|
วันวานที่ปีนัง : Part III
ทิ้งช่วงไปซะนาน ตั้ง 2 เดือนล่วงผ่านมาจนมาครบเดือนที่เราเดินทางไปเที่ยวปีนังเมื่อปีที่แล้ว เพิ่งตั้งหลักจัดการภาพถ่ายชุดต่อมาเรียบร้อย ขอเล่าเรื่องการเดินท่องเที่ยวในวันที่ 2
ณ เมืองจอร์จทาวน์ (เมืองมรดกโลก) บนเกาะปีนัง ประเทศมาเลเซียต่อเลยนะ
เช้าวันต่อมา รู้สึกตัวตื่นเพราะเสียงตึก ตึก ...เสียงฝีเท้าของเพื่อนร่วมที่พัก (ห้องอื่น) ปีนลงจากเตียงบนมาเข้าห้องน้ำ จัดการกับตัวเองให้เรียบร้อย นอกหน้าต่างก็เห็นสายฝนแต่เช้า ...ไม่หนักมากหรอก แต่เราก็ไม่อยากเดินกางร่มเที่ยว ระหว่างรอเพื่อนคนอื่น ก็หยิบเอาแผนทีและแผ่นพับต่างๆ ที่หยิบมาจากสนามออกมาเลือกดู หาที่อ่านง่าย เหมาะมือ ติดกระเป๋าเอาไว้ ไม่รู้เหมือนกันว่า แผนการท่องเที่ยวของพวกเราจะเป็นยังไงต่อไป
ลงมือกินมื้อเช้าง่ายๆ ที่โฮสเทลจัดให้ คือ กาแฟและขนมปังปิ้ง ทา "ขยา" หรือสังขยานั่นแหละ เป็นขยาที่อร่อยมาก ...กินได้เรื่อยๆ ตุนรองท้องไว้ก่อน ตกลงกันว่า เช้านี้จะขึ้น "Penang Hill" - 3 คนที่ไม่เคยไป ส่วนเพื่อนอีกคนที่เคยมาจะนั่งรถเมล์ไปด้วย แล้วจะไปเที่ยวต่อเอง นัดหมายเจอกันตอนเย็น ....ง่ายๆ ดีนะทริปของพวกเรา
ที่พักของเราอยู่ในย่านเมืองเก่า - จอร์จทาวน์ - ซึ่งเป็นเมืองมรดกโลก ดังนั้น เราจึงได้เห็นตึกแบบชิโน-โปรตุกิส กระเบื้องสวยๆ ลวดลายตกแต่งบ้านประตู อดไม่ได้อีกตามเคย ต้องเก็บมาไว้ด้วย ...
ชีวิตผู้คนที่ผ่านสายตาเรา ก็น่าสนใจไม่แพ้กัน
และที่น่าสนใจและดึงดูดพวกเราได้มากสุด ก็เห็นจะเป็น "ของกิน"
ร้านอาหารปากซอย มีตู้ซาลาเปาตั้งอวดโฉม ก็เลยเดินโฉบเข้าไปดู แล้วก็ได้ซาลาเปาไส้หมูพะโล้มาลองกิน ...หนึ่งอิ่มเลย ...ลูกโต รสชาติดีมากกกกก
จากที่พัก เราก็นั่งรถเมล์เข้าไปยัง "ชุมทางรถเมล์" ดูจากแผนที่และเลือกสายรถเมล์ขึ้นไปสุดทางที่ปีนังฮิลล์ อ้อม หรือ ไม่อ้อม เราไม่รู้หรอกนะ ถือว่านั่งรถชมเมืองและวิถีชีวิตไปพลางๆ
อะไรผ่านทางมา กดชัตเตอร์ได้ เรากดเก็บภาพไว้ก่อน เพราะไม่รู้ว่าจะได้เดินย้อนกลับมาเก็บรายละเอียดอีกรึป่าว ใช้เวลาเกือบชั่วโมง ก็มาถึงจุดหมายปลายทาง
ประติมากรรมนี้ คงจำลองเหตุการณ์เมื่อครั้งสร้างรถรางขึ้นเขา ...เดาเอานะ เพราะเราอ่านป้ายภาษาจีนไม่ออก
มีอะไรน่าสนใจหรือ ....ก็สถานที่นี่มีรถรางนำเราขึ้นสู่จุดสูงสุดของเมืองที่ระดับความสูงเหนือระดับน้ำทะเลกว่า 88 เมตร หรือถ้าแรงดี ก็มีเส้นทางเดินขึ้นเขา เที่ยวชมธรรมชาติระหว่างทางได้ แน่นอน ...พวกเราเลือกซื้อตั๋วขึ้นรถ ...ในฐานะนักท่องเที่ยว ก็ต้องจ่ายแพงกว่าคนพื้นที่เป็นธรรมดา
ซื้อตั๋วเรียบร้อย ก็เข้าไปด้านในอาคาร ซึ่งจัดทำนิทรรศการ นำเสนอประวัติสั้นๆ และแสดงภาพถ่ายเก่า พร้อมกับสิ่งของเครื่องใช้ และโมเดลรถรางรุ่นก่อนๆ ให้ได้ชมกัน
ภาพถ่ายเก่า ก็เลยเป็นเหมือนต้นแบบให้เราเตรียมตัว เล็งกล้อง หามุมเก็บภาพได้บ้าง ระหว่างที่รอคิว เห็นทั้งนักท่องเที่ยวที่มากับทัวร์ มาเอง รวมทั้งคนพื้นที่ (หมายถึงชาวมาเลเซียจากเมืองอื่น) ต่อคิวด้วยความตื่นเต้น คงจะเหมือนกับ เวลาต่อคิวขึ้นดอยสุเทพ ...แต่ดอยสุเทพบ้านเรานั้น เตี้ยกว่า เราจึงไม่เคยใช้บริการรถราง (หรือกระเช้าไฟฟ้า) เลย ก็เลยไม่อาจเปรียบเทียบกับรถรางขึ้นปีนังฮิลล์นี่ได้
รถโดยสารตู้เดียวลงมาถึง คนลงออกด้านนึง คนขึ้นก็รอขึ้นอีกด้านนึง พวกเราเลือกที่นั่ง (ที่จริงคือยืน) ในตำแหน่งด้านล่าง เพื่อเดินทาง "ถอยหลังขึ้นเขา" เมื่อได้จำนวนผู้โดยสารตามที่กำหนดไว้แล้ว รถก็ค่อยๆ เคลื่อนตัวขึ้นสูงด้านบน จากช้า ก็ค่อยๆ เร่งความเร็วขึ้น สูงขึ้นไปเรื่อยๆ
แม้จะเร็ว แต่เราก็ภูมิใจมากที่สามารถเก็บภาพมุมนี้มาได้ แบบเดียวกับภาพถ่ายเก่าที่ดูก่อนขึ้นมา ใช้เวลาไม่นานนัก ...น่าจะราวๆ เกือบสิบนาทีได้ เราก็มาถึงสถานีด้านบน และออกเดินเตร็ดเตร่ ชมวิวเมืองปีนังมุมสูงกันซะที
บนนี้มีทั้งที่พักและร้านอาหาร สำหรับผู้ที่กระเป๋าหนัก อาจจะจ่ายค่าโรงแรมบนเขาปีนังนี้ได้ สำหรับพวกเรา ขอแค่ขึ้นมาชมวิว เดินเล่น และสูดอากาศบริสุทธิ์ ก็เพียงพอแล้ว
พวกเราเดินไปตามถนนเรื่อยๆ ใช้เวลาแบบเอื่อยๆ มือก็ยกกล้องขึ้นกดชัตเตอร์ ผลัดกันถ่ายรูปซึ่งกันและกัน ....แล้วก็สะดุดตากับความมือบอนของนักท่องเที่ยว
มีการเขียนและสลักชื่อบนต้นไม้อย่างนี้หลายต้นเลย ....ไม่รู้จะจารึก ประกาศพื้นที่กันทำไม ดูแล้วไม่ชอบใจเอาซะเลย
ฟ้าช่วงเช้าวันนั้น อุดมไปด้วยเมฆ ทำให้ถ่ายภาพได้เพลินดี ดูแผนที่และป้ายแนะนำนักท่องเที่ยวแล้ว บนเขาแห่งนี้มีศาสนสถานอยู่ด้วย
ตามไปดูกันที่ blog ต่อไปนะ
| Create Date : 21 พฤษภาคม 2556 |
|
1 comments |
| Last Update : 8 ธันวาคม 2558 21:51:01 น. |
| Counter : 2279 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 39 คน [
บร๊ะ มาขุ่นเอากะภาพขีดเขียนบนต้นไม้ ซะงั้น
๐.O เฮ้ย