Seminar #1

บ่นไว้หน่อยค่ะ ความรู้สึกว่างเปล่าในช่วงอาทิตย์แรกของการเรียน ป.โท มันเริ่มหดหายไปแล้วค่ะ สิ่งที่เข้ามาแทนที่ก็คือ text วิชาละเล่ม สองเล่ม ที่ต้องอ่านเอง ไม่งั้นฟังอาจารย์บรรยายไม่รู้เรื่อง (แบบว่าฟังแล้วแปลออกนะ แต่ไม่เข้าใจว่าสรุปจะให้รู้อะไร นี่คือเรียนไม่รู้เรื่องใช่ป่ะ) แทนที่จะไปปล่อยไก่ในห้อง เพราะภาษาอังกฤษก็แย่หลายๆ ก็เลยยอมสละชีวิตให้ text ทั้งหลายดีกว่า

แล้วก็มีวิชานี้ที่ใช้เป็นหัวเรื่อง Seminar หรือ สัมมนา ของเราลงเรียนในเทอมแรกของ ป.โท ค่ะ สอนด้วยอาจารย์ฝรั่ง (พยายามสืบว่าแกมี nation ไหน ก็ยังไม่ได้ความ) ตั้งแต่คาบแรกที่เรียน ก็กางแผนการสอนให้ดู สอน 3 คาบ แล้วก็ต้องส่งชื่องานวิจัยที่จะทำ หลังจากนั้น free time but not free values ต้องเตรียมเขียนบทความ ที่เค้าเรียกกันว่า paper น่ะคะ ภายในประมาณ 1 เดือนค่ะ หลังจากนั้นก็คือเตรียม presentation by english langauge with 10 staffs แค่ฟังก็ขนลุกแล้วค่ะ ป.ตรี อาจารย์สอบแค่สามสี่คนก็เหนื่อยเลือดตาแทบกระเด็น นี่แค่สัมมนา อาจารย์มานั่งฟังเป็น 10 แล้วจะรอดชีวิตมาไหม... สงสัยจริงเลยว่าอาจารย์ทั้งหลายว่างกันมากเลยเหรอ ถึงมานั่งฟังได้นาน (เพราะวิชานี้ลงเรียนกันประมาณ 30 คน present 20 min + Q&A 10 min ต่อคน อาทิตย์นึงก็ได้ไม่เกิน 6 คน เวลาทั้งหมดก็ประเมินว่า เดือนกว่าๆเลยนะคะ)

ตอนนี้หลายๆคนที่ลงเรียนก็เริ่มมีหัวข้อเป็นของตัวเองละ ส่วนเรารู้ทิศทางแล้ว แต่ว่า...ตั้งแต่เปิดเรียนยังไม่เคยได้ไปนั่งคุยกะอาจารย์ที่ปรึกษาเลยค่ะว่าแกยังเต็มใจจะให้เราปรึกษาอยู่รึเปล่า น่าหวาดเสียวอย่างยิ่ง แต่ก็ตั้งใจแล้วค่ะว่าจะไปคุยพรุ่งนี้ถ้าแกว่างให้เจอนะคะ ส่วนแผนวันนี้คือ นั่งอ่านเปเปอร์ที่ปรินท์ไว้ให้เข้าใจ (ปรินท์ไว้ประมาณ 5 เปเปอร์ค่ะ) สรุปใจความ และร่างแนวทางที่จะทำวิจัย เพื่อไปคุยกะที่ปรึกษา เนื่องจากกลัวว่าไปคุยแล้วอาจจะโดนที่ปรึกษาตอกกลับหากไม่วางแผนชีวิตไปก่อน

ไปทำตามแผนละค่ะ

see you

Create Date : 18 มิถุนายน 2552 Last Update : 18 มิถุนายน 2552 18:21:30 น. Counter : 495 Pageviews.		1 comments
Share Tweet