บทแรก..เกริ่นนำความเป็นมา
เคยได้ยินเพลงนี้กันไหมคะ? ที่ชื่อกลุ่มบล็อกอันนี้ ป้าโซเคยได้ยินมาตั้งแต่เด็กๆ ไม่ทราบป่านนี้เขายังเปิดหลังข่าวตามวิทยุอยู่หรือเปล่า?..
กระทู้นี้เป็นกระทู้เกี่ยวกับเรื่องกีฬาโดยเฉพาะค่ะ ไอ้ครั้นจะไปรวมกับกลุ่มเรื่องเล่าชาวศิวิไลซ์ มันก็คงจะหลายตอนเพราะป้าโซอัดอั้นมาหลายก็อก กว่าจะเล่าหมดอยาก
กีฬาสำหรับกลุ่มนี้ก็คงไม่พ้นยูโด.. ที่เด็กๆเล่นอยู่ค่ะ..
เด็กๆที่บ้าน เริ่มจากเจ้าคนโตเริ่มเล่นยูโดก็เพราะความเห็นชี้นำชี้แนะของพ่อเขาค่ะ ป้าโซไม่รู้เรื่องกับเขาหรอกค่ะ แต่พ่อเขาบอกว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของเด็กญี่ปุ่นจะต้องเข้าร่วมกิจกรรมอย่างใดอย่างหนึ่งในโรงเรียน มันเป็นเรื่องที่เขาถือปฏิบัติกันมานาน ไม่ถึงกับจะ "ต้อง" ทำนะคะ อาจเป็นกีฬาประเภทต่างๆ หรือร้องเพลง หรือชงชาแบบแม่บ้านแม่เรือน หรือถ่ายรูป.. แต่จะเน้นหนักกันที่กีฬามากกว่า
เรื่องกีฬานี่ มีส่วนดีสำหรับเด็กในเรื่องการพัฒนาการทางร่างกายและจิตใจ ซึ่งที่นี่เขาจะเน้นเรื่องนี้กันมากค่ะ ซ้อมกัน แข่งกันอย่างเอาเป็นเอาตาย ผลพลอยได้อีกอย่างคือช่วยให้เด็กๆมีกิจกรรมทำฆ่าเวลา ไม่หมกมุ่นในสิ่งที่ไม่ดี และช่วยให้พ่อแม่ที่ต้องทำงานเบาใจได้ว่าลูกมีกิจกรรมทำ..
ทำไมถึงต้องเป็นยูโด??.. ก็เพราะไม่ต้องลงทุนอะไรมาก มีแค่ชุดฝึกแล้วก็เนื้อตัวของเราเท่านั้นแหละค่ะ.. และจริงๆแล้วจุดประสงค์ของพ่อเขาก็คือต้องการให้ลูกมีวิชาไว้ติดตัวโดยเฉพาะการป้องกันตัวเองจากการถูกกลั่นแกล้ง เป็นที่ขึ้นชื่ออย่างที่รู้กันทั่วไปถึงกิตติศัพท์การกลั่นแกล้งเพื่อนในโรงเรียน หรือที่ภาษาญี่ปุ่นเรียก "อิจิเมะ" มีแทบทุกโรงเรียนค่ะ มากบ้างน้อยบ้างต่างกันไป โดยเฉพาะการเป็นลูกครึ่งที่ออกจะแตกต่างจากคนอื่นไปบ้าง.. การได้เรียนยูโดก็เป็นความมั่นใจอย่างหนึ่งต่อสังคมในโรงเรียน ถึงแม้จะไม่ได้ถึงกับขนาดเอาวิชาที่เรียนรู้นี่ไปทุ่มใส่ชาวบ้านเขา แต่การที่เพื่อนๆได้รับรู้ว่าเราเข้าคลับยูโด เป็นยูโดนี่ก็ช่วยทำให้ไม่มีคนมาตอแยกับเราแล้วละค่ะ..
เรื่องอิจิเมะนี่ ขอยกไปเล่าในกลุ่มเกี่ยวกับโรงเรียนก็แล้วกันนะคะ.. นั่นก็ต้องตั้งกลุ่มใหม่แยกออกไป เพราะมากมายหลายหลากเรื่องตามการพล่ามของป้าโซ
เจ้าคนโตของป้าโซเข้าร่วมกิจกรรมยูโดตั้งแต่ชั้นป.สองเทอมที่สามเมื่อสมัยยังอยู่เมืองไทยค่ะ ตอนเข้าไปใหม่ๆนั้นเงอะงะมาก ด้วยความที่แม่มันไม่รู้อะไรสักอย่าง ภาษาญี่ปุ่นก็งูๆปลาๆ ด้วยความที่.. นี่เมืองไทยย่ะ ฉันอยู่บ้านฉัน ภาษาบ้านฉันต้องเป็นใหญ่ ยิ่งสังคมญี่ปุ่นด้วยเรอะ?? เหอะ!! ไม่ค่อยได้สนใจอะไรกับเขาหรอกค่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองแต่งงานอยู่กินกับคนญี่ปุ่นได้ยังไง ตอนที่จะเข้าไปร่วมกิจกรรมนี้ มีการไปดูเขาเล่นก่อนด้วยนะคะ ให้ลูกได้เห็น ได้ตัดสินใจร่วมด้วยว่าพอจะไปได้ไหมกับกิจกรรมชนิดนี้ (ถึงแม้ 90% พ่อกับแม่จะทั้งผลักทั้งดันทั้งถีบก็ตาม น่า.. ให้โอกาสลูก 10% ก็ถือว่าให้โอกาสนิ ฮี่ๆๆ.. ) บังเอิญเจ้าคนโตเป็นเด็กว่าไรว่าตามกัน คล้ายๆเป็นเด็กไม่มีหัวคิด อ้าว!! ลูกๆๆ ก็จะเอาอะไรกับเด็กป.สองล่ะคะ??..
ตอนป้าโซพาเข้าไปดูนั่น หลังจากที่เขาเลิกเรียนแล้ว กิจกรรมนี้จัดภายในโรงเรียนค่ะ อยู่ในโรงยิมชั้นสอง ซึ่งเป็นห้องกว้างๆโล่งๆเอนกประสงค์ เด็กๆต้องช่วยกันขนเบาะตะตะมิมาปูกันเอง โดยมีบรรดาแม่ที่จัดเวรดูแลมาคอยควบคุมกำกับความเรียบร้อยอีกทีหนึ่ง
ตอนป้าโซพาเจ้าตัวโตไปดูนั้น แม่ญี่ปุ่นที่เป็นกรรมการดูแลประจำปีก็ให้การต้อนรับเป็นอย่างดี โชคดีที่เขาพอจะพูดภาษาไทยแบบงูๆปลาๆได้เหมือนกัน ต่างก็เลยส่งทั้งงูทั้งปลาทั้งเลื้อยทั้งว่ายน้ำดำน้ำเข้าหากันพัลวัน จนเหนื่อยทั้งคู่กว่าจะสรุปได้ว่ายังไม่ได้มาเข้าร่วมกิจกรรมนะ มาดูเฉยๆก่อน ..
ไปนั่งดูเด็กๆตีลังกาม้วนหน้าม้วนหลัง กลิ้งตัวตบเบาะพั่บๆ อยู่พักนึง เห็นพวกพี่ๆตัวโตๆเขาเล่นกันแข็งขัน .. เป็นไง?? น่าสนุกไหมลูก ? พอได้มั้ย ? เจ้าลูกก็ทำหน้าเฉยเมย .. ยังไงก็ได้แม่ (คล้ายๆจะปลง) สรุปหลังจากที่ไปดูมาแล้วก็หอบเอกสารมากรอกสมัครเข้ากลุ่มเป็นเรื่องเป็นราว โดยกฏของที่นี่เขาจะรับเด็กตั้งแต่ป.สองขี้นไป ถ้าป.หนึ่งจะมาเล่นต้องมีผู้ปกครองมานั่งอยู่ด้วย เผื่อเกิดกรณีบาดเจ็บหรือเด็กงอแง
นี่ค่ะ.. นักยูโดจิ๋วสมัยโบราณโน้นนน..
ดูหน้าตาสิคะ.. ว่าอยากเล่นแค่ไหน?
โปรดติดตามตอนต่อไปเวลาป้าโซขยันอัพค่ะ ธุจ้า..
Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2552 |
Last Update : 21 กุมภาพันธ์ 2552 17:07:10 น. |
|
4 comments
|
Counter : 701 Pageviews. |
|
|
|
โดย: อยู่อิบารากิค่าาาา IP: 118.0.252.211 วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:19:46:55 น. |
|
|
|
โดย: Koneko-chan (GutChy ) วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:20:56:10 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
คุรุเม่ ฟุกุโอกะ Japan
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]
|
สวัสดีค่ะ ..
ป้าโซอยู่อำเภอเล็กๆแห่งหนึ่งในจังหวัดฟุกุโอกะ ซึ่งอยู่ในเกาะคิวชู เกาะทางใต้ของญี่ปุ่น
เรื่องราวที่เล่าๆสู่กันฟังนี่ มาจากประสบการณ์ส่วนตัวซึ่งสอดแทรกความคิดเห็นเข้าไปด้วย อันไหนไม่เข้าทีก็อ่านผ่านๆไปละกันนะคะ
ขอบคุณทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามาค่ะ
|
|
|
|
|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|