อ่ะนะ ยัยตัวยุ่ง อุตส่าห์มีเวลามานั่งเขียนไดด้วยเหรอ

โถๆ ที่แท้มีคนที่แอบชอบอยู่นี่เอง ถึงได้ไม่สนใจเราเลย
เฮ้อ... ไปเล่นเปียโนดีกว่า...นี่แหละรักแท้ของเรา

Season Change เวอร์ชั่นเราใกล้เสร็จแล้วนะ
เดี๋ยวจะเอาลง Blog ให้ฟังเล่น...นะจ๊ะ

ต้นเดือนพฤษภาคม คือครั้งล่าสุดที่ได้เจอหน้ากัน
ปลายเดือนคือวันเกิด ก็ทำได้เพียงส่งข้อความไปอวยพร เพราะอยู่ไกลจากที่นี่มาก
หลังจากกำหนดกลับอีกราวหนึ่งเดือน ไมมีแม้แต่เสียงกริ่งโทรศัพท์
อีกราวสองเดือน กับโทรศัพท์ถามว่า "สบายดีไหม อีกสองสามวันกินข้าวกันนะ" แล้วก็เงียบหายไป
ถึงวันนี้ก็เข้าเดือนที่ห้าแล้วที่ไม่ได้เจอหน้ากันเลย กับโทรศัพท์สองสามครั้ง และนัดลมๆแล้งๆ

รักก็มักจะเป็นเช่นฉะนี้แหละ พี่หมอนโชคดีขนาดไหนแล้ว
ไม่กล้าเขียนที่บล็อคตัวเอง อายเพื่อนฝูง เพื่อมันแอบเข้ามาอ่าน 555
เป็นกำลังใจให้สาวน้อยด้วยคนนะจ๊ะ เป็นกำลังใจให้ตัวเองด้วย เหอๆๆๆ
รักเขาข้างเดียว แห้งเหี่ยวหัวใจจริงๆ ตัดใจดีกว่า