เขตปลอด RS / เพลงของกู มุมมองในฐานะคนโรงแรม หลังจากค่ายเพลง RS ได้ริเริ่มการเก็บค่าลิขสิทธิ์กับโรงแรมที่ใช้เพลงของทางค่ายฯ เปิดในโรงแรม ในทุกๆ ส่วน ทั้งห้องอาหาร, ห้องจัดเลี้ยงสังสรร, ห้องสัมมนา, งานแต่งงาน, เสียงตามสาย รวมทั้งนักดนตรีที่เล่นดนตรีในโรงแรมด้วย ราคาค่าลิขสิทธิ์ที่เก็บในมุมมองของผู้ประกอบการนั้น ถือว่า สูงมาก ตัวเลขคร่าวๆ คือ หลักแสนบาทต่อปี ซึ่งทางค่ายเพลงอื่นๆ ไม่มีการเก็บเช่นนี้ เรื่องนี้ทางสมาคมโรงแรมซึ่งประกอบด้วยโรงแรมที่เป็นสมาชิกทั่วประเทศ ร่วมมือ กับ สมาคมไทยธุรกิจการท่องเที่ยว สมาคมไทยบริการท่องเที่ยว สมาคมไทยท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์และผจญภัย สมาคมธุรกิจท่องเที่ยวภายในประเทศ สมาคมภัตตาคารไทย หลังจากหารือ, ทำความเข้าใจ, สอบถามถึงปัญหาและวิธีการแก้ไขก็ได้แนวทางคร่าวๆ คือ -ถ้าโรงแรมใดมีปัญหาถูกฟ้องร้องดำเนินคดี ให้แจ้งทางสมาคมโรงแรม ทางสมาคมฯ จะดำเนินการต่อสู้คดีให้ -ทำการ "แบน" เพลงของค่าย RS โดยไม่เปิด, ไม่เล่น และทำการประชาสัมพันธ์ ไม่ให้ลูกค้าที่ใช้บริการโรงแรมนำมาเปิด หรือ เล่นในโรงแรม สำหรับโรงแรมที่ผมทำงานอยู่ก็มีการเรียกประชุมแผนกที่เกี่ยวข้อง โดยเริ่มกำหนดตั้งแต่สัญญาการขายที่ทำให้กับลูกค้า โดยจะระบุข้อความท้ายสัญญาว่า "ห้ามเผยแพร่ผลงานเพลงของบริษัท RS ในโรงแรม หากฝ่าฝืนโรงแรมจะไม่รับผิดชอบต่อการถูกดำเนินคดี" อีกสิ่งหนึ่งที่จะทำก็คือติด สติ๊กเกอร์ "เขตปลอดRS" ผมได้รับแจกจากทางสมาคมฯ มาหลายอัน จะกระจายไปติดตามส่วนต่างๆ ของโรงแรม เอาตัวอย่างมาให้ดูครับ มุมมองในฐานะคนทำ blog คนที่ทำ blog ใน bloggang คงจะคุ้นเคยกับการเปิดเพลงใน blog โดยจะรู้กันว่า ถ้าเป็นเพลงของค่ายเพลง RS จะเปิดเพลงได้ไม่เกิน 60 วินาที เพราะทาง bloggang จะขึ้นข้อความประชาสัมพันธ์อยู่เสมอๆ เอ.. ค่ายนี้ทำไมมีปัญหาจัง เรื่องราว ศิลปะ ตามวัฒนธรรมไทยนั้นเราไม่ค่อยคุ้นเคยกับเรื่อง ลิขสิทธิ์ เหล่านี้นัก การร้องรำทำเพลง, การถ่ายทอดสู่คนรุ่นหลังๆ หรือการนำเพลงของ ครูเพลง ต่างๆ มาร้อง มาแสดง นั้น ไม่มีการห้าม ไม่มีการคิดมูลค่าเป็นตัวเงิน แต่จะใช้การ เคารพนับถือซึ่งกันและกัน โดยจะสังเกตุได้จากเพลงลูกทุ่ง ที่นักร้อง จะเรียก "นักแต่งเพลง" ว่า "ครู" แต่เรื่อง "ความคิดขายได้" นี้ ทางฝรั่งมังค่าเค้ามีมาแล้วเนิ่นนาน นักแต่งเพลงฝรั่ง หลายคน มีเพลงดังแค่เพลงเดียว แต่ได้เงินทองใช้ไปจนถึงชั่วลูกชั่วหลาน เมื่อมีการร้อง การเล่น การเปิดเพลงเหล่านั้น จะมีรายได้ส่วนหนึ่งวิ่งไปสู่ตัวค่ายเพลง และ ตัวศิลปิน เพลงบางเพลงมีค่า(เป็นตัวเงิน)มากมายนัก ในประเทศไทยเรายังไม่เคยที่จะต้องจ่ายเงินให้ใคร ในการนำเพลงต่างๆ(ของคนอื่น) เพื่อไปทำให้เกิดรายได้ เราไม่เคยต้องเสียเงินเมื่อเรานำเพลงเหล่านั้นมาเปิดในร้านอาหารของเรา นักร้องนักดนตรีไม่เคยต้องเสียเงินเมื่อเราเอาเพลงเหล่านั้นมาร้องมาเล่นในผับ เรื่องเหล่านี้กำลังคืบคลานเข้ามาสู่สังคมไทย โดยแน่นอนว่าจะต้องมีความขัดแย้ง ทั้งในแง่ของ วัฒนธรรม และในแง่ของ ผลประโยชน์ ค่ายเพลง RS เป็นแค่ "หัวหมู่ทะลวงฟัน" ที่กำลังนำพาประเทศไทยเข้าสู่ระบบ "ลิขสิทธิ์" ที่เต็มรูปแบบขึ้น ค่ายเพลงอื่นๆ คงกำลัง "รอดู" และ "ลุ้น" อยู่ห่างๆ แม้เราจะรู้ๆ กันอยู่ว่า เงินที่ได้นั้น เข้าไปสู่ ค่ายเพลง มากกว่า ศิลปิน หลายร้อยหลายพันเท่า แต่ยังไงๆ ก็ตามในมุมมองของฝรั่งมังค่า ผู้กำหนดกฏเกณฑ์เรื่องเหล่านี้นั้น มองว่าเจ้าของลิขสิทธิ์ ก็มีสิทธิ อย่างเต็มที่ ที่จะคิดมูลค่า ของสิ่งที่ตนเป็นเจ้าของ เมื่อคนอื่นๆ ต้องการเอาไปใช้ ก็ จำเป็น จะต้อง จ่าย สิ่งเหล่านี้จะดำเนินต่อไปอย่างเข้มข้นขึ้น และแน่นอน ย่อมมีการขัดแย้งกันอย่างรุนแรงขึ้น โดยมีการต่อสู้ระหว่าง ผู้ประกอบการ, ผู้ใช้งานศิลปะเหล่านั้น กับ ผู้ผลิตงาน ในทุกๆ ส่วนที่เกี่ยวข้องกับ "ลิขสิทธิ์" เราได้เห็น สัญญาณ ว่า ในช่วงนี้มีเรื่องราวเหล่านี้เพิ่มมากขึ้น แน่นอนว่าการนำเพลงมาเปิดใน blog นั้น จะต้องเสียเงินแน่ๆ ในอนาคต นี่เป็นแค่ยกแรกเท่านั้น ยกต่อๆ ไป ทุกๆ คนจะได้เห็นในไม่ช้า... เพลง เพลงของกู โดย สตรีท ฟั้งค์ โรลเลอร์ หมายเหตุ : เพลงนี้เป็นลิขสิทธิ์ของค่ายเพลง ร่องเสียงลำไย (ไม่ใช่ RS) เสร็จจากงานก็จวนเช้างานของเราไม่เหมือนใคร เล่นดนตรีเลี้ยงปากท้องทำมาหากินกันไป เคยแต่งเพลงทำเพลงกับเค้าเหมือนกันแต่แล้วมันไม่ค่อยดีมันไม่ไหว เพื่อนมันบอกมาอย่างนั้นว่าไม่ดี ฉันจึงหยุดทำเพลง และเล่นดนตรีต่อไป ฉันกลับบ้านตรงเวลา ไอ้เช้าวันเสาร์อันสดใส ฉันตรงไปเปิดทีวี เช้าวันนี้มีอะไร มีบทเพลงที่ฟังแล้วคุ้นเคยคุ้นหู ภาพที่เห็นคือเพื่อนของฉันมันร้องมันบรรเลง เพลงที่มันบอกไม่ดีเพลงของฉันเอง ไอ้หน้าหนาคนนั้นมันกำลังร้อง.... เพลงของกู ฉันได้ยินถึงกับตาค้าง "เฮ้ยทำอย่างนี้ได้ไง" แล้วโฆษกเค้าก็ถาม คุณแต่งเพลงนี้ได้ยังไง มันบอกมันแต่งตอนอยู่บนยอดเขา แรงบรรดาลใจมันล่องลอยมาจากฟากฟ้า หนอย.. กูฟังแล้วมันอยากอาเจียนเป็นหนักหนา เพลงทั้งเพลงที่มันเอาไปเป็นเจ้าของนั้น.... มันเพลงของกู แล้ววันคืนที่ล่วงเลย ด้วยมุมมองที่กว้างไกลสายตา... สร้างสรรงานที่ดี... ...เสียงเพลงที่คุณได้ฟัง อย่าฉกฉวยเอาไปเลย เจ้าของเค้ามี... เคยแต่งเพลงทำเพลงกับเค้าเหมือนกันแต่เพื่อนฉันมันบอกไม่ดียังไม่ไหว มันเลยเอาไปร้องเองจนได้ดี ไอ้เพื่อนอัปปรีย์มาดดีแต่ไม่มีกึ๋น... ร้องเพลงของกู   Create Date : 30 มิถุนายน 2550 11 comments Last Update : 18 ธันวาคม 2552 12:33:27 น. Counter : 1920 Pageviews. Share Tweet

ปกติฟังเพลงค่ายอื่นคับ   โดย: frank3119 30 มิถุนายน 2550 10:01:37 น.

อืมมมม...... มองได้หลายมุม อย่างผมนำเพลงลงบล็อก ผมพยายามเลี่ยงเพลงที่ออกมาใหม่ ก็คิดว่าให้ศิลปินเค้าทำมาหากินก่อน ถ้าฟังจนเบื่อแล้วคงไม่ซื้อ แต่การนำเพลงเก่าๆหายากมาลงบล็อก ผมว่าทางหนึ่งมันก็ช่วยให้คนได้คิดถึงศิลปินเก่าๆบ้าง แล้วเพลงที่เราลงก็ download ไม่ได้ สุดท้ายถ้าเพลงดีจริง คนก็ต้องกลับไปหาซื้อซีดีมาฟังอยู่ดี แต่ในเชิงธุรกิจ ตอบยากมากครับ เพราะเทปชุดหนึ่งออกมามีเงื่อนไขมากมาย มีรายจ่ายมหาศาลที่เราไม่รู้ เช่นงบ PR. ค่าจ้างนักแต่งเพลง ค่าห้องอัดเสียง ค่าจ้างนักดนตรี ฯลฯ กว่าจะเป็นซีดีหนึ่งชุด ก็ใช้เงินมหาศาล ต่างมุม ต่างมอง   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 30 มิถุนายน 2550 10:24:53 น.

เรื่องแบบนี้แล้วแต่มุมมองของแต่ละคนจริง ๆ นั่นแหละค่ะ   โดย: กระจิบหญ้าสีเรียบ 30 มิถุนายน 2550 20:18:41 น.

ไม่เคยขอบสไตล์เพลงของ rs ไม่ว่าจะสมัยไหน (มีแค่ชอบเป็นบางเพลง) ในทัศนะของแม่โสม แม่โสมเจตนาเปิดเพลงเพื่อช่วยเขาโปรโมท คิดอย่างนั้นจริงๆ เปิดเพลงบางเพลงเพื่อให้คนถามถึง แล้วไปหามาครอบครอง จริงๆแล้ว หากค่ายเพลงจะคิดในแง่ว่า อย่างนั้น คนที่เปิดเพลง ร้องเพลงของเขา ก้มีสิทธิเก็บตังคืค่าแหกปากร้องให้ด้วย เพราะไม่ใช่ทุกคนจะฟังวิทยุนะ หลายคนมาได้ยินเพลงต่างๆในบ๊อกด้วยซ้ำ อย่างนั้นหากมาเก็บค่าเปิดเพลงในบ๊อก ไม่ว่าจะค่ายใด ก็ขอเก็บกลับบ้าง ค่าที่เจตนาดีช่วยเผยแพร่ให้เป้นที่รู้จัก !   โดย: โสมรัศมี 30 มิถุนายน 2550 20:41:20 น.

ปล. ขยายความว่า "แม่โสมเจตนาเปิดเพลงเพื่อช่วยเขาโปรโมท" < ทุกค่าย   โดย: โสมรัศมี 30 มิถุนายน 2550 20:43:06 น.

เกลียดมัน คนไม่ผิดมันยังยัดเยียดให้ผิดให้เกือบต้องเข้าคุกได้ ในฐานะคนทำร้านอินเตอร์เน็ต อยู่ๆก็มายัดเพลงแล้วพาตำรวจมาจับ เพื่อแลกกับค่ายอมความ วิธีการสกปรก เกลียดมัน หากินสกปรก   โดย: printcess of the moon 1 กรกฎาคม 2550 9:17:46 น.

ก็อปเพลงชาวบ้านมาทำขายประจำไหงหน้าด้านมาจับคนอื่นหนอ...   โดย: ST.Exsodus 1 กรกฎาคม 2550 11:37:53 น.

ครั้งแรกที่ได้ยินข่าวก็อึ้งเหมือนกัน "อะไรจะขนาดน้านนนนน เฮีย บอกตรง ๆ ว่า เพลงก็ไม่ได้อยู่ในระดับที่ฟังแล้วรื่นเริงบันเทิงใจ จนถึงขนาดต้องเสียสะตังค์ซื้อหา แต่คิดว่าเฮียเค้าคงไม่ง้อลูกค้ากลุ่มอื่นหรอก เพราะกลุ่มของเฮียเค้าเน้นน้อง ๆ คอซองขาสั้น ....เรา ๆ ท่าน ๆ ไม่ใช่กลุ่มเป้าหมายของเค้าหรอก"   โดย: ร้อน ๆ หนาว ๆ 1 กรกฎาคม 2550 21:49:25 น.

เฮ้ออออออออ ของแบบนี้...คงต้องรอดูกันต่อไป ใครทำไร...มักจะได้แบบนั้น ช่วงอายุคน...มันสั้นจะตายไปเนอะ พี่ชายเรา   โดย: ดอกคูณที่จากไป 2 กรกฎาคม 2550 22:08:33 น.

ไม่ให้เปิด ก็ไม่เปิด ไม่ฟัง ไม่ซื้อ บอกต่อด้วย ว่าอย่าซื้อ   โดย: top IP: 125.27.222.116 3 กรกฎาคม 2550 8:19:37 น.

ขณะนี้ ค่ายแกรมมี่ มาทีหลังดังกว่า... ห้ามเปิดเพลงของค่าย ใน Blog เลยครับ   โดย: กายแก้ว 2 มีนาคม 2551 19:49:33 น.