ปลากับเต่า
ในแม่น้ำสายหนึ่ง...ซึ่งไม่ห่างไกลจากเมืองใหญ่มากนัก มีเต่ากับปลาสองตัวเป็นเพื่อนกันมานานนม ทุกๆวันทั้งสองตัวจะหาเวลามาสนทนาอยู่เป็นประจำ...
มัจฉาน้อยกล่าวทักทายเพื่อนรักที่เป็นสัตว์กระดองแข็งที่ซึ่งกำลังต้วมเตี้ยมลงมาในแม่น้ำ
"เห้ย ไอ้เพื่อนยาก วันนี้ไปเที่ยวมาอีกแล้วใช่ไหม"ปลากล่าว
"ฮ่าๆ เหมือนเคยนั้นแหละ ออกไปเดินเล่นตามประสานั้นแหละเพื่อน"เจ้าเต่าเพื่อนยากบอกออกมาอย่างยิ้มแย้ม
"ไง เจออะไรมาบ้างละ เดินไปตั้งแต่เช้า กว่าจะมาก็เล่นจนเย็น ไม่มาเสียพรุ่งนี้เลยละ"
"บ่ะ..ก็ฉันมันเป็นเต่านี่หว่า จะให้เดินเร็วๆได้อย่างไรกัน"เต่ายิ้มๆ
"เจออะไรมาบ้าง เล่าให้ฟังหน่อยเซ่ แกไม่อยู่ทั้งวัน ฉันเหงาจะตายไป"
ฮึๆมีเสียงในลำคอจากเต่า "เล่าไป แกก็ไม่เชื่อ หัวเราะฉันว่าเพี้ยนๆ คราวที่แล้วก็หาว่าฉันบ้า ฉันโกรธแกไปหลายวัน ยังจำไม่ได้หรอ? ถึงจะเป็นเต่าก็มีหัวใจนะ"
ปลาหัวเราะอย่างเสียงดัง ส่ายหัวไปมา "เออๆ ไม่ขำแล้ว เล่าให้ฟังหน่อย ฉันจะคิดเสียว่าเป็นนิทานก่อนนอนคืนนี้" ปลายิ้มจนแก้มแทบจะฉีก
เสียงบ่นอุบอิบออกมาจากปากเต่าแต่ฟังไม่ได้ใจความ ปลาก็หาได้ใส่ใจ...
"เล่าก็เล่า" เต่าตอบอย่างไม่สบอารมณ์นัก
"เร็วๆเซ่ เดินก็ช้า พูดก็ยังช้าอีกนะ" ปลาอารมณ์ดีเป็นพิเศษเพราะชอบแซวเต่าเป็นเรื่องปกติิอยู่แล้ว
"มีตึก"เต่าตอบแบบฉิวๆ
"ตึกคืออะไร"
"ก็เป็นสี่เลี่ยมสูงๆ นั้นแหละ"
"สูงแค่ไหนละ"
"ก็สูง แต่แึ่ค่ไหนไม่รู้ " เต่าตอบอย่างมีท่าทีลังเลกับส่วนสูงของตึก
"แล้วมีอะไรอีกละ" ปลาถามอย่างร่วมเร็ว
"ก็มีคน อยู่บนตึก มีทั้งเด็กและผู้หญิงผู้ชายคนแก่ เยอะแยะไปหมดนั้นละ"
"คนนอนบนตึกหรอ" ปลาถามอย่างสงสัย
"ไม่รู้ ไม่ได้เข้าไป"
"มีไรอีก สนุกดีแหะ"
"มีรถยนตร์ รู้จักไหม มันวิ่งเร็วมากๆ ฉันไม่กล้าเดินผ่านเลยกลัวมันจะทับเอา"
"แกเดินช้า เองหรือเปล่า" ปลาถามมาอย่างขำๆ
"แกแซวอีกแล้วนะ" เต่าพูดอย่างอารมณ์เสีย
"ไม่แซวแล้ว เล่าต่อเซ่ พ่อเต่าน้อยที่แสนงอล ฮี่ๆ"
"รถยนตร์ มันก็สี่เหลี่ยมนั้นละ แต่มันวิ่งไปข้างหน้าถอยหลังได้"
"สี่เหลี่ยมอีกละ ทำไมข้างบนเป็นสี่เหลี่ยมเยอะจัง แกโ้ม้อีกหรือเปล่านิ"
"ไม่ได้โม้"
"ไม่โม้ก็ไม่โม้" ปลาไม่ได้ยิ้มเหมือนเช่นเคย แต่แสดงรอยยิ้มออกมาจากสายตาแทน
เต่าก็หาสนใจ เพราะทุกๆครั้งที่เล่าอะไรให้เกลอฟัง ปลาจะแสดงท่าทีไม่เชื่อ คิดว่ามันโม้ไปเรื่อย ไม่ว่ายืนยันอย่างไง ปลามันก็บอกเสียว่าเป็นนิทาน จนบางครั้งก็ทะเลาะกันอยู่เป็นประจำ...
"แกไม่มีวันรู้หรอก เพราะแกไม่มีัวันขึ้นไปข้างบนได้" เต่าตอบอย่างเรียบๆไม่แสดงท่าทีความรู้สึกเช่นไร
"ก็ใช่สิ ฉันจะไปรู้ได้ไง ฉันไม่มีขาเหมือนแก"
"แกก็รู้ว่าไม่มีขา แล้วยังมาเถียงฉันที่มีขา แกจะรู้หรอว่า ข้างบนนั้นสวยงามเพียงไร หรือโหดร้ายเช่นไร แกก็ไม่มีทางที่จะรู้ที่จะเห็น เึคยเห็นไหม กลางคืนสว่างไสวไปด้วยแสงไฟ เหมือนเช่นกลางวัน ไอ้ตึกเหลี่ยมๆสูงนั้น ก็มีแสงไฟออกมาทุกช่อง รถยนตร์ก็เช่นกัน มันก็มีแสงไฟส่องน้ำทาง"
"มันเป็นปลาไหลไฟฟ้าหรือ ฮี่ๆ ถึงมีไฟฟ้าได้ " รอยยิ้มออกมาจากผู้ที่ถาม
แต่ผู้ที่ตอบหาได้มีร้อยยิ้มใดๆ " ก็แกมันเป็นแค่ปลา แกก็รู้เรื่องแค่ในน้ำ ต่อให้ฉันเล่าอย่างไร ปลาอย่างแก ก็ไม่ีมีวันเข้าใจ นอกจากวันที่แกตายเท่านั้นละ พอแกโดนคนจับแกได้ สายตาแกอาจจะเห็นบนบกได้สักอึดใจ ก่อนแกจะขาดใจตาย แล้วแกก็รู้เอง ว่าที่ฉันเล่าเป็นเรื่องจริงหรือว่าโกหก"
"ต้องถึงกับตายกันทีเดียวเลยหรือนิ....เสียวแปล๊บๆเลยหว่ะเื่พื่อน"
"ความตายเท่านั้นละ แกถึงจะรู้ในสิ่งที่ฉันเห็น"
"ความตายเท่านั้น...." ปลาทวนคำไปมา
"ใช่ ความตายเท่านั้น.."
"ฉันยังไม่อยากตายนิ เมียยังไ่ม่มีเลย "ปลาบ่นไปตามประสา
"เอาเถอะเพื่อนยาก สิ่งที่ฉันพูดไป แกจะคิดเสียว่าเป็นเรื่องนิทานหรือเรื่องฉันโม้หรือแต่งหลอกแกก็แล้วแต่ ก็แล้วแต่แกละกัน ฉันไม่โกรธแกหรอก ฉันลืมไปว่าแกเป็นปลาส่วนฉันเป็นเต่า มันคนละอย่างคนละชนิด มันไม่เหมือนกัน ต่อให้ฉันพูดจนปากฉันฉีก แกก็ไม่เชื่ออยู่ดี" เต่ากล่าวอย่างที่เข้าใจอะไรดีอยู่แล้ว
"ฉันเชื่อก็ได้"ปลากล่าวอย่างเอาใจ
"อย่าเชื่อ ในสิ่งที่แกไม่ได้เห็น"เต่าตอบมาอย่างรวดเร็ว
"แล้ว เมื่อไรฉันจะเห็น"
"วันที่แก ตายยังไงละ!! อย่าไปคิดมากเลยนะ กลับบ้านกันเถอะ " เต่าตอบตัดหมดไป
"กลับก็กลับ ไปกัน ฉันว่าจะพาแกไปจีบมีโฉมยงค์ สุดสวย ที่แกแอบบมองอยู่ทุกๆวันนั้นละ วันนี้แม่คนงามถามถึงแกด้วย"
"จริงหรอ"
"จริงๆ บ่ะ ไปกันเถอะเพื่อน"
สองสหายต่างสายพันธ์ ดำน้ำเคียงคู่กันไป ทิ้งความจริงไว้เบื้องหลัง ซึ่ง..ก็ไมู่รู้ว่า ปลาจะเชื่อหรือไม่ในสิงที่เต่านั้นเล่ามา..ก็สุดที่จะคาดเดาได้ คงเป็นเหมือนคำพูดที่เต่าบอกกับปลาว่า...
"แกจะเห็นก็ต่อเมื่อ วันที่แกตายนั้นแหละเพื่อน" คำพูดแผ่วเบาของเต่ายังคงดังก้องในใจของปลาต่อไป...
บางสิ่งบางอย่างบนโลกใบนี้ ยังมีอะไรอีกมากมายที่คนไม่เห็นกัน...
และคนที่เห็นในสิ่งนั้น...จะมาเล่าให้คนที่ไม่เห็น ก็จะกลายเป็นเรื่องขบขันเสียมากกว่า
เพราะว่าใจที่ไ่ม่เปิดรับ จะไม่ค้นพบหนทางที่แท้จริง
เหมือนกับเรื่อง เต่ากับปลานั้นเอง....
จบ
Create Date : 13 กันยายน 2555 |
Last Update : 13 กันยายน 2555 11:54:04 น. |
|
8 comments
|
Counter : 2026 Pageviews. |
|
|
|
แวะมาทักทายยามเย็นๆ ค่ะ ฟ้าครึ้มๆ ประเดี๋ยวฝนก็ตก