• เรื่อย ๆ เปื่อย ๆ
• โมโหโกรธา
• หลายครั้ง..........ที่คิดไม่ตก
• โซนนี้ มีให้ mobile
• A cappella 7 Zone
• ใยไหม แห่ง ความแค้น
• l+_+l+_+l เฮี้ยวนัก รักซะให้เข็ด l+_+l+_+l
• เรื่องสั้น อ่านคั่นเวลา
• Moment(s) with ETC
• ฝนตกขี้หมูไหล เอาอะไร ๆ มาชนกันเล่น ๆ
• ศิราณี….”ขี้-เหร่” (Kirei na Anna Belle)

l+_+l+_+l เฮี้ยวนัก รักซะให้เข็ด l+_+l+_+l - ตอนที่ 6 บทความ หรือ เรื่องราวต่อไปนี้ เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ทั้งเรื่องราว สถานที่ ชื่อบุคคล ต่าง ๆ ล้วนเขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น หากมีการพาดพิงถึงสิ่งต่าง ๆ ในทางที่เสียหายแล้วนั้น ผู้เขียน ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย ---------------------------------------------------------------------------- "กลับมาแล้วค่ะ" หมวยเล็ก "กลับมาแล้วเหรอคะน้องหมวยเล็ก" พี่อ้อยที่กำลังเดินอยู่ในบ้าน ถาม "กลับมาแล้วค่ะ แล้วปะป๊า กะมะม้า หล่ะคะ พี่อ้อย" หมวยเล็กถาม "พี่อ้อยไม่เห็นคุณท่านเลยนะคะ ลองไปดูห้องทำงานดีกว่ามั้ยคะ" "ขอบคุณค่ะพี่อ้อย" หมวยเล็กถอดถุงเท้า ใส่ตระกร้าผ้า แล้วก็เดินไปที่ห้องทำงานของปะป๊า แต่ก่อนที่หมวยเล็กจะเดินไป ปะป๊าก็ออกมาพอดี "อ้าวกลับมาแล้วเหรอเรา" ปะป๊าถาม "กลับมาแล้วคะ ปะป๊า มีอะไรกับหมวยเล็กหรือป่าวคะ" หมวยเล็กถาม ปะป๊ามีสีหน้าหนักใจ หมวยเล็กพอจะจับอาการได้ จึงชิงพูดขึ้นมาก่อน "ถ้าป๊าหนักใจที่จะบอกตอนนี้ ไว้หลังทานข้าวเย็นก็ได้ค่ะ" แต่ในใจหมวยเล็กเอง ก็อยากบอกความต้องการของตัวเองเหมือนกัน แต่เมื่อเห็นหน้าปะป๊าแล้ว ตัวเองก็ไม่กล้าพูดออกมาเหมือนกัน ทั้ง 2 ยิ้มให้แก่กัน แล้วปะป๊า ก็เดินออกไป โทรศัพท์ของหมวยเล็กดัง "ฮาโหล" "หมวยเล็กเหรอ ติเองนะ" ปลายสายบอก "อืม ติเหรอ มีอะไรป่าว" หมวยเล็กถามเรียบ ๆ "เอ่อ ๆ ๆ ๆ ครือว่า" ติตอบกลับมาอย่างงุ่นง่าน หมวยเล็กเริ่มรำคาญ "ติ ถ้าไม่มีอะไรนะ" "หยุดก่อน หมวยเล็ก ครือว่า หมวยเล็ก ไม่เป็นอะไรนะ คือ .................... " "คือว่าไรเหรอติ" "เราเป็นห่วงนะ" กว่าจะพูดคำนี้อออกมาได้ มันช่างยากเย็นสำหรับตินัก "อืม ขอบใจนะ แต่ว่า ตอนนี้เราเองก็ยังไม่รู้เหมือนกันนะ ว่ามันจะออกมาเป็นยังไงบ้าง" หมวยเล็กตอบ "..... หมวยเล็กบอกเราได้มั้ยว่าเรื่องอะไร เรื่องที่ต้องกลับไปทำงานให้พ่อเหรอ" ติถาม "......... อืม" หมวยเล็กตอบเสียงเรียบ "เอ่อ อืม ครือว่า ............ มีอะไรก็ปรึกษาเราได้นะ" ติบอก "ขอบใจแกมากนะ" หมวยเล็ก เหลือบมองพ่อแป๊ปนึง ก่อนที่จะบอกออกมาว่า "แค่นี้ก่อนนะติ ถ้ามีอะไรเราจะโทรหา" แล้วหมวยเล็กก็วางสายไป ---------------------------------------------------------------------------- หมวยเล็กลับขึ้นมาที่ห้องนอน โยนของทุกอย่างเอาไว้บนเตียง - รวมทั้งตัวเอง หมวยเล็กปล่อยใจ หลับตา อยากจะหลับไปอีกซักพักนึง ก่อนที่จะต้องไปรับรุเรื่องราวบางอย่าง ที่มันหนักหนาอีกครั้ง ในชีวิตเธอ แม้จะหลับตา แต่ในหัวของหมวยเล็ก กลับฝันถึงเรื่องราวเดิม ๆ ที่เคยเกิดขึ้นมา "นี้มันอะไรกัน" ป๊าโยนจดหมายประกาศผลสอบเข้าของคณะฯที่หมวยเล็กสมัครใส่หน้าหมวยเล็ก ตอนนั้น หมวยเล็กฝ่าฝืนพ่อ สมัครสอบคนละคณะฯ กับที่ปะป๊า ต้องการ "หมวยเล็กทำไมไม่เชื่อฟังป๊า ทำไมหมวยเล็กไม่รักดี ไม่เชื่อฟังป๊า" "พ่อจ๊ะ แม่ว่าค่อย ๆ คุยกันก็ได้" "แต่ป๊าอยากให้หมวยเล็กสละสิทธิ์ซะ ป๊า ไม่ได้อยากให้หมวยเล็กเรียนด้านนี้" หมวยเล็ก กำหมัดแน่น "ขอเหตุผลได้มั้ยคะ" หมวยเล็กเองก็สุดกลั้นแล้วเหมือนกัน "ป๊า อยากให้หมวยเล็กมาช่วยป๊าทำงาน" "แล้วสาขาที่หมวยเล็กจะไปเรียน มันไม่ได้ช่วยปะป๊า หรือไงคะ" หมวยเล็กเค้นเสียงตอบ จะร้องไห้แล้ว ปะป๊า หน้าซีด ถูกลูกสาวตัวเอง ต้อนให้จนมุม แม้ไม่ใช่สาขาที่ปะป๊า ต้องการ แต่มันก็ช่วยได้เหมือนกัน แล้วหมวยเล็ก ก็พ้นจากภวังค์ ตื่นขึ้นมาร้องไห้จนตัวโยน อยู่คนเดียว ความอวดดีในครั้งนั้น มันก็คือความน้อยใจที่พรั่งหรูออกมาเป็นน้ำตาในวันนี้ ---------------------------------------------------------------------------- "หมวยเล็ก กินข้าวได้แล้วลูก" พรปวีย์เรียกลูกสาวอยู่นอกห้อง ตื่นขึ้นจากภวังค์อีกครั้ง หมวยเล็กร้องไห้แล้วก็หลัยไปอีกรอบด้วยความเหนื่อยอ่อน เธอยังสะลึมสะลืออยู่พอสมควร หมวยเล็กยังลุกไม่ขึ้น จนผู้เป็นแม่ ต้องเปิดห้องเข้ามา "ไม่สบาบเหรอ หมวยเล็ก" มะม้าถามด้วยความเป็นห่วง หมวยเล็กยังไม่ลืมตา แต่เอามือกุมัว เหมือนจะปวดหัว ไม่นานนัก หมวยเล็กก็ถามขึ้นมา ทั้ง ๆ ที่ยังหลับตาอยู่ "ปะป๊าจะคุยกับหมวยเล็กเรื่องงานใช่มั้ยคะ มะม้า" "อืม" "หนักหนาแค่ไหนคะ มะม้า" หมวยเล็กถาม ตัวเองยังลืมตาไม่ขึ้น ปวดหัวด้วย เพราะอาจจะร้องไห้มากไป "ไว้หลังข้าวเย็นค่อยพูดกันเถอะ ล้างหน้าล้างตาซะ แล้วลงไปกินข้าวกัน" มะม้าบอก "กี่โมงแล้วอ่ะ มะม้า" "ทุ่มนิด ๆ แล้วหล่ะ รีบเถอะ ปะป๊าเค้ารออยู่นะ   Create Date : 06 พฤศจิกายน 2548     Last Update : 9 พฤศจิกายน 2548 11:38:12 น. Counter : 296 Pageviews.   0 comment Share Tweet

l+_+l+_+l เฮี้ยวนัก รักซะให้เข็ด l+_+l+_+l - ตอนที่ 5 บทความ หรือ เรื่องราวต่อไปนี้ เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ทั้งเรื่องราว สถานที่ ชื่อบุคคล ต่าง ๆ ล้วนเขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น หากมีการพาดพิงถึงสิ่งต่าง ๆ ในทางที่เสียหายแล้วนั้น ผู้เขียน ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย ---------------------------------------------------------------------------- หลังจากที่ทั้ง 3 คน ทานข้วเสร็จแล้ว ก็กำลังจะตระเวนไปยื่นใบสมัครงานตามที่ต่าง ๆ "หมวยเล็กไปด้วยกัน" โชติโรจน์ - ติ - ถาม "อืม หมวยเล็กอยากไปนะ แต่ว่ หมวยเล็ก คงไปด้วยไม่ได้น่ะ" หมวยเล็กบอก "แกเอ๊ย คิดดี ๆ หล่ะกันนะ แกไม่จำเป็นต้องเข้าทำงานบริษัทพ่อแกก็ได้" วิกานดา - วิ - ให้กำลังใจเพื่อน แค่วิเห็นสีหน้าเพื่อน ก็พอจะรู้ใจหมวยเล็กดีว่า หมวยเล็กเองก็ไม่ได้อยากกลับไปทำงานในบริษัทที่พ่อหมวยเล็กเป็นเจ้าของอยู่ หมวยเล็กเอง ก็หลีกเลี่ยงมาโดยตลอด แต่คราวนี่ ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะหลีกมันได้อีกแล้ว "งั้นแยกกันตรงนี้เหอะ ไว้เจอกันนะ บะบายวิ บะบายติ" "บะบาย มีอะไรก็โทรมาหานะ" วิบอก "โทรหาเราด้วยนะ" ติบอก "อืม ๆ ขอบใจพวกแกมากนะ" ทั้ง 3 คนกล่าวลา แล้วก็แยกจากกัน ------------------------------------------------------------------------- แยกจากเพื่อนแล้ว ก็เป็นช่วงบ่ายแก่ ๆ หมวยเล็กเองก็ยังไม่อยากสมัครงานที่ไหน รู้ตัวดีว่าตอนนี้ ยังไงต้องกลับมาช่วยปะป๊า ทำงานซักที ว่าแล้ว หมวยเล็กก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรหาเฮียตี้ "หมวยเล็กว่าไง" เฮียตี้ถาม "เฮียตี้อยู่ไหนอ่ะ" หมวยเล็กถาม "เฮียกลับมาที่ออฟฟิศแล้ว ต้องมาแก้งานที่ลูกค้าเค้าขอไว้น่ะ" "แล้วปะป๊า อยู่ที่ออฟฟิศมั้ยอ่ะเฮีย" หมวยเล็กถามต่อ "เฮียว่าไม่อยู่นะ ถ้าเราเสร็จธุระแล้วก็กลับบ้านไปเถอะ เดี๋ยวก็เย็นแล้ว" เฮียตี้บอกอย่างเป็นห่วง "อืม ๆ" "แค่นี้นะ" แล้วเฮียตี้ก็วางสายไป จบจากเฮียตี้ หมวยเล็กก็กดโทรศัพท์ต่อ คราวนี้โทรหาเฮียตี๋ "เฮียตี๋เหรอ ตอนนี้เฮียอยู่ไหนอ่ะ" "กำลังจะเข้าประชุมน่ะจ๊ะ หมวยเล็กมีอะไรหรือป่าว" เฮียตี๋ถาม หมวยเล็กชั่งใจอยู่พักนึง ก่อนจะตอบออกมา "ไม่มีอะไรคะเฮีย ไปคุยกันที่บ้านก็ได้" "ถ้าเสร็จธุระแล้ว ก็กลับบ้านเหอะ หมวยเล็ก แต่วันนี้เฮียอาจจะกลับดึกหน่อยนะ รอไหวมั้ย" เฮียตี้ถามด้วยความเป็นห่วง "ไม่เป็นไรคะ ทำงานไปเถอะเฮีย" หมวยเล็กบอก "งั้นเฮียเข้าประชุมก่อนนะ" เฮียตี๋พูดจบก็วางสายไป กังวลได้อีกไม่ทันไร ปะป๊าก็โทรหาหมวยเล็ก "หมวยเล็กเหรอ เสร็จธุระแล้วใช่มั้ย" ปะป๊าถาม "ค่ะ" "กลับบ้านเลยนะ ป๊ามีเรื่องจะคุยด้วย" พูดจบแล้วก็วางสายไป หมวยเล็กเอะใจ "อะไรกัน ทำไมทุกคนถึงบอกให้เรากลับบ้านหมดเลย มีอะไรหรือป่าวว่ะ" ตรงหน้าของปะป๊า มีเอกสารทางการเงินของบริษัทอยู่มากมาย ปะป๊ากุมขมับ หนักใจกับผลที่อยู่ตรงหน้า ผู้เป็นภรรยา เข้าใจถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นดี ผู้เป็นภรรยาเองก็มองด้วยความหนักใจไม่แพ้กัน ประพนท์เงยหน้าขึ้นมามองพรปวีย์ ผู้เป็นภรรยา ซึ่งเธอก็เอามือ วางบนหัวไหล่เบา ๆ ให้กำลังใจแก่สามี เวลานี้ ทั้ง 2 จึงไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่า การกอดให้กำลังใจกันเท่านั้น   Create Date : 06 พฤศจิกายน 2548     Last Update : 6 พฤศจิกายน 2548 21:56:52 น. Counter : 259 Pageviews.   1 comment Share Tweet

l+_+l+_+l เฮี้ยวนัก รักซะให้เข็ด l+_+l+_+l - ตอนที่ 4 หลังจากโวยวายมาตลอดทาง ก็ถึงซะที เฮียตี้วนเข้าไปส่งหมวยเล็กที่ตึกเรียน หน้าคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี "ตกลงเฮียตี้จะไม่บอกใช่มั้ย" หมวยเล็กทำหน้าบูด "นี้ อย่ามาทำหน้าตาแบบนี้ใส่เฮียนะ อีกอย่าง ลงไปได้แล้ว เฮียจะไปหาลูกค้า" เฮียตี้ไล่หมวยเล็กลงไป หมวยเล็กทำแก้มปูด 2 ข้าง "เฮียตี้อ่ะ ไปก็ได้ ขอบคุณมากค่ะ" หมวยเล็กไหว้ แล้วก็ลงจากรถไป หมวยเล็กรีบวิ่งเข้าไปในตึกเรียน แล้วก็เจอกลุ่มเพื่อนที่รออยู่ "เพิ่งมาหรือไง แก" วิกานดา ทักหมวยเล็กอย่างออกรส "ไม่ได้เจอแกเลยตั้งแต่สอบ" "เออ ๆ แล้วนี้พวกแกขึ้นไปเอาผลสอบกันหรือยังว่ะ" หมวยเล็กถามเพื่อนทั้ง 2 คน "ยังไม่ได้เอาเลย รอหมวยเล็กน่ะแหล่ะ" โชติโรจน์ เพื่อนชายของหมวยเล็กตอบ "เออ งั้นขึ้นไปเอากันเหอะ" ทั้ง 3 ขึ้นไปเอาผลสอบ กับอาจารย์ที่ปรึกษา ว่าแล้ว ทั้ง 3 ก็ขึ้นไปเอาผลสอบ ----------------------------------------------------------- ทั้ง 3 คน ขึ้นไปเอาผลสอบกับเอาจารย์ที่ปรึกษาที่ทั้ง 3 สนิทด้วย อาจารย์ยื่นผลสอบให้ทีละคน พร้อมกับถามความเป็นไปของลูกศิษย์ในวันข้างหน้า "อันนี้ของ วิกานดา เธอเอาผลสอบนี้ไปสมัครที่บริษัทที่เธอต้องการได้เลย วันนี้เจ้าหน้าที่แผนกบุคคลเค้ามารอเอาเอกสารที่ว่าด้วย ลองดูนะ ขอให้โชคดี" วิกานดาจบมาด้วยเกียรตินิยม อันดับ 1 เพราะเธอตั้งใจเรียนมาโดยตลอด แน่นอนว่า บริษัทที่เธออยากเข้าทำงานด้วย ก็ต้องเป็นบริษัทตรวจสอบที่ถือเป็นอันดับ 1 ของประเทศไทย "อาจารย์คะ เค้าจะรับหนูจริง ๆ เหรอคะ" "อาจารย์ว่า ลองดูก่อนดีกว่า แต่โอกาสที่จะได้ ก็มากอยู่นะ" "ขอบคุณมากค่ะอาจารย์" วิกานดาไหว้ แล้วก็เดินเลี่ยงออกมานิดนึง "อ๊ะ นี้ของเรา โชติโรจน์ เราน่าจะตั้งใจเรียนมากกว่านี้หน่อย จะได้ไม่เป้นแบบนี้ เอาเถอะ แต่เราก็เป็นผู้ชาย ถ้าอยากทำสายอาชีพนี้จริง ๆ ที่ไหน ๆ ก็ต้อนรับเธอทั้งนั้น ลองดูก่อนหล่ะกัน" "ครับ อาจารย์" โชติโรจน์เป็นคนหัวดี แต่ก็ตามสไตล์ผู้ชายก็คือ ขี้เกียจ แล้วก็ตามเพื่อนซะมาก เกรดออกมา แม้ไม่ได้เกียรตินิยม แต่ก็ไม่อายใคร "แล้วตั้งใจจะไปสมัครที่ไหนบ้างหล่ะ" อาจารย์ถาม "เอ่อ ก็ยังไม่รู้เลยครับ ก็เลยกะว่าจะตามวิกานดา กับปรตาสมัครไปน่ะครับ" อาจารย์ส่ายหน้า "ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ โชติโรจน์ เอ้าสุดท้ายแล้วนะ ปรตา" "ค่ะ อาจารย์" "เธอนี้ก็อีกคน เรียน ๆ เล่น ๆ ทั้ง 4 ปี เลยนะ แต่จบมาได้ด้วย เกรดพอ ๆ กับโชติโรจน์เลยนะ" "ได้วิกานดาช่วยไว้มากน่ะค่ะ อาจารย์" หมวยเล็กตอบ "Port เธออ่ะ จะได้เปรียบกว่าหน่อยก็ตรงที่กิจกรรมเธอที่มันเยอะน่ะแหล่ะ แถมความสามารถเธอก็มีหลาย ๆ ด้านอีก แต่ถ้าเธออยากทำงานด้านตรวจสอบจริง ๆ อาจารย์แนะนำว่า เธอเองลองดูพวก Financial analysis ไว้ด้วยหล่ะกันนะ เธอเองก็น่าจะทำได้ จริง ๆ เธอทำได้หลายงานเลยแหละ ลองสมัครไปหลาย ๆ ที่หล่ะกัน" "ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ อาจารย์" "เอาไงทั้ง 3 คน อยู่ทานข้าวเที่ยงกัยอาจารย์ก่อนมั้ย วันนี้อาจารย์ตั้งใจจะเลี้ยงนักศึกษาในที่ปรึกษาของอาจารย์ ถ้าเธอไม่มีธุระที่ไหน บ่าย ๆ ก็เสร็จแล้วแหล่ะ" "ไปครับไป โห ของอย่างนี้ผมชอบครับ" โชติโรจน์กล่าวอย่างดีใจ "ติ จะบ้าเหรอ ไม่เกรงใจอาจารย์เลยนะ" วิกานดาแว้ดเล็ก ๆ "จะดีเหรอคะอาจารย์" "เอาน่า ไปเถอะ"   Create Date : 06 พฤศจิกายน 2548     Last Update : 6 พฤศจิกายน 2548 18:04:38 น. Counter : 248 Pageviews.   1 comment Share Tweet

l+_+l+_+l เฮี้ยวนัก รักซะให้เข็ด l+_+l+_+l - ตอนที่ 3 "นี้หมวยเล็ก เราจะลงตรงไหนเนี่ย เฮียจะได้ไปส่งถูก" เฮียตี้ถาม "เฮียตี้ส่งหมวยเล็ก ตรงสถานีรถไฟฟ้าแหล่ะ เดี๋ยวหมวยเล็กไปต่อเอง" หมวยเล็กตอบ "แล้วเราจะไปไหนต่อเนี่ย" เฮียตี้ถามต่อ "ก็ไปมหาลัยไง" "วันสุดท้ายแล้วหนิ" เฮียตี้ถาม "อืม วันสุดท้ายแล้ว อีกทีก็โน่น รับปริญญาเลย อีกประมาณ 3 - 4 เดือน" หมวยเล็กบอก เฮียตี้คิดอยู่แว่บหนึ่ง ก่อนเอ่ยออกมาว่า "เอางี้ วันนี้เฮียจะไปออฟฟิศลูกค้าแถวนั้น วันนี้เฮียไปส่งหล่ะกัน" เฮียตี้อาสา "ไม่เอาอ่ะ รถติดจะแย่" หมวยเล็กบอก "เอาน่า ถือซะว่าอยู่เป็นเพื่อนเฮียก็แล้วกัน" เฮียตี้ขอ จริง ๆ แล้ว เฮียตี้เอง ก็รักน้องสาวขี้อ้อน น่ารัก แต่ซุ่มซ่าม คนนี้มากอยู่เหมือนกัน ไม่ใช่แค่รัก แต่ก็ห่วง และหวง ตามประสาพี่ชายคนนึงด้วย วันนี้ ตี้เองก็คล้าย ๆ จะรู้สึกว่า วันนี้จะเป็นวันสุดท้าย ที่หมวยเล็กจะยังเป็นเด็กอยู่แบบนี้ อีกไม่นาน หมวยเล็กจะเข้าสู่โลกทำงาน แน่นอนว่า เวลาที่มีให้กันมันก็จะน้อยลงไปโดยปริยาย ไม่รู้อะไรดลใจ ตี๋เอง ที่ต้องเข้าออฟฟิศก่อน โทรศัพท์มาหา เพราะใจที่คิดเหมือนกับที่ตี้คิดอยู่ ตี้ขับรถอยู่ จึงไม่ได้เหลือบไปมองโทรศัพท์ หมวยเล็ก เลยหยิบขึ้นมาให้ ก็เห็นเป็นเบอร์เฮียตี๋ หมวยเล็กไม่ได้คิดอะไร จึงได้กดรับสาย ป "ฮาโหล เฮียตี๋เหรอ" "อ้าว หมวบเล็กเหรอ แล้วตี้ทำอะไรอยู่หล่ะ" "เฮียตี้ขับรถอยู่ มีอะไรจะคุยกะเฮียตี้ป่ะหล่ะ เดี๋ยวหมวยเล็กเสียบ Small talk ให้เฮียตี้ก็ได้" ว่าแล้วหมวยเล็กก็เสียบให้เฮียตี้ "เออ ว่าไง" เฮียตี้ถาม "ป่าว แค่รู้สึกว่า หมวยเล็กมันจะจบแล้ว มันเร็วชะมัด ก็เท่านั้นเอง" เฮียตี๋พูด "เออน่ะ ๆ 555+" ทั้งคู่ก็หัวเราะพร้อมกัน "อะไรอ่ะ ขอรู้ด้วยคนดิ" หมวยเล็กหันมาหาเฮียตี้ "เออ งั้นแค่นี้ก่อนหล่ะกัน จะเลี้ยวเข้าออฟฟิศแล้ว" เฮียตี๋บอก "เออ ๆ เจอกัน" เฮียตี้ลา แล้วก็วางสายไป "เฮียตี๋โทรมาไหมอ่ะ" หมวยเล็กถาม เฮียตี้ยิ้ม ๆ ขำ ๆ แล้วก็ไม่ตอบปล่อยให้หมวยเล็กโวยวายไปตลอดทาง "อะไรกันอ่ะ ไม่ยอมดัวยนะ เดี๋ยวนี้มีอะไรก็ปิดน้องแล้วเหรอ เอียอ่ะ บอกมาเดี๋ยวนี้นะ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ"   Create Date : 04 พฤศจิกายน 2548     Last Update : 5 พฤศจิกายน 2548 23:24:53 น. Counter : 321 Pageviews.   0 comment Share Tweet

l+_+l+_+l เฮี้ยวนัก รักซะให้เข็ด l+_+l+_+l - ตอนที่ 2 บทความ หรือ เรื่องราวต่อไปนี้ เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ทั้งเรื่องราว สถานที่ ชื่อบุคคล ต่าง ๆ ล้วนเขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น หากมีการพาดพิงถึงสิ่งต่าง ๆ ในทางที่เสียหายแล้วนั้น ผู้เขียน ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย ----------------------------------------------------------- "เย้ วันนี้มะม้าทำกับข้าวอร่อยอีกแล้ว" แล้วหมวยเล็กก็ตักคำโตเข้าปาก เคี้ยวอย่างมีความสุข ไม่ต่างอะไรกับเด็ก ๆ ได้กินของโปรด "วันนี้จะไปทำอะไรหล่ะหมวยเล็ก อ้อ แล้วก็เคี้ยวให้หมดก่อนหล่ะ นั่งให้มันดี ๆ ด้วย" ประพนท์ผู้เป็นพ่อ เตือนหมวยเล็ก หมวยเล็ก เมื่อได้ยินดังนั้น ก็เซ็งเล็กน้อย แต่ก็อย่างว่า ทำไงได้ ก็ได้แต่เปลี่ยนกิริยาตัวเองจากเคี้ยวกร้วม ๆ เสียงดัง ๆ มาเป็น เคี้ยวค่อยลงกว่าเดิม แล้วก็จากที่เกือบจะเถือกไถลไปบนโต๊ะกินข้าว ก็กลับมานั่งหลังตรง มีมาดผู้ดีมีมารยาทอย่างเต็มตัว ดูสง่างาม ประกอบกับหน้าตาที่ถึงแม้ไม่น่ารักเหมือนดารา นักแสดง แต่ก็น่ารักน่ามอง จึงทำให้ดูดีขึ้นไปอีก ซึ่งจุดนี้ ประพนท์ รู้ดี แม้ไม่เคยชมลูกสาว แต่ก็อยากให้ลูกสาวของตัวเองนั้น ดูดี สมวัย และสมกับที่เป็นผู้หญิง ในระหว่าที่เคี้ยวอยู่นั้น เฮียตี๋ - ปภาณ ก็อดแซวขึ้นมาไม่ได้ "จะทำก็ทำได้หนิหน่า โตป่านนี้ยังจะต้องให้ป๊ามาบอกอีก เฮ้อ(ส่ายหัวอย่างกวนตีน)" หมายเล็กยังต้องนั่งเชิดอยู่ต่อไป แม้ในใจจะหาทางแก้เผ็ดเจ้าพี่ชายตัวดีอยู่ แต่ก็จะรอเคี้ยวให้หมด ตามที่ป๊าสั่งก่อน พอเคี้ยวหมดแล้ว หมวยเล็กถึงได้พูด "ก็วันนี้หมวยเล็กจะไปดูผลสอบคะ แล้วก็ไปเอาเอกสารจบการศึกษา แล้วจะได้เอามาเตรียมตัวสมัครงานด้วย อ้อ แล้วเฮียตี๋ รู้ไว้เลยนะ ถึงหมวยเล็กจะเป็นแบบนี้ แต่ให้หมวยเล็กทำดี ๆ หมวยเล็กก็ทำได้ แต่ก็อย่างว่านะ เฮียตี๋เองเหอะ ทำงานมาตั้ง 4 - 5 ปี แล้ว ป่านนี้ยังผูกเนคไทเบี้ยวอยู่เลย เฮ้อ (ส่ายหัวแบบเฮียตี๋) บร้าป่ะ" ไม่ต้องนัดหมายกัน ทั้งประพนท์ และพรปวีย์ อมยิ้มออกมาพร้อมกัน แต่ว่า ปภาณ นั้น หนักกว่า "เออ ๆ ๆ จริงเหรอ ไหนดูดิ ๆ ๆ (หันไปดูตี๋) เออว่ะ จริงด้วย แม่งโคตรเบี้ยวเลย 55555555+ สรุปแล้ว แกผูกเป็นมั้ยว่ะเนี่ย แกป่านนี้แล้ว" ตี้ถาม พร้อมกับเอามือฟาดไปที่หลังของตี๋ - ผู้เป็นพี่ชายฝาแฝด - อย่างมันส์มือ ตี๋เลยต้องกลับไปจับเนคไทให้เข้าที่ แต่ก็จับอยู่นานมาก ๆ ๆ ๆ จนมะม้าต้องเข้ามาช่วย เพราะเห็นอยู่นานแล้ว "มานี้มะ มะม้าทำให้" แล้วตี๋ก็เดินไปให้มะม้า จับเนกไทให้ "ฝากไว้ก่อนเหอะ เจ้าหมวยเล็ก" เฮียตี๋บอก พลางชี้หน้าเอาเรื่อง ทั้งนายตี้ และหมวยเล็ก หันไปแปะมือพร้อมกัน สะใจทั้งคู่ "เอานี้ ทั้ง 3 คน กินข้าวกันให้เสร็จก่อน จะได้ออกไปซะที เดี๋ยวก็สายหรอก" ผู้เป็นแม่เตือน "แล้วนี้จะออกไปยังไงหล่ะ หมวยเล็ก" ปะป๊า ถาม หมายเล็ก คิดอยู่แป๊ปนึง แล้วก็หันไปหาเฮียตี้ "เฮียตี้ (เสียงอ้อน) หมวยเล็ก ไม่อยากเดินออกไปอ่ะ หมวยเล็กติดรถเฮียตี้ออกไปนะ " ทนสายตาของน้องสาวไม่ไหว เฮียตี้ส่ายหัวอย่างขำ ๆ "เออ ๆ รู้ล้ว ไม่ต้องมาอ้อนหรอก ให้ออกไปอยู่แล้ว" "เย้ เฮียตี้ใจดีสุด ๆ เล้ย" ถึงแม้จะโตแล้ว แต่หมวยเล็ก ก็ยังแสดงอาการดีใจเหมือนเด็ก ๆ คงเป็นเพราะสิ่งนี้หล่ะมั้ง ที่เป็นเหตุผลหนึ่ง ที่ทำให้พี่น้องทั้ง 3 คน ดูสนิทสนมกลมเกลียวตลอดเวลา ทั้งปะป๊า มะม้าเอง เห็นแล้ว ก็อดอมยิ้มให้แก่กันไม่ได้ ตี๋เอง จากที่เมื่อกี้โกรธหมวยเล็กอยู่นิด ๆ แต่เห็นท่าทางของน้องสาวแล้ว ก็อดยิ้มออกมาไม่ได้เหมือนกัน หลังจากที่ทั้ง 3 คน กินข้าวเสร็จแล้ว ก็หันไปลาปะป๊า กะมะม้า "ไปก่อนนะครับ ปะป๊า มะม้า" ตี๋บอก "ไปแล้วนะครับ" ตี้พูด "ไปและนะคะ ปะป๊า มะม้า" ว่าแล้ว หมวยเล็ก ก็เข้าไปหอม ปะป๊า กะมะม๊าอีกคนละที 2 พี่น้องเห็นน้องสาวคนเล็กทำ ก็เอามั้ง เข้าไปหอมมะม้ากันคนละที แล้วก็เข้าไปลาปะป๊า แล้วทั้ง 3 คน ก็ออกจากบ้านไป "เฮ้อ เจ้าตัวยุ่งไปกันหมดแล้วนะป๊า" พรปวีย์หันไปพูดับสามี "นั้นสิ สรุปแล้วไม่โตกันซักคนเล้ย" ประพนท์บอก ทั้ง 2 หัวเราะให้แก่กัน แล้วก็เดินเข้าบ้านไป   Create Date : 03 พฤศจิกายน 2548     Last Update : 3 พฤศจิกายน 2548 21:25:03 น. Counter : 273 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• joblovenuk
• ป่อหงส์
• nanachan
• แมวน้อยของเสี้ยวเทียน
• ตวงสิทธิ์
• Webmaster - Bloggang