space
space
space
 
สิงหาคม 2567
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
space
space
11 สิงหาคม 2567
space
space
space

มาราธอนที่ 2 "นักวิ่งขาแรง ไม่น่ากลัวเท่านักวิ่งขาพัง"



666..เมื่อเพื่อนบางคน...ตั้งใจจะทิ้งทวนและทิ้งกุเพื่ออำลาวงการ
...ด้วยเหตุผลต่างๆมากมายที่ถูกยกมาอ้าง....
สุดท้ายมันก็ดูไม่น่าเชื่อ
อยู่ดีนั่นแหละ....เพราะจริงๆจะเลิกวิ่งตั้งแต่มาราธอนแรกจบลงแล้ว

โดยให้เหตุผลว่าขอจบมาราธอนแค่หนเดียว....และมาราธอนที่สอง
ก็มีแค่หนเดียวเหมือนกัน


......ตอนที่ปลาย่างถูกฝากไว้กับแมว...เมื่อเพื่อนบางคนถูกนำมาทิ้งไว้กับกุ...
แรกๆกุก็เครียดว่าจะพาเพื่อนเที่ยวไหนเคยเจอกันแค่ครั้งเดียวตอนไปเขาอกทะลุกุรู้สึกเหมือนยังไม่สนิทกัน....ที่ไหนได้พอเจอกันจริงๆแอบคิดในใจคือเรา
สนิทกันตอนไหนเนี่ย....!!!!
เพื่อนยังไม่เคยเที่ยวพัทลุงเลยได้โอกาสพาเที่ยว
ทางผ่านเพื่อฆ่าเวลาไปรับบิบ....
แต่กุดันผ่านจากเขาชัยสนไปออกปากพะยูน
เลยไปสิงหนครผ่านเกาะยอไปออกสงขลา....
และสุดท้ายเหลือ
อีกสิบห้านาทีจะหมดเวลารับบิบ...กุดันขับรถหลงอยู่ในสวน
สาธารณหาดใหญ่
เพราะหาสถานที่จัดงานไม่เจอ...ขณะนั้นค่ำ
แล้ว...สุดท้ายถามทางจนได้คำตอบแน่ชัด..


"เลี้ยวซ้ายแล้วมันจะเป็นสโลปลงไป" กุไม่รอช้าขับลงไปทันที
เจอรถจอดอยู่ก่อนแล้วสองคันแอบด่าในใจมาจอดขวางทำบ้าอะไรวะ
..กุขับอ้อมรถทั้งสองคันไป
.และเลี้ยวซ้ายทันทีเพื่อจะลงทางสโลป
....ตึง!!!!! เข้าใจว่ารถลงหลุม พอตึงที่สอง....
แน่แล้วมันเป็นกระได
หยั่งดูท้องรถไม่ครูดกับกระไดกุเหยียบคันเร่งทันที ตึง ๆๆๆๆ !!!!
จนครบห้าขั้น
ผู้ชายสามคนวิ่งมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น....
บอกไปว่ามองไม่เห็นว่าเป็นกระได
ถ้าสติดีกว่านี้ก็จะบอกว่ารีบไปรับบิบค่ะ
ขับรถไปจอดหน้าเต๊นท์เพื่อรับบิบ.
..และตอนนี้รู้แล้วว่ารถสองคันนั้น
จอดทำบ้าอะไรตรงนั้น....รับบิบเสร็จไปพักกับเพื่อนอีกคน
....
.ตั้งนาฬิกาปลุกตีหนึ่งสี่สิบตื่นมาตายห่าฝนตก แต่กุก็ยังทา
ครีมกันแดดทั้งตัว ตอนนั้นกุคิดอะไรอยู่????


......ครั้งนี้เราไปถึงสนามก่อนเวลาสิบห้านาที ไม่ได้ยืดกล้ามเนื้อเหมือนเดิม.
ฝนยังตกอย่างชุ่มฉ่ำ...กินกาแฟหนึ่งแก้วที่ผู้จัดไม่ได้เตรียมไว้ให้ไปหาชงกินเอง
เดินเข้าจุดสตาร์ทยืนตากฝนรอปล่อยตัว....ฉิบบบบ!!!!!!..
......นักวิ่งมีไม่ถึงสามสิบคน
เราหารถ้วยกันแล้วลงตัว...แน่นอน..หลังปล่อยตัววิ่งไปกลางสายฝนตอน
ตีสาม
ผ่านถนนใหญ่ยังคงมีแสงไฟส่องทางมีตำรวจ
อำนวยความสะดวก
สักพักถึงทางแยกเลี้ยวขวาขึ้นเนินเล็กน้อยวิ่งลึกเข้าไป....สองข้างทางเป็นสวนยางพารา...
รอบตัวมืดมิด..สายฝนยังคงกระหน่ำอย่างไม่ขาดเม็ด รอบตัวไม่มีใครสักคน
....แต่ในใจกุนี่..เต็มไปหมด.ผีจะหลอกมั้ยวะ....จะวิ่งเหยียบงูมั้ย????
มีโจรปล้นสวาทมั้ย..สวนยางที่นี่มีประวัติมั้ย..ยังๆ ยังมีผ่านวัดอีก
ตอนตีสามกว่าๆ
ดีที่วิ่งมาเจอลุงวิ่งนำอยู่....คิดในใจต่อโชคดี
ที่แกแก่แล้วค่อยใจชื้นมาหน่อย...
ท่ามกลางสายฝน
มันช่วยเรื่องเหนื่อยน้อยลงได้เยอะ...ใช้แผนเดิมรวมสมาธิ
ด้วยการนับจุดให้น้ำ
...แวะจิบมันทุกจุด...ขาไปนับได้ 10 จุด
ขากลับ 10 จุดเข่าไม่งอแง
หลังกลับตัวเริ่มถามหาเกลือแร่
....ฉิบห่ายยยย....!!!! ไม่มีเกลือแร่...
กิโลที่ 35 เริ่มปวดเข้า
พร้อมฝนเริ่มซาเม็ดหลังกระหน่ำมาตลอด.....ขาเริ่มหนักเพิ่มมาก
ขึ้น
คิดว่าตระคริวกำลังจะมา....ปวดแสบฝ่าเท้าวิ่งลากขาสลับเดิน....
สุดท้ายพาร่างเข้าเส้นชัยจนได้ ด้วยเวลา 4.21 ชม.
หลังจากนั้นคือกินมาราธอนทั้งวัน284284284


393393393393.....กับมาราธอนที่สอง Hatyai reviving marathon....
เข่าทำระยะได้มากขึ้น.....จังหวะวิ่งดีขึ้น...สมาธิดี กำลังใจดีเลิศ....
มาราธอนนี้ทำให้ได้เรียนรู้ว่า นักวิ่งขาแรงไม่น่ากลัวเท่านักวิ่งขาพัง
มันเจ็บปวดจริงๆ....สุดท้ายขอบคุณ อควาแมน!!!! ที่ทำให้เข้าใจคำว่าวีรบุรุษ....

16/12/2018




 

Create Date : 11 สิงหาคม 2567
1 comments
Last Update : 11 สิงหาคม 2567 2:32:26 น.
Counter : 127 Pageviews.
(โหวต blog นี้) 

 

มาอ่านประสบการณ์วิ่งมาราธอนครับ
(ผมยังวิ่งมินิอยู่ ธ.ค.นี้จะวิ่งฮาล์ฟครับ)

 

โดย: สองแผ่นดิน 11 สิงหาคม 2567 22:50:13 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

space

BlogGang Popular Award#20


 
สมาชิกหมายเลข 7582113
Location :
พัทลุง Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




พยาบาลวิชาชีพที่ยังไม่ชำนาญการสักเท่าไหร่
แบ่งปันบันทึก เรื่องราว มุมมอง เรื่องเล่า จินตนาการ


space
space
[Add สมาชิกหมายเลข 7582113's blog to your web]
space
space
space
space
space