Bloggang.com : "ผมอยู่ข้างหลังคุณ" : โกธ คดีตัดข้อมือ

โกธ คดีตัดข้อมือ

โกธ คดีตัดข้อมือ

...เรื่องสั้นทั้งหมด6เรื่อง แต่ละเรื่องก็เป็นคดีของมันเองซึ่งความแยบยลอยู่ที่มันเชื่อมต่อด้วยตัวละครเด่นๆ2ตัวที่เป็นนักเรียนม.ปลาย ชาย/หญิง คือ ผม และ โมริโนะ ซึ่งมีความคิดที่แปลกประหลาดกว่าเด็กในวัยเดียวกัน ทั้ง2คนมีด้านมืดในตัว(ที่ไม่เหมือนกับDarthvederแต่จะเป็นอย่างไรคงบอกไม่ได้)และสนใจในเรื่องเดียวกันคือความตาย

....อย่าเพิ่งคิดไปว่ามันจะเหมือนคินดะอิจิหรือโคนันนะครับ เรื่องราวในแต่ละตอนไม่ใช่ในแนวใครเป็นคนฆ่า(แบบปัวโรต์) หรือฆ่าอย่างไรและสืบสวนอย่างไร(แบบโฮล์ม) แต่เป็นในมุมที่ว่าคนฆ่ากำลังคิดอะไรและตัวเอกของเราคิดยังไง ไปมีส่วนร่วมกับเรื่องนี้ได้อย่างไร

....หลายตอนมีการสอดแทรกปมที่น่าสนใจถึงแม้ว่าจะไม่ลึกซึ้งก็ตามเช่น ตอนหมาที่พูดถึงสาเหตุในใจที่ทำให้คนคนหนึ่งต้องไปฆ่าเพราะความอ่อนแอและโกรธแค้นที่แปลงมาลงกับคนที่อ่อนแอกว่าและตัวเองก็ไม่ต่างจากผู้กระทำตัวเอง รวมทั้งก็มีอีกหลายตอนที่อ่านแล้วสามารถซาบซึ้งน้ำตาซึมได้ทั้งที่เลือดนอง(แฝด)

.....สิ่งที่ได้จากการอ่านคือบรรยากาศที่ผมรู้สึกว่ามันสยดสยองมาก และการได้เข้าไปอยู่ในความคิดที่บรรยายออกมาหลายตอนเข้าขั้นน่าสะอิดสะเอียน เป็นหนังสือที่อ่านแล้วรู้สึกได้บรรยากาศในการฆ่าเหมือนได้กลิ่นตามออกมา และมันก็ปลุกด้านมืดในใจคนอ่านออกมาเพราะบางครั้งผมก็เผลอลุ้นว่า"ผม"จะฆ่าหรือไม่ และ จะฆ่าเมื่อไหร่

....ความสนุกอยู่ที่การลุ้น ลุ้นว่าเหยื่อจะรอดหรือไม่หรือลุ้นว่า"เค้า"จะทำ"สิ่งนั้น"หรือไม่ ผู้เขียนฉลาดมากในการล่อหลอกให้คนอ่านหลงเชื่อเพื่อที่ต่อมาจะพบว่า สิ่งที่คุณเห็นไม่ใช่สิ่งที่คุณคิด เมื่อเรารู้ตัวกับกับดักของคนเขียนและคิดว่าบทต่อไปเราจะเดาได้ก็จะพบกับการตวัดกลับอีกรอบจนอึ้ง(เห็นได้ชัดในตอนจบที่ผมถูกหลอกอย่างแรง) รวมทั้งการหลอกให้ลุ้นในเนื้อเรื่องทางหนึ่งแต่ตอนหักมุมไปหักอีกจุดเรียกได้ว่าปวดหลังไปหลายรอบเลย

....ส่วนหนึ่งที่โดดเด่นและตอนแรกผมไม่ชอบเลยคือการที่เขียนบทพูดและความคิดต่อกันเป็นพรืดๆ จนไม่รู้ว่าเรากำลังอ่านเรื่องของใคร ต้องกลับมาอ่านซ้ำ แต่ผมกลับพบว่าส่วนนี้นี่แหละที่ทำให้กลยุทธของผู้เขียนสำเร็จไปในหลายตอน ส่วนในเรื่องของการแปลผมอ่านแล้วก็รู้สึกว่าไม่ได้มีติดขัดคาใจอะไรมาก

.....สรุปว่าเป็นหนังสือสยองขวัญกึ่งสืบสวนที่ผมเชียร์ให้อ่านอย่างเต็มที่สำหรับแฟนหนังสือแนวนี้ ผมเคยอ่านงานของOtsuichiไปแค่เล่มเดียวคือโทรศัพท์สลับมิติ ซึ่งก็ไม่ได้ประทับใจมากนักแต่ก็ทึ่งในความช่างคิดของคนเขียน แต่กับเล่มนี้ประทับใจมากครับ แต่ความรุนแรงระดับนี้คิดว่ามันอาจไม่เหมาะสมกับเด็กที่ยังอายุน้อยเกินไปนะครับ(แต่จะเท่าไหร่ก็กะไม่ถูกเหมือนกัน) ตอนนี้ก็รอลุ้นอยากจะให้มีคนเอามาสร้างเป็นหนังและมันก็คงท้าทายอีกเหมือนกันว่าจะหลอกล่อคนดูเหมือนตัวหนังสืออย่างไร

***ต่อไปนี้เป็นSpoiler สำหรับคนอ่านแล้วนะครับ***

ปริศนาดำ.....ตอนจบนี่ทำเอาผมงงไปเลยเพราะยังไม่คุ้นกับเรื่องของเล่มนี้เรียกได้ว่าเฮ้ยจบกันแบบนี้เลยเหรอ อ่านๆไปเหมือนดูมินิซี่รี่ไปด้วย

ตัดข้อมือ....ตอนนี้ผมชอบน้อยที่สุดเลยครับ แต่มันก็สะท้อนตัวละคร ผม ได้เห็นชัดเจนขึ้นมากเลยว่าด้านมืดของเค้ามันน่ากลัวขนาดไหน

หมา....ผมนึกว่า"ผม"จะเป็นคนแทงเสียอีก หนังสือชวนให้ลุ้นเหลือเกินว่า"ผม"จะทำหรือไม่เมื่อไหร่ พร้อมกับไอเดียที่ดีเหลือเกินที่ให้เรื่องเล่าโดย "หมา"

แฝด...ผมชอบตอนนี้มากครับกับการหักมุม ผมหลงคิดตามไปว่าโมริโนะฆ่าน้องเธอหรือไม่(ใจลึกๆคิดว่าฆ่า) แต่หนังสือกลับหักมุมไปที่จุดว่าคนที่ตายกลายเป็นอีกคนเฉยเลย รวมทั้งตอนจบที่ลุ้นว่า"ผม"จะฆ่าโมริโนะหรือไม่ เพราะหนังสือสร้างให้คนอ่านเชื่อได้ว่า"ผม"สามารถทำอย่างนั้นได้จริง

ดิน.....ตอนนี้ก็แยบยลหลอกผมได้สนิทใจเลย ทั้งจากบริบทและลักษณะคำพูดที่ทำให้คิดว่าคนในหลุมนั้นคือโมริโนะแน่ๆ แต่พอตอนขุดออกมาเจอศพแล้วมันสลดมากๆเลยครับตอนนี้

เสียง....เศร้ามากๆ อ่านแล้วไม่อยากให้พี่สาวของนะสึมิ(ชื่อนี้หรือเปล่าหว่า) ตายเลยทั้งที่ก็รู้แน่อยู่แล้วว่าเค้าตายไปแล้ว รวมทั้งการหลอกได้อย่างแนบเนียนหักมุมมากที่"ผม"ไม่ใช่"ผม"อีกแล้วในตอนนี้ เล่นแบบว่าตอนก่อนหน้านี้ไม่บอกชื่อพระเอกแต่แทนที่ด้วย"ผม"มาตลอด พอเห็นชื่อตอนแรกใครจะคิดว่าเป็นพระเอก เพราะ"ผม"ในตอนนี้กับตอนที่ผ่านมาก็มีความคิดคล้ายๆกัน และสุดท้าย"ผม"ก็ไม่ได้ฆ่าใคร

Create Date : 24 มกราคม 2548

Last Update : 24 มกราคม 2548 19:33:46 น.

13 comments

Counter : 1162 Pageviews.

หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือเล่มโปรดของผม แล้วผู้เขียนคนนี้ก็กลายเป็นนักเขียนคนโปรดของผมไปโดยปริยายครับ
ขออนุญาติแอ็ดชื่อของคุณลงในfriend's blog โดยปริยายเช่นกัน

โดย: นทก. (flyasyou'refree

) วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:22:41:26 น.

ชักอยากอ่านแล้วสิครับเนี่ย

โดย: nanoguy

วันที่: 16 มีนาคม 2548 เวลา:14:09:52 น.

อ่านแล้วเหมือนกันค่ะ แต่เราว่ามันน่ากลัวอะ ตอนนั้นอ่านตอนดึกๆด้วย ตัวละครในเรื่องมันโรคจิตเกินไปหน่อย

โดยส่วนตัวเราชอบตอน ดิน ตอนเดียว ที่เหลือไม่ถึงกะโดนมาก เอาเป็นว่าเต็ม 10 เราให้ประมาณ 6.5 นะคะ เรื่องนี้

โดย: tokei no ketsurin IP: 61.19.165.121 วันที่: 31 กรกฎาคม 2548 เวลา:2:11:01 น.

ชอบเรื่องนี้ตรงที่เค้าหลอกเราได้เนียนมากๆๆ

ต้องยอมรับว่า เขียนดีจริงๆค่ะ

โดย: pistachio

วันที่: 1 ตุลาคม 2548 เวลา:1:44:07 น.

เรื่องโปรดค่ะ รู้จักเรื่องนี้ได้เพราะคุณ นทก. ในความเห็นที่ 1
ตอนนี้ นาย OTSUCHI ได้เลื่อนขั้นมาครองที่หนึ่งร่วมกับฮารูกิ มูราคามิซะแล้ว

โดย: มุก IP: 161.200.51.238 วันที่: 30 ตุลาคม 2548 เวลา:10:56:34 น.

ชอบงานเขียนของโอตสึทุกเรื่องเลยค่ะ ตั้งแต่ ฤดูร้อน ดอกไม้ไฟ และร่างไร้วิญญาณของฉันฉันหายไปในวันหยุด โทรศัพท์สลับมิติ โกธ นัดหมายในความมืด(แนวโรแมนติกนิดๆ) และzoo

โดย: หวานข้าวใหม่ IP: 202.142.219.70 วันที่: 13 ธันวาคม 2548 เวลา:19:17:04 น.

โกธ คดีตัดข้อมือ

นัดหมายในความมืด

เครดิตมรณะ

โดย: พิมพ์ IP: 203.146.78.51 วันที่: 21 ธันวาคม 2548 เวลา:18:22:42 น.

ชอบ ฉันหายไปในวันหยุด กับ ฤดูร้อน ดอกไม้ไฟ และร่างไร้วิญญาณของฉัน สนุกมาก แต่ โทรศัพท์สลับมิติ ส่วนตัวไม่ค่อยโดนใจเท่าไหร่ ค่อนข้างผิดหวัง มีอีกเรื่องอยากแนะนำนะ เรื่องนี้ก็สนุก เมื่อเทวดาให้รางวัลผม ถ้ามีโอกาส ก็ไปหาอ่านกันนะ สนุกมาก

โดย: หญิง IP: 58.10.160.227 วันที่: 6 มีนาคม 2549 เวลา:18:45:25 น.

เรื่องนี้อ่านแล้ว จิตมากเลย แต่ก็สนุกดีค่ะ

โดย: kimutaku IP: 203.170.174.103 วันที่: 13 กรกฎาคม 2549 เวลา:8:29:28 น.

มาลงชื่อเป็น โอตสึ แฟนคลับ

ฮี่ๆ

GOTH ตอนสุดท้าย "ผม" เท่ห์มากค่ะ

ตอนนี้มีของโอตสึในครอบครองหมดทุกเรื่องแล้ว

ชอบ GOTH ที่สุด
รองลงมาก็ นัดหมายในความมืดนี่แหละ
โรแมนติก อบอุ่นดีจัง

โดย: B l a c k D a h l i a IP: 203.188.19.178 วันที่: 15 ธันวาคม 2549 เวลา:11:59:24 น.

ชอบมากมายเลยอ่ะเรื่องนี้ หุหุ อ่านแล้วตะลึง
หลอกเราหลายชั้นเหลือเกิน ทำได้ไง

โดย: KaANoMJeEp IP: 58.8.50.145 วันที่: 1 มิถุนายน 2550 เวลา:17:59:55 น.

หลอกได้เนียนมาก บางทีก็คิดเล่นๆนะว่าอยากฆ่าจริงๆน่าน ล้อเล่ง

โดย: dark IP: 202.69.140.6 วันที่: 2 สิงหาคม 2550 เวลา:10:45:20 น.

ตอนเสียงนี่ "ผม" ฆ่านะครับ แต่บอกว่าคนร้ายหนีไปได้ (ถ้าบอกว่าฝังไว้หลังตึกใครจะคบละ)
และที่บอกว่า ความกระหายเลือดของมันดูเหมือนจะโดนดูดไป แน่ละนั้นเป็นแค่จินตนาการของผม
คือมันจินตนาการว่ามีดดูดความกระหายเลือดได้นั้นไปครับไม่ได้จินตนาการว่าฆ่า เพราะมันฆ่าจริงๆ (อ่านหลายรอบมากว่าจะเข้าใจ) อะ แล้วอีกศพก็ตอนดินนะครับ(มันฝังเองละถึงคนโดนฝังจะเต็มใจก็เถอะ)
สำหรับตอนแฝดตอนท้ายซึ้งดีครับ ผมว่าพระเอกไม่ฆ่าโยรุหรอกเพราะการหาคนที่เข้าใจเรามันไม่ใช่เรื่องง่ายหรอกครับ(ตอนตัดข้อมือยังไม่รู้จักกันนิ) พระเอกเหมือน คนที่ใช้แสงซ่อนความมืดครับแต่นางเอกเหมือนคนที่ใช้ความมืดซ่อนแสงสว่างในตัว(ความรู้สึกแบบมนุษย์ เช่นความรู้สึกผิด ความห่วงหาอาลัย) แต่รสนิยมความชอบแปลกๆแค่นั้นเอง

โดย: zowa IP: 203.146.188.234 วันที่: 11 มกราคม 2551 เวลา:12:32:31 น.