"...การทำความดี...จึงทำได้ยาก..." พระบรมราโชวาทเตือนใจทุกคน

ปกติวันหยุดผมจะนอนตื่นสาย แต่วันนี้พ่อปลุกแต่เช้าแล้วชวนผมไปกวาดขยะในถนนรอบชุมชนที่เราอาศัยอยู่ด้วย


ผมแปลกใจที่มีคนทักทายและพูดคุยกับพ่อจึงได้รู้ว่าพ่อไม่ได้เพิ่งมาทำวันนี้ แต่พ่อทำมาแทบทุกวันเสาร์และทำติดต่อกันมานานมากแล้ว ซึ่งผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยเนื่องจากผมตื่นสายเป็นกิจวัตร


"มีคนเขาจ้างพ่อหรือครับ" ผมถามพ่อ เพราะคิดว่าคงเป็นงานพิเศษอย่างหนึ่ง
"เปล่าหรอกลูก พ่อทำเอง พ่ออยากทำ" พ่อตอบยิ้ม ๆ
"แล้วทำไมพ่อต้องไปกวาดถนนด้วย" ผมสงสัยมากๆในเรื่องนี้
"วันหยุด คนกวาดถนนเขาไม่มา พ่อก็เลยช่วยเขา" พ่อตอบแบบง่าย ๆ


ผมช่วยงานพ่อจนเสร็จ ที่จริงพ่อจะทำมากกว่า ผมช่วยได้เล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้นเอง เราสองคนกลับมาอาบน้ำที่บ้านเมื่อสายมากแล้ว


"พ่อรู้ว่าลูกไม่คุ้นเคย" พ่อบอกเมื่ออ่านสีหน้าผมออกว่าผมไม่ค่อยพอใจที่เห็นคนที่เดินผ่านไปมามองพ่อกับผมอย่างนึกรังเกียจ เพราะคิดว่าคนกวาดถนนไม่มีเกียรติและศักดิ์ศรีอะไร


พ่อหัวเราะหึ ๆ ไม่ได้สนใจความรู้สึกของใคร ยังคงกวาดถนนอย่างมีความสุข ผมเสียอีกที่ร้อนรุ่มอยู่ในใจ


"เกิดเป็นคนนะลูก ทำความดีไว้ไม่เสียหายอะไร" เสียงพ่อดังขึ้น ทำให้ผมตื่นจากความคิดคำนึง


"ในหลวงท่านยังทำดีมาตลอดชีวิต ไม่เคยรู้จักเหน็ดเหนื่อย เราเป็นราษฎรของพระองค์ท่านควรทำตาม"


พูดแล้วพ่อก็เดินไปที่ตู้หนังสือ หยิบภาพถ่ายใบเก่าใบหนึ่งออกมา แล้วพลิกให้ดูลายมือข้างหลังภาพ
"อ่านดัง ๆ ให้พ่อฟังหน่อย" พ่อสั่ง ผมจึงทำตาม



"...การทำความดีนั้น โดยมากเป็นการเดินทางสวนกระแสความพอใจและความต้องการของมนุษย์ จึงทำได้ยาก และเห็นผลช้า แต่ก็จำเป็นต้องทำ เพราะหาไม่ความชั่วซึ่งทำได้ง่าย จะเข้ามาแทนที่ แล้วจะพอกพูนขึ้นอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันรู้สึกตัว..."


พระบรมราโชวาทตอนพระราชทานกระบี่และปริญญาบัตร
มอบให้พี่ชายด้วยความเคารพรักครับ...จากจุ้น..."



"นี่เป็นเพื่อนรุ่นน้องพ่อที่พ่อสนิทมาก ๆ เขาทำดีมาตลอดชีวิต" พ่อบอกเมื่อผมเงยหน้าขึ้นมองอย่างสงสัย


"งานอะไรก็ได้ที่ทำแล้วส่วนรวมได้ประโยชน์ ทำไปเถอะลูก ไม่มีใครเห็น แต่เราก็เห็นตัวเอง ที่สำคัญคือทำเพื่อถวายในหลวง เพราะพระองค์ท่านเป็นแบบอย่างที่ดีมากๆแก่พวกเรา เราโชคดีแล้วนะที่เกิดมาได้อยู่ใต้ร่มใบบุญของพระองค์ท่าน"


พ่อเก็บรูปเก่า ๆ ใบนั้นไว้ที่เดิม แล้วบอกผมต่อไปว่า


"ถ้าเราไม่ทำความดี ความชั่วก็อาจเข้ามาแทนที่เหมือนที่พระองค์ท่านตรัสไว้ แล้ววันเสาร์หน้า ลูกจะไปเป็นคนกวาดถนนกับพ่ออีกไหม"
"ไปครับ ผมจะทำดีเพื่อในหลวงและเพื่อพ่อ" ผมตอบเสียงดังโดยไม่ลังเล
"ดีแล้วลูก เป็นการทำดีเพื่อตัวเองด้วย"
"ชวนแม่กับน้องไบไปด้วยซิพ่อ" ผมแนะนำ
"แม่กับน้องเขาก็ทำความดีแล้ว ทำกับข้าวไว้ให้เรากินไงล่ะ กองทัพต้องเดินด้วยท้องนะ อย่าลืม..."


พ่อวางมือบนหัวผม ผมรู้สึกอบอุ่นและดีใจเหมือนได้พรวิเศษอะไรสักอย่างอย่างนั้นเลยครับ

Create Date : 17 พฤศจิกายน 2550 Last Update : 17 พฤศจิกายน 2550 19:06:12 น. Counter : 1509 Pageviews.		10 comments
Share Tweet