Somewhere in Time
ณ ช่วงใดช่วงหนึ่งของเวลา
อาจจะมีใครสักคนเข้ามา ทาให้ช่วงเวลานั้นเป็นช่วงที่ดีที่สุด
ณ ช่วงใดช่วงหนึ่งของเวลา
อาจจะทำให้ใครคนหนึ่ง ซาบซึ้งถึงความรักที่มี
ณ ช่วงใดช่วงหนึ่งของเวลา
อาจจะมีหยาดน้ำตาแห่งความเศร้า
ณ ช่วงใดช่วงหนึ่งของเวลา
ฉันอยากจะหยุดเวลานี้ไว้ ตราบชั่วนิจนิัรันด์
เสียงเรียกแห่งอดีต ย้อนดังกังวาลเรียกใครสักคนหวนเดินทางย้อนกลับไป ณ ช่วงเวลานั้นฉันอยากจะหยุดเวลานั้นไว้ จุมพิตที่หอมหวน ค่ำคืนที่อบอวนไปด้วยความรัก ราตรีที่แสนยาวไกล หัวใจของเราสองนั้นผูกพัน
ฉันเดินทางข้ามเวลา เพื่อมาหาคำตอบ ผลสุดท้ายคำตอบนี้ที่ได้ คือเธอนั้นเอง
โอ๋...ที่รักสุดดวงใจ หากฉันทำได้ ฉันจะอ้อนวอนต่อนรกและสวรรค์ ให้ฉันสามารถอยู่กับเธอชั่วนิจรันด์
เธองดงามดั่งภาพวาด เธองดงามกว่าทพธิดา
เธองดงาม ภายในสายตา ของฉันคนนี้ที่รักเธอหมดหัวใจ
โอ๋...ดวงใจของฉัน ฉันอยากจะหยุดเวลานี้ไว้
โอ๋...ดวงใจของฉัน ฉันจะกลับไปหาเธอ...
ณ..ช่วงใดช่วงหนึ่งของเวลา ฉันจะรักเธอตลอดไป
บทความนี้เกิดจากหนังรักโรแมนติกเรื่อง Somewhere in Time ในปี พ.ศ. 2523 เรื่องนี้ใครนิยมบริโภคความหวาน ก็ควรที่จะหามาดูเป็นหนังเก่าแล้ว แต่ความหวานในหนังเรื่องนี้ ยังคงอยู่ เป็นหนังย้อนเวลาที่สร้างได้กระชากใจคนที่ดูมาก เหมาะแก่การสะสมอย่างยิ่ง
เรืองย่อ จาก wiki
ลิขิตรักข้ามกาลเวลา (อังกฤษ: Somewhere in Time) เป็นภาพยนตร์รักโรแมนติกที่ออกฉายในปี พ.ศ. 2523 กำกับโดยฌองโนต์ ชวาร์ก ดัดแปลงจากนวนิยายไซไฟเรื่อง Bid Time Return (1975) ของริชาร์ด แมททีสัน (ผู้แต่งเรื่อง What Dreams May Come (1978) และ I Am Legend (1954)) เกี่ยวกับการเดินทางข้ามเวลา นำแสดงโดยคริสโตเฟอร์ รีฟ, เจน ซีมัวร์ และคริสโตเฟอร์ พลัมเมอร์
ภาพยนตร์ถ่ายทำที่โรงแรมแกรนด์โฮเตล ตั้งอยู่บนเกาะแมกคินแน กลางทะเลสาบฮูรอน รัฐมิชิแกน เป็นโรงแรมเก่าตั้งแต่ยุคคริสต์ศตวรรษที่ 19 เคยต้อนรับบุคคลสำคัญที่มีชื่อเสียง เช่น โทมัส เอดิสัน มาร์ก ทเวน
ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับคำชื่นชมจากนักวิจารณ์ แต่กลับไม่ประสบความเร็จด้านรายได้เมื่อออกฉายในโรง แต่ในเวลาต่อมากลับมีชื่อเสียงจากการฉายซ้ำทางเคเบิลทีวี โดยดนตรีประกอบภาพยนตร์ โดยจอห์น แบร์รี ใช้เพลง Rhapsody on a Theme of Paganini ของแซร์เก รัคมานินอฟ ดัดแปลงมาจากคาปรีซ์สำหรับการเดี่ยวไวโอลินของนิกโคโล ปากานินี เป็นเพลงแบกกราวด์เกือบตลอดทั้งเรื่อง ภาพยนตร์ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลออสการ์ สาขาการออกแบบเครื่องแต่งกาย เสนอชื่อเข้าชิงรางวัลลูกโลกทองคำ สาขาดนตรีประกอบ และได้รับรางวัลรางวัลแซทเทิร์น สาขาการออกแบบเครื่องแต่งกาย สาขาดนตรีประกอบ และรางวัลภาพยนตร์แฟนตาซียอดเยี่ยม
เรื่องย่อ
เหตุการณ์ในภาพยนตร์เกิดขึ้นในปี ค.ศ. 1972 ริชาร์ด คอลเลียร์ (รับบทโดย รีฟ) นักเขียนบทละคร ได้รับนาฬิกาพกโบราณเรือนหนึ่งจากหญิงชรา ผู้ขอให้เขาสัญญาว่าจะเดินทางกลับไปหาเธอ แปดปีต่อมา ในปี ค.ศ. 1980 ริชาร์ดเดินทางไปพักผ่อนที่โรงแรมแกรนด์โฮเตล เกาะแมกคินแน รัฐมิชิแกน เขาได้เห็นภาพถ่ายเก่าของสาวสวยคนหนึ่ง ถ่ายเมื่อปี ค.ศ. 1912 เธอชื่อ เอลีส แมกแคนนา (รับบทโดย ซีมัวร์) เป็นนักแสดงที่มีชื่อเสียงในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 เขายังค้นพบอีกว่า เธอเป็นคนเดียวกับหญิงชราที่มอบนาฬิกาพกให้เขาเมื่อแปดปีก่อน ซึ่งเสียชีวิตหลังจากนั้นไม่นาน
ริชาร์ดยังค้นพบอีกว่า เขาสามารถเดินทางย้อนไปในอดีตได้ ด้วยการสะกดจิตตัวเอง เขาเดินทางย้อนเวลาไปยังปี ค.ศ. 1912 และพบกับเอลีส ทั้งคู่มีความรักต่อกันแต่แล้วก็ต้องแยกจากกันอย่างกะทันหัน เมื่อริชาร์ดถูกดูดผ่านอุโมงค์เวลา กลับมาใน 68 ปีต่อมา ตรงกับปี ค.ศ. 1980 ซึ่งเป็นปีที่เขาจากมาในครั้งแรก
เมื่อกลับมาอยู่ในยุคปัจจุบัน เขากลับมีอาการซึมเศร้า ตรอมใจ และสุขภาพเสื่อมโทรมลงอย่างรวดเร็ว ในที่สุดเขาก็ปล่อยให้ร่างกายสูญสลายไป และปล่อยจิตวิญญาณให้พบกับเอลีส ที่รอคอยอยู่ และอยู่ด้วยกันตลอดไป
Create Date : 29 พฤษภาคม 2555 |
Last Update : 29 พฤษภาคม 2555 23:50:35 น. |
|
3 comments
|
Counter : 1748 Pageviews. |
|
|
|