~* TRIP NO. 8/2010 *~  
ภูเก็ต : Cape Sienna - วัดไชยธาราราม (หลวงพ่อแช่ม วัดฉลอง)
- หอชมวิวเขาขาด - FD3028 HKT/BKK
.
.
.

มาถึงตอนสุดท้ายของทริปเที่ยวภูเก็ตสักที
หลังจากแอบอู้ไปหลายวัน

นั่นเพราะติดภารกิจการเดินทางครั้งใหม่ อีก 2 ทริป
ว่าแล้ว ... ก็ต้องรีบเข็นตัวเองให้เก็บตกของเก่าให้จบสักที
ไม่งั้นคงกลายเป็นดินพอกหางหมู
^^”

วันสุดท้าย ... @ ภูเก็ต
อย่างที่เกริ่นไว้ตอนแรก ว่ามาเที่ยวครั้งนี้ เน้นพักผ่อนสบายๆ
กะไม่ตะลอนไปไหนมากนัก

เราเลยตื่นสายๆ ...
ค่อยๆละเลียดอาหารมื้อเช้าในโรงแรม อย่างไม่รีบร้อน

++ วิวจากห้องอาหาร ++

โรงแรมนี้ ... ดีแค่วิวสวยเท่านั้นค่ะ
ยิ่งช่วงเช้า แดดแรงๆ ถ่ายรูปออกมาได้สวยดี

เลยยอมตะเกียกตะกาย เดินขึ้นบันได
ไปถ่ายรูปชั้นบน ที่ The Vanilla Sky เป็นการทิ้งท้าย
เป็นบาร์ที่เปิดเฉพาะช่วงเย็น (เพราะกลางวัน แดดร้อนเหลือเกิน)


++ วิวจาก The Vanilla Sky ++

ที่ Cape Sienna ใครไม่แข็งแรง ไม่แนะนำจริงๆค่ะ
เดินขึ้น-ลงบันไดจนเหนื่อยจริงๆ

สายๆ เก็บข้าวของเตรียม check-out
แล้วก็มาเกิดเรื่องให้ต้อง”บ่น”เป็นการทิ้งท้าย ก็ตรงนี้ล่ะค่ะ
!!!

นับว่า ... เป็นโรงแรมที่บริการได้แย่มาก
จนนาทีสุดท้ายเลยจริงๆ


เรื่องมีอยู่ว่า ...
พ่อหมีอ้วนลากกระเป๋าเดินทาง 2 ใบ เดินออกจากห้องมาก่อน
เราก็ทำการเช็คทุกอย่างในห้องพักอีกครั้ง ... เผื่อมีของหลงลืม
ก่อนจะเดินตามออกไป

เดินออกมาตรงระเบียงทางเดินได้หน่อย พ่อหมีก็ตะโกนมาว่า “ลิฟต์เสีย !!”
ดูสถานการณ์แล้ว ... คงต้องเดินลงบันไดจากชั้น 3

เราก็เลยตะโกนถามพ่อหมีกลับไปว่า จะให้เรียก bellboy มั๊ย??
เพราะเราเพิ่งเดินออกจากห้องมาไม่ไกล

บทสนทนาระหว่างเรา
ณ เวลานั้น ... เรายังเดินไปไม่ถึงจุดที่พ่อหมียืนอยู่

และมีพนักงานคนหนึ่งในชุดเครื่องแบบ Reception เดินขึ้นบันได
เดินผ่านพ่อหมี และเดินสวนเราไป

เราเชื่อว่า เขารู้ว่าลิฟต์เสีย (เพราะเขาเดินสวนขึ้นมา และพาแขกมา 2 คน)
และได้ยินบทสนทนาที่เรา 2 คนคุยกัน
เพราะเขาเดินผ่านไปตอนเรากำลังตะโกนคุยกันอยู่ ว่าจะจัดการยังไงกับกระเป๋า

แต่อนิจจา ...
ไร้คำทักทายว่าสวัสดี จากปากของเธอ
หรือแม้แต่จะเอ่ยปากขอโทษในความไม่สะดวก ที่ลิฟต์เสีย

และแน่นอน ... เธอไม่เสนอตัว ให้ความช่วยเหลือใดๆ
อย่างเช่น “จะให้ช่วยเรียก bellboy ให้มั๊ยคะ??”

เรามองเธอที่เดินผ่านไป แถมมองตามจนคล้อยหลัง
แต่เธอไม่ใยดี จะหันมาสบตาสักนิด ... เหมือนไม่อยากจะยุ่งด้วย

ถ้าใครได้อ่านไดอารี่ทริปไปเกาะพยาม จ.ระนอง ... คงพอจำกันได้
ว่าพ่อหมีเพิ่งไปหาหมอรักษาตัวเรื่องอาการปวดหลัง

เราเลยไม่อยากให้พ่อหมียกกระเป๋าเดินทางคนเดียว 2 ใบ เดินลงบันได
เพราะเรายกไม่ได้แน่ๆอยู่แล้ว

และแน่นอนว่า ... พ่อหมีโมโหมาก กับความนิ่งเฉยของเธอ
ทั้งๆที่รู้ว่าเรากำลังมีปัญหา เพราะลิฟต์เสีย

พ่อหมีเลยตัดสินใจไม่ของ้อพนักงานโรงแรมนี้อีกต่อไป
หลังจาก ต้องพบกับ”ความไม่ใส่ใจ และเพิกเฉย” ในหลายๆเรื่องตั้งแต่เมื่อวาน



จนมาถึงหน้า front และทำการ check-out
ก็เหมือนเดิม ... แขกต้องลากกระเป๋าไปเองตามยถากรรม

ขอย้ำอีกครั้ง !! ว่าโรงแรมนี้ ... ราคาขายหน้าเว๊บผ่าน agency อยู่ที่ 3,850 บาท
ช่างบริการสมกับราคาห้องพักคืนละเกือบ 4,000 บาทเสียจริงๆ !!
((ถ้าเป็น budget hotel ราคาคืนละ 1,000 บาท จะไม่บ่นเลยสักคำ))

ดีว่าครั้งนี้ ยก+ลากกระเป๋า ลงเนินเขา
ถึงรถได้ รปภ.กุลีกุจอวิ่งเข้ามาที่รถ ... ช่วยยกกระเป๋าขึ้นใส่ท้ายรถให้
((ทำไมพนักงานหน้า front ไม่ใส่ใจแบบนี้บ้างนะ))

สรุปแล้ว ... โรงแรมนี้มีดีตรง “พนักงานรปภ.” เท่านั้นค่ะ
ที่ดูจะเอาใจใส่ และให้ความช่วยเหลือจนเกินหน้าที่
(อย่างที่บอกว่า เมื่อวานลากกระเป๋าเราไปส่งให้ถึงบนห้องพักเลย))

ส่วนแผนกอื่น ... ทั้งแม่บ้าน – bellboy โดยเฉพาะ reception
บริการได้ยอดแย่มากๆ
  

ดีใจ ... ได้อำลาโรงแรมนี้สักที
((ถ้าไม่ใช่ว่าจ่ายเงินล่วงหน้ามา จะไม่ขอเข้าพักเลยจริงๆ))
.
.
.

ยังพอมีเวลาว่างอีก ก่อนขึ้นเครื่องกลับช่วงบ่าย
เราเลยถือโอกาสขับรถไปทางใต้ของเกาะ ที่ “วัดไชยธาราราม”

เอ่ยชื่อนี้ ... หลายๆคน คงจะงง
แต่ถ้าบอกว่า “หลวงพ่อแช่ม – วัดฉลอง” รับรองว่าคงเคยได้ยินกันแน่ๆ


++ วัดไชยธาราราม หรือวัดฉลอง ++

ที่ผ่านมา ... มาภูเก็ตตั้งหลายครั้ง
แต่แวะมาวัดฉลองตอนมาครั้งแรกๆเท่านั้น ไม่ได้แวะมานานมากแล้ว

มีโอกาสแวะมาภูเก็ตอีกครั้ง
เลยถือโอกาสพาเจ้าลูกหมีน้อยไปไหว้พระ ทำบุญขอพรดีกว่า
^^

ออกจากวัดมา ... เห็นยังมีเวลาเหลืออยู่บ้าง
เลยตัดสินใจแวะไป “หอชมวิวเขาขาด”

ทางขึ้นเขาชันเอาเรื่อง แถมถนนไม่ดีบางจุด
พอไปถึงลานจอดรถได้ ... แทบจะถอดใจ ไม่ลงจากรถเลยทีเดียว
เพราะต้องเดินขึ้นบันได ไปบนหอคอยอีกสูงเอาเรื่อง
><


++ เห็นบันได ก็ท้อแล้ว ++
 
เวลานั้น ก็ใกล้เที่ยงซะด้วยสิ
แต่พ่อหมีบอกไหนๆก็แวะมาแล้ว ลงไปหน่อยละกัน

กระเตงท้องอ่อน เดินขึ้นบันไดไปกี่ขั้นก็ไม่รู้ แอบปาดเหงื่อไปหลายรอบ
แต่สุดท้าย ... ก็ไปถึงบนยอดหอคอยจนได้

ลูกหมีน้อยจะรู้บ้างมั๊ยเนี่ย??
ว่าตอนท้อง แม่มันบ้าดีเดือดขนาดไหน
(ส่วนตัวพ่อก็บ้าพอกัน ชอบยุให้ทำอะไรแผลงๆ ทั้งๆที่บอกว่า ไม่)



วิวข้างบนก็สวยดีค่ะ เห็นวิวแบบ 360 องศา
ให้มุมมองที่แตกต่างจากจุดชมวิวเขารัง – แหลมพรหมเทพ
- จุดชมวิว 3 อ่าว ที่เคยแวะไป

และแน่นอนค่ะ ว่า ...
เดินเหนื่อยที่สุด กว่า 3 จุดแรกที่บอกข้างต้น


++ มองเห็นวิวอ่าวฉลอง และเกาะราชา ++
((ถ้าไม่ติดว่าท้อง เมื่อคืนนี้ คงได้ไปนอนที่เกาะราชาแล้ว T.T))

ลงจากเขามา ...
ตอนแรกว่า จะแวะทานมื้อกลางวันที่ “ปากน้ำซีฟู๊ด” แถวบ้านกู้กู
หลังจาก เคยจะไปหนนึงแล้ว หาร้านไม่เจอ

คราวนี้ มีพิกัด GPS มาด้วย แต่ดั๊น !! มีเวลาไม่พอ
เกรงว่า จะเอารถไปส่งคืนไม่ทัน
เลยแวะทานข้าวหน้าเป็ดริมทาง เอาตามสะดวก

แล้วก็ถึงเวลาเหินฟ้า กลับกรุงเทพฯล่ะค่ะ
FD3028 HKT/BKK เครื่องบินแบบ B737-300 ทะเบียน HS-AAI

นับเป็นการจบทริปการเดินทางสู่ จ.ภูเก็ต
“ครั้งที่ 12” ของเราค่ะ
^^”

การเดินทางยอมเจอทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดี เป็นประสบการณ์
ขอเก็บแต่เรื่องดีๆ ไว้ก็แล้วกันเน๊อะ


++ Spa Pool Villa @ Banyan Tree Phuket ++

- เอ๋  ป๊อป -
& เจ้าลูกหมีน้อยในพุง ~ 12 weeks 1 day

Sweet Summer @ Phuket
~ 22-25 April 2010 ~

 

@ วัดฉลอง - หอชมวิวเขาขาด จ.ภูเก็ต