โห.... หวานซ๊า

แสดงว่า แรงบันดาลใจนี่ สุดๆๆ จริงๆๆ ค่า

คริคริ

Nice!

ลืมใส่คำว่า
"แต่เราต่างกันที่องศาที่เราอยู่"
ใช่มั้ยครับ อิอิอิ

ฝนสาดหน้าจนเปียกไปทุกส่วน
หรือว่าเป็นน้ำตาล้วนๆที่หลั่งไหล
เธอหรือฟ้าที่ลืมว่าฉันก็มีหัวใจ
ถึงทำให้เราสองต้องร้าวราน

ไม่รู้ว่าจะเดินต่อไปทางไหน
ความจริงใจเหมือนไม่มีใครสงสาร
ยืนคนเดียวกลางฝนทนทรมาน
หวังวันวานกลับมาเป็นเช่นที่เคย

แต่เหมือนฉันยิ่งหวังยิ่งผิดหวัง
เจอทุกครั้งคือท่าทีที่เมินเฉย
เหมือนฟ้าสิ้นดินดับลงแล้วเลย
รักคงหมดคำเอื้อนเอ่ยรักต่อกัน

ฉันเข้าใจแ่ต่ยังทำใจไม่ได้
ต่อนี้ไปไม่มีเธอจะร่วมฝัน
ไม่รู้ต้องใช้เวลากี่ร้อยวัน
กว่าที่ฉันจะอยู่ได้ไม่มีเธอ.

เป็นกำลังใจให้ครับ
ร่วมเศร้าด้วย

ไม่ใช่เจ้าของบล็อกหน้าตาดีฤา อิอิ

ฝนทำไมมาตกเดือนธันวา
หรือจะเป็นฝนฟ้าที่เมืองสิงค์
ตกทำไมบ่อยนักเล่าปล่าวเปลี่ยวจริง
ไร้คนกอดซบอิง...เขาทิ้งเรา

เก็บความหนาว มาฝาก
ไม่น้อยไม่มาก จากคนไกลๆ
เก็บความคิดถึง ความห่วงใย
ส่งข้ามฟ้ามาให้ ถึงคนไกลกัน

เป็นยังไงบ้าง สบา ย ดีมั้ย
ถามด้วยห่วงใย ถึงใครตรงนั้น
ดูแลตัวนะ ฝากไว้ ยามไกลกัน
ถึงคนๆนั้น จากคนๆนี้ ที่อยู่แสนไกล..



กลับมาแย๊ววค่า เคลียงานยังไม่เรียบร้อยเลย ฮือๆๆๆ

วันนี้เป็นอะไร ใยห่างหาย
เจ้าอรุณไม่กระซิบปลุกข้างกาย บ้างเลยหรือ
เพราะตื่นสาย หรืองาน การล้นมือ
หรือเป็นเพราะ ไม่สบาย กายและใจ

เป็นห่วงนะ เลยแวะเวียน เข้ามาถาม
มาติดตาม ก็ไม่รู้ หายไปไหน
รู้ละกัน คนทางนี้ เป็นห่วงเป็นใย
ตอบกลับหน่อยก็ได้ .. คนไกลๆ จะได้หายกังวล ....


สู้ๆๆ เป็นกำลังใจให้เสมอน๊าค๊า

ดีจ๊า

ดูแลตัวเองน๊า

เปงห่วงเปงใยจ๊า

หนาวแล้วนะคนดี คนไกล

ฝากความห่วงใย มากับสายลมหนาว

ฝากฟ้า ฝากเดือน ฝากดาว

ดูแลเธอ อย่าให้เหงา เศร้าเลย ..