ดินสอทำไมมีตัว H กับตัว B

หลายคนคงจะรู้กันอยู่แล้วว่าไส้ของดินสอนั้นทำมาจากแกรไฟต์
แต่ถ้าลงลึกไปในรายละเอียดแล้วแกรไฟต์ไม่ใช่ส่วนผสมเดียวของไส้ดินสอ แต่ยังมีผงดินเหนียวและน้ำรวมอยู่ด้วย


หรือถ้าเป็นดินสอสีก็จะมีเม็ดสีเป็นอีกส่วนผสมหนึ่ง ซึ่งส่วนของแกรไฟต์และดินเหนียวที่ใช้มีความสำคัญกับคุณภาพของดินสอที่ได้
กล่าวคือ ยิ่งผสมดินเหนียวมากขึ้นเท่าไร ไส้ดินสอที่ได้
ก็จะแข็งขึ้นและสีอ่อนลงเท่านั้น

ส่วนสัญลักษณ์ 2B ที่พวกเราคุ้นเคยกันนั้น
เป็นตัวบ่งชี้คุณภาพของดินสอตามระบบแบบยุโรป
ซึ่งจะวัดระดับของไส้ดินสอตาม H (Hardness)
คือ ความแข็ง และ B (Blackness) คือ ความดำ
รวมทั้ง F (Fine point) คือ ความละเอียดของเนื้อ




มาตรฐานดินสอที่ใช้เขียนกันทั่วไปอยู่ในระดับ HB
ส่วนดินสอสำหรับระบายกระดาษคอมพิวเตอร์
ต้องใช้ความเข้มระดับ 2B ขึ้นไป

ทั้งนี้ ดินสอที่ผลิตอยู่ในท้องตลาด มีตั้งแต่ 9H
ซึ่งมีไส้ดินสอที่แข็งที่สุดแต่ให้สีอ่อนที่สุด ไล่ไปที่
8H, 7H, 6H, 5H, 4H, 3H, 2H, H, F และ HB
ซึ่งเป็นดินสอระดับมาตรฐานสำหรับงานเขียน ไปจนถึงระดับ B, 2B, 3B, 4B, 5B, 6B, 7B, 8B และ 9B ซึ่งเป็นดินสอที่มีไส้อ่อนที่สุดแต่ก็สีดำที่สุด

สรุปได้ว่า ดินสอที่มีตัว H มากจะยิ่งให้สีอ่อนลงเรื่อยๆ
ในทางตรงข้าม ดินสอที่มีตัว B มากจะยิ่งมีสีเข้มมากขึ้นเรื่อยๆ
โดยดินสอที่มีความเข้มมากจะใช้ในการแรเงา
ส่วนดินสอที่มีความเข้มน้อยจะใช้ในการร่างภาพ

นอกจากเกณฑ์การวัดระดับไส้ดินสอตามระบบยุโรปแล้ว
ยังมีระบบตัวเลขที่ใช้กันในอเมริกา โดยดินสอเบอร์ 1= B,
ดินสอเบอร์ 2 = HB, ดินสอเบอร์ 2 1/2 = F, ดินสอเบอร์ 3 = H
และดินสอเบอร์ 4 = 2H

ส่วนตัวเลขที่เราคุ้นเคยอีกแบบคือตัวเลขกำกับขนาดของ
ไส้ดินสอที่ใช้กับดินสอกด ได้แก่ 0.3, 0.5, 0.7, 0.9, 1.0
และ 1.5 ทั้งหมดมีหน่วยเป็นมิลลิเมตรและเป็นตัวระบุความหนาของไส้ดินสอ


ที่มาจาก teenee นะคะ

--------------------------------------------------------------------------
ขออนุญาต เพิ่มเติม ประวัติของดินสอ นะคะ

ดินสอมีวิวัฒนาการมาตั้งแต่ยุคโรมัน
โดยในสมัยนั้นจะเป็นแท่งโลหะ เช่น ตะกั่ว ขูดขีดลงบนกระดาษ



ดินสอผลิต โดยการใส่แกรไฟต์กับผงถ่าน เติมน้ำลงไป
ผสมแล้วทำให้เป็นแท่งยาวคล้ายสปาเกตตี้ เผาในเตาให้แข็ง
จากนั้นจุ่มในน้ำมันหรือขี้ผึ้ง เพื่อให้เขียนได้ง่ายขึ้น
จากนั้นประกอบเข้ากับไม้ที่เจาะรูไว้ให้เป็นแท่งดินสอ

ดินสอส่วน ใหญ่ โดยเฉพาะดินสอที่ใช้ในงานศิลปะ
ะระบุความเข้มของดินสอเอาไว้ด้วยตามระบบยุโรป
โดยใช้อักษร H (hardness - ความแข็ง)
B (blackness - ความดำ) และ F (fine point - เนื้อละเอียด)

ดินสอสำหรับศิลปะจะมีความเข้มหลายขนาดให้เลือกใช้
เพื่อให้มีความเข้ม ความสวย งาม และให้ความรู้สึก
ที่แตกต่างกัน มีตั้งแต่ดินสอที่แข็งและสีอ่อน
ไปจนถึงสีเข้มมาก โดยมักเรียงตามลำดับต่อไปนี้



9H 8H 7H 6H 5H 4H 3H 2H H F HB B 2B 3B 4B
5B 6B 7B/EB 8B/EE 9B
แข็งที่สุด → ปานกลาง → อ่อนที่สุด

ในคริสต์ศักราช 1970 ,STAEDTLER
ด้กำหนดใช้สัญลักษณ์ตัวอักษร EB และ EE ในผลิตภัณฑ์ของตน

ในปัจจุบันนี้ได้ยกเลิกการใช้สัญลักษณ์ตัวอักษร EB และ EE
แต่ถูกแทนที่ด้วย 7B และ 8B

อย่างไรก็ตามสัญลักษณ์ตัวอักษร EE ยังคงปรากฏในผลิตภัณฑ์ชื่อ STAEDTLER Mars Lumograph ของ STAEDTLER ในประเทศไทย



นอกจากนี้แล้วยังมีระบบอเมริกันที่ใช้ตัวเลขเพียงอย่างเดียว
โดยสามารถเทียบประมาณกับระบบยุโรปได้ดังนี้




ดินสอส่วนใหญ่จะมีหน้าตัดเป็นรูปหกเหลี่ยม เนื่องจากสามารถจับได้ถนัด สบายมือ และเมื่อกลิ้งจะสามารถหยุดได้ (หากกลมจะมีโอกาสกลิ้งตกโต๊ะไปมากกว่า) ดินสอสำหรับช่างไม้จะเป็นรูปร่างแบน ซึ่งไม่กลิ้งเช่นกัน และสามารถกะระยะของเส้นได้เที่ยงตรงกว่า


จาก วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

อ้าง อิง

* Petroski, Henry (1990). The Pencil: A History of Design and Circumstance. New York: Alfred A. Knopf. ISBN 0394574222; ISBN 0679734155.
* Petroski, Henry. H. D. Thoreau, Engineer. American Heritage of Invention and Technology, Vol. 5, No. 2, pp. 8-16.


และเวป //www.tlcthai.com/webboard/view_topic.php?table_id=1&cate_id=121&post_id=74067&tltle=%BB%C3%D0%C7%D1%B5%D4%B4%D4%B9%CA%CD-2-B

Create Date : 10 กันยายน 2553		7 comments
Last Update : 10 กันยายน 2553 21:16:28 น.
Counter : 12978 Pageviews.
Share Tweet