ดึกแล้ว....
ดึกแล้ว... จะข่มตานอนก็นอนไม่หลับ
ลืมไปแล้วว่าครั้งสุดท้ายนอนเร็วเมื่อไรกัน...
นาฬิกาของชีวิตเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไรกันนะ
บ้านรอบข้างต่างปิดไฟ แต่ยังคงมีแต่บ้านของเราที่เปิดไฟสว่าง..เสียงแป้นพิมพ์ดัง "ก๊อกๆแก๊กๆ" คืนนี้ไร้ดาวท้องฟ้าไร้พระจันทร์ มีแต่เมฆฝนทั่วท้องฟ้า คิดว่าอีกไม่นานฝนก็คงจะตก หลายคนคงหลับสบายในคืนนี้
ฉันอยู่คนเดียวมานานแค่ไหนกันแล้วนะ หลายครั้งที่บอกกับตัวเองว่า เป็นคนชอบชีวิตสันโดษ
ฉันชอบแบบนี้จริงๆหรอ หรือว่าตอนนี้ฉันเริ่มที่จะรู้สึกว่าความเหงา..
ความเหงามันก่อตัวขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไรกัน หวังว่าคงไม่เป็นตะกอนที่อยู่ข้างในจนเราไม่รู้ตัวแล้ว อย่าได้เป็นเช่นนั้นเลย ฉันไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น
เพราะฉัน "กลัว" ฉันกลัวหัวใจมันจะอ่อนแอไป
มีหลายคนบอกกับฉันว่า ฉัน "ติส" ฉันเข้าใจยาก
ไม่แปลกหรอกนะ ถ้าใครจะบอกเช่นนั้น เพราะว่าทุกวันนี้ฉันส่องกระจก ฉันยังไม่เข้าใจตัวเลย
และฉันก็ไม่ได้หวังว่าใครจะเข้าใจฉัน...
ถ้าหากมีใครสักคนเข้าใจฉันจริงๆก็คงดี....
มันเงียบ..เหลือเกินคืนนี้
มันช่างเงียบเหงา อะไรเช่นนี้กัน
แม้แต่แมว ยังหลับไหลไปแล้ว อยากจะปลุกขึ้นมาอยู่เป็นเพื่อนก็เกรงใจ...
ฉันก็เลยนั่งอยู่คนเดียว เขียนอะไรออกมาเรื่อยเปื่อย...
แด่คนช่างฝัน......
Create Date : 20 กรกฎาคม 2555 |
|
8 comments |
Last Update : 20 กรกฎาคม 2555 0:25:12 น. |
Counter : 1463 Pageviews. |
|
|
|