ความยึดมั่นถือมั่น คือ บ่อเกิดแห่งทุกข์
Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2554
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
24 สิงหาคม 2554
 
All Blogs
 
นายหลง ตอนที่ 1

สวัสดีครับ หลังจากแอบหายไปนานอีกแล้วครับ วันนี้ก็ไม่รู้จะเขียนเรื่องอะไรดีนะ ช่วงหลังๆ อายุเริ่มมากขึ้นทุกวันๆ

สมองเริ่มทำงานน้อยลง อีกหน่อยอาจจะ กลายเป็นคนสมองหลับไปเลยรึเปล่านะ

จะเขียนเรื่องธรรมะ ก็ เขียนไปจนหมดแล้ว คนอ่าน และ คนที่สนใจ เข้าใจ ก็ คนเดิมๆรู้จักกันมาแต่ไหนแต่ไร ก็ยังคง สนใจไม่ท้อถอย ส่วนคนใหม่ๆ ก็ยัง งงๆ มึนๆ ไปวันๆ

เอาเป็นว่าผมจะขอ เล่านิทานที่แต่งเองให้ฟังแบบสดๆ เลยแล้วกันเนอะ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว นานจนถึงปัจจุบัน มีชายหนุ่มคนหนึ่งชื่อ นายหลง (นามสมมุตินะครับ)

นายหลง เกิดมาบนโลกใบนี้โดยไม่รู้มาก่อนเลยว่า เกิดมาทำไม และ เพื่ออะไร แรกเริ่มลืมตามองโลกใบนี้ นายหลงก็เห็นหน้า ผู้ชายหน้าแปลกๆ นั่นคือ หมอทำคลอดนั่นเอง

เสียงดัง เพี้ยๆๆ นายหลงรู้สึกเจ็บที่ก้น และ ตะโกน แหกปาก ด้วยความเจ็บ ในความรู้สึกคือ อะไรมันมากระทบก้นเราวะ คนพวกนี้ทำไมใจร้ายจัง

นายหลงโดนจับไปล้างเนื้อ ล้างตัว แล้วพามาหา หญิงสาวผู้เป็นแม่
นายหลงก็เริ่ม ใช้ความคิดที่มีข้อมูล (สัญญา) อันน้อยนิด เพราะ ข้อมูลเก่ามันลางเลือนและ จางหายไปบ้างแล้ว เริ่มสงสัย ....

ใครวะเนี่ย “หน้าตาสวยดีนะ น้องสาว” แถมยิ้มให้เราซะด้วยสิ เอ...แอบมีน้ำใหลออกจากตาซะด้วย

หลังจากนั้นไม่ถึง 5 นาที นายหลงก็หลับ ตื่นมาอีกที เวลาก็ผ่านไป 10 ปี (ไวเหมือนโกหก มันจะนอนอะไรนานปานนั้น เรื่องของเรื่องคือ กระผม ขี้เกรียจ บรรยายมาก เดี๋ยวจะ กลายเป็น นวนิยายนายหลงไปซะ)

เวลาผ่านไป 10 ปี นายหลงย่างเข้าสู่ วัยรุ่น ที่มักมีคำถาม และ ข้อสงสัยมากมาย นายหลงเริ่มสงสัยในชีวิตของตัวเองว่า เกิดมาทำไมนะ แล้วทำไมผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นแม่เราด้วย และ ชายหน้าตาขี้เหร่ๆคนนั้น ทำไมต้องมาเป็นพ่อเราด้วยนะ นายหลงก็ได้แต่เก็บคำถามค้างคาใจ ไปตลอด เพราะ ไปถามใครก็ไม่มีใครตอบได้

ส่วนคนที่ตอบมา ก็มักจะตอบประมาณว่า ก็เพื่อทำความดี แสวงหาเงินทอง กอบโกยความสุข ซ้ำร้ายบางคนยังตอบว่า เกิดมาเพื่อ ความสุขทางเนื้อหนัง เลยคิดไปเองว่า สงสัยจะคิดมากไป ทุกๆคน ก็คงเกิดมาเพื่อ หาความสุขใส่ตัวหละมั้ง เราก็น่าจะทำตามเขาเหล่านั้นนะ

นายหลง มาสังเกตุ หลายๆคนที่ รู้จัก ไม่ว่าจะเป็น ลุง ป้า น้า อา ถ้าใครมี ฐานะดี ก็จะมีแต่คนเกรงใจ ใครๆก็เข้าหา เป็นที่เกรงขาม ส่วนคนที่ ฐานะย่ำแย่ ยากจน ก็จะมีแต่คนดูถูก ดูแคลน ไม่มีใครให้ความสนใจ

ทำให้นายหลงคิดได้ว่า ชาตินี้เราจะไม่ยอมยากจน เด็ดขาด เพราะ เราไม่ชอบให้ใครดูถูก เราต้องเด่น และ มีเป็นคนที่มีแต่คนเข้าหา ความคิดเหล่านี้เริ่มฝังเข้าไปใน จิต สมอง และ เซล ทุก เซลในร่างกาย แผ่ซ่านออกมาทาง พฤติกรรม จนเป็นความเคยชินและ สำคัญว่า นี่คือ ที่สุดของชีวิต

เวลา ผ่านไป อีก 10 ปี นายหลงไกล้จะเรียนจบมหาวิทยาลัย ในระหว่าที่เรียน ในมหาวิทยาลัย นายหลงจะมีเพื่อนฝูงมากมาย มีแต่ คนเข้าหา ทั้งเพื่อนผู้ชาย และ ที่สำคัญ สาวๆต่างก็แย่งนายหลง อยากได้เป็นคู่ควง

เพราะ ในระหว่างเรียน นายหลงเรียนเก่งมาก ได้เกรียตินิยม อันดับ 1 ฐานะทางบ้านดีมาก ระดับขั้นมีจะกินเกินไป ที่บ้านนายหลงแม่ เป็น แม่บ้านไม่ได้ทำงาน ส่วนพ่อ เป็นรัฐมนตรีใหญ่ ในกระทรวง (อันนี้เป็นเรื่องสมมุตินะครับ ไม่ได้พาดพิงถึงผู้ใด ต้องแจ้งก่อน เดี๋ยวจะกลายเป็นประเด็น)

นายหลงมีความภูมิใจในตัวเอง ในครอบครัวมาก ถึงแม้นว่า เบื้องหลังความสำเร็จต่างๆจะไม่ได้มาด้วยความบริสุทธิ์ เพราะนายหลงมีความคิดว่า

นั่นไม่ใช่สิ่งที่ควรไปสนใจ มันเป็นขั้นตอน ของความสำเร็จที่ สังคมปัจจุบัน ยอมรับ ต่อให้ไปฆ่าคนเพื่อ แย่งชิงมามันก็เป็นแค่ ขั้นตอนปกติเท่านั้นเอง (ขอเสริม...สมัยนี้ไม่ต้องไปฆ่าใครซึ่งๆหน้าหรอกครับ ใช้วิธีฆ่าแบบทางอ้อม แต่ได้ผล ในทางตรงง่ายกว่า ฆ่าทีได้เป็นฝูง แล้วโกยทีละมากๆ ไม่เสียเวลา ดีกว่าไปฆ่าแย่งชิงแบบสมัยก่อน ได้ทีละน้อยๆ ไม่ทันใจ ยุคนี้ต้องรวดเร็ว ได้ผลทันใจ)

นั่นคือ ความสุขที่สุดของชายนายหลง

วันหนึ่งนายหลงคุยกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ชื่อ นายลืม สองคนนี้เป็นเพื่อนสนิทกันมาก

วันนั้นเองนายลืม อยากถามนายหลงมากเลยว่าทำไม นายหลงถึง ประสบความสำเร็จมากจัง เรียนก็ดี กีฬาก็เด่น รวยก็รวย เฮ้อ...แค่คิดก็ อิจฉาแล้วสิ
นายหลงก็เล่าให้ฟังว่า.....

ขอไว้ต่อคราวหน้านะครับ วันนี้ไปธุระก่อนนะครับ...



Create Date : 24 สิงหาคม 2554
Last Update : 24 สิงหาคม 2554 13:21:55 น. 6 comments
Counter : 745 Pageviews.

 
อ้าว...จบชะละ กำลังสนุก
รีบไป รีบมาน๊า อย่าให้คอยนาน เดี๋ยวไม่ประติด ประต่อ

สนุกจ้า....ต้องสนุกตลอดนะ ประเภทหักมุมเศร้า ไม่เอาเน้อ



โดย: นุ่มณอ่อนนุช วันที่: 24 สิงหาคม 2554 เวลา:14:03:33 น.  

 
รออ่านต่อครับ


โดย: ปาณสิน IP: 58.8.4.5 วันที่: 24 สิงหาคม 2554 เวลา:16:35:33 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณผัสสะ
นานๆจะได้อ่านเรื่องสักที
ยังมีจะมีติดไว้ตอนต่อไปอีกหรือนี่??
กำลังอ่านเพลินแท้ๆ รออ่านต่อนะคะ

มีแต่คนกล่าวว่าสังคมไทย
ไปหลงใหลและเอาอย่างค่านิยมทางวัตถุ
ตามแบบตะวันตก พอได้มาอยู่นอร์เวย์
ได้เห็นได้สัมผัส ก็รู้สึกว่าคนนอร์เวย์ส่วนใหญ่
เขาไม่ได้ลุ่มหลงวัตถุอะไรเลย ทุกคนเป็นอยู่
เท่าเทียมเสมอกัน ถึงจะรวยเพราะทำธุรกิจ
แต่ก็กินอยู่เหมือนๆกัน ไม่เหยียบ ไม่เย้ยหยันกัน

สามีตุ๊กตาแต่งตัวเลอะเทอะเปรอะเปื้อนเข้าไปซื้อของ
ทางร้านก็บริการอย่างดี ถ้าเป็นที่เมืองไทยจะถูกมอง
ตั้งแต่หัวจรดเท้า (ตุ๊กตาเคยเจอมาบ่อยค่ะ
เพราะเป็นคนที่ชอบแต่งตัวกะโปโล)

เขาไม่มีสิ่งผิดกฎหมาย เพราะกฎหมายเขาเอาจริง
ไม่มีสินบนใต้โต๊ะ ไม่มีซ่องโสเภณี ไม่มีคนไร้ที่อยู่
พึ่งพาตัวเองเป็นหลัก
แต่ทุกวันนี้ก็มีต่างชาติเข้ามาเยอะค่ะ
ก็มีบ้างที่สังคมเริ่มสั่นคลอนไป (แต่เขาก็แก้ไขจริงๆค่ะ)
เช่น ลักลอบเข้ามาทำสิ่งผิดกฎหมาย
อย่างชาวโรมาเนียบางคนก็เข้ามาขอทาน
คนโปแลนด์มารับจ้างแล้วก็แอบลักขโมย งัดแงะ
สาวๆรัสเซียแอบค้าประเวณี ตามเมืองใหญ่ๆ
แต่ทางการก็กวดขันมิหยุดหย่อนค่ะ

ความเป็นนอร์เวย์มีดีหลายอย่างที่เราน่าจะเอาเป็นแบบอย่าง
แต่สิ่งที่ไม่ดีก็มีค่ะคือความไม่ยิ้มแย้มแจ่มใส
ไม่ยุ่งไม่สนใจใครอื่น เย็นชา เหมือนว่าไม่เป็นมิตร
แต่จริงๆแล้วจิตใจดีค่ะ ถ้าเราอยากให้ช่วย
เราต้องเอ่ยปาก เขาถึงจะยินดีจะช่วยโดยไม่หวังผล

ในความเฉยชาจะมีมีความกรุณาเสมอ
พวกเขาไม่ได้บูชายกย่องแต่วัตถุ
หรือลาภ ยศ สรรเสริญอะไรมากกว่า
มองคนอื่นด้วยความเท่าเทียมกันอ่ะค่ะ

เขียนซะยาวเลย เพราะเนื้อหาของคุณผัสสะพาไปค่ะ อิๆๆ


โดย: เกลือหนึ่งกำน้อย IP: 85.166.69.145 วันที่: 8 กันยายน 2554 เวลา:11:36:05 น.  

 
เอาน๊า...ถือชะว่าใช้หนี้เขาไป ชาติก่อนโน้นนนนนน
คงไปเอาของเขามา ชาตินี้เขาเลยมาทวง
สงสัย จะมีดอกเบี้ย เลยต้องใช้หนี้ชะก้อนโต แหะ แหะ

ถ้ามีโอกาสก็ไปชิ วัดประทุม กลางวันสงบ คนไม่เยอะ
จะได้ไปไหว้พระบรมสารีริกธาตุด้วย ขอพรให้พ้นเคราะห์
อย่างน้อยก็ช่วยทางด้านจิตใจ ใช่ป่ะหล่ะ

ว่างๆก็แวะเข้ามาทักทาย
หายไปนานๆ เด๋วลืมหน้าไม่รู้ด้วย


โดย: นุ่มณอ่อนนุช วันที่: 8 กันยายน 2554 เวลา:22:07:37 น.  

 
สวัสดีค่ะ
คนบ้านนี้สบายดีมั้ยหนอ?
แวะเอาบุญมาฝากค่ะ


โดย: เกลือหนึ่งกำน้อย วันที่: 19 กันยายน 2554 เวลา:12:04:50 น.  

 
คิดถึงฉันไหม?
ทำไมไม่มาหา
หรือฉันไม่มีค่าเพียงพอ
ไม่เคยสนใจเลย
ไม่มาเคล้าคลอ
หรือจะรอให้ตายจากกัน....

55 ว่าไปตามเพลงอ่ะค่ะ
คุณผัสสะสบายดีหรือไร
ไม่ได้ข่าวคราวเป็นเดือนเลย
ภาวนาให้คุณผัสสะปลอดภัยจากภัยน้ำท่วมค่ะ


โดย: เกลือหนึ่งกำน้อย วันที่: 23 ตุลาคม 2554 เวลา:23:02:11 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ผัสสะ
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




สิ่งที่รู้ รู้อะไร รู้ในสิ่งจริง หรือ สิ่งลวง หรือ ลวงในสิ่งจริง

คิด คิด ...คิด แล้ว จะ รู้ หรือ รู้ เพราะ ไม่คิด

".. ผัสสะ
Friends' blogs
[Add ผัสสะ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.