยังไม่ตื่นค่ะ ส่วนใหญ่พีๆจะนัด 6 โมงเช้า ซึ่งเราก็ต้องมาก่อนนะ คือเด็กปี1ส่วนใหญ่จะอยู่หอในกัน มันไม่ลำบากค่ะถ้าจะมาในเวลาดังกล่าว ไม่น่ากลัวอันตรายใดๆ แต่อย่างฝนที่พักบ้าน แล้วต้องขับรถผ่านแม่น้ำชีมามหาวิทยาลัยประมาณตอนตี5 ครึ่งเนี่ยมันก็น่ากลัวอยู่ ต้องทำความเข้าใจกันว่า มหาสารคามเป็นเมืองเล็กๆ สงบมากกว่ากรุงเทพที่เป็นเมืองไม่เคยหลับ
อย่างบางวันก็นัดน้องตอนทุ่มนึงบ้าง สองทุ่มบ้าง แล้วแต่จะมีเวลาช่วงไหนที่จะว่าง เราต้องทำตัวให้ว่างเข้าไว้ จะกลับบ้านไม่ได้(หมายถึงเด็กจังหวัดอื่น) จะไปทำธุระก็ต้องมีเหตุผลพอควร ไม่งั้นถ้าเราหายไปหนึ่งคน อีกร้อยกว่าชีวิตจะวุ่นวาย


ชีวิตปี1 เทอม1 จะอยู่ในระเบียบวินัย ตั้งแต่การแต่งตัวที่ต้องเรียบร้อยตลอดเวลา มารยาท สัมมาคารวะ กิจกรรม งานไหนต้องให้เห็นหน้านะ ในขณะที่เราก็ต้องเรียนไปด้วย วิชาที่หลอนกันสุดๆคือ แมท ฟอร์ ซายนั่นแหละ เป็นวิชาที่เด็กสายวิทย์ต้องผ่านทุกคน แล้วก็เอฟกันเป็นแถว แต่ถึงจะอยู่ในระเบียบ ดูเครียดๆจริงจังมันก็ยังมีความสดใสของวัย สดใสแบบน่ารักๆ แบบฉบับน้อง ปี1 จริงๆ ถึงมีอะไรให้ทำมากมาย แต่เมื่อทำผิดทุกคนก็พร้อมให้อภัย พร้อมปลอบใจตลอด มันเหมือนยังมีคนคอยช่วยพยุงเรา ช่วงปี1 นี่จะอารมณ์อ่อนไหวกันเกือบทุกคน มีการหลั่งน้ำตากันเป็นระยะๆ หลากหลายเหตุผล แต่สิ่งหนึ่งที่ทุกคนคิดเสมอคือ

"เราต้องจบไปเป็นนักเคมีที่มีคุณภาพ"

ตอนนั้นมองไปข้างหน้า ยังมีอะไรมากมายที่รอให้ทำ นี่แค่จุดเริ่มต้น ในระหว่างทางยังมีอะไรๆที่ก็ไม่รู้จะดีหรือร้ายรอเราอยู่ แต่ก็อย่างว่าตัดสินใจเดินมาแล้ว ต้องเดินต่อไป ถึงแม้จะรู้ว่าต้องเหนื่อย แต่ถอยไม่ได้แล้วหละ

Create Date : 12 ตุลาคม 2552
Last Update : 13 ตุลาคม 2552 13:03:57 น.		28 comments
Counter : 407 Pageviews.
Share Tweet