เดิน....
เดิน....สองเท้าก้าวเดิน....
เดิน....ครั้งแรก อาจจะหกล้ม
เดิน....ครั้งที่สอง อาจจะซวนเซ...
เดิน....ครั้งที่สาม...อาจจะช้า.....
เดิน......เดินต่อไป.....
เดินมาไกลจนสองเท้า เริ่มเป็นแผล...หันหลังกับไปมอง คนที่เคยเดินข้างๆต่างห่างหายไปหมด...
เดิน....จนวิ่ง....วิ่งแล้ว วิ่งอีก....
มาไกลเกินไปเสียแล้ว.....
ไม่มีความหมายอะไรเลย.....ที่เดินมาแล้วไม่เห็นใคร....
สองเท้า่เหยียบย่ำไปบนหนทาง...ดิน..หญ้า...ทะเล...หาดทราย...หิมะ...
สองเ้ท้าผ่านมาหมดแล้ว....
สองเท้าเดินเป็นคู่...แต่ไร้คู่ที่เคียงข้าง....
จะมีความหมายเช่นใด หากเดินมาไกลถึงเส้นชัย
คว้าดาวมาได้ดั่งใจหมาย.....แต่ขาดคนที่เชยชม...
เดินมาไกลแค่ไหนแล้วหนอ......ทำไมถึงยังคงต้องเดินต่อไป....
อยากหยุดพัก....เพื่อจะรอใคร....
แต่ทำไหมหนอ.......ถึงไม่หยุดเดิน......
เพราะว่าสองเท้าหนึ่งหัวใจ.....ไม่เคยพอ.....นั้นเอง....
กิเลสยุเย้าให้ปีนป่าย
Create Date : 27 สิงหาคม 2555 |
|
8 comments |
Last Update : 27 สิงหาคม 2555 18:28:10 น. |
Counter : 1940 Pageviews. |
|
|
|