ขึ้นปีสองแล้วนะ

จำการไปโรงเรียนครั้งแรกในชีวิตกันได้หรือเปล่าคะ

เราจำได้รางๆ ว่า เหมือนไปอยู่ในโลกอีกใบที่ไม่เคยรู้จัก แต่จำได้ว่า ไม่ได้ร้องไห้เลยนะ คงจะตื่นตาตื่นใจอยู่ แล้วก็รู้สึกว่ามีคนมาดูแลนะ พ่อแม่มาส่งที่ห้อง ครูก็ใจดี อีกอย่าง เวลาเราเห็นเพื่อนคนอื่นร้องไห้ แล้วเรางงว่าร้องทำไม เราก็จะไม่ร้อง คงงงอยู่

แต่พอตอนเปิดเทอมขึ้นอนุบาลสองวันแรกนะ เป็นครั้งแรกที่ไปโรงเรียนแล้วร้องไห้ ตลกไหมล่ะ

และวันนี้ก็เป็นวันที่ความรู้สึกแบบเปิดเทอมอนุบาลสองนั้นกลับมาค่ะ เรื่องของเรื่องคือ ปีนี้เป็นปีที่สองแล้วที่มาเรียนที่เมืองนอกเมืองนา

เมื่อตอนปีแรกนั้น ครอบครัวมาส่งที่สนามบินกันอุ่นหนาฝาคั่ง พร้องทั้งเพื่อนซี้ Buddy เรา แล้วก็ลูกศิษย์ที่เคยสอน มาถึงก็มีคนรอต้อนรับ มีกิจกรรมให้ทำ มีรุ่นพี่มาคอยดูแล ตลอดปีมีคนคอยประกบ ติดตามถามข่าว ว่าเป็นไงบ้าง

ปีนี้ ที่บ้านไม่ว่าง ก็เลยไม่มีใครมาส่ง มีแต่น้องสาวและคุณแฟนของน้องสาว คุณ Buddy ที่ทำงาน และเสือน้อย อาจารย์ใหม่ มาถึงสนามบินก็ต้องนั่ง shuttle bus มาเอง เพราะไม่ได้นัดใครไปรับ และโรงเรียนไม่ได้มีบริการให้เด็กปีสองแล้ว มาถึง campus ก็ไม่ต้องไปปฐมนิเทศ ไม่ตื่นตาตื่นใจกับโลกใหม่ ไม่มีกิจกรรมอะไรให้ทำ

อาทิตย์ที่ผ่านมาเลยรู้สึกทรมาน เบื่อ ไม่อยากอยู่เลย อยากกลับบ้าน อยากร้องไห้

อันที่จริง ปีที่แล้วก็ใช่ว่าจะไม่ร้องไห้ แต่มันไปเป็นเอาช่วงที่เริ่มงานเยอะจนรู้สึกล้า ตอนแรกๆ นะ ร่าเริงสนุกสนาน ตื่นตาตื่นใจ ไม่ร้องไห้เลย

มานั่งนึกไปนึกมา ก็นึกถึงตอนอนุบาลสองนะ พ่อแม่ก็รู้สึกว่า อ้าว รู้จักโรงเรียนแล้วนี่ เดินเข้าไปเองได้แล้วนี่ ไม่ต้องไปส่งแล้ว แต่ว่าเราเปลี่ยนห้องเรียนนะ เปลี่ยนครูนะ เพื่อนก็ไม่รู้จะเป็นคนเดิมไหม ห้องอยู่ไหนล่ะ ไม่รู้จักเลย ไม่มีคนมาคอยดูแลเหมือนตอนอนุบาลหนึ่ง รู้สึกเคว้งคว้าง น้ำตาก็ไหลเลย

มันเหมือนมาอยู่ที่เดิม แต่ความจริงแล้ว โลกมันเปลี่ยนไปนะ เหมือนต้องมาเผชิญกับอะไรใหม่อีกครั้ง แต่วันนี้ ไม่มีคนมาคอยให้กำลังใจเหมือนเดิม เลยรู้สึกว่า ปีสองนี่ มันเป็นช่วงที่ยังเปราะบางอยู่ แต่การโอบอุ้มจากรอบข้างมันถูกถอนไปหมดแล้ว ก็เลยกลายเป็นช่วงที่จิตใจป่วยง่ายกว่าตอนปีแรกอีกนะ

แต่นั่นก็เป็นกระบวนการเติบโตล่ะเนอะ เหมือนลูกนกต้องออกจากเปลือกไข่จึงจะเติบโตและบินได้ พอขึ้น ป 1 เราก็ไม่ร้องไห้ตอนไปโรงเรียนแล้ว คาดว่ารอบนี้ ตอนขึ้นปี 3 คงจะอยู่ตัวเหมือนกันค่ะ

เพ้อเจ้อสมชื่อจริงๆ เห็นไหมคะเนี่ย




 

Create Date : 25 สิงหาคม 2552
4 comments
Last Update : 25 สิงหาคม 2552 14:39:51 น.
Counter : 3214 Pageviews.

 

ขึ้นปีสองแล้วเหรอค่ะ
ขอให้ประสบผลสำเร็จในทุกๆด้านเลยน่ะค่ะ

 

โดย: somphoenix 25 สิงหาคม 2552 22:49:50 น.  

 

ตอนเล็กๆชอบไปโรงเรียนเพราะได้เรียนเรื่องสนุกๆ แต่พออยู่มหาลัยแล้วชอบไปเพราะว่าได้เมาท์กับเพื่อนๆ

 

โดย: หนูนัท (NLN ) 26 สิงหาคม 2552 0:54:15 น.  

 

สวัสดีค่ะ แวะมาเยี่ยมค่ะ

 

โดย: praewa cute 17 กันยายน 2552 2:47:48 น.  

 

want to say hello ka

 

โดย: wan IP: 69.225.18.19 25 กันยายน 2552 4:58:28 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


แดดอุ่น
Location :
Claremont, CA United States

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ความสุขไม่ได้ซับซ้อนอย่างที่คิด
Group Blog
 
 
สิงหาคม 2552
 
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
25 สิงหาคม 2552
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add แดดอุ่น's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.